Uit elkaar wonen & uitgaven totdat scheiding erdoor is

ik heb geen idee

@Marie

Mediation gaan we doen om alles in goede banen te leiden, voorkeur is natuurlijk om zo'n persoon te vinden die advocaat/mediator is, maar dit is natuurlijk voor mij ook nieuw. We kunnen er best snel doorheen gok/hoop ik, omdat we er redelijk bereidwillig in staan en het elkaar niet zo ingewikkeld mogelijk willen maken wat betreft huis. Het grootste probleem blijft te dealen met emoties en dan kan zo'n tussenpersoon ons wellicht wat onder controle houden. Gisteren even 1 avond de boel de boel gelaten, even het ijs gebroken en elkaar weer als mensen die van elkaar houden maar uit elkaar gaan behandeld, dat was prettig midden in deze storm. Ik ben echt doodop nl., slaap onwijs slecht.

Ik begrijp dat ons huis voorlopig nog op beide namen kan blijven staan. Mijn zus is ook nog steeds officieel eigenaar van het huis met haar ex, ook al is ze er al 5 jaar weg. Ze waren niet getrouwd, van boedelverdeling was dan ook niet echt sprake. Dat zou al wat in eerste de kosten schelen wellicht, uitstel, geen afstel, al ga ik straks mijn adviseur bellen om te vragen hoeveel gedoe en kosten het geeft om de hypotheek weer terug op enkel mijn naam te zetten.

@Ms. Simone
Om je vraag te beantwoorden: ik ben niet betrokken geweest bij haar inschrijving, de reacties op huizen en het papierwerk. Ik kreeg te horen dat ze het huis ging accepteren toen ze al was wezen kijken en wist toen niet eens dat ze de reactie had uitstaan op de woning. Ze betrekt me wat dat betreft niet, maar aangezien de contracten getekend zijn vorige week en vandaag in haar nieuwe woning de sleuteloverdracht is, verwacht ik niet dat de Sociale huurvereniging nu nog zegt 'hier klopt iets niet'.
Maar inderdaad is het wel apart. Stel (not gonna happen, I know) dat we nu ineens niet gaan scheiden, hebben we 2 huizen, waar mijn vrouw erg goed in gesubsidieerd wordt moet ik zeggen. Netto gezien worden we hier niet eens slechter van als de scheiding erdoor is, als je de inkomens en uitgaven zou gaan optellen, helemaal als je gekscherend bij wijze van nog steeds samen de boodschappen zou delen. Vreemd land dat Nederland.

@Wil40

"En jullie hebben een koophuis, moet jij haar dan uitkopen én meebetalen aan haar huur? Of moet het huis worden verkocht omdat jij haar haar deel niet kan geven?
Je vrouw is erg voorbarig, vooral omdat er nu schulden zijn ipv een gevulde spaarrekening."

We hebben de hypotheek in juli op beider namen gezet. Toen was er nog geen enkele twijfel bij haar (sorry, emotie). De lening was gelijk aan de taxatiewaarde, waardoor we nu 1000 euro hebben afbetaald op de woning, dus de overwaarde obv die taxatie is bijna nihil. De kosten om de hypotheek op mijn naam te zetten zijn waarschijnlijk hoger, dus als we het met gesloten beurzen zouden doen zou ze het prima vinden denk ik. Verkopen zou niet nodig moeten zijn, het huis stond al enkel op mijn salaris voordat we gingen trouwen, 7 jaar terug. Ik kan het dragen, tenzij ze partnerallimentatie gaat eisen. Maar dat is niet haar intentie.

En dat ze voorbarig is.. tja. Ze rent werkelijk weg nu van alles dat we in 2018 opbouwden. Ze lijkt soms te opgewekt. Maar dat is weer de emotie die zij wat makkelijker wegdrukt dan ik. Lees vooral ontrouw 3 en 4, het doet hier niet ter zake.

Haar lijflied op dit moment is 'Het duurt te lang'. Ergo, we kwamen voor haar steeds op hetzelfde punt uit. Wie weet, ooit weer. Nu door.

