Vader komt kind eerder thuis brengen

Marie

Kan het zijn dat hier de klassieke ouder dynamiek plaatsvindt: vader vindt moeder te coulant, moeder vindt vader te streng?
En dat ze beiden (een beetje) gelijk hebben? Dat is vaak al bij ouders die bij elkaar zijn en het wordt dan erger als men gaat scheiden.
Zou er niet enige mogelijkheid zijn om door overleg in het midden uit te komen? en een gezamenlijke lijn te bepalen?
Want nu verharden de standpunten: moeder wordt wat toegeeflijker omdat ze ziet dat vader zo onwijs streng is, vader wordt nog strenger want ja dat kind moet van iemand leren.
Sterkte, ik ken het probleem, is niet makkelijk

Nee, dat denk ik niet

Ik zie in mijn kind de starheid terug van haar vader. Ze geven beide geen strobreed toe en dan kom je dus nergens. Ik haal hetzelfde resultaat, geen huiswerk, maar dan met minder ruzie. Niet omdat ik toegeeflijk ben, maar omdat ik allang door heb dat streng zijn niet werkt. Dat bouwt op tot een climax, bestaande uit slaande deuren, een vloekend en tierend kind, en uiteindelijk een huilbui omdat ze het allemaal echt niet wil. De milde versie is dat ze onder haar dekbed gaat liggen en niet meer tegen me praat.

Maar hoe ga je je kind dan wel huiswerk leren maken.
Ik begrijp wel dat vader wil dat zijn dochter huiswerk maakt ipv niks doen en toch leuke dingen doet.
Mijn dochter is woe jonger maar moet ook huiswerk maken..
Vind ze idd niet leuk maa moet wel

Vertel het me maar. Hoe krijg ik dat voor elkaar? Wat is je ultieme middel?

Om mee te beginnen zou ik het huiswerk maken bij vader afschaffen.
En verder zou ik, zelf/de leerkracht/je dochter/een orthopedagogisch bureau, op zoek gaan wat de hindernissen zijn dat je dochter niet tot huiswerk maken komt.
Soms is het gewoon gebrek aan routine en heeft ze jou hand in hand begeleiding nodig, die van jou of die van een ander, dagelijks. Met uitleg, planning en even luchtig samenwerken.
Het is een gedoe.

Doe 'tja' is toevallig hoor!:-) Betekend niets. Ik weet hoe ingewikkeld het kan zijn om een kind aan het werk te krijgen. Als ze zelf het nut er niet van inzien of als het te moeilijk is of te onbegrijpelijk en ze hebben al een reeks faalervaringen die ze verder demotiveren. Of onbegrijpelijke opmerkingen van andere leerlingen of leerkrachten waardoor ze jou advies gek vinden want dat zegt verder niemand die ze kennen.:-)

extern

Redt je kind het op school zonder huiswerk te maken? Dan zou ik het volledig loslaten. Maar komen er te veel onvoldoendes dan zou ik haar de keuze geven: òf je zorgt er zelf voor dat je binnen 'zoveel tijd' je cijfers ophaalt, of je gaat naar huiswerkbegeleiding.
Je geeft haar dan dus nog 1 kans om het op haar manier te doen. En zo niet dan besteed je het uit. Dat kost een paar centen, maar het werkt vaak wel. Vreemde ogen enzo, en omdat je daar toch niets anders kunt dan huiswerk maken, gaan kinderen vaak toch maar aan de slag. Wat betere cijfers oplevert, wat dan vaak ook wel weer een stimulans is.

Bijkomend voordeel is dat als ze zo elke dag na school op het instituut al haar huiswerk maakt, er in het weekend in principe niets meer hoeft. Het levert uiteindelijk dus ook nog eens meer vrije tijd op! En je hoeft er thuis nooit meer strijd over te voeren, wat een enorme verbetering in de relatie met je kind kan geven.

Geen aandelen, wel ervaring

Huiswerkbegeleiding!

Kost een rib uit je lijf, maar echt: iedere euro waard.
Je vroeg naar een ultieme oplossing. Nou dit is de mijne!
En moeder van 8: soms lukt het niet om je kind te leren huis werk te leren maken. Ondanks alle energie die je erin stopt.
Dat komt omdat het soms geen onwil van een kind is maar onmacht. En soms ben je als ouder niet de aangewezen persoon om daar iets aan te doen.

vraag

Is het een kwestie van 'ga naar boven en doe je huiswerk?', wat kind mogelijk helemaal niet alleen kan? Of gaat papa of mama naast dochter zitten en het huiswerk samen maken? Als je merkt dat het dan nog niet lukt dan is huiswerkbegeleiding de enige optie.

