Tips gevraagd

Neem contact op de mediator

De mediator zal echt niet voor 't eerst met dit bijltje hakken. Neem contact op en geef aan dat je liever je ex niet tegenkomt in de wachtkamer en ook liever niet bij het verlaten van het pand. Vraag of ze daar oplossingen voor heeft.

Cultiveer je angst niet

Dat zou mijn belangrijkste tips zijn: cultiveer je angst niet. Verval niet in 'the beauty and the beast'- scenario, waarin jij de schoonheid bent en hij het beest, hoe heerlijk eenvoudig en bevrijdend zo'n schema ook kan zijn. Ga ervan uit, dat jij niet die schoonheid bent, zoals hij niet het beest is.
Tijdens een echtscheiding is niemand op zijn best. Blijkbaar dringt hij niet door tot jou met wat hij wil zeggen en dring jij niet door tot hem met wat jij wil zeggen. Om uit de valkuil te stappen dat je elkaar vastpint op je slechtste momenten (bijvoorbeeld op de scheldpartij aan de telefoon) moet je in gedachte voor ogen houden, dat hij wel de man is waarop jij indertijd verliefd geworden bent en waarmee jij, in het volle bewustzijn, kinderen gekregen hebt.
Een tweede valkuil is, dat jij denkt dat jij de enige bent die gaat over 'het belang van de kinderen'. Dat is niet zo. Je gaat scheiden, dat wil zeggen dat een deel van de zorg voor de belangen van de kinderen bij hem komt te liggen, terwijl je daar na de scheiding eigenlijk geen invloed meer op hebt. Jij wordt deeltijd-moeder, hij wordt deeltijdvader. En jullie moeten allebei op de bestmogelijke manier zorgen voor de kinderen. Die ruimte moet je elkaar ook geven, ook al is dat niet gebaseerd op vertrouwen. Als het kan in overleg, mocht dat niet lukken, dan blijft slechts respect voor het aandeel van de ander over, en het besef voor jezelf dat je het zelf beter doet als de kinderen onder jouw hoede zijn.

Een goede mediator zal zoeken naar waar je gemeenschappelijke belangen liggen. Het eerste aandachtspunt zou het moment van de scheiding moeten zijn: wie heeft het aangezegd, heeft de ander dat begrepen, is er overeenstemming tussen jullie, dat deze relatie niet verder kan. In dit gedeelte kunnen ook voor jou moeilijke dingen aan de orde komen, verwijten wellicht. Accepteer dat. Hij heeft ook zijn redenen om van jou af te willen, of in elk geval zal hij het inzicht moeten krijgen dat het voor hem het beste is om van jou af te komen.
Een gemeenschappelijk belang is ook, dat jij nu bang voor hem bent en dat jij dat niet wilt en ik neem aan dat hij dat ook niet wil. Het zou goed zijn om dat uit te spreken naar elkaar toe: ik wil niet bang zijn voor jou. En samen bespreken wat je daaraan kunt doen. Dat vraagt van hem wat (geen scheldpartijen, geen bedreigingen), maar het vraagt van jou ook wat, bijvoorbeeld: niet alle nare voorvallen uitgebreid gaan bespreken in je eigen omgeving en cultiveren tot hij het 'het beest' is; wellicht andere manieren van communiceren, zodat jij hem begrijpt, zonder dat hij hoeft te schreeuwen; maar er kunnen ook andere dingen zijn, houd daar een open oog en oor voor.
Wat is er gebeurd tussen de man waarop jij verliefd werd en de scheldende en dreigende man die nu aan de telefoon hangt? Ergens is het goed mis gegaan. Je gaat scheiden van de man waarmee je een relatie bent begonnen en niet van de man waarmee je nu aan het scheiden bent.
Ik hoop dat de mediator goed op de hoogte is van de zakelijke punten en die ook zakelijk goed kan behandelen. En in staat is om bij elk conflictpunt het gemeenschappelijke belang te vinden.
Persoonlijk vind ik het vereiste ouderschapsplan met soms zeer gedetailleerde beschrijvingen van wat er voor en met de kinderen moet gebeuren een crime. Het zou mij niets verbazen als daarin een bron van de toename van vechtscheidingen ligt. De meeste punten zijn vooral praktisch. Je kunt bijvoorbeeld ideologisch gezien wel willen dat de zorg 50/50 wordt verdeeld, maar je mag ook naar een reële praktijk kijken: wie kan wat aan. Je kunt bijvoorbeeld wel willen dat de kinderen alle clubjes en vakanties etc. kunnen houden, maar je gaat ook naar een situatie, waarin twee huishoudens moeten worden onderhouden, met evenzovele kosten. Op dat soort punten zou je vooral praktisch moeten zijn en kijken naar wat reëel haalbaar is.
Een scheiding brengt altijd verlies met zich mee. Dat verlies is alleen maar te dragen, als je met je scheiding een goede basis kunt leggen, waarop jullie beiden en de kinderen een nieuwe toekomst kunnen opbouwen. Dat zou je vooral voor ogen moeten houden: het is geen afrekening van het verleden, geen afstraffing van alle misdragingen, maar het opbouwen van een basis voor de toekomst. Hoe meer energie je nu steekt in het optimaliseren van die basis voor jullie beiden, des te minder energie, tijd en geld, ben je daarna kwijt, want het onderhouden van een vechtscheiding kost gigantisch veel tijd, energie en geld.
Het zou een mooi begin zijn van de mediation als jullie het daarover eens kunnen zijn: ik wil wel scheiden, maar ik wil geen vechtscheiding.Wellicht moet je dat een paar keer herhalen, als een kapotte grammofoonplaat, totdat het tot iedereen doorgedrongen is: wel scheiden, geen vechtscheiding.