Sorry, vreemd verhaal

Het klinkt allemaal nogal berekenend.
Ze 'had nog alle hoop', bedoel je dat oprecht of (met terugwerkende kracht) cynisch?
Ze maakte toen (op papier dan hé, in jouw verhalen) niet de meest gemotiveerde indruk tav jullie relatie.
Nu staat ze eindelijk vooraan bij een woning en is de koek op?
Niet dat het nog veel uitmaakt, je moet verder en hopelijk relatief positief. Maar als buitenstaander krijg ik wel een mmmh gevoel hierbij, maar dat had ik al langer bij je postings.

Net zo vreemd, sorry, is het ook wel dat je verre reizen maakt terwijl je schulden hebt. Begrijpelijk maar niet helemaal verstandig, Kado of niet. Dat je het 'nodig' had begrijp ik wel, dat vind ik ook van mezelf en nog heel veel mensen.

Marie

Vreemd van hem of van haar?

Tsjor

Bedragen

Toch nog even over geld:
- neem zo snel mogelijk kontakt op met de kinderopvang als je een rekening niet kunt betalen. Het is goed als je een terugbetalingsregeling kunt treffen.
- Op welke rekening komen de toeslagen nu? Kun je dat veranderen?
- Overweeg toch om nu de woning op jouw naam te zetten: over een aantal jaren is er wellicht overwaarde en krijg je andere problemen met uitkopen. Het is beter om nu dan alle touwtjes door te knippen als dat mogelijk is en gelukkig is het mogelijk om de woning op jouw naam terug te zetten.
- Voorlopige voorzieningen zijn inderdaad voorlopige afspraken. Je hebt er alle belang bij dat het gezamenlijke verzoek tot scheiding zo snel mogelijk ingediend wordt. Ongeacht je emoties! opnieuw samen trouwen kan later altijd nog.
- knip je creditcard door. Het zijn onmiddellijk schulden. Ik begrijp best dat je moeder je een vakantie gunde, maar als je betaalt met een creditcard lopen schulden al snel op.
- wat betreft alimentatie: haar inkomen is erg laag. als ze naar de gemeente moet zal de gemeente bij jou komen. Bovendien loop je het risico dat over een aantal jaren de scheefgroei tussen inkomens pijnlijk wordt. Ga ervan uit dat je de alimentatie 'gewoon' laat berekenen. Ik lees te vaak dat 'lieve-koekjes' later giftige zwammen blijken te zijn, met andere woorden: afspraken die mensen rond een scheiding maken om een ander ter wille te zijn (bijvoorbeeld geen alimentatie vragen omdat de ander dan kan blijven wonen) blijken later structurele pijnpunten te zijn, waarop veel oud zeer en venijn wordt gebaseerd. en dan is het niet meer terug te draaien. Met de afspraken die je nu maakt moet je heel lang vooruit kunnen.
- Wat betreft je eigen financiële plaatje: als alleenstaande ouder ziet het belastingplaatje er heel anders uit, dus wellicht valt het allemaal wel te doen.
- Ik snap niet dat je vrouw huurtoeslag zou krijgen, in elk geval niet op dit moment. Dat zal dan toch pas na de scheiding zijn en dan zal ook duidelijk moeten zijn wat haar inkomen is, inclusief eventuele alimentatie.

Tsjor

vreemd

"Net zo vreemd, sorry, is het ook wel dat je verre reizen maakt terwijl je schulden hebt. Begrijpelijk maar niet helemaal verstandig, Kado of niet. Dat je het 'nodig' had begrijp ik wel, dat vind ik ook van mezelf en nog heel veel mensen."

Schulden is een heel groot woord. De rekeningen die er nu echter liggen zijn voor ruim de helft 'onvoorzien. 1x therapie die ons niet gered heeft en een aanslag van de belasting over 2017, gek genoeg. In een normale maand hadden we die niet al kunnen betalen.

