Vader wil zoon meer zien

Lana

--zoals ik al schreef over verhuizen. Ver weg, dat is voor mij gewoon geen optie. Je kan toch. Met zomaar in bet noorden van het land gaan wonen als jou kinderen in het zuiden wonen?
Het uitgangspunt hierin is naar mij. Idee veel te veel ja maar ik........ En om het dan weer goed te lullen .... Maar in bet belang van de kinderen..........

Idd, verbieden. Je hebt een kind. Die woont hier en je zorgt maar dat je in de buurt ben.

En ki deren veen zin om te verkassen? Als je daar een gewoonte van maakt dan is dat gewoon zo, en je helpt daar maar bij, het is toch je kind? En ja soms zijn er ook iets minder leuke dingen in bet leven die wel moeten zoals om de week. verkassen, daar leren ze ook weer van. Misschien krijgen we hierdoor zelfs een veneratie die wel wat meer nadenkt voor ze kinderen nemen of trouwen of het zeker proberen voort te zetten want meestal wilt men hun eigen kinderen niet datgene aandoen wat ze zelf in de jeugd hebben meegemaakt.

Op/af

Waarom moeten kinderen daar aan wennen? Als ouders 50/50 willen, waarom gaan ze dan zelf niet week op week af? Lukt niet, kan niet, wil niet. waarom een kind wel?

http://www.volkskrant.nl/binnenland/intelligentieniveau-staat-los-van-kans-op-scheiding~a748245/

Intelligentieniveau staat los van kans op scheiding

Het is een fabeltje dat domme mensen vaker scheiden dan slimme. Het IQ heeft zelfs geen enkele invloed op de kans op een echtbreuk....

Door Margreet Vermeulen 22 oktober 2003, 02:24

De Graaf en Kalmijn bestrijden daarmee de uitkomst van eerder onderzoek van de onderwijssocioloog Jaap Dronkers. Die deed in 2001 de opzienbarende uitspraak dat mensen met een hoog IQ beter in staat zijn hun huwelijksproblemen op te lossen. Ze zijn er bovendien beter van doordrongen dat scheiden slecht is voor de kinderen. Kortom, vooral domme mensen zoeken hun toevlucht tot een echtscheiding.Volgens De Graaf en Kalmijn heeft Dronkers te weinig echtscheidingsgevallen (67) onderzocht om harde conclusies te mogen trekken. Bovendien waren de ondervraagden ten tijde van het onderzoek 34 jaar oud, terwijl de meeste mensen pas tegen of na hun 40ste scheiden. Maar Dronkers' 'grootste ommissie' is dat hij geen rekening hield met het opleidingsniveau van de respondenten.'Dat vertekent de uitkomsten enorm', concludeert Kalmijn. Samen met De Graaf vergeleek Kalmijn het scheidingsgedrag van mensen met een verschillend IQ maar met hetzelfde opleidingsniveau. 'En dan blijkt het IQ geen enkele rol te spelen. Heel slimme hbo'ers scheiden niet meer of minder dan de zwakke hbo'ers.'Het opleidingsniveau zelf daarentegen is heel belangrijk. Hoger opgeleiden scheiden beduidend vaker dan laag opgeleiden. Vrouwen met een universitaire of hbo-opleiding hebben zelfs 30 tot 35 procent meer kans dat hun huwelijk spaak loopt dan lager opgeleide vrouwen, aldus Kalmijn.Met intelligentie heeft dat niets te maken. 'Een hoge opleiding gaat vaak gepaard met moderne denkbeelden en dus minder weerstand tegen echtscheiding. Een hoge opleiding biedt vrouwen na een scheiding meer kans op een onafhankelijk bestaan.' Sowieso geven hoger opgeleiden zich sneller over aan 'modern' gedrag, zoals later kinderen krijgen, helemaal geen kinderen krijgen of afzien van een huwelijk. Jaap Dronkers houdt echter vast aan zijn opvattingen. 'De Graaf en Kalmijn hebben alleen naar gebroken huwelijken gekeken. Ik heb ook gekeken naar samenwoonrelaties die geen stand hielden. En dan krijg je andere uitkomsten', aldus Dronkers.

skik

Snack

Omdat kinderen aan sel meer dingen moeten wennen.
Vroeg opstaan vinden ze over het algemeen ook niet zo leuk en toch worden de meesten door ouders uit hun bed getrommeld.