Tsjor

Wauw tsjor

Wat mooi en goed gezegd. Hadden mijn man en zijn ex er maar zo goed mee bezig kunnen zijn. Dat lukte niet (ondanks twee mediations, beide mislukt). Maar zij zal wel blij zijn, ze heeft 'gewonnen' op alle vlakken: veel geld, maar vooral: de kinderen (nu rond de twintig) kozen onvoorwaardelijk voor haar en hoeven vader maar zo'n twee keer per jaar te zien en blijven dan onpersoonlijk. Aan de andere kant verdienden wij (hij en de jonge vriendin die hij al had: ik) natuurlijk ook wel straf. Dat is gelukt volgens verwachting.
Gelukkig is het mijn man gelukt om geestelijk afscheid van zijn kinderen te nemen en kan hij zijn vaderschap uitgebreid kwijt op de onze.
Hoe dit alles is voor de kinderen die hij met zijn ex kreeg, kunnen we alleen raden. Ze willen blijkbaar echt zelf heel weinig contact en hem nooit uitnodigen op bijv. verjaardagen of diploma-uitreikingen. Ondanks dat deze kinderen van hem praktisch geen rol meer spelen in zijn leven, zouden ze welkom zijn om dat weer op te starten. Maar niet meer van hem uit.

Zakelijk

Misschien is het handig iets meer te concentreren op de zakelijke kant van de scheiding. Is er al een convenant? Daar zijn vast punten waar jullie wel samen uitkomen. Waar je nog niet uitkomt blijft dan even liggen. En realistisch zijn. Mijn ex ging geen alimentatie betalen en ik moest nog opletten dat ik hem geen alimentatie moest gaan betalen. Ik heb het maar zo voorgesteld als het ook tijdens ons huwelijk ging. Ex kocht regelmatig kleding en schoenen voor de kinderen. Ander benodigde zaken kocht hij soms wel soms niet. Als het hem niet lukte, er kwam niets van terecht, dan kocht ik het alsnog. Daardoor hebben we ook geen gedoe over geld. Dat betekende voor mij wel meer kosten, vooral in de tijd dat hij geen contact met ons had, maar dat is dan maar zo.

Egel

Het is echt nooit te laat om kontakten te ontwikkelen. Ik hoop dat hij een houding heeft van: als ik er iets aan kan doen, dan doe ik het. Dus niet: van hem uit hoeft het niet meer.

Tsjor

Bedankt voor de reacties

Ik wil niets liever dat alles zo goed mogelijk regelen voor onze dochter. Wellicht wil hij dat ook, alleen heb ik het nog niet ontdekken helaas. De avonden dat onze dochter bij hem is, gaat hij gewoon sporten en hij gaat zelfs op vakantie met zijn nieuwe liefde, terwijl onze dochter bij hem zou verblijven.

Dit komt voor mij niet echt als een verassing, hij was tijdens ons huwelijk ook meer met zichzelf bezig.

Als wij alles zouden regelen zoals tijdens ons huwelijk (financieel) zou ik prima vinden.