Dus nog meer extra onvoorziene uitgaven worden dan inderdaad teveel.
Deze klappen kunnen we net opvangen van het kleine beetje spaargeld dat er nog was en dan zijn alle reserves op. Met het oog op de kosten die nog gemaakt moeten worden om te kunnen scheiden hou ik de hand nu dus enorm op de knip om het probleem niet groter te maken dan het is. Tot frustratie wellicht van mijn vrouw.
Daarnaast is het in dit geval ook mijn spaargeld, het betreft een kleine erfenis van mijn overleden opa, die in zijn testament de koude kant had uitgesloten. Ik weiger dat geld in 'haar' huur te storten uiteraard. Dat zou pas vreemd zijn.

Dat ik een verre reis maak en eindelijk eens alleen aan mezelf denk lijkt erg egocentrisch, maar het was inderdaad nodig. Na zolang knokken was ik leeg. De vakantie deed me goed, heeft me veel inzichten gegeven. Maar goed, de afgelopen 3 dagen waren weer zwaar vermoeiend en ik kan wel weer weg. De enige winst was zien wat ik moest zien: dat we op dit moment een ander hoofdstuk in gaan.

Over 5 minuten steekt ze de sleutel in het slot van haar nieuwe woning, einde van een tijdperk.

tsjor

https://www.belastingdienst.nl/wps/wcm/connect/bldcontentnl/belastingdienst/prive/toeslagen/hoe_werken_toeslagen/kan_ik_toeslag_krijgen/partner/wanneer_zijn_wij_geen_toeslagpartners_meer

-----
Krijgt u huurtoeslag?
Dan maakt het niet uit of u wel of niet getrouwd bent.

Verhuist u of uw toeslagpartner? En hebt u de verhuizing ook doorgegeven aan de gemeente? Dan bent u voor uw huurtoeslag geen toeslagpartners meer vanaf de 1e van de maand na de verhuizing.
-----

hoop

"Ze 'had nog alle hoop', bedoel je dat oprecht of (met terugwerkende kracht) cynisch?"

Ik vind het hele jaar 2018 lastig te begrijpen. Waarom je het ene moment nog een hypotheek samen tekent en 4 maanden later daar al weer weg wilt. Waarom je het ene moment de verre reis met het hele gezin wilt maken in januari en 2 weken later januari niet eens meer gaat halen. Waarom je samen in Parijs in juli zegt dat je bang bent dat je verlaten wordt door de ontrouw om in september zelf weg te gaan.

Cynisch niet, het blijft ongelooflijk voor mij.
Maar vechten voor iemand die zo wisselvallig is kost teveel energie.

Maar goed, het zijn de emoties en vermoeidheid. Ik wil hier eigenlijk geen slachtoffertje gaan spelen. Dat zijn vooral de kinderen.

Onderhoudsplicht

De wet zegt dat je gemeenschap van goederen hebt, maar niet dat je al je "goederen" aan haar beschikbaar hoeft te stellen. Als ze er niet bij kan, kan ze het niet opmaken. Laat je salaris op je eigen rekening storten. Bel de bank en hef onmiddelijk alle kredietvoorzieningen op gemeenschappelijke rekeningen op.

Je hebt onderhoudsplicht. Dat betekent dat je haar een redelijk bedrag moet geven, niet dat je al haar uitgaven moet betalen. Reken uit wat de partneralimentatie straks gaat worden, doe daar voor de zekerheid een marge bovenop, en maak dat bedrag elke maand aan haar over. Dat ze niet meer bij jou in huis woont, maakt het eigenlijk allemaal een stuk makkelijker. Jij onderhoudt haar met een vast bedrag per maand en verder zijn jullie verantwoordelijk voor jullie eigen uitgaven en kosten.

Als je een hypotheek hebt, kun je mogelijk de aflossingen daarvan straks verrekenen bij de verkoop (dat jij meer dan 50% krijgt). Je hebt de plicht om haar te onderhouden, je hebt niet de plicht om vanuit je spaargeld haar "overwaarde" te vergroten. Als je via de bank de hypotheek tijdelijk aflossingsvrij kunt maken (jij betaalt alleen de rente) is dat het makkelijkst. Als je helemaal niets betaalt en je laat daardoor het uitstaande bedrag groeien, krijgt zij misschien een claim op jou bij de verkoop.