Het opvallende bij gescheiden mensen met kinderen is dat het vooral leuk moet zijn. De weekendpapa's moeten vooral leuke dingen gaan doen met de kinderen, vinden dan ook vooral de moeders.
En zoals je zegt sommige ouders kunnen het niet, dan komt het sommige ouders best wel goed uit als de kinderen het niks vinden, dat is heel makkelijk te manipuleren. Mijn ex heeft nu al voor de derde keer op rij het wisselmoment in de grote vakantie heel speciaal gemaakt. Ik ga dochter dan halen en dan is er n vriendinnetje of zoals laats zat ze op een verjaardagsfeestje. Kort samen te vatten als "dit zijn leuke momenten" en tja die "leuke momenten" moeten dan onderbroken worden want papa komt je halen/je moet naar papa toe!
En dan zegt zo'n kind "ik wil niet naar papa" en dan zegt moeder: ze wilt niet naar d'r vader, ze heeft moeite met de wisselmomenten. En feitelijk klopt dat dan ook ja en is ervinderdaad een kind die moeite heeft met het wisselen.
Als ouders kan je zoveel doen, je kan het deze kant op sturen maar ook de andere kant, het is maar net wat je als ouder ECHT wil.

Toch

Vind ik dat als je als echtpaar wilt scheiden en als ouder 50/50 wilt dat je daar zelf voor moet zorgen als ik even vanuit bv een kind zou kijken. De ouder legt dat probleem bij een kind meer: wij kunnen niet meer samen, sterker nog ik kan de ander niet meer luchten, dus jullie gaan maar hoppen met je tasje. Jullie hebben geen vast thuis meer maar mogen gaan tasjes sjouwen want wij als volwassen ouder kunnen en willen dag niet. Tja wat heeft een kind nu helemaal te willen..
Ik zou als kind zoiets hebben van ga zelf maar met je tasje op en neer, kijken we of jij dat leuk vindt en ik denk dat ik t antwoord daarop wel weet.

50/50

Inderdaad Snack. Ik was ook zo'n 50/50 kind met een tasje heen en weer en ik vond het echt verschrikkelijk. Begreep niet waarom mij dit werd aangedaan, wat een onrustige periode was dat.

Snack

En nu vraag ik mij af hoe dexsituatie dan bij jou is waant je noemt alleen de negatieve punten op gezien door jouw ogen. de "ongemakken blijven er ook als er n andere regeling is dan 50/50, sterker nog als er een regeling van 80/20 is ga je als kind niet die boeken van school lopen sjouwen als je na het weekend een belangrijke toets heb. Ik zou als kind zijnde eerder zeggen "ik ga dit weekend maar niet want ik heb maandag n belangrijke toets"

Ik vermoed snack dat je een vrouw ben, slecht contact met je ex heb en kinderen heb die eens in de twee weken een weekend naar vader gaan, ik gok maar wat maar zo voel ik dat, klopt fat?

Lottemarie

En als je ouders nou eens fat tasje heen en weer hadden gebracht? Woonden ze bij elkaar in de buurt? Dit vraag ik omdat ik vind dat ouders dus niet ver mogen verhuizen indien er bij scheiding kinderen zijn)

Week om week

Een week om week regeling heeft zeker niet mijn voorkeur, zeker niet voor jonge kinderen die dan veel te lang de andere ouder moeten missen. Ex en ik wonen 500 meter bij elkaar vandaan, en wisselen grofweg per halve week. Dat gaat prima en dochter weet niet beter dan dat het zo is.