@Tsjor
Dat een scheiding verlies met zich meebrengt, daar ben ik mij van bewust. Ik heb heel veel moeten opgeven en ben bereid om nog meer op te geven. Mijn ex wil maar één ding opgeven en dat ben ik. Hij wil mij zijn leven uit hebben en verder alles hetzelfde blijven doen. Zoals ik al zei, hij verzet zijn sportavond zelfs niet naar een avond dat onze dochter niet bij hem is. Daar doe ik niet moeilijk over, tenminste niet naar hem toe, niet naar onze dochter en niet in mijn directe omgeving. Begrijpen doe ik het echter niet. Ik vind het rot voor onze dochter, want elke keer krijgt zij van hem de boodschap: jij bent het voor mij niet waard om mijn eigen pleziertjes voor opzij te zetten.

De schreeuwpartijen van zijn kant komen meestel voort als meneer iets wil en ik zeg: nee, dat kan niet want....

Wat er gebeurd is tussen de scheldende en dreigende man die nu aan de telefoon hangt en de man waarop ik verliefd ben geworden. Dat is voor mij duidelijk. Hij was een 'nerd', een beetje onzeker, maar wist wel wat hij wilde. Hij wilde geen 'nerd' meer zijn, hij wilde de stoere toffe jongen zijn: tattoos, snelle auto's, enz. Nu is hij de jup: tweede huis, dure auto, dure vakanties, merkkleding, enz.
Dat was juist ook het probleem de laatste jaren. Hij wilde duur, groot, aanzien. Ik wilde zuiniger, zaken goed regelen voor later. Dat was onze eeuwige strijd. Dat is nu ook te zien. Ik ben zuinig, ik kom rond, niet altijd even makkelijk. Ik ben aan het wikken en wegen tussen leven nu en zorgen voor later. Ik wil het liefste zo snel mogelijk van de schulden af. Hij maakt alleen maar nieuwe schulden. Die twist blijft, totdat het convenant is getekend en de scheiding rond is. Dan mag hij zichzelf en zijn nieuwe liefde in een financiële afgrond storten. Ik moet er alleen voor zorgen dat hij mij niet mee kan nemen.

Dat ik bang ben voor hem is ook niet nieuw. Ik heb al meerdere malen perioden in ons huwelijk gehad dat ik ook bang was voor hem. Daar heb ik toen ook hulp voor gezocht. Ik zocht de oorzaak namelijk bij mijzelf en niet bij hem.
Het bewust kinderen krijgen is bij ons niet aan de orde. Ik kon niet zwanger worden op een natuurlijke manier, dat was het resultaat van meerdere testen bij een gynacoloog naar aanleiding van een ander probleem.
Na een jaar (geen voorbehoedsmiddelen, was immers niet nodig) was ik zwanger. Zijn wereld stortte in. Hij wilde dit niet. Zijn leven was voorbij. Zijn ouders hebben avonden op hem in gepraat, zijn eerste reactie was: ik wil het niet, laat maar weghalen. Uiteindelijk kwam hij van dat standpunt terug. De eerste 4 maanden van mijn zwangerschap waren niet leuk... Aan de ene kant was ik ontzettend blij met het leven dat in mij groeide, aan de andere kant een man wiens wereld was ingestort. Na een maand of 4/5 draaide hij bij.

Ik had vorig jaar, vlak nadat ik de medeling kreeg, nog goede hoop dat we het met één mediator/advocaat zouden kunnen regelen. Nu zijn we een jaar verder en zijn we verwezen door de rechter. Ik hoop dat de man ons kan helpen en mij kan laten zien hoe ik beter met mijn ex kan communiceren, zonder dat ik overal ja en amen op moet gaan zeggen.
Ik ben mij bewust van het feit dat ik dat de laatste jaren van ons huwelijk wel heb gedaan, om de lieve vrede te bewaren.

Communiceren

Misschien moet je je voorstellen dat het gewoon niet beter wordt dan het was. En dat je dat gewoon los moet laten. Geen emotionele discussies over je ex die zijn kind in de steek laat voor een sportavondje. Ik gaf mijn kinderen een mobiel voor zo'n geval zodat ze mij altijd konden bereiken, die man wist niet beter, ging ook niet veranderen.
Ik heb hier het convenant voorbereid en ingevuld, rekening houdend met zijn 'profiel' en afgezien van de omgangsregeling is dat het ook geworden. De omgangsregeling moest van ex 'normaal' zijn: om de 14 dagen een weekend, dus die behoefte om voor vol aangezien te worden had hij en daar wilde ik niet aan. Het is hem gelukt om dat weekend te krijgen helaas, dat was erg zwaar, maar is voorbij. Vooral dus: focus niet op die sociale communicatie dingen maar wees zakelijk en houdt het bij zakelijke argumenten, geen emotionele.
En als je denkt dat je ex financieel wel wil bijdragen formuleer dat dan ook in het convenant, maak het maar concreet, niet teveel discussie en er samen uitkomen. Jij formuleert en dan hoor je wel waar hij het anders wil en dan reageer je daar zakelijk op, niet met emotionele argumenten.