Jouw keuze: het hoeft niet en toch onvoldoendes halen, zou niet de mijne zijn. Hierdoor durft ze het bij vader ook op de spits te drijven want van moeder hoeft het niet.

Begeleiding

Ik zou ook kiezen voor externe begeleiding. Een instituut of iemand aam huis. De dynamiek is anders en soms (vaak) werkt dat beter dan begeleiding door ouders. Het is wel duur maar het scheelt stress.

Maar sowieso

Is dit gedrag met 12 ook wat zorgelijk. Ik zou wel kijken of ik daar wat begeleiding bij kan krijgen.

diagnose

Ik zet hem nog maar even neer: Stichting Zorgstudent. Geen aandelen, wel blij mee.

Begeleiding thuis voor kinderen met een diagnose. Soort van stage dus niet te duur. Wel elk jaar een ander, want dan zijn ze afgestudeerd en gaan ze door Nepal trekken, of zoiets.

huiswerk ala maar kind eerder brengen?

Jullie haken allemaal in op het huiswerk, maar naar het kind toe zou ik me veel meer zorgen maken over het eerder thuisbrengen.
Dan wordt je als kind gewoon door je vader neergezet als persona non grata. Je voldoet niet aan mijn eisen dus ga je maar weg.

Ik kan me voorstellen dat je als kind dan je hakken in het zand gaat zetten. Negatieve aandacht is ook aandacht.

Hoe gaat je ex werken aan de band met zijn kind, want die raakt hij zo kwijt.

dat dacht ik ook Kaori

Ik dacht ook eerder dat de vraag was, wat moet ik met het feit dat vader kind gewoon eerder terug brengt? Je hebt daar toch afspraken voor gemaakt. Nu was TS thuis, maar ze zou ook weg kunnen zijn? En wat als volgende keer de strubbelingen nog erger zijn, dan wordt dochter nóg een dag eerder teruggebracht? Ik neem aan dat TS ook zo haar plannen maakt voor haar vrije weekend.
Nogmaals, ik zou ten alle tijde zorgen dat ik dan wel wat zou regelen voor de kinderen, en naar huis kwam, maar eerlijk is het van vader niet. Net alsof moeder de hoofdverantwoordelijke is en hij kan doen wat hem uitkomt (zoals eerder terugbrengen enz.)

bepaalde maatregelen om huiswerk maken te vergemakkelijken niet werken (zoals huiswerk begeleiding, geen huiswerk meer bij v ader)dan moet je ook eens denken aan het werken aan de intrinsieke motivatie van je dochter. je kunt haar voorleggen dat je best wil helpen met huiswerk maar niet steeds wil moeten dwingen en ruzie maken erover. En als dat niet lukt als zij dit niet wil, dat zij er dan rekening mee moet houden dat ze een schoolnivo gaat zakken zodat het wel behapbaar wordt.
Ik vind persoonlijk dat je moet proberen om de leefsituatie thuis prettig te houden (een scheiding meemaken is ook al niet niets) en als dat tot gevolg heeft dat er een nivo lager uitgekomen wordt: het zij zo.
Als een hoger nivo er wel inzit dan komt dat er later wel uit.
Kind mogen zijn, een scheiding verwerken, puber worden en met je emoties om leren gaan: het kost allemaal erg veel energie zeker voor een zorgenkind.

Daarnaast

denk ik dat je met vader, als dat mogelijk is, toch eens moet proberen een gesprekje te voeren over hoe de weekenden een beetje gezellig te houden. En het kan niet zo zijn dat hij maar zijn dochter af kan leveren als hij het zat is. Ik zou dit ook als medeouder niet accepteren in die zin dat jij toch ook recht hebt op je kindloze weekend.
Natuurlijk wordt er dan geroepen dat je toch altijd klaar moet staan voor je kind, maar dan wijs ik toch graag naar de vader die ook een band moet hebben met zijn dochter.