Snack

En hoe ga je 3 huizen bekostigen? Want de ouders hebben naast het huis waar de kinderen dan verblijven elk nog een huis/verblijfsruimte nodig? Ik wens namelijk niet met de nieuwe partner en kinderen van mijn ex geconfronteerd te worden in mijn dagelijkse leven en mijn partner ook niet.
Wil je die kinderen dan laten hoppen?

Of zie je meer zo'n sisterwifes achtige constructie voor je waarbij de ouders tussen de verschillende huizen en partners heen en weer hoppen zonder uberhaubt een eigen plek voor sommigen.

skik

Dank, tenminste een inhoudelijke reactie. Blijft de mogelijkheid dat de tokkie-echtscheidingen toch nog kleinzieliger zijn dan die van de hoogopgeleiden/hoge IQ's, maar dat zal ook wel een illusie blijken.

Dan zal het wel het wijzigende niveau van de forumbezoekers zijn. Het zijn vaak nieuwen die uitblinken in onsamenhangende ellendeverhalen.

Komt toevallig dit voorbij op villa pinedo

http://www.villapinedo.nl/als-pakezel-naar-school/

En Ad hombre, mijn ex is hoog opgeleid, 3 HBO opleidingen, werkzaam in het speciaal onderwijs.
Ik had een kennis die werkzaam is bij rvdk. Die vertelde dat de ergsten de hoogopgeleiden waren. Die weten wat ze kunnen, weten de grens op te zoeken en zijn verbaal heel sterk.
Ik vind dat je nogal neerbuigend doet over een bepaalde groep zonder volgens mij echt wat er vanaf te weten, het is een en al aanname. En onthou: er is nog nooit iemand groter geworden door een ander te kleineren.

Eddeped en Ad H

@ Eddeped: Dat 'tasje' is een soort metafoor voor het 'pendelen' tussen 2 huizen. Als ik bij mijn moeder was miste ik mijn vader en andersom. Bovendien kwam ik (als enigst kind) in het drukke huishouden van vader plus stiefmoeder en haar kinderen. Ik had mijn vader nooit voor mijzelf. Daarnaast was hij ook veel op reis voor zijn werk en zat ik als eenling tussen het stiefgezin, en dan was ik liever bij mijn moeder. Ik vond en vind de stiefjes aardig en leuk, maar ik voelde me daar toch niet happy. In overleg met mijn beide ouders hebben we toen een soort ad-hoc regeling gemaakt, afhankelijk van mijn sporten, feestjes, vaders zakenreizen en ook de aanwezigheid van de stiefbrusjes. Dus dan kwam ik bijvoorbeeld op donderdag (pa net op woensdag terug van zakenreis) tot en met zondag, terwijl de brusjes er vanaf zaterdagmiddag waren. Best of both worlds, mijn vader even voor mij zelf, toch een beetje stiefgezin en daarna weer lekker naar mijn mamsie.
Ik geloof zelf ook meer in ad-hoc. Jammer genoeg heb ik zelf ook een scheiding achter de rug en ex en ik hebben een twee-maandelijks overleg over wie wanneer bij welke ouder is. Ik heb zelf 4 kinderen en ex woonde in het begin zo'n 80km verderop, deels met een nieuw gezin. Het vergt behoorlijk wat afstemming, en dat moet je ook maar kunnen, maar alle partijen varen wel bij de constellatie. Zoals mijn oudste dochter laatst zei: 'wat hebben jullie dat goed gedaan, mam' (en dan als vergelijkingsmateriaal de ouders van een vriendin waar werkelijk alles verkeerd loopt tijdens de scheiding). Inmiddels woont ex weer dichterbij en blijft de ad-hoc regeling in stand, met als extraatje dat pa nu middenin het cenrum van het uitgaansgebied van de pubers woont en vlak bij hun middelbare school. Alles is daardoor makkelijker geworden. Ik heb het al eens eerder in een posting genoemd: het gaat om kwaliteit, niet om kwantiteit!

@Ad H
Ben het met je eens dat het een kleine moeite is om tekst even door te lezen op rare woorden en constructies voordat er op 'versturen' wordt gedrukt. Komt de leesbaarheid ten goede.

