Vader haalt kinderen niet op

wat vreselijk

voor je kinderen. Wat zullen ze zich afgedankt voelen, op de tweede plaats...
Ik weet niet wat je ermee kan, naar hem toe, ik weet niet wat je ermee wil...
Maar ik zou me in eerste instantie richten op verachting van de pijn voor de kinderen. Naar hoor.

Vreselijk

Die mensen die hun eigen vete uitvechten over de ruggen van de kinderen.

Ga niet liegen tegen je kinderen. Als ze vragen waarom papa ze niet heeft opgehaald wees gewoon eerlijk: "je weet het niet". Probeer ook niet allerlei excuses voor hem te verzinnen. Het helpt namelijk niet. Het probleem ligt bij hun vader niet bij jou. Probeer er afstand van te nemen, hoe moeilijk het ook is. Jij kunt namelijk hun vader niet veranderen.

Probeer er toch nog een leuke week van te maken met de kinderen. Zij kunnen hier helemaal niets aan doen en jij ook niet. Trek het probleem dus ook niet naar je toe. Jij bent de kinderen geen verklaring schuldig. Geef daarom gewoon aan dat je het niet weet, dat je namelijk niet in papa zijn hoofd kan kijken om te zien wat hij denkt. Daarna ga je wat leuks doen, een bordspelletje, koekjes bakken of iets anders dat jullie graag doen.

Ik wens je heel veel sterkte, dat je boos bent snap ik helemaal. Het is niet een kwestie van ermee wegkomen. Het is een kwestie van niet kiezen voor zijn kinderen. Dat is zijn keuze, hoe pijnlijk ook.

beste

Verachting = verzachting, van tante Sidonia. Ja lijkt mij ook. Je ex is boos op jou en reageert dit af op jullie kinderen. Daar zou ik later, als alles wat is gezakt nog wel op terug willen komen met hem. Onder vier ogen, ik denk dat het beter is dat de kinderen daar niet bij zijn.
Eerst je kinderen troosten door uit te leggen dat hij boos is op jou en niet op hen. Ze moeten maar even niet meer appen naar hun vader, het is te frustrerend als er geen antwoord komt. Telefoons uit en maar het beste er van maken deze week.

Weinig tegen te doen

De mensen hier boven hebben al genoeg goed advies gegeven.

Verder: je ex probeert je te raken. Elke reactie is koren op zijn molen. En ja, hij komt hier mee weg.

De beste strategie is:
- zorg ervoor dat je, in geval van werk of andere afspraken, opvang hebt. Wees NOOIT MEER afhankelijk van je ex. Hij is bewezen in staat om zijn kinderen te laten stikken, wees daar voortaan op voorbereid.
- ga niet aan hem trekken. Meneer weigert zijn verantwoordelijkheid te nemen? Dan neem jij die, hoe oneerlijk en gemeen zijn actie ook is.
- ik weet niet of het nog nut heeft er later op terug te komen. Hiermee laat je zien dat zijn actie succes had. Het zal hem een zorg zijn dat de kinderen het hardst zijn geraakt, via de kinderen ben jij immers ook geraakt.

Sterkte ermee!

Werken?

Bah, wat een streek van ex. Ik kan er met mijn pet gewoon niet bij dat je als vader je kinderen pijn kúnt doen op deze manier. Is hij wel lief voor ze als ze bij hem zijn?

Wat ik me afvroeg, kom jij nu ook in de knel met je werk? Ik neem tenminste aan dat je hier geen rekening mee gehouden had.

vraag me toch altijd wat hier achter zit

Het kan ook een vader zijn die genoeg heeft van het gemanipuleer van de moeder en nu dus maar een daad stelt.
Al kan ik me dat niet voorstellen, ik zou altijd mijn kinderen halen, ook als een ex moeilijk zou doen.

Maar stel dat de vader een paar dagen uit gepland had, waarvoor het nodig was de kinderen eerder te halen en moeder doet (opnieuw?) moeilijk. Ik ken te weinig van de achtergronden, dus kan alleen maar speculeren. Ik vind het alleen onterecht om hier alle blaam bij de vader te leggen.