ik ken het

Mijn ex wilde dochter ook alleen maar als ze lief, behulpzaam en niet moeilijk was. Anders stond ze zo weer op de stoep. Ook als ze ziek was trouwens. Kind had dat natuurlijk snel door en begon spontaan te kotsen als ze naar huis wilde. Eenmaal thuis was ze zo weer opgeknapt.
Wat deze dochter leert is dat ze weer naar huis gaat als ze ruzie schopt. Dus de keuze is aan haar. Dat zou je als ouders niet moeten laten gebeuren. Maar ik weet ook dat als vader niet wil, je als moeder op je kop kunt gaan staan.
Mijn dochter behandelt haar vader inmiddels als een vage kennis. Heeft ie het wat mij betreft zelf naar gemaakt.
Ik zou wel met je dochter afspraken maken over dat huiswerk en haar verzorging. Vragen wat ze zelf de minimum grens vindt en wat jij mag doen om haar daaraan te houden. Kinderen zijn vaak veel strenger in het bedenken van 'straffen' dan jijzelf. Mijn dochter riep dan dat ik een week haar telefoon mocht afpakken. Dan zei ik dat ik dat niet zo'n passende straf vond en dan kwamen we samen met iets dat beter paste bij de situatie. Geen straf, maar meer een consequentie. Huiswerk niet af, dan dus geen tijd om tv te kijken. Niet gedoucht, zelfde verhaal. Troep niet opgeruimd, dan kun je dus niet naar een vriendin. Hier hielp het ook om extra privileges te geven als het goed ging. Uurtje langer weg, kiezen wat er gegeten werd, dat soort kleinigheden. "Omdat je zo goed met je verantwoordelijkheden omgaat."

Dat werkt allemaal vast goed met nadh-kinderen

Maar TS geeft al aan dat haar dochter een diagnose heeft. Dus ik neem aan dat dit soort 'standaard opvoedmethodes' hier niet werken.

Lastig hoor, als ouders is het in dit soort gevallen sowieso al vaak lastig om op 1 lijn te komen, maar zeker als je gescheiden bent is het moeilijk. Ik zou denk ik met vader het gesprek aangaan, aangeven dat je dan liever hebt dat ze in het weekend bij hem helemaal geen huiswerk doet, zodat ze het in ieder geval gezellig hebben. En inderdaad kijken naar waar het spaak loopt. Is hier vast niet van toepassing, maar mijn zoon blijkt een heel lage verwerkingssnelheid te hebben, en dat in combinatie met ADD zorgt ervoor dat hij gewoon letterlijk niet aan het werk kan. Ook niet met hulp. Overigens nog geen oplossing voor, maar het kan dus echt zo zijn dat een kind het gewoon niet kan, dat huiswerk maken. Hier hielp huiswerkbegeleiding overigens ook niet, maar ik kan me voorstellen dat het hier wel kan werken. Kost natuurlijk wel wat. Ik zou dus eens kijken naar die zorgstudent van Li.

Sterkte!

Pennestreek

wat een naar toontje, alsof jij de enige bent die verstand heeft van kinderen met wel íets'.
Anderen nemen dit ook al mee in hun verhaal. Juist voor kinderen die structuur nodig hebben is huiswerkbegeleiding buiten het gezin een goed plan. En niet in de laatste plaats omdat het voor de ouders al best pittig is, zeker na een scheiding.

Wat antwoorden

Natuurlijk stuur ik mijn kind niet met haar boeken naar boven, want dan gebeurt er niets. We gaan samen aan tafel zitten, ik maak een overzicht van alles wat gedaan moet worden. Het maakwerk heeft ze vaak tussen de bedrijven door al afgeraffeld (dat dan weer wel), dus het gaat alleen nog om leren. Dan overhoor ik een paar woordjes, alles fout, en dan heeft mevrouw er weer genoeg van. Haar cijfers zijn nu over de gehele linie nog wel aardig. Vakken die ze leuk vindt (of niet heel stom) en niet heel moeilijk pikt ze op tijdens de lessen en haalt dan een ruime voldoende. Grootste struikelblok is Frans want dat is nieuw, veel en stom. Daar heeft ze dus al wat onvoldoendes op gehaald. De ruzie met vader ging dus over een groot proefwerk Frans wat ze morgen heeft. We hadden 'afgesproken' dat ze vanmiddag zou gaan kijken wat ze nog niet wist. Is niet gebeurt, en doet ze na het eten (en na het douchen, en na de thee, en nadat ik heel hard ga zeuren straks niet).
Met haar diagnose konden we destijds niet zoveel. Ze heeft een beetje van van alles, met name op concentratie en prikkelverwerking, dus een ontwikkelingsstoornis NAO. Lage verwerkingssnelheid ook, bij een bovengemiddeld iq, Vp-kloof, maar dat komt vaker voor bij kinderen met een dergelijke stoornis. Oh, en geen recente scheiding (begon als lat, en ging in haar babytijd uit).
Huiswerkbegeleiding denken we wel te gaan doen, maar ik hik vreselijk tegen de kosten aan. Eigenlijk kan het er niet uit.