Punten

Een paar punten die je kunt inbrengen in de mediation:

- jij wil scheiden en hij wil scheiden, beiden om verschillende redenen, maar dat maakt niet uit. Jij wil niet meegaan in het opgeklopte juppenleven van hem. Dat past niet bij jou, daar word je niet gelukkig van. Dus zonder enige rancune kun je afscheid nemen van hem.
Je dochter heeft wel met allebei te maken: de zuinige moeder en de bonvivante vader. Met allebei hun voor- en nadelen, dat zal je dochter zelf wel uitpuzzelen in haar leven en uiteindelijk haar eigen conclusies trekken.

- Je dochter. Ze heeft een bijzondere voorgeschiedenis. Ik vraag me af of jullie vooraf over kinderen gepraat hebben. Was voor jou duidelijk dat hij geen kinderen wilde? Hoe reageerde hij toen uit onderzoek bleek dat jij geen kinderen kon krijgen, was hij opgelucht of blij? De ouders hebben op hem ingepraat dat hij voor het kind moest kiezen, heb je het gevoel dat jij en zijn ouders hem in feite het vaderschap hebben opgelegd? Is er serieus sprake van geweest dat je het kindje niet zou houden of niet zelf zou opvoeden? Heb je die mogelijkheden serieus met hem besproken of was dat onbespreekbaar? Gezien de voorgeschiedenis is het wel een serieus gesprekspunt wat hij nu met zijn dochter wil. Wil hij haar zien, wil hij zorgen voor haar (ik weet niet hoe oud ze is en hoe lang ze alleen blijft als hij sport). Geef ook aan dat een van je zorgpunten is, dat je dochter zegt dat hij weggaat als zij komt. Klopt dat, zijn er wellicht andere dagen/avonden waarop zij beter kan komen. Laat hem dat gedeelte (zijn relatie met zijn dochter) zelf vorm geven, zoals hij dat wil. En als hij dat doet door dan te gaan sporten, dan is dat zo. Het is goed dat je daar geen ongenoegen over laat blijken, want dat levert alleen maar conflicten op en geen oplossingen. Dochter zal het met hem moeten uitvechten. (Tenzij dochter veel te jong is om alleen in huis te blijven).
Pin hem niet vast op zijn eerste reactie (de eerste vier maanden), maar op zijn bijdraaien naderhand.

- dit begrijp ik niet: 'Als wij alles zouden regelen zoals tijdens ons huwelijk (financieel) zou ik prima vinden.' want tegelijk geef je aan dat hij tijdens jullie huwelijk veel te gemakkelijk geld uitgeeft. En nu ook nog, dus het is wel in jouw belang dat de scheiding zo snel mogelijk komt, je bent voor de helft aansprakelijk voor zijn schulden. Het is wellicht veel te gedetailleerd, maar zoals jij het nu beschrijft is hij geen potentiële inkomstenbron, maar een potentiële schuldenpost, ook al oogt dat met een tweede huis etc. niet zo. Zo snel mogelijk vanaf komen.

- een voordeel heb je: bij de mediator kun je 'nee' zeggen, zonder bang te hoeven zijn. Nu nog zorgen dat je dat op een sterke manier doet, waarbij je geen enkele angst uitstraalt. Kijk hem aan, ga voor hem staan, maak je wat groter, en straal uit dat hij voor jou iemand is waarmee je zakelijk gezien nog iets moet oplossen en daarna in feite geen enkele bemoeienis meer hebt. De nerd waarmee je getrouwd bent is er niet meer en van de bonvivant houd je niet.

Je streven om een manier van communicatie te vinden is wellicht nobel, maar ijdel. Als je dat kon vinden zou je misschien niet gescheiden zijn.

Wat wil je wel bereiken? Werk voor jezelf enkele scenario's uit: minimaal, maximaal en daar tussenin. Zowel wat betreft verdeling van goederen, alimentatie als zorgregeling voor je dochter. Maak dat zo konkreet mogelijk. Zet ze alledrie op 1 a4-tje per scenario. Mocht het gesprek helemaal verkeerd gaan, langdradig worden, of oeverloos over en weer verwijten maken, dan kun je altijd nog dit gebruiken (achter de hand houden dus): ik heb nagedacht en ik zie een paar mogelijkheden. Dat wil ik graag volgende keer bespreken. En dan deel je ze uit, zonder verdere toelichting. De keer daarop is dan alleen maar de vraag, met welk scenario hij verder zou willen.