V@@s

Even algemeen gesproken: alle berichten op een forum hoor je natuurlijk maar van één kant en heeft geheid een andere kant. Maar al is je ex nog zo'n heks of eikel, dan nog laat je je kinderen niet stikken.

Inzicht

Ik vraag me net als Vaas af waarom er dan onenigheid moet zijn over het tijdstip van ophalen. Ik ken iemand die hier voorheen ook altijd moeilijk over deed: 7 uur is 7 uur, dus een keertje 5 uur of 8 uur kon niet, want dat was niet de afspraak. Een dag eerder of later was al helemaal uitgesloten. Tja, zo sta je een soepele omgang natuurlijk ook zelf in de weg. Gelukkig is deze vriendin tot het inzicht gekomen dat ze haar kinderen te kort deed met haar stugge gedrag, en doet ze tegenwoordig niet meer zo moeilijk, maar daar hebben wij (haar omgeving) heel wat voor moeten praten.

Reactie

Vader deelde mee zondagavond dat hij de kids vroeger op wilde halen..dit zagen ze niet zitten dus dat heb ik gezegd, hij vind dat ze daar geen inspraak in hebben en ik vind van wel. Hij gaf als reden dan hebben we iets meer tijd want we willen weg. ..verder geen toelichting hoe wat of waar naartoe. Kids wisten ook niet waar ze aan toe waren terwijl hij met hun ook gewoon contact kan hebben rechtstreeks.
En ik vind wat er ook gebeurt en je mag mij een heks vinden, ik vind ook iets van hem maar mijn kinderen zou ik nooit laten staan. Daar komt niemand tussen, geen ex,nieuwe liefde of wat dan ook.

Ik heb het inmiddels allemaal kunnen regelen en ga er voor de kids een leuke vakantie van maken, we gaan ook nog op vakantie dus dat komt goed.
Eerst maar even de rust terug en dan maar verder kijken hoe hij het weer oppakt.

Jip

communiceren

Ik vermoed dat het over en weer wat handiger gecommuniceerd had kunnen worden. Vader snap ik ook wel als hij wat meer tijd wil hebben, maar het is vaak de toon die de muziek maakt en als zoiets last minute gecommuniceerd wordt, is dat niet altijd prettig.

Maar ik denk dat hier sprake is van een ge-escaleerde storm in een glas water. Ik zou, in jouw plaats, ook geknarsetand hebben, maar de kinderen wel dusdanig de mededeling inmasseren dat ze zonder gepruttel eerder mee zullen gaan. Tenslotte kwam er een uitje aan, toch?
Dat hij niet wilde vertellen waarheen is flauw - heb je het hem wel (vriendelijk!) gevraagd? Anders: schouders ophalen en je kinderen een fijn uitje toewensen.

Dat hij vervolgens zonder hen is vertrokken is nog flauwer.

Probeer voortaan de wijste te zijn en een situatie "twee kijven, twee schuld" te voorkomen. Dus de volgende keer vriendelijk (!) zeggen "Goh, dat is wel last minute, maar ik zal kijken of ik de kinderen op tijd klaar kan laten staan." Leer je schouders op te halen. Leer het van je af te laten glijden alsof je een tefallaag hebt. Hou je grenzen in de gaten, maar in dit geval had je denk ik best wel wat water bij de wijn kunnen doen. Dan maar niet weten waar ze heen haan.

Geen discussie aan gaan over de inspraak van de kinderen in dit geval. En ook niet met de kinderen aan gaan, dat mogen ze met hun vader doen, jij bent slechts de boodschapper van het nieuws van zijn vervroegde komst. Papa komt eerder, hoera, dat betekent ook langer vakantie met papa, en als je het er niet mee eens bent dan bespreek je dat straks maar als je bij papa bent, pak je tas in, veel plezier!

was het vorig jaar niet de zomervakantie?

was jij degene waarbij vorig jaar een van de twee kinderen niet mee mocht op zomervakantie?
toen wilde de vader ook niet zeggen waar ze heen gingen en was het naar zijn pijpen dansen...