Eddeped/josien

Mis! Ik ben een vrouw, heb geen vechtscheiding gehad, een bijzonder goed contact met ex en ben gebleven tot de kinderen het huis uit waren omdat ik ze dat niet wilde aandoen. We vieren feestdagen en verjaardagen samen, ik pas bij vakantie op de dieren, Help er nog in de huishouding. Nou, zat jij er even naast, toch?

Josien, je zegt ik wens niet..... En als je kinderen dat nu niet wensen? Ik belicht enkel de kant van het kind en hoe makkelijk er van de kinderen verwacht wordt dat ze ergens aan wennen en een soort thuisloos worden, nieuwe partners moeten accepteren en ouders moeten volgen.
Zoals Vesper zegt, dichtbij elkaar wonen. Zou al schelen. Ik woon 1 bushalte van het huis waar de kinderen gewoond hebben. Nu zijn ze op zichzelf in een stad dichtbij en is elk contact hun keuze.

Ach, kinderen heen en weer

....tsja ach, ik vond dat wel meevallen. Twee keer per week een kleine verhuizing in huizen waarin ik mij allebei thuis voelde. De gezinnen gingen wel alsmaar meer van elkaar verschillen en dat vond ik zowel lastig/moeilijk, als interessant. Ik vond het ook relativerend, had het gevoel dat, omdat ik twee verschillende 'werelden' meemaakte, ik veel vlugger nog weer andere situaties normaal vond. Ik vond niet zo gauw iets raar. Ook al had het ook iets 'schizofreens'.

Co-ouderschap vanaf begin 1980. Nog geen 3 km verschil (fietsafstand), beide vrij dicht bij school.
Van mijn 4e tot 12e - daarna ging mijn vader helaas 80 km verderop verhuizen en moest ik kiezen tussen mijn ouders (au).

En inderdaad, ik miste de andere ouder vaak, vooral 's avonds bij het welterusten zeggen.
Dat zou nog erger zijn geweest bij week-op, week-af. Gelukkig waren het nu twee bijna-halve weken. Behalve de zomervakantie (iedere ouder 3 weken, maar dat was ook best vaak twee vakanties en dat was ook weer erg leuk).

Josien, er kan wel een heel vervelend verhaal voor je achter zitten, maar je "Ik wens namelijk niet met de nieuwe partner en kinderen van mijn ex geconfronteerd te worden in mijn dagelijkse leven" vind ik niet prettig klinken. Het is niet anders. Het is de partner van de vader van je kinderen en zij/hij speelt wel een rol in het leven van je kinderen. En hun kinderen zijn bloedeigen familie van jouw kinderen (als ze tenminste samen met je ex gekregen zijn). Sorry, maar het klinkt kleinzielig.
Wordt eens groot voor je kinderen.

Snack, fijn dat ik er grotendeels naast zit maar gezien hoe je situatie is en was vraag ik mij af waarom je in dit onderwerp meepraat aangezien je geen enkele ervaring heb met omgangsregelingen hoe dan ook en is wat je aandraagt dan enkel gebaseerd op aannames zo lijkt mij.

Lottemarie. Helemaal goed dat hé ouders toen en nu Jozef dit hebben kunnen regelen, het toverwoord hierin is communicatie. Als een der partijen dit niet wil, zoals iemand hier al schrijf ( ik hoef nwe partner van en ex niet te zien dan gaat het gewoon mis. Die starheid, het eigenbelang, allemaal factoren die parten spelen. Ik blijf wel van mening dat 50/50 de basis zou moeten zijn en dat de vraag er wel mag zijn "waarom niet?" En fan moet je wel met hele goede argumenten lomen. Ala dan blijkt omdat het is omdat jij moeite heb met de nieuwe partner van je ex dan is dat voor mij geen reden om aan de 50/50 regeling te tornen, da's dan jouw probleem en niet van het kind. Dat moet je dan zelf oplossen en niet het kind door die maar minder naar andere ouder te gaan . Ik lees hier ook allerlei afstanden als 80 km ik denk heel simpel, nier verder van je kind gaan wonen dan 20km, je kan gewoon niet verder want je hebt te zorgen voor n kind. En effe of topic, mijn ex voert als bezwaar aan dat ik in een anderecwijk ben gaan wonen, waar gaat het om? Belang van het kind of haar eigen belang?