Houd een lijstje bij van al die aankopen van haar. Dat kan van pas komen bij de boedelscheiding straks.

huurtoeslag

Die huurtoeslag kreeg is echt pas vanaf het moment dat het scheidingverzoek officieel bij de rechtbank was ingediend. Aangezien ons mediationtraject ruim 2 jaar heeft geduurd ben ik die toeslag dus al die tijd misgelopen, ondanks dat ik officieel al wel op mijn nieuwe adres was ingeschreven.
Ik heb zoveel mensen bij de belastingdienst gesproken destijds of het écht niet anders was, maar keer op keer was het antwoord nee.
Is deze voorwaarde onlangs aangepast ofzo?

Onttrekking

Dat van de hypotheek is pas relevant voor de periode tussen de echtscheiding en de verkoop of de op-jouw-naam-stelling. Als je in gemeenschap van goederen bent getrouwd, is dat nu nog niet relevant. De helft van wat jij tot aan de scheiding nog "opbouwt", is helaas van haar. Of dat nu spaargeld of overwaarde is.

Echter, voor haar geldt hetzelfde. Alle spulletjes die zij aanschaft binnen het huwelijk, zijn voor de helft van jou. Voor zover dat reeds gebeurd is, is dat vooral "ruilgoed" dat je kunt inzetten bij de verdeling van de inboedel.

Maar nu ze uit huis gaat, wordt het anders. Jij kunt niet meer controleren wat ze allemaal aanschaft. Maar MITS je ervoor zorgt dat ze meer dan voldoende geld krijgt (volgens een alimentatieberekening) en meer dan voldoende toegang tot de helft van de inboedel, kun je betogen dat als ze meer uitgeeft dan ze krijgt, dat dat geld dan waarschijnlijk in goederen heeft "geinvesteerd" die ze vervolgens aan de gemeenschap van goederen heeft onttrokken. Met andere woorden: als ze na het uitwonend gaan inteert op "haar" vermogen, dan kun je de rechter vragen om "haar" vermogen op het moment van uitwonend gaan te hanteren ipv haar vermogen op het moment van scheiding. Maar dat kun je alleen doen als je aan je onderhoudsplicht voldaan hebt.

Anyway, reken uit wat de partneralimentatie ongeveer gaat worden, en vraag dat bedrag aan als voorlopige voorziening (dwz: je vraagt aan dat - in ruil voor dat maandelijkse bedrag - dat jij niets hoeft te betalen aan haar nieuwe huishouden en dat jij niet verantwoordelijk bent voor wijzigingen in "haar" vermogen). Dan koppelt jullie twee lekker los van elkaar en dat heb je op dit moment hard nodig.

En laat je spaargeld uit die erfenis met rust. Zodra je het gaat gebruiken voor huishoudelijke uitgaven loop je kans dat het binnen de gemeenschap van goederen gaat vallen. Niet doen dus.

Syboor

Is jouw constructie (meer dan voldoende geld geven voor onderhoud en meer dan voldoende toegang tot spullen; in ruil voor teveel opgemaakt geld kunnen terugvorderen) al eens uitgeprobeerd en juridisch ook zo vastgelegd.

Tsjor

maandag

Ik heb me inmiddels helemaal suf gebeld met advocaten en mediators en we hebben er uiteindelijk eentje uitgekozen die duidelijk en concreet is, denkt dat wij er redelijk snel uit kunnen komen waardoor op dat vlak de kosten beperkt kunnen blijven. Ze vindt dat we geen zuivere mediation lijken nodig te hebben, meer iemand die ons begeleidt met de stappen die we moeten maken, en natuurlijk goed kan uitleggen wat de consequenties zijn van keuzes zoals bijv. het afzien van partnerallimentatie of pensioen en het -voorlopig- nog niet oversluiten van de woning op mijn naam.

Mijn bijna ex-vrouw (bah) krijgt een toevoeging, waardoor ze voor 52 euro en griffierecht klaar is. Wanneer we formeel de aanvraag op haar naam zetten (dus eenzijdige aanvraag) waaraan ik enkel hoef te refereren, dan zouden we goedkoper uitzijn, al begrijp ik van anderen weer dat we dan een 2e advocaat moeten vragen om het convenant te controleren. Maar goed, dat horen we allemaal maandag wel. Het goede is dat mijn vrouw haar toevoeging met me wil delen, waardoor we op dat vlak eerlijk uit elkaar gaan.