Sally

Het is idd de toon die de muziek maakt,en we willen weg was in dit geval erg vaag. Je kan op zo'n minst vragen is het goed als...
Maar ging gelijk uit zijn stekker en binnen drie minuten had hij gestuurd dan haal ik ze toch niet.
Het leek bijna op met voorbedachte rade, als is dat mijn invulling. Nieuwe vriendin heeft om heel veel invloed en is nooit positief richting de kinderen dus er is altijd wel wat.

Maar goed de situatie is nu zo en we gaan er iets van maken.

Jip

Fransien

Nee dat was ik niet. ..oudste is toen niet mee gegeaan maar dat was niet omdat ik niet wist waarheen.
Geloof ook niet dat ik daarover toen geschreven heb hier.

Jip

Ook zo'n vader

Ik heb ook zo'n vader gehad, alleen hij stemde nooit wat af, hij deelde mee dat op welk tijdstip wij zouden worden opgehaald. Met mijn zusje zaten we dan soms wel uren te wachten. Onderwijl vroegen wij ons af of wij het niet verkeerd hadden begrepen (hij zou ons toch om 10 uur ophalen, niet om 16 uur?). Ondertussen lichtelijk in paniek of hij ons niet was vergeten. Met de tijd, nam de onrust toe.Als wij dan belde waar hij nu toch bleef, was het voor hem om te verklaren dat er dus (?) ruzie was. Dan kon het nog langer duren voor hij ons ophaalde (als hij dat nog deed).

Niet dat jouw ex persé op mijn vader lijkt. Maar om het je ter overweging mee te geven: het beste wat wij konden doen is niets. Niet bellen, niet boos worden, niet wachten en hopen (maar dat is natuurlijk lastig). Want alles wat je doet, dient als afleiding van waar het echt om gaat: dat hij zijn kinderen laat stikken. En niets doen heeft kon dan als voordeel hebben dat hij het heel ongemakkelijk begon te vinden, die sprekende stilte(s). Dat leek dan nog zwaarder te wegen dan alles wat je met woorden had kunnen zeggen. Stille genoegdoening, dat was het enige waar wij op konden hopen. En nooit vanuit jezelf op terugkomen.

Het is heel, heel triest voor je kinderen, maar, helaas, je verandert er niets meer aan.
Laten gaan en zorg dat het jullie vakantie niet in de weg zit! (maar wat een kl***z**).

tut tut tut

Ik zit toch een beetje met verbazing dit berichtje te lezen. De vader van je kinderen had een uitje gepland en omdat hij niet zei waarheen mochten ze ook niet iets eerder mee? Misschien had hij niet het idee dat hij toestemming voor de plaats van het uitje moest vragen? Of had je al eens eerder tegengesputtert dat de locatie niet goed was?(gaan ze naar Irak, hebben ze inentingen nodig, of een visum?) Je bent verbolgen dat vader ze nu laat staan, maar zie je niet dat je eigenlijk de kinderen geweigerd hebt mee te geven? Je zult me dit niet in dank af nemen dat ik dit zeg, maar wij hebben ooit een kort geding gehad om een vakantie met de kinderen. Ook vanwege 'jaaa ik weet eigenlijk niet wat ze gaan doen' of een ander non-argument. Dit wil je je kinderen niet aandoen. Ik zou in de auto stappen en de kinderen daar naar toe gaan brengen. Je hebt het verkeerd begrepen zeg je dan en zorgt dat ze alsnog een leuk uitstapje met vader hebben. En die gedachten over de nieuwe vriendin die niet positief zou zijn, die laat je even thuis. Op de bestemming aangekomen, stel je je even netjes voor en maak je een leuk praatje met haar. Je maakt er maar een toneelspel van.
Voorbedachte rade van vader? Ik heb zo'n idee dat je dit spel al vaker zo gespeeld hebt. Daar lijkt me eerder de schoen te wringen.

verhuiswagen

Je hebt het totaal verkeerd begrepen...tuurlijk is de reden niet dat ik weet niet waarheen....het zwaarste weegt voor mij dat hij niks overlegt of bespreekt met de kinderen...en dat ze maar moeten volgen en op bevel eerder klaat moeten staan.
Waar lees jij dat ik me nog nooit heb voorgesteld? Je vult dingen in...