Wat betreft compliment van je dochter, helemaal top! Ik heb een leerling gehad met ouders die het ook goed deden, die heeft ook z'n ouders bedankt na dingen van mij gehoord te hebben.

Eddeped

Eerst gewoon omdat het mag. Ten tweede omdat ik het in mijn directe omgeving vaak vast heb zien lopen en ten derde omdat ik het via werk te vaak tegen kom dat de kinderen gewoon moe zijn, het op en neer gesjouw. En ten vierde omdat ouders wel zoveel kunnen willen, zeggen de kinderen voorop te stellen en ik daar vaak verduveld weinig van terugzie.

Je zegt fijn dat ik het mishad maar waarom praat je mee?
Als je echt hadwillen toegeven dat je met je oordeel naar mij mis had gezeten, had je gewoon alleen gezegd: sorry die aannames van mij ook. Je tweede deel doet nu het eerste deel teniet. Communicatie luistert nauw.

Ik praat mee snack

Omdat ik n ouder ben van 2 kinderen en een zeer moeizaam lopende regeling waarbij moeder konti u roept in het belang van. De minderen te handelen, sinds dat m'n dochter 12 is roept m'n ex dat dochter zelf mag beslissen want ze is 12 en ze er alles aan doet dat dochter zegt ik heb veen zin om naar papa te gaan ( dat is wat mama toch graag wilt horen) over 6 maanden is m'n jongste 12 en zal bet hier ook zo mee gaan. Ex wilt niet overleggen of communiceren en is niet.bereid om in vakantie de wisseldagen van 3 naar 1 terug te brengen in de hoop dat kinderen het wisselen vervelend gaan vinden en. Het meer willen wisselen/naar papa willen.
Daarom doe ik mee snack, met vanwege anderen bun verbalen.
E. Wil je graag sorry horen? Ach het is n woordje, sorry.

Ik vraag niet om uitleg waarom jij meepraat. Dat is je goed recht namelijk. Wil ik een Sorry? Ach je was nogal van mening dat ik er vast " wel zo eentje" zou zijn.
Bleek ik niet te zijn. Mijn enige punt van kritiek was niet wel of geen Sorry, maar dat als je het zegt je het wel moet menen, anders is het een waardeloos woord.

Verder begrijp je misschien niet wat ik bedoel. Ongeacht wat ik er helemaal van vindt, roep ik enkel op tot het eens bekijken vanuit een ander oogpunt, namelijk het kind. De tot nu gegeven antwoorden laten toch wel zien dat in the heat of the moment ouders (1 of beiden) de kinderen niet altijd op de eerste plek zetten. Dan zijn woorden mooi maar daden waardeloos.
En nee, ik heb het niet over jou, het is jouw draadje niet, maar over hoe het vaak loopt.
En dan speel ik als buitenstaander even de stem van het kind dat nergens om vroeg maar de meeste aanpassingen moest doen omdat ouders dat wenselijk vinden.

Verder hoef ik die ervaring niet als volwassene te hebben maar kan ik deze als kind gehad hebben. Of dat wel of niet zo is laat ik in het midden. Het ging me om je wantrouwen en je manier van oordelen naar iemand die je gewoon niet kent. Niet elke vrouw is als de jouwe, maar ook niet elke vrouw accepteert jouw spottende manier van doen en denken. Ik niet in elk geval,mij mag je blanco benaderen tot je me kent.

