Uit elkaar - Is dit werkbaar?

Kijk uit

Ik heb niet alles gelezen, maar kijk uit!

Als jij uit huis gaat zonder afspraken op papier met je man over de kostenverdeling van huur nieuwe en hypotheek oude woning dan moet jij sowieso de helft van de hypotheeklasten blijven betalen!

Daarnaast zit er een fiscale component aan echtscheiding en hupotheeklasten, dus check de site van de belastingdienst.

Verder is dit nmm een recept voor ellende.
Als je man nu zegt dat het goed is maar een week na jouw vertrek de sloten vervangt of nee zegt, dan kan je gaan procederen maar zelfs met schriftelijke vastlegging is de vraag of je daar echt iets mee op schiet.
En dat je kinderen jou erin laten kan de relatie met hun vader ook ernstig verstoren, en dan is het voor hen niet meer leefbaar.

Dus doe het alleen als je alles rond de financiële afspraken/hypotheeklasten goed schriftelijk geregeld hebt en dat je accepteert dat als het mis gaat met jouw plan jij daar zit en je kinderen erbij moeten komen of dat jij daar zit en je kinderen alleen in het huis zitten met hun vader (zonder dat jij langs komt).

toch advies nemen

Ik heb ondertussen het huurcontract gekregen. Ik ga de hele situatie toch maar eens overlopen met een advocaat (zonder partner) zodat ik zeker weet welke stappen ik (niet) moet nemen voor ik iets teken. Mijn partner is een intelligent en normaliter redelijk denkend mens, dus ik hoop dat hij 'het gezinsbelang' vooropzet, toch voor een jaar. Ik hoop snel bij een advocaat terecht te kunnen.

Ik vind het overigens nogal idioot van mezelf dat ik niet eens bedacht had de mijn kinderen prima tot bij mij kunnen komen om te eten; het zal de stress zijn. Dus dat huishouden verder gaan doen, dat zal ik inderdaad niet doen.

en als je nou eens

Het ziet vanuit een andere mindset: jij hebt je eigen appartement maar doet geen uitspraak over waar je woont. Je appartement is voor jou, om tijd voor jezelf te hebben, en eventueel te eten met je kinderen e.d. Je hebt daar twee slaapkamers dus er kan er ook af en toe een komen slapen of de helft van de tijd een en de andere helft de ander. Of allebei, dat je dochter op jouw kamer slaapt. Maar jij hebt je vrijheid en begint los van je man te komen. Dan streef je ernaar in een jaar alles geregeld te hebben (want zo lang loopt je contract van je appartement) waarbij ook de mogelijkheid nog bestaat dat jij in het oude huis blijft en hij gaat.
Ik weet niet of dit juridisch mogelijk is, financieel lijkt het wel te kunnen.

Nou ja ik krijg al weer de neiging de tekst weg te halen omdat ik denk, hm best vaag. want als ik dit lees Mijn partner is een intelligent en normaliter redelijk denkend mens, dus ik hoop dat hij 'het gezinsbelang' vooropzet, toch voor een jaar. " denk ik al: oh pas op joh, ik ken zoveel redelijke mensen die bij een scheiding gruwelijke egoïsten werden. Hij heeft meer te verliezen dan jij en ik ben toch bang dat hij zal vechten voor wat hij inmiddels misschien als zijn goed recht beschouwt (huishouden op orde, voor de kinderen wordt gezorgd etc)

insteek niet slecht

Maro, zo slecht vind ik je suggestie niet, ook om de zaken op deze manier naar partner te communiceren. Ik denk dat hij hoopt dat ik van gedacht zal veranderen. Zo hebben we beiden een jaar om te kijken wat de definitieve beslissing moet zijn. Ik denk dat hij zal concluderen dat samen toch niet echt zo schitterend was. Op deze manier verwacht ik meer redelijkheid te krijgen van hem. Ik heb uit mijn verleden wel wat issues en wil daar ook aan gaan werken (dat heb ik hem al gezegd) maar ik moet dat in rust kunnen doen. Hij verwijt mij dat ik altijd teveel op de rem heb gestaan in onze relatie en dat verwijt is niet helemaal onterecht. Dus, dat jaar kan voor beiden klaarheid brengen.