Jip

wat is vroeger?

Er werd dus zondagavond al meegedeeld dat hij de kinderen wat vroeger wilde ophalen. Wat is "wat vroeger"? 05.00 uur i.p.v. 09.00 uur?
De reden was dus wat eerder vertrekken naar uitje/vakantiepark?
Waarom zagen jouw kinderen dat niet zitten? Van een keer niet uitslapen krijgen ze toch niks? (ik zal wel weer te praktisch denken).

Je schrijft dat ex een dag of meerdere dagen ergens zit. Jammer dat je niet zeker weet dat het meerdere dagen is. Je had de kinderen eventueel ook zelf kunnen brengen natuurlijk.
Is dan wellicht niet volgens afspraak, maar ze zijn dan wel bij vader en jij kunt weer de dingen doen die je van plan was.

Maar zoals hiervoor ook al gezegd. Blijkbaar een geëscaleerde storm in een glas water door onhandige communicatie.

Marie

Een storm in een glas water van zijn kant ja...hij probeert altijd al de dingen naar zijn hand te zetten. ..in overleg zijn er altijd dingen mogelijk. Maar als je dan al begint ik wil en niet verder uitlegt tja dan denken de kinderen ook waarom zou ik eerder op moeten staan. .
Voorbedachte rade is een invulling van mij zoals ik al zei.
Als je binnen drie minuten zo uit je plaat gaat en al zegt dan kom ik niet kloot er toch iets niet in mijn ogen.

Denk je echt dat de kinderen nu nog gebracht willen worden? Wat voor gespannen situatie gaat dat opleveren als ze eerst oo hun vader hebben zitten wachten en hij vervolgens niet komt.
Ik heb het nog wel gevraagd aan ze maar dat was geen optie.

Jip

ik begrijp het

"Als je binnen drie minuten zo uit je plaat gaat en al zegt dan kom ik niet kloot er toch iets niet in mijn ogen."

De macht van de grote bek. Dat is aan mensen die dit niet hebben meegemaakt in een relatie moeilijk uit te leggen.

Mijn ervaring met dit soort ouders (m/v) is dat de kinderen vanzelf door krijgen wat ze aan die ouder hebben. Als hij werkelijk een brullende doordrammer is, krijgt hij vanzelf de rekening gepresenteerd. Want kinderen zijn loyaal, maar er zijn grenzen.

Het enige dat jij kunt doen is de wijste zijn. Hij is dus in staat zijn kinderen te laten stikken omdat hij niet zijn zin krijgt en dit op brulniveau wenst door te drammen. Jij zorgt ervoor dat ze altijd bij jou kunnen zijn, dat er opvang is als jij weg moet als het "zijn dag/week(end)" zou zijn geweest en jij laat je niet verleiden in de verdediging te gaan of het boetekleed aan te trekken.

Denk aan de tefalpan, waar ook niets aan blijft plakken. Kweek een tefalhuid

Ook deze periode gaat eens voorbij. En jouw kinderen weten dan goed wat ze aan hun vader hebben en wat ze aan jou hebben, en welke ouder hen niet laat barsten als die niet à la minute zijn zin krijgt.

