Twijfels

Lijkt me niet een reden om uit elkaar te gaan. Je neemt altijd jezelf mee. En darbij: wat je mist heb je zelf te brengen. Het is heel lastig om oude patronen te veranderen maar the only way. Wat ook goedx werkt is samen werken aan een gezamenlijk project. Bv verbouwing? opnieuw inrichten? plannen maken voor.....
Blijf praten en probeer eens iets anders te doen. 1 x in de week samen eten zonder de kinderen met kaarsje en glaasje wijn? samen koken? dat soort dingen....Succes. Maak er wat van. Er is nog genoeg om voor te gaan!

Draai het eens om....

....volgens mij is er wel degelijk een maatjes-schap als ik het zo lees. Ik zou me eens een poosje bij alles wat je samen doet afvragen 'hoe zou dit eruit zien als ik jou niet had en zou dat zijn wat ik wil?' Dus als je thuiskomt van die paar uur werk en je hebt niet je man om bij te praten, hoe zou je dat vinden? Als je naar een verjaardag gaat en je man is er niet meer bij, hoe zou je dat vinden? Etc. Schrijf het desnoods op in een dagboek. Vraag je af of een scheiding werkelijk verbetering gaat brengen en waar je nu eigenlijk naar op zoek bent. Krijg je dat met je scheiding?

Vraag je daarnaast eens af of je niet heel erg last hebt van de zogeheten is-dit-het-nou oftewel midlife-crisis..........

Tjee

Nou, als er geen echte drama's zijn, zou ik met de leeftijd van de kinderen er niet over peinzen om nu te gaan scheiden als ik jou was.

Probeer eerst te bedenken wat je wel zou willen (alleen en samen) en kijk of je daar wat aan kunt doen.

Uiteindelijk moet je zelf voor je eigen geluk zorgen....

En kijk vooral naar alle dingen die jullie wel samen hebben/doen, en die je wel leuk vindt bij je man! Elk dag 3 positieve dingen van hem opschrijven.

En daarnaast: doe je kinderen dit niet aan. Over een paar jaar zijn ze het huis uit en is het veel minder heftig voor hen. Misschien nog steeds wel, maar een stuk minder dan als ze thuis wonen.

In de tussentijd: probeer iets te verzinnen om wel financieel onafhankelijk te worden. Misschien toch zelf iets opzetten (zou mijn ding niet zijn, hoor) of een goede opleiding waardoor je meer kans maakt op de arbeidsmarkt.

Wel vervelend dat je niet helemaal blij bent, maar scheiden lijkt mij echt een stap te ver als ik je verhaal zo lees.

living together apart

Je kunt dit ook zien als een periode waarin je ieder meer je eigen leven kan leiden. Je voelt je minder met elkaar verbonden maar de kinderen zijn wel een verbindende factor. Maak afspraken wat je gezamenlijk doet en ga verder je eigen gang. Richt je op een opleiding of studie, ga een intensieve hobby doen. Probeer plezier in je leven te hebben zonder dat je daar afhankelijk van een ander voor bent. Wel met respect voor elkaar.

werken-leren

Je kan ook kiezen voor een werk-leertraject.

Babet

Als je denkt aan een leven alleen zonder verplichtingen, aan welke verplichtingen denk je dan te ontkomen die je nu wel hebt?

Ik ben uiteindelijk gegaan na 30 jaar. Het voelde als een bevrijding maar net zo goed weer een vorm van uitzichtloos als voorheen alleen nu op een andere manier.
Spijt van het weggaan heb ik niet, want je kunt niet in je eentje een relatie werkende houden.
Financieel is het zwaar maar ik red het.
Energie heb ik weinig, mijn omgeving is opgelost en ik kan letterlijk overnieuw beginnen met alles op sociaal gebied, mijn baan ben ik kwijt en daar gaat nu mijn energie naar toe.