Daarnaast zijn mijn kinderen best zelfstandig en heel redelijk. Veel werk gaat hij niet hebben, wel financieel bijdragen maar dat doen we sowieso.

Haast

Ik proefde in je eerste bericht veel haast om het vanavond met je man te bespreken.

Dat zou ik dus niet doen.

Je moet eerst helder hebben wat juridisch/ fiscaal en praktisch de consequenties zijn van zo'n extra appartement, vooral voor als hij opeens toch niet zo redelijk denkend mens blijkt te zijn als hij 'normaliter' is. Het feit dat hij jou af en toe slaat (!), doet mij vermoeden dat hij niet helemaal betrouwbaar is in zijn reacties als er dingen gebeuren die hem niet aan staan. Dus hou daarmee rekening.

Dus eerst maar met een advocaat bespreken en dan pas met je man bespreken.

Als je niet per se officieel hoeft te scheiden maar al blij bent om af en toe het huis uit te zijn, dan zou ik vooral officieel in jullie huis blijven wonen, maar af en toe naar dat appartement gaan, want anders is de status qua toch zo dat hij zegt dat jij inmiddels daar woont. Je kunt ook voorstellen dat hij af en toe daarnaar toe gaat als hij dat wil (en als jij dat oke vindt), dan heeft hij af en toe lekker een weekend rust..
En jullie betalen dan samen gewoon alle kosten. Dat moet ook duidelijk zijn.

Normaliter redelijk

"Mijn partner is een intelligent en normaliter redelijk denkend mens, dus ik hoop dat hij 'het gezinsbelang' vooropzet, toch voor een jaar. Ik hoop snel bij een advocaat terecht te kunnen. "

Ga er voor het gemak maar even vanuit dat hij niet meer een redelijk denkend mens is, die het gezinsbelang voorop stelt als jij vertrekt of nu concreet zegt dat je een appartement hebt en wilt vertrekken. Dan kan het zomaar afgelopen zijn met de redelijkheid.

Dus reken daar niet op, reken er zelfs op dat hij (gezien zijn agressiviteit) heel onredelijk wordt. Dan kan het misschien nog meevallen.

"Ik ga niet proberen elke cent eruit te halen, ik hoef het meeste van mijn spullen niet te hebben. Ik zal ook gaan zonder iets mee te nemen (behalve kleren en wat potten), voordeel van gemeubeld app. "

Dit klinkt me ook niet heel slim en zelfs een beetje bangig in de oren. Alsof je alles wilt doen om maar geen ruzie te krijgen en dat ten koste van jezelf (nl. gewoon een eerlijke verdeling!) zult laten gaan. Volgens mij ben je zelf ook bang dat hij helemaal niet redelijk gaat doen.

Ik zou gewoon gaan voor een eerlijke verdeling. Punt.
Niet bij voorbaat al tegen hem zeggen dat je geen spullen hoeft te hebben en dat je niet elke cent (ik neem aan dat je bedoelt: gewoon datgene waar je met een eerlijke verdeling recht op hebt) hoeft te hebben. Heel dom. Kan je later spijt van krijgen.
Bij de concrete verdeling kan je altijd zien waar je wel en niet een punt van maakt, maar nu moet je insteek gewoon zijn: gewoon eerlijk alles verdelen.

Huren: in heb begrepen dat dat in Belgie een stuk makkelijker is dan in Nederland (erg moeilijk), dus de vraag is of je echt zoveel haast moet maken om nu een kleiner appartement te huren dan je misschien zou willen (nl met 3 slaapkamers zodat je kinderen gewoon bij je kunnen wonen nu ze nog de leeftijd hebben dat je dat zou willen), zeker als je dat wel kunt betalen en zeker als je er nu voor een jaar aan vast zit.

Kies in elk geval een appartement waarbij je kinderen bij jou kunnen komen wonen als dat is wat je wilt. De constructie met het oude huis: slecht plan, maar dat heb je inmiddels ook wel door, he?

Het is erg vervelend voor je kind met ASS, maar als je geen geduld hebt rustig met je man te praten en te wachten tot hij eraan toe is het huis te verlaten, dan lijkt me dat je nu in elk geval een goed appartement voor jezelf en je kinderen moet vinden.
En je zoon zal er best aan wennen. Heerlijk fijn bij jou in plaats van in een leeg huis met afwezige vader (en mogelijk nieuwe partner om het huishouden te doen, want misschien heeft hij daar helemaal geen zin in of wil hij gewoon een vrouw in de buurt hebben).