communicatie

Beste Jip,
Als je denkt dat je hier je gelijk gaat krijgen op dit forum moet je ergens anders zijn. Iedereen ziet dat jullie een verziekte communicatie hebben en heeft geen behoefte te weten waar de schuld ligt.
Wat je misschien als positief kan zien is dat je ex je kinderen graag wil zien en ook mee wil nemen op vakantie. Er zijn genoeg draadjes te vinden waarin dat überhaupt niet gebeurd en de kinderen niet mee mogen. Je zegt zelf dat het zwaarst weegt dat hij zelf niks overlegt met de kinderen. Kennelijk zijn je kinderen oud genoeg voor direct contact met hun vader en zijn ze dus prima in staat om zelf contact te zoeken met hun vader. Stap daar dan tussenuit en regel dat contact niet. Hij hoeft toch geen verantwoording aan jou te overleggen als hij te weinig overlegt met zijn kinderen? Als dat hun klacht is, dan moeten ze dat zelf met hun vader communiceren. Ik weet niet hoe oud ze zijn, maar het feit dat ze niet eerder weg wilden (opstaan?) suggereert dat het hier om pubers gaat? Die zijn zelf nou ook niet zo sterk in communicatie, dus misschien moet je ze daar een handje in helpen. Die whatsappen namelijk het liefst in 4 woord zinnen. En bellen doen ze al helemaal niet, ook als dat qua communicatie beter zou zijn.
Dus stop met boos zijn en kijk waar je boel kan verbeteren vanuit jou kant. Soms moet je stroop om iemands mond smeren om je doel te bereiken. Ik zeg vaak genoeg sorry bij disputen, omdat het helpt om de boel weer op gang te krijgen. Zelfs als ik diep van binnen vind dat ik gelijk heb, maar soms moet één een handreiking doen om de communicatie weer vlot te trekken. En vaak volgt er vanzelf een excuses vanuit de andere kant omdat je beide in the heat of the moment verkeerd reageerde.

Mutsje

Het gaat mij helemaal niet om gelijk krijgen..ik heb gewoon om advies gevraagd.
En ik sta zeker het contact rechtstreeks met de kinderen niet in de weg zoals je ook al hebt kunnen lezen.
Het zijn trouwens ook niet allebei pubers.
Hij deelt mij dingen mee...hij had ook kunnen skypen met de kids en kunnen overleggen toch. .
Maar goed we kunnen blijven discussiëren maar dat heeft geen zin.
Ik heb aan sommige antwoorden echt wel wat gehad en ga nu " gewoon" afwachten wat er vanuit ex verder gaat komen.

Jip

Advies

Jij hebt blijkbaar een bepaalde eis naar hem toe: hij moet overleggen met de kinderen. Nu doet hij dat niet, dan gooi jij de kont tegen de krib, hij gooit de hele krib om en uiteindelijk is iedereen boos.
Jouw referentiepunt is hoe hij met jou communiceert. De kans dat hij dat ook met de kinderen zo doet is groot, maar de kinderen zullen daar t.z.t. op hun eigen manier op gaan reageren.
Op dit moment had je ook de kinderen wat vroeger wakker kunnen maken: hé leuk, vader gaat met jullie op stap. Kom snel eten, dan pakken we de tassen in. Dan was jij boos geweest, en misschien waren de kinderen ontevreden over het vroege tijdstip, maar dat was het dan ook. en de kinderen hadden zelf hun ongenoegen bij vader kunnen spuien (dat is hun manier om ermee om te gaan).

Tsjor

Tsjor

Advies wat ik had kunnen doen heb ik niet zoveel meer aan;)
Het is gebeurd, en niet meer terug te draaien.
Dus nu weer de goeie kant op vooral voor de kids. Voor hun wil ik een leuke vakantie.

Jip

Advies voor de toekomst

Ik zou de communicatie vanaf nu laten aan vader met kinderen. Je schrijft dat ze niet allebei puber zijn, maar blijkbaar zijn ze beiden in staat om zelfstandig te appen en te bellen.
Als jij er tussenuit stapt, dan is dat deel van de slechte communicatie / het verleden opgelost.
Dan zal hij het met de kinderen zelf moeten oplossen. En wellicht is hij dan beter in staat om netjes toe te lichten wat de bedoeling is.
En zo niet, dan werkt ook dat niet. Dan hebben jullie het in ieder geval geprobeerd.

(ervan uitgaande dat de jongste geen 7-jarige is of zoiets)

Lente

Maar dat is juist het punt. ..hij communiceert niet met de kinderen maar met mij. De kinderen hebben niks te zeggen vind hij.
Ik zou natuurlijk wel kunnen zeggen zoek naar contact met de kinderen dat zal ik eens proberen volgende keer.
Jongste is 9 en heeft skype.

Jip