Investeren

"Puur voor de rust. Geen verplichtingen meer."
Vergeet dat maar snel. Je hebt juist veel meer verplichtingen. Gemerkt en ongemerkt doet je man vanalles en nog wat dat jij dan ook nog erbij moet nemen. Ik ben (gelukkig) gescheiden, kom uit een bijzonder zware situatie met zorgenkinderen en een gewelddadige zorgenman. Ik ben blij dat hij niet meer bij ons woont, maar rust en geen verplichtingen, nee, zo voelt dat helemaal niet. Het huishouden is zwaarder, financieel is het zwaarder, kinderen opvoeden in je eentje is zwaarder (oké, bij jou vrijwel klaar).
Als jullie nog maatjes zijn, moet je echt gaan investeren in je relatie. Geen seksuele aantrekkingskracht meer? Ga in relatietherapie (APK voor je relatie). Of volg een curus tantra. Ik beloof je dat seks op deze leeftijd nog geweldig leuk kan zijn, als je er een beetje moeite voor doet. Ga naar een pretpark of bungeejumpen (adrenaline is een sterk opwekkend middel). Doe IETS. Maak tijd vrij voor jullie zelf apart én voor jullie samen. Maak desnoods een weekplanning (elke maandag sport, elke dinsdag samen koken en eten, elke woensdag damesborrel/herenclub, elke donderdag vrijwilligerswerk, elke vrijdag samen uit, bijvoorbeeld). Dat moet je doen. Niet uit elkaar gaan, ben je mal!

Voor de rust.....

....zou je ook een weekje alleen naar de Veluwe kunnen gaan.

verplichtingen

Je hebt geen idee hoeveel verplichtingen er op je bordje komen als je gescheiden bent! Een alleenstaande ouder is soms echt een jonglerende octopus in spagaat.

Ik zou heel wat over hebben voor een veilige, vertrouwde man in mijn leven met wie ik mijn gezin zou kunnen delen, ook al was de magie van het begin inmiddels verbleekt (valt die niet opnieuw op te poetsen?). Jullie kunnen met elkaar praten, dat is al heel wat.

Ik zou nooit meer terug willen naar mijn man, ondanks alles. Want veiligheid, vertrouwdheid en kunnen praten heb ik nooit gekend in mijn huwelijk.

Ga dan......

....een weekje naar de Veluwe, desnoods twee.....

Uiteraard zonder tv en wifi, om even geen prikkels te krijgen en goed te kunnen rusten en om je zo te vervelen dat je straks smacht naar je man......

Daarnaast, in hoeverre is je man hier wel de boosdoener van dat hotel-gedoe? Hoort dat nou niet juist heel erg bij kinderen van de leeftijd van de jouwe?
M.a.w. projecteer je het (normale) gedrag van je kinderen niet op je man?

Ennuh, als je nou allebei andere dingen leuk vind om te doen, dan mag gewoon de ene keer hij en de andere keer jij kiezen......

Babet

Ze waren beide 20+ toen ik ging en ze snapten het. Geen huilende kinderen, ze raakten niet psychisch uit evenwicht. Natuurlijk was het niet leuk, maar ze hadden het zien aankomen. Er is ruimte voor gesprek en emotie, alleen is dat eigenlijk amper nodig. Het is ook geen vechtscheiding geweest, ex en ik staan neutraal in ons contact, kunnen nog met de kinderen uit eten, vieren nog feestdagen samen enz.
Als er nieuwe partners komen weet ik niet hoe ik daar in sta, maar zoals mijn zoon zei: er zijn geen regels voor hoe je met elkaar omgaat na een scheiding. Ze zijn trots op hoe we het hebben geregeld en met elkaar omgaan en het valt ook hun vrienden op.Ze kunnen de oorzaak van de scheiding los zien van de liefde voor hun ouders. Dat is dan weer een voordeel als je kinderen wat ouder zijn. Zelf zouden ze nooit zo lang hebben kunnen wachten en vinden de prijs van mijn blijven te hoog geweest voor mij. Wat ze wel hebben, en dat is logisch, is dat ze zich meer bewust zijn dat een relatie hard werken is, dat niets perfect is en dat dingen eindig zijn en dat zal invloed hebben op hoe ze zelf in een relatie staan. Dat vind ik spijtig en had ik graag willen voorkomen, maar helaas is het niet anders.