Tsjor

“Als je gaat scheiden verandert er in de feitelijke relatie niet zoveel: hij is er dan alleen helemaal niet meer. Het enige dat verandert is jouw verwachtingspatroon.”

Nou, en dat ze niet regelmatig vervelende discussies heeft met hem (als dat ook in gescheiden situatie door blijft gaan kan ze stoppen met mondelinge) communicatie en alleen per mail communiceren, dan wordt het zakelijker) en .... dat ze niet meer geslagen wordt door hem!

Vind ik persoonlijk best een goede reden om te scheiden.

Of vind jij dat ze niet moet zeuren en dat gewoon moet accepteren omdat haar man zo hard werkt? Of omdat dat erbij hoort als je samenwoont?

Werkelijk?

Huis verkopen

Als je wilt dat het huis vlot verkocht wordt dan is het niet slim om het huis te verlaten.

Dan woont hij nl in het huis en moet hij alles ervoor doen (opruimen, makelaar langs, foto’s, mensen langs laten komen) om het huis te verkopen. Als hij daar geen zin in heeft doet hij dat dus niet.

Ik weet van een gescheiden stel waar de man het eindeloos tegengehouden heeft. Uiteindelijk is (in Belgie) via de rechter een notaris aangewezen maar duurde het ook weer maanden voor ze daar bij elkaar zaten. Afijn, dat duurde eeuwig.

Dus wat dat betreft misschien wel slim een appartement te huren waar jij (en evt ook hij als hij wil, hij betaalt er immers aan mee) kan verblijven, maar dat je ook nog formeel en ook wat feitelijk natuurlijk in het huis woont om de verkoop in gang te zetten.

Zodra het huis dan verkocht is kan je over gaan naar het appartement.
Misschien is je zoon er dan ook een beetje aan gewend als jullie af en toe daar slapen.

Maar goed, ik weet niet of je het nog kunt opbrengen nog een beetje in het huis te wonen met je man en er dus af en toe ook te slapen?

bij advocaat geweest

Omdat ik niet gehuwd ben maar enkel feitelijk samenwonend, zijn wij vanuit juridisch standpunt niet met elkaar vervlochten en kan ik gewoon weggaan (zoals ik al dacht). Ik kan zelfs stoppen met betalen van de lening vd woning, totdat er iets op papier staat over het deel dat ieder zal betalen voor het appartement en de lening van het huis (advocaat raadt dat aan, waar ik zou voorstellen dat ieder de helft betaald van woning/app). Als hij in het huis blijft, heeft hij het genot in natura en ik heb niks, dus daarvoor moet hij mij vergoeden (bezettingsvergoeding/ woonstvergoeding). Weigert hij dat te doen, dan betaal ik enkel het appartement en moet dat achteraf verrekend worden (en het app. is duurder). Die verrekening gebeurt op basis van de huurwaarde van onze woning (en niet op basis van het bedrag vd lening). Hij doet er dus goed aan om iets overeen te komen met mij wat betreft de kosten. Ik geef er ook helemaal geen rechten op de woning mee op. Ik had de koopakte vd woning mee: indien we meer dan 6 maanden feitelijk gescheiden leven, kan ik vragen (eisen) om uit onverdeeldheid te raken. Er is verder geen voorrecht voor 1 van ons beiden om de woning te kopen (kan in akte staan bv. voor de persoon die er blijft wonen).

Het is evenwel niet mijn bedoeling om direct de harde kaart te trekken maar hij zal moeten beseffen dat hij moet meewerken.

Omdat we ieder een eigen rekening hebben waar ons loon op wordt gestort, moeten we ons ook geen zorgen maken over leeggeplunderde rekeningen. We hebben 1 gemeenschappelijke rekening die maandelijks gevuld wordt voor ‘gezinskosten’.