Qua inboedel koopt ze nu spullen van geld dat ze uit de erfenis geschonken heeft gekregen van haar moeder. Volgens diezelfde moeder valt dat daarom buiten gemeenschap van goederen, maar goed, ik vind het prima, ik wil dat geld niet eens. Fijn dat vrouwlief haar huisje kan inrichten en we de discussie over gemeenschappelijk geld even kunnen laten rusten.

De rekeningen zijn gescheiden inmiddels en wat we nog gezamenlijk moeten betalen (huis, gas/licht/water, belastingen en verzekeringen) middelen we nog op de gezamenlijke rekening, met in ogenschouw houdende dat ze ook al kosten maakt in haar nieuwe woning. De hypotheek kon ik al dragen, dus ik draag die kosten nu ook gelijk, ook al is ze nog niet weg. Ik wil niet dat ze met grote achterstanden in haar nieuwe leven begint. Ze blijft me ontzettend veel waard en door dit hele spelletje dreigden we elkaar uit het oog te verliezen.

Nu ik het voortouw heb gepakt in de afronding van de scheiding en gisteren bij haar huisje ben wezen kijken en mijn hulp heb aangeboden met laminaat leggen en andere 'mannendingetjes', kon er weer wat liefde, die er echt nog wel zit, van af. Het blijft niet leuk, maar we moeten door. Helaas niet zoals ik het graag gezien had, dan maar zo goed als het gaat.

Ik hoop dat het maandag ook rustig verloopt en we snel spijkers met koppen kunnen slaan bij de mediator/advocaat, we dit jaar nog als gezin onder de kerstboom zitten en onze wegen dan scheiden als man en vrouw.

Maar het blijft k*t.

Even een dikke knuffel. Wat knap dat je de knop hebt omgezet en zo in de actiestand bent gegaan. Weet je, dat helpt jou ook. Het biedt houvast, en je ziet inderdaad dat je zo toch nog wat voor elkaar kunt betekenen. Uit elkaar gaan hoeft echt niet met ruzie...

Hoe het straks gaat voelen als je echt die handtekening gaat zetten weet ik niet, zover ben ik net niet gekomen, maar dat je je zo constructief opstelt maakt dat het allemaal wel soepel kan verlopen. En dan kan straks het rouwen en verwerken beginnen, zonder dat je ook nog met veel ruzie en misverstanden en gedoe te maken hebt.

En wie weet heb je dat verwerken de afgelopen tijd ook al wel een beetje gedaan. Dat is tenminste wat mijn coach me destijds voorhield. Ik was, en jij bent, al zo lang met dat proces bezig. Ook al was er lang hoop, en heb je geïnvesteerd in je relatie, je hebt ook al op veel vlakken afscheid genomen van elkaar. En je bent zelf een beter mens geworden in het proces (als ik af ga op hoe jij beschrijft hoe je een paar jaar geleden was). Dus ik hoop voor je dat dat jou gaat helpen.

Je doet het goed!

Pennestreek

Dank je wel, je bent 1 van de velen die me het afgelopen jaar positief hebben gehouden in het andere topic en ik heb er natuurlijk ook heel hard in geloofd, achteraf misschien teveel tegen beter weten in. Maar het is zoals het is. Ik heb er sinds mijn vakantie en het contact dat ik daar had met mensen wel vrede mee. Het heeft me doen inzien dat dingen vanzelf zouden moeten gaan in de communicatie en verbinding tussen 2 mensen en niet continue met zoveel lading doordat we inderdaad al zolang aan het vechten waren.

De wapens laten zakken en stoppen met ontkennen dat ze weggaat geeft een bepaalde rust, en zelf de touwtjes in handen nemen doet dat ook. Al neemt het niet weg dat we afgelopen week nadat ik terug was van vakantie veel in onmin zijn geweest en dat is er nu dan gelukkig af.