Of je blijft of gaat is helemaal aan jullie samen, maar ik zou nog wel proberen (ik weet niet wat je al gedaan hebt uiteraard) om de focus op jullie samen te leggen en te kijken wat er nog is. Daar zijn er twee voor nodig, de neuzen moeten dan wel dezelfde kant op om hetzelfde doel proberen te behalen.
Eén ding wil ik je wel meegeven: ga voordat je elkaar gaat haten, want dat is echt schadelijk voor kinderen. Ik snap dat er situaties zijn waarin het niet anders kan en als er eentje zich misdraagt dan is het zo gebeurd. Maar als het enigszins mogelijk is: probeer dat te voorkomen.

De sleur waarin je zit is ook een deel van de fase waarin je zit.
Pubers, opleidingen, lang samen en ineens dat gevoel: is dit het nu helemaal? Dat hoeft niet het einde van je relatie te betekenen. Als er nog maar iets van houden van is van beide kanten, dan is het het waard om nog een poging te doen. Voor jezelf, partner en kinderen.

Verwend

Mensen zijn tegenwoordig erg verwend. Je wil gaan scheiden omdat dat verliefde gevoel van toen je elkaar net kende er niet meer is. Ik kan je vertellen dat dat bij weinig mensen er nog is na 20 jaar huwelijk. Dat is gewoon zo.
Je zegt dat je jezelf niet kunt onderhouden, en begint meteen over toeslagen. Dus omdat jij niet meer hoteldebotel bent moet de maatschappij jou als gescheiden vrouw gaan onderhouden? Beetje vreemd.

Ik ben niet tegen scheiden, als mensen elkaar echt de tent uitvechten, als de een geweldadig is of de ander doodongelukkig, oke, dan kun je scheiden en dan moet er financiele hulp komen als iemand het niet redt. Maar uit wat jij schrijft maak ik meer op dat je in een sleur zit. Je leven kabbelt voort, alles is voorspelbaar, je man is voorspelbaar, je vlinders in je buik zijn weg. Maar als gescheiden vrouw zonder noemenswaardig inkomen, wordt het er echt niet gemakkelijker op.

Er zijn al tips gegeven om je leven wat te verrijken. Als je zelf gelukkiger bent, wordt je relatie misschien ook beter.
Succes met je denkproces en uiteindelijke keuze.

en daarbij

Wat ik ook nooit begrijp is dat mensen willen scheiden maar niet willen proberen wat meer geld in het huwelijk te steken. Hoogstwaarschijnlijk is dat vele malen goedkoper dan scheiden maar ja een studie kost geld, leuke dingen doen samen kost geld etc.

Doods

Je schrijft dat je relatie doods voelt. Dan is mijn antwoord simpel: blaas het weer nieuw leven in! Ga samen dingen doen. Hij kiest de ene keer iets, jij de volgende keer. Niet zeuren over de keuze van de ander, vol goede moed mee gaan. Kies af en toe iets wat voor allebei nieuw is, dan heb je beiden een nieuwe ervaring. Misschien iets engs. Iets spannends. Iets raars. Dan heb je gezamenlijke nieuwe ervaringen (die verbinden) en heb je iets om over te praten.
Ja, ik heb ervaring met relatietherapie. Goede ervaringen. Het heeft mijn huwelijk niet gered, maar we hebben nu wel een goed nahuwelijk. Dat had ik niet durven dromen. Ik ken verschillende paren die dankzij relatietherapie hun huwelijk wel hebben kunnen verbeteren en zelfs redden. die nu weer heel gelukkig zijn samen. Het verbetert de communicatie en kijkt welke ingesleten patronen gunstig en ongunstig zijn. Heel nuttig! Ik ben een voorstander, dat mag duidelijk zijn. Het kan wel zijn dat je niet meteen een therapeut treft die bij jullie past. Daar moet je eerlijk over zijn en je mag altijd wisselen.