Wat de kinderen betreft: ook hier moeten we financieel iets overeenkomen, maar ik voorzie daar geen al te grote problemen: we hebben altijd alles 50/50 gedaan, dus dat blijft zo. Het is natuurlijk wel zo dat we moeten bekijken wie nu bv de inkopen ed doet, want dat ben ik altijd geweest van het gemeenschappelijk budget.

Mijn zoon is al volwassen, daar moeten we dus niks over regelen, en voor een 16-jarige valt er ook niet veel te regelen.

Verder ga ik nu eens bekijken wat ik allemaal wil meenemen (beddengoed, handdoeken, kookgerief, eetgerief etc…). Ik ga ook nog een deel foto’s laten bijmaken zodat ik die zeker heb moest hij mij in het huis niet meer binnen laten.

We spreken nu eigenlijk niet meer tegen elkaar en in principe moet hij nu zitten nadenken hoe hij de toekomst ziet; geen idee of hij dat doet, ik denk het niet.

Heb je de uitkomsten van het gesprek met de advocaat al besproken met je man?

Tsjor

wending

Ik heb afgelopen weekend het onderwerp weer aangesneden. Man bleef (eerst) bij zijn standpunt, dat ik domme dingen doe, egoïstisch ben, dat het slecht is voor de kinderen, dat ik niet nadenk, dat ik de relatie nooit een kans heb gegeven enzovoort. Hij stelde nog voor om te verhuizen (het hele gezin) naar een ander huis omdat ik volgens hem nooit erg graag in ons huis heb gewoond en omdat we initieel van plan waren slechts 5 jaar in deze woning te blijven maar we zijn uiteindelijk niet meer verhuisd. Een nieuw huis, een nieuwe start, samen met therapie (vnl voor mij omdat ik kortgezegd, een zwaar verleden heb gehad en dat doorspeelt in de relatie).

Ik heb duidelijk aangegeven dat ik toch bij mijn standpunt blijf en uiteindelijk gezegd dat ik op tekenen sta van een huurcontract. Ik denk dat hij niet dacht dat ik al zo definitief stappen had gezet en dan heeft hij gezegd dat hij wel uit huis gaat, voor hem is dit de gezinswoning, als hij daar geen deel van uitmaakt, wil hij dan toch niet blijven.

We hebben dan verder al redelijk concrete plannen gemaakt: in het belang vd kinderen gaat hij weg, ik koop hem uit (hij heeft al aangegeven welk bedraag hij wil, valt nog wel wat te bespreken), hij heeft al berekend hoeveel hij voor de kinderen zou betalen (geen idee of dat oké is overigens). Hij zou niks meenemen uit huis (behalve een paar persoonlijke zaken maar is quasi niks). Hij spreekt van misschien nieuw werk te zoeken (volgens hem wilde ik altijd dat hij dit werk bleef doen?) en mogelijks ergens helemaal anders te gaan wonen (heeft hij altijd al gewild, hier is nog niks concreet). Dus ja, hij zou snel werk maken van een andere woning (hij zit laat ons maar zeggen in de immobiliënwereld en kan gemakkelijk iets vinden). Dat zou willen zeggen dat ik het immokantoor moet bellen om te zeggen dat ik het huurappartement niet neem (vervelend) en dan moet ik hopen dat hij inderdaad weggaat. Ik denk het wel.

Er valt nu ineens heel wat anders te regelen: waarde woning overeenkomen, nog af te betalen deel beslissen, mijn inbreng verrekenen, geld voor de kinderen. Ik moet nu goed zien dat ik aan alles denk. We zouden een overeenkomst maken waarin alles wordt overeengekomen.

Ik ben wel overvallen van de wending, ik moet alles op een rijtje zetten.

Woning laten schatten

Het klinkt goed, je bijna-ex is bereid mee te werken. Dring erop aan dat hij WEL wat spullen meeneemt, het is niet realistisch dat hij zomaar afstand van zoveel spullen doet. Of je doet een ruil: jij houdt zijn helft van de inbbedel grotendeels, maar hij neemt de wagen, o.i.d.

Immobureaus (niet het zijne natuurlijk) kunnen woningen gratis schatten. Als jij er een vraagt en hij er een vraagt, kunnen jullie op basis daarvan een waarde overeenkomen. Ze schatten soms alleen gratis als je zegt misschien via dat bureau te willen verkopen, dat is dan een leugentje om bestwil.