Mocht er een 'ooit' zijn dan is dit de enige manier waarop we elkaar misschien weer kunnen herontdekken, maar ik heb geen hoop, want dat schept verwachtingen en teleurstellingen.

Mooi om te lezen

Zulke grote stappen in toch een korte tijd. Het doet me echt goed om te lezen dat mensen elkaar nog tegemoet kunnen komen, ook al staan ze op het punt om uit elkaar te gaan. Met respect, want makkelijk is het zeer zeker niet,

Tsjor

Negatiever

Ik heb daar een iets negatievere en andere afloop laten horen ( sorry..elk draadje een tijdelijke nick), maar enkel om te laten zien waar je mijns inziens op afstevende gezien de verhalen over je vrouw. En met name om een tegengeluid te laten horen en daarmee te laten zien dat er leven is na een scheiding.

Was ik ondanks alles al verwerkende? Nee, ik dacht van wel en deels groei je er naar toe, maar makkelijk is het niet. Vechten en het niet redden is misschien nog wel zwaarder.

Maar je kunt het, al wil je niet ( wie wil het nu wel), en je komt er ook.
Laat eenzaamheid je niet tot een rebound relatie verleiden, hoe fijn dat ook kan zijn. Heel eerst zelf, want je hele rugzak onverwerkte zaken neem je mee.
Sterkte

ik lees met veel respect naar jou toe hoe je reageert en handelt. Dat is nog eens echte liefde. Petje af.

De keuze die je respecteert naar haar toe, met alle pijnen die jij ( jullie) afgelopen tijden hebben ervaren. Haar los laat, inplaats van oneindig vast te klampen ( wat mijn man dus steeds doet, en ik daarom zo fel was in het draadje tegen hem)
Hoe graag je dat ook nog steeds het liefst zou willen, je wil dat zij gelukkig is.

En daar doelde ik op mijn posts steeds op. Dat je liefde niet kunt dwingen.

Ik schrok er wel van dat ze haar huis al geregeld had, dat zal rauw op je dak zijn gekomen. Maar zie het zoals je het nu ziet, als een opening naar iets nieuws.

Chapeau, JJ. Heel erg veel sterkte in deze tijd. We denken aan je!

Groots

"Nu ik het voortouw heb gepakt in de afronding van de scheiding en gisteren bij haar huisje ben wezen kijken en mijn hulp heb aangeboden met laminaat leggen en andere 'mannendingetjes', kon er weer wat liefde, die er echt nog wel zit, van af. Het blijft niet leuk, maar we moeten door. Helaas niet zoals ik het graag gezien had, dan maar zo goed als het gaat."

JJ, ik vind dit echt groots. Het ontroert me. Ik wens jou en je aankomende ex-vrouw een goed na-huwelijk. Voor jullie zelf en jullie kinderen. Maar met een houding als de jouwe gaat dat vast lukken. Niet makkelijk voor je. Dus: veel sterkte gewenst.

Groots??

Ik wil niet stoken in een goed nahuwelijk;)
Daarom reageerde ik ook niet meer.
Maar alsjeblieft zeg, groots??
Dit zal vast jouw manier zijn JJ en misschien kun je niet anders en past dit helemaal bij je.
Maar pas op dat je niet vreselijk gemangeld wordt (al lang) en dat dit niet (onbewust) een manier is om _niet los te laten_.

Eerlijk gezegd gunde ik je wel wat boosheid nu, die je om kon zetten in energie om je eigen (emotionele) leven goed op poten te gaan zetten. Zonder haar.

ik snap iedereen

Ik snap de mensen die zeggen dat het goed is wat ik doe, ik stap over mijn gevoel heen, probeer ik. Dat was even makkelijk door het rebound effect op vakantie, werd weer moeilijk bij thuiskomst door de confrontaties over geld en het emotieloze karakter dat ze ten toon spreidde.

Ik snap Miss, niet vastklampen aan iets dat niet wil blijven. En zo is het natuurlijk ook. Hoe oneerlijk en onbevatbaar ik het soms ook vind, terugkijkend op de periode februari 2017 t/m sept 2018. Ik heb liever iemand die mij voor 100% ziet staan, dat gedraaikont en getwijfel, het emmertje is overgelopen.
.
Ik snap ook Marie die zegt dat het niet goed is wat ik doe.