Co-ouderschap

In ideale omstandigheden waarbij een ouder niet te maken heeft met een jaloerse en dominante ex, is er een basis voor een 50/50 zorg. In ideale omstandigheden is soms alleen de praktische invulling ( sport, afstand) een bespreekbare struikelblok.
Maar de starter A. noemt het gedrag van haar ex. Is het dat nog wel in belang van het kind dat hij zijn vader veel vaker ziet? Voor de ontwikkeling van een kind is een spanningsarme omgeving nodig.

De frequentie en het aantal dagen worden niet alleen bepaald door de wensen van de ex. Het hangt ook van het kind af. Als hij zich niet prettig voelt, kan zijn vader uit jaloerzie zo hoog springen als hij wilt. Gevoel van het kind moet voorop staan.
Alls hij vaker bij zijn vader wilt zijn, moet de moeder daar ook rekening mee houden.

Dagelijks leven

Ik denk dat jullie 'dagelijks leven' verkeerd interpreteren.
Als je om en om een huis deelt met je ex partner zoals Snack voorstelt wordt je dagelijks geconfronteerd met je ex, verdwaalde kleding, spullen die inmiddels prive zijn zoals je financiele administratie waar laat je die?
Mijn ex is meerdere malen vreemd gegaan en dat doet ie nog, is alleen niet zo handig in dat verbergen. Daar heb ik geen behoefte aan. Vertel je dat zijn partner of niet?

Het wordt als leven in een studentenhuis: hopen dat de ander net zo zuinig op zijn spullen is als jij en dezelfde levensvisie heeft als jij. Zet een ecopurist/minimalist en een materialist naast elkaar in een huis dat gaat even goed maar zodra er een aanschaf moet plaatsvinden niet meer: kringloop vs design wens. 2 eettafels dan maar?

Speciale dagen zoals verjaardagen, feestdagen of andere noodzakelijkheden als 10 minuten gesprekken geen probleem. Dat is geen dagelijksleven voor mij.

Josien

Je kunt ook bedenken dat er dan eenpersoonswoningen/kamers zijn waar de financiële administratie etc. van de volwassenen blijft. Sommige irritante dingen zul je misschien wel tegen blijven komen, zoals dopjes niet op de tandpasta draaien. die eenpersoonswoningen/kamers zijn er nu onvoldoende, maar gezinswoningen zijn er ook onvoldoende. Ik denk dat de ontwikkelingen op de woningmarkt een rol kunnen gaan spelen in het ontwikkelen van de mogelijkheden.

Tsjor

Niet eens

De meesten hebben vrij snel na een breuk een nieuwe relatie en gaan weer samenleven. Aan die 1 persoonswoningen is maar tijdelijk behoefte.

Met wat meer breuken in je relatiecarierre kom je dan uit op een wooncommune. Ook niet wat veel mensen bekoord.

Ik vind het allemaal leuk bedacht maar niet zo realistisch in de meeste gevallen.

Dan hebben we het nog niet gehad over behoud van inkomen: wat als je specialistisch werk doet en je werkgever verhuist? Ander werk in de buurt is er vaak niet. Gaat de ex partner dan gewoon meer betalen aan de woning?
Juridisch zijn er dan ook nog wel wat haken en ogen, wie is de partner, inschrijving in de gba, toeslagen.

Nee ik zie het ook in de verre toekomst niet gebeuren.

Birdnesting lijkt mij ook de minst slechte variant

Ik, niet gescheiden en ook geen plannen, zou toch sterk de voorkeur hebben voor twee huizen. Een groot huis voor de kinderen en een klein voor de vader van de kinderen en ik. En dan om de beurt in het ene huis of het andere.
Ik geloof best dat dat niet altijd kan en het zou ook best kunnen dat je dat geen 10 jaar volhoudt, maar als startpunt lijkt me dat voor de kinderen het fijnst. En ja, tuurlijk zit je dan nog steeds vast aan die man, en wordt het ingewikkeld als een van twee een nieuwe relatie krijgt, maar hee het gaat wel om je kinderen. Dus als het enigszins zou kunnen zou ik dat nastreven.
Waarmee ik dus niet wil zeggen dat iedereen die gescheiden is, dat ook zo moet doen. Ik kijk wel uit :-)