Quote:

Ik denk dat hij niet dacht dat ik al zo definitief stappen had gezet en dan heeft hij gezegd dat hij wel uit huis gaat, voor hem is dit de gezinswoning, als hij daar geen deel van uitmaakt, wil hij dan toch niet blijven.

Huh??? Hij maakt geen deel meer uit van het gezin? Dit meen je toch hopelijk niet zoals het er staat? Hij blijft toch net zo goed vader als jullie uit elkaar gaan?

En ver weg wonen...?

Wil hij volledig afstand doen van zijn kinderen dan? Wat een bizarre omslag.

Overdreven

Ik lees dat als een overdreven eerste reactie. Hopelijk bedenkt hij zelf heel snel dat hij beter in de buurt kan blijven wonen en zijn vaderrol kan blijven vervullen.

"Gezin"

Nou, dat hij dan geen deel vh gezin meer uitmaakt, heeft hij zelf zo gezegd. Het is duidelijk dat er over de kinderen geen afspraken zullen worden gemaakt wat betreft 'bezoekregeling' (ze zijn natuurlijk al 16 en 18). Hij gaat er van uit dat ze voltijds bij mij zullen zijn (minus af en toe een bezoekje aan hem?). Ik moet zeggen dat daar verder niet over gesproken is want dat lijkt logisch. Hij is er per slot van rekening nu ook eigenlijk nooit en hij staat sowieso al los van het gezin. Ik vond het eigenlijk niet bizar, maar misschien moet ik dat toch nog eens terug opbrengen.

Ik denk niet dat zoon naar zijn vader zal gaan, dochter waarschijnlijk wel, zeker als hij in de buurt woont. Maar hij sprak van 'aan zee', dat is dan ineens wel 120km verder. Maar ik denk dat hij dat moet overdenken. Hij heeft bijna nooit vaderdingen gedaan (hij werkt echt al 20 jaar tot ruim na 22.00-23.00u en vaak in het weekend.

Ik ben jarenlang gestresseerd geweest van fulltime te werken, 2 kinderen alleen op te voeden waaronder een kind met een dubbele diagnose en een dochter die als kind bijzonder pittig was, en daarbij een man die mij ook maar enkel extra werk bezorgde en nog nooit vond dat ik iets goed deed en dat in een gezin waar de relatie ook nog eens op een laag pitje stond. Nuja, daar ga ik nu niet meer over klagen, ik heb het deels aan mezelf te danken maar dat gezin is altijd 3+1 geweest.

Wat inboedel betreft, het meeste is al van mij, hij mag ook andere dingen meenemen maar dat zullen we nog wel bespreken. Maar omgekeerd: ik zou ook weinig hebben meegenomen als ik weg zou gaan.

Wat betreft de waarde vd woning: we zitten al enigszins op dezelfde lijn. Ik denk dat ik misschien eens bij de bank of immotheker langsmoet om een berekening te laten maken.

Dit is veel logischer

Jouw eerste plan was bizar, in het licht van de totale situatie. Dit is veel logischer. Het lijkt er inderdaad op dat hij heeft gedacht jou te kunnen tegenhouden door zich zo star op te stellen en nu blijkt dat die strategie niet werkt, laat hij hem simpelweg los. Er zat dus geen enkel hoger doel aan vast (woning willen houden, bij de kinderen blijven etc.).

Vader is zelf verantwoordelijk voor zijn vaderschap. Ik zou met kinderen van 16 en 18 ook geen omgangsregeling meer treffen, tenzij ze dat zelf graag willen. Als vader zo weinig gedachten wijdt aan wat zijn vervolgstappen betekenen voor zijn (relatie met zijn) kinderen, is dat voor zijn rekening. Hij heeft kennelijk een heel zwart-witte kijk op de dingen en als hij daarin volhardt, is er niemand die daaraan iets kan veranderen. Dit is geen omslag in zijn houding naar de kinderen maar 'staand beleid': Zijn oorspronkelijke plan om in het huis te blijven had niets te maken met zijn liefde voor wie dan ook maar waarschijnlijk vooral met het onvermogen verandering te accepteren. Hij heeft heel het leven van de kinderen tot 22/23 uur gewerkt en heeft nooit vaderdingen gedaan, zegt TS. Ik denk dus dat je er geen energie aan moet verspillen en hem zijn plan moet laten trekken, hooguit de kinderen begeleiden als die moeite hebben met deze onverschillige, afstandelijke houding. Maar ik vrees dat die er allang aan gewend zijn.