Je kunt het zien als 'niet' loslaten, dat ik hoop koester als ik haar maar help.
Je kunt het ook zien als de kinderen laten zien dat papa en mama uit elkaar gaan, maar dat dat niet hoeft te betekenen dat we ruzie gaan maken, dat we geen vrienden kunnen zijn. We zullen toch echt nog de rest van ons leven contact moeten hebbenen de kleintjes hebben het er onbewust toch wel moeilijk mee.

Ik vind het echt wel ingewikkeld om te dealen met de grens tussen het haar gunnen en het haar op de bek laten gaan en het zelf laten uitzoeken, mijn handen er compleet vanaf te trekken.

Marie, je reactie had die van mijn zus kunnen zijn, al is die nog wat bozer dan jij. Bang dat ik mezelf weer pijnig, dat ik straks de vloertjes heb gelegd, de bank naar binnen heb geduwd en ze me dan de rug toekeert als vriend, exgeliefde, exman.

Aan de andere kant past het gewoon bij me en ik geloof ondanks alles toch nog in haar goedheid en de juiste intenties. En dat is soms ingewikkeld ja,.. mijn familie is er wel klaar mee, vragen zich af waarom ik haar nog steeds een soort van verdedig. De ontrouw, de leugens, het mooier maken dan het was, het zo enorm hard wegrennen naar een nieuw huisje..

Toch is het fijn als de situatie straks achter de rug is, ze in haar huis zit en ik dan eindelijk rust heb na anderhalf jaar gedoe. In die zin is het maar goed dat het zo snel gaat.

Ik kijk er nog weer anders tegenaan.

Het 'er klaar mee zijn' hoeft óók niet de conclusie te zijn, evenmin als 'alles voor en met haar doen'. Het gaat er om dat je de focus niet meer op háár hebt (elke zin van jou gaat over HAAR) maar op jezelf (en je kinderen).

Keer je blik naar binnen, laat je handelen en werken voor jou en je kinderen zijn zoals jij het wenst, niet 'reactief' maar '(pro)actief', niet vóór of tegen haar, maar in lijn met wat jij wilt en nodig hebt.

Je zet haar op het podium; zet jezelf er op. Niet in de zin van 'vijandigheid en tegen haar zijn', maar in de zin van: dit is het begin van een leven waarin jullie niet meer samen beslissen, handelen, leven. Het begin van JOUW nieuwe leven, houd je bezig met wat JIJ wilt, nodig hebt, kunt doen en kunt laten.

Het gaat niet om voor/tegen, goed/fout, het gaat er om dat je alle tijd en energie kunt gebruiken om je nieuwe pad te gaan lopen. Met respect voor de ander, maar niet meer vanuit het standpunt van de ander.

Tenminste, zo kijk ik daar tegen aan dus. Succes en sterkte!

Geloof

'Aan de andere kant past het gewoon bij me en ik geloof ondanks alles toch nog in haar goedheid en de juiste intenties.' Geloof in elk geval in jezelf, in wie jij bent en wat bij jou past. je moet met jezelf nog veel langer door dan met haar of met de kinderen.
Dat familie boos is, nog bozer, en vinden dat je zelf ook boos zou moeten zijn, dat herken ik, maar eerlijk gezegd heb je daar weinig aan: de gevolgen van die bosheid, zowel voor jezelf als voor de relatie en de ontwikkelingen rond de scheiding zijn voor jezelf en die zijn ,meestal niet prettig.
Je eigen leven op poten zetten, zonder de ander, dat hoeft niet gebaseerd te zijn op boosheid (sterker nog, boosheid houdt meestal de focus op de ander, elk gebaartje of woordje dat verkeerd is wordt gewikt, besproken en veroordeeld) maar vooral op het besef dat de relatie voorbij is en dat je alleen verder moet. Als dat besef er is kun je best vloeren leggen of banken naar binnen schuiven. Als je stiekem denkt dat ze uit dankbaarheid weer naar je toe zal komen, dan is het besef dat de relatie voorbij is er nog niet en dan zou je jezelf een halt toe moeten roepen. Niet uit boosheid, maar om jezelf te beschermen tegen je eigen dagdromen.