Leerproblemen

https://www.weekvandeopvoeding.nl/event/leerproblemen-bij-kinderen/

In het kader van de week van de opvoeding.
"Heb jij het gevoel dat er iets aan de hand is met jouw kind maar je kunt je vinger er niet op leggen?

Wanneer je kind niet goed mee kan komen op school wil je als ouder natuurlijk weten waarom dat is en hoe jij je kind het beste kan helpen. Tijdens deze presentatie vertel ik je welke mogelijke oorzaken er kunnen zijn waardoor het jouw kind niet goed lukt om te leren rekenen, lezen of schrijven.

Oogsamenwerking? Richtingsproblematiek? Nog actieve reflexen? Stress? Er kunnen verschillende oorzaken zijn die van invloed zijn. Oorzaken die niet altijd algemeen bekend zijn maar die wel degelijk van belang zijn."

Misschien goed om je te orienteren op het ontdekken van de mogelijkheden waar je kind ondersteuning en hulp kan gebruiken die je routinematig inbouwt in het weekprogramma, vanwege de benodigde voorspelbaarheid.

Behalve natuurlijk ook controleren bij de huisarts of gehoor en zicht wel goed zijn.

En vader

Eigenlijk ben ik nog steeds boos op mijn ex. Lekker makkelijk om te zeggen dat hij maar geen huiswerk meer moet begeleiden, kan ik iedere dag in de clinch. Dat is toch geen oplossing?

Overhoren

Overhoren komt hier pas als allerlaatste na lezen en op diverse manieren inprenten. Te snel overhoren werkt hier niet. Dan geeft het een kind ook een fout idee dat het zaken zelf zou moeten verzinnen of uit de hersenpan opvissen, alsof het er al bij de geboorte in zou moeten zitten.
Woordjes deden we hier samen door te lezen en dan te spellen. Eerst met het boek op schoot, dan met een van de rijtjes afgedekt of niet meer kijken. Maar als er teveel fout gaat, dan weer terug naar inprenten.
Doel is het goed te leren en niet om te leren testen en dan te falen.

Annej

Hier ook hoor. Topo bijvoorbeeld leert ze doordat ze mij mag overhoren. Dat vindt ze dan nog wel leuk. Of een verhaaltje maken over iemand die langs alle steden op de kaart gaat. Daar moet ik dus áltijd bij zitten. Frans mag ze mij ook overhoren, maar dat vindt ze dan weer niet leuk (en ik ga ook wel vaak de mist in met spelling).
Maar ja, jouw kind wil het blijkbaar wel echt leren.

Gewoonte Marie

Het is hier gewoonte geworden. Al vanaf de basisschool heb ik huiswerk met de kinderen gemaakt. Uit noodzaak. Hier geen zorgstudent in de buurt in die tijd. Alle huiswerkbegeleiding was groepsgewijs en mijn kinderen hadden hand in handbegeleiding nodig. Dat was een hele heis voor mij, maar het wende wel. En nu doe ik het nog met veel plezier nu mijn dochter terug is gegaan naar 4HAVO. Even samen, omdebeurt een alinea, lezen, en dan de vragen beantwoorden. Meer vragen van mijn kant dan antwoorden.
Op vaste tijden. Direct na het eten of op een moment die dochter nu kan afspreken, soms gaat ze eerste even slapen als ze uit school komt, moe van alle sociale drukte en prikkels.
Vrijdag en zondagavond extra aandacht voor de planning. Is het huiswerk af dan kan er in het weekend wat anders gedaan. Zondagavond bekijken we samen de opgaven en toetsen van de komende week en plannen het huiswerk voor zover dat al bekend is.
Nou ja, dochter doet het dan meestal zelf waar ik al dan niet bij ben. Ze is nu heel geordend en stuurt haar klas appjes met een overzicht van het huiswerk voor de komende week op vrijdag.