Laat je goed juridisch adviseren. Regel het zakelijk. Hecht het goed af zodat er geen losse eindjes blijven bestaan die je man in staat stellen een verbinding met jou te houden. Ik hoop dat hij snel vertrekt en denk dat het veel ontspanning zal geven als hij weg is.

Groet,
Jo Hanna

Wat tragisch dit

Het klinkt alsof je blij mag zijn dat je van hem af bent. Wel ontzettend zielig voor de kinderen, maar die hebben zo te horen nooit een vader gehad

Laat je niet gek maken

Hij zet stappen, niet allemaal even goed maar er komt wel beweging in.

Jullie zijn niet getrouwd en hoeven dus niet te scheiden via een advocaat. Vraag me echter wel af of het niet toch verstandig is om een onafhankelijke derde in te schakelen. Het is wel belangrijk dat er goeie afspraken aan de basis liggen. Jullie schieten nu van de ene kant (jij laat alles achter) naar de andere kant (hij laat alles achter). Dat kan nooit de basis zijn voor een goed nahuwelijk.

waarom

Kan hij niet in het appartement dat jij wilde gaan huren? Is het meteen geregeld.

In tegenstelling tot bovenstaande schrijfsters verbaast het me niet dat hij zo ineens afstand neemt: hij deed toch al niets met de kinderen/ huishouden/ gezin, toch? Of althans heel weinig. Het klinkt een beetje of hij zegt: nou ja ik word hier niet meer bediend dus hoeft het voor mij ook niet meer. Of ben ik nu te kort door de bocht?

Ik dacht ook wat Maro zegt

Dat hij zoiets heeft van ooo mij achterlaten in t huis en dan moet ik alles zelf doen en de kinderen willen in dit huis blijven. Dan ga ik liever weg en ga mijn eigen gang zoals ik altijd gedaan heb.

Hahaha

en hij is gelukkig te dom om te bedenken dat hij, als hij op zichzelf woont, ook alles zelf moet doen. Geweldige mensenkennis hebt je, Lanza.

Tsjor

Maar dan

wonen de kinderen niet bij hem, dat is nogal een gigantisch verschil. Hij hoeft alleen voor zichzelf te zorgen, kan een huishoudster inhuren, eten laten bezorgen en het zou me niks verbazen als hij voor zijn andere behoeften ook al iemand 'in dienst' heeft.

appartement

"Mijn" appartement wil hij niet, vindt hij te duur en bovendien heeft hij daarmee een professioneel conflict.
Wat hij voor de rest doet, moet hij zelf weten. Ik heb in ieder geval niet de indruk dat hij het allemaal erg vindt, het is net of er niks is veranderd eigenlijk. Ik heb zo lang gewacht om de kinderen te ontzien (niet omwille van hem) omdat ik wellicht al vermoedde dat hij zijn handen er zowat zou van aftrekken, zeker als ze een leeftijd hadden dat hij er echt had voor moeten zorgen.

Gisteren ontvangt hij een sms van het ziekenhuis dat hij vandaag dus afspraak had om zijn 4 wijsheidstanden te laten trekken, hij werkt zoveel dat hij dat dus vergeten was. Ik wist ook van niks. Nadat ik hem dan toch netjes naar het ziekenhuis gebracht heb vanochtend en hem daarnet naar huis heb gebracht, kon hij als enige commentaar geven dat ik was vergeten mijn richtingaanwijzer aan te zetten om naar rechts te mogen afslaan. Nee, ik zal hem niet missen.

Ik wil trouwens nog één en ander na (laten) kijken vooraleer ik een bedrag mbt. de woning aanvaard en een schatting laten uitvoeren. Ik moet er wel haast achter zetten. Als de overeenkomst vorm krijgt, zal ik dat inderdaad laten screenen door een derde.

Waarde woning - calcasa

Voor de waarde van je woning kan je een calcasa rapport laten op maken . Kost wel een paar tientjes maar je hebt dan een onafhankelijke waardebepaling