Tsjor

Mijn ex

Mijn ex heeft mij ook geholpen en ik hem. In mijn ogen heel normaal en belangrijk voor de kinderen.
Niet groots of ontroerends want je blijft vader en dus blijf je goed voor moeder en blijft moeder goed voor vader.

Uiteraard gaat dat niet altijd zo, dat is erg en jammer.

Boze familie

Daar heb je niks aan. Steunende familie, die heb je nodig. Mijn familie heeft me in het hele proces bij en in alles gesteund. Natuurlijk hebben we gesprekken gehad, waarin de meningen naar voren kwamen, of suggesties, of goede raad, maar het was aan mij. En dat vond ik heel fijn.
Ook heel prettig was/is dat man gewoon welkom bleef bij mijn familie, als vader van de kinderen. Dat maakt dat we ook zonder problemen weer gewoon feestdagen samen kunnen vieren, zonder dat er gevoeligheden liggen.

Je zus is natuurlijk terecht boos over wat jou overkomt, maar ze helpt jou er niet mee door dat tegen jou te uiten. Sterker nog, het zorgt voor nog een soort strijdperk in jouw hoofd, want nu heb je waarschijnlijk het gevoel jezelf en je stb-ex (soon to be) te moeten verdedigen! Vraag haar daarmee te stoppen.

Ben het eens met RoosjeRaas, focus op jezelf en je kinderen. Eerste vraag is: wat wil jij, wat heb jij nodig? Als zij wat van je nodig heeft hoor je haar wel, verder zoekt ze het maar lekker zelf uit. Jij hebt genoeg aan je eigen portie. Maak het gezellig met je kinderen, bedenk nieuwe rituelen en tradities, doe leuke dingen, leid hen en jezelf af.

En wíl je stb-ex wel dat jij die vloer komt leggen? Ik had destijds een leger vrienden en familie geregeld en er een feestje van gemaakt zonder hem. Goed, het was niet nodig uiteindelijk, maar de plannen lagen er wel al. No way dat ik man hier nog binnen had willen hebben, het was voor mij enorm belangrijk dat het míjn huis zou worden, waar hij geen inbreng meer in had. Man vond dat moeilijk te verkroppen, want die wilde dat we vrienden bleven en wilde goed voor me blijven zorgen. Dat had misschien ooit wel weer gekund, maar op dat moment juist niet. Maar dat is natuurlijk iets tussen jullie twee.

Reactie

Roosje Raas zegt als altijd weer goede dingen,
Tsjor ook.
(misschien anderen ook trouwens)

Wink zegt: "Mijn ex heeft mij ook geholpen en ik hem."

Ik wil echt niet stoken, maar alles lezende denk ik alleen: kijk uit JJ dat je niet gekke Henkie bent.

Want jij wil je bijna-ex wel helpen. Maar helpt zij jou?
Oftewel, is het allemaal niet een heel eenzijdig verhaal?

Zo'n erfenis, is gewoon ook voor de helft voor jou, tenzij zij iets daarvoor geregeld hebben om het buiten de gemeenschap te houden (vast niet), maar het lijkt alsof jij meteen gelooft dat het *dus* niet voor jou is. Ik zeg niet dat je de helft moet opeisen, maar om maar alles meteen te geloven en dus zomaar klakkeloos weg te geven? En dat terwijl je bijna-ex volgens mij schulden heeft gemaakt?
En als je dat waar je recht op hebt zomaar wil weggeven aan haar, dan zou ik dat ook als een duidelijk gebaar doen. Niet alsof jij niet moet zeuren...

Oftewel: goede insteek om te proberen niet te vechten, maar richt inderdaad je aandacht op jezelf (en je kinderen) en probeer haar het niet naar de zin te maken als zij helemaal niets voor jou doet. En wees een beetje kritisch. Om uiteindelijk niet alleen goed voor haar te zorgen maar ook goed voor jezelf (en je kinderen) te zorgen.