Pieter

Scherpe opmerking van jou.

Je hebt helemaal gelijk. Scheiden kost pas geld.

Maar......

...weet hij ook hoe jij je voelt in dit huwelijk en vtussen welke keuzes jij twijfelt? Time to tell!

Tjee,

Wat volkomen ridicuul dat iemand in deze situatie denkt aan een scheiding als eerste oplossingsmogelijkheid!

Inderdaad volkomen verwend gedrag!

Rust en geen verplichtingen meer nadat je gescheiden bent? als je overal opeens alleen voor staat.

Je hebt niet voldoende inkoemn om voor jezelf te zorgen en kan dat ook neit zomaar regelen op korte termijn, dus moet je financieel gaan leunen op je dan ex-man (partneralimentatie). Financieel gaan jullie beiden er flink op achteruit. Jij zult je niet veel kunnen veroorloven qua huisvesting, koophuis moet wellicht verkocht worden.

Manlief zal wellicht neit blij zijn om zijn nu ex-vrouw langdurig te meoten odnerhouden. Ruzie is het resultaat, kinderen mekrken er wat van, willen geen partij trekken maar doen dat wellicht toch.

Of je kunt natuurlijk, idioot idee!, proberen eens echt te werken aan je huwelijk.

wie cijfert hier zich weg dan?

Als je je als 'voetveeg' gedraagt zul je ook als 'voetveeg' gebruikt worden, toch? Begin met respect voor jezelf en je omgeving de zaak met stapjes te verbeteren. Ik snap niet dat je de oplossing buiten jezelf zoekt. Het zit toch in jou, je onvrede? Dan kun je toch alleen jezelf veranderen? Je bent nog steeds dezelfde persoon als je gaat scheiden, je leven wordt er niet opeens heel spannend, exciting en fantastisch door. Je komt ws binnen no time weer in een zelfde zorgende situatie terecht maar dan alleen, gedesillusioneerd en nog steeds met jezelfde karakter onder de arm.
gr Angela

Jezelf veranderen

Je kunt jezelf veranderen door dingen te gaan doen en dingen anders te gaan doen. Ga een cursus volgen, ga sporten, verdeel de taken in huis anders, plan je week, verzin iets, maar doe iets. Als je niks verandert, blijven de dingen hetzelfde. En jij kunt zelf, apart beginnen, als hij niet meteen mee wil doen. Uit nieuwe dingen haal je nieuwe energie, je man zal dat merken, en dat op zichzelf zal jullie relatie al iets veranderen. Hopelijk krijgt hij dan ook zin om te veranderen om meer positieve energie te krijgen. Het hoeven niet meteen reuzengrote veranderingen te zijn, begin met babystapjes.

TO heeft klinkt meer als een soort midlifecrisis waarvoor de schuld bij echtgenoot wordt gelegd i.p.v. even aan introspectie te doen.

Dat is namelijk veel makkelijker en wellicht ook minder pijnlijk.

Ik ben verbaasd.

Jullie houden nog van elkaar? En er zijn geen schrijnende problemen zoals geweld, verslaving, vreemdgaan? Dan moet je gewoon meer energie in je relatie steken. De kinderen zijn al wat ouder dus niets houdt jullie tegen om (romantische) dingen met zijn tweetjes te doen. Als je niet weet waar je het over moet hebben, ga dan eens naar een goede film. Daarna uit eten of ergens iets drinken, een gespreksonderwerp heb je al.