Tsjor

Presentatie

Paddington, ik weet niet of je er iets aan hebt wat ik schrijf. Lukt het om drie scenario's uit te werken? Eventueel kun je ze presenteren als: dit is als je me niets gunt (het minimale, maar ga ervan uit dat je het daar dan ook mee moet doen), dit is als je mij een nieuw leven gunt (het maximale) en dit lijkt mij redelijk (het middelste).

Waarom zijn de twee eerdere mediationpogingen mislukt?

Tsjor

Het is verbeterd!

Paddington, ik schreef dat je aansprakelijk bent voor de schulden die hij nu nog maakt, maar dat schijnt niet zo te zijn. Lees dit:

Ontbinding gemeenschap na 2012

Vanaf 1 januari 2012 eindigt de gemeenschap veel eerder, namelijk zodra de echtscheidingsprocedure van start gaat. Vanaf het moment dat het verzoekschrift tot echtscheiding wordt ingediend, blijft alles wat men daarna aan vermogen of schulden verwerft dus privé. Voordeel hiervan is dat een toekomstige ex-partner eerder een nieuw huis kan kopen zonder dat deze in de gemeenschap van goederen valt. Daarnaast zijn de echtgenoten dus niet langer (hoofdelijk) aansprakelijk voor schulden die de andere echtgenoot aangaat nadat het verzoek tot echtscheiding is ingediend.

Dat scheelt een slok op een borrel.

Bron: http://www.echtscheiding-wijzer.nl/wet-aanpassing-gemeenschap-van-goederen-2012.html

Tsjor

@tsjor

Het helpt zeker.
Ik heb een aantal dingen op een rijtje gezet die ik graag wil en een aantal dingen die ik graag voor mijn dochter wil.

Gelukkig is de scheiding officeel al in september aangevraagd. Alle schulden die hij sindsdien erbij heeft verzameld mag hij zelf oplossen.
PA voor mij vind ik niet zo belangrijk, de kans dat ik het krijg is in mijn ogen klein. Levensonderhoud voor onze dochter vind ik een ander verhaal. Vooral als zij wil gaan studeren. Onze dochter is zeker niet dom en weet wat ze wil worden. Ik vind het belangrijk dat ik voor haar zorg dat zij van haar vader een bijdrage kan eisen indien noodzakelijk. Ik hoop natuurlijk dat hij het uit zichzelf bijdraagt.

Voordat we gingen trouwen hebben we over kinderen gesproken, wij wilde allebei 3 kinderen. Daarom kwam zijn reactie ook als een enorme schok voor mij.

De eerdere pogingen tot praten hebben we alleen samen gedaan. Dit is de eerste keer met een profesionele mediator. We hebben ook nog een keer een gesprek gehad om onze beide advocaten erbij.

Ik zal nadenken over de 3 scenario's. Voor vandaag red ik niet meer. Nu denk ik dat we vandaag voornamelijk praten over hoe mediation in het werk gaat en wat het probleem exact is. Voordat alle vragen zijn beantwoord is de tijd, denk ik, al voorbij.

Dat hij tijdens ons huwelijk teveel geld uitgaf, dat klopt. Maar daar ik het laatste jaar geen inkomen had, betaalde hij alle schulden en vaste lasten. Vandaar dat ik dat geen probleem zou vinden.

Ik ga mijn best doen om goed te luisteren, aantekeningen te maken van wat hij zegt en rustig te blijven. Jouw tip om sterk te zijn en hem aan te kijken zal ik ter harte nemen en zeker gebruiken.

Veel sterkte

Toch nog op de valreep een paar tips.

Afzien van partneralimentatie, het lijkt allemaal sympathiek, maar kijk even naar het verhaal van Paul: als dat in feite insluipt in de kinderalimentatie kun je alter grote problemen krijgen. Bovendien is de regeling rond partneralimentatie anders (beperkt tot max. 12 jaar, voor jou inkomsten voor de belastingdienst en voor hem aftrekpost).

Wat betreft dit: 'Ik vind het belangrijk dat ik voor haar zorg dat zij van haar vader een bijdrage kan eisen indien noodzakelijk.' Dan gaat het over als ze gaat studeren. DUO maakt dan al een berekening over de ouderlijke bijdrage, bovendien kunnen kinderen tegen die tijd een baantje erbij halen. en het is nog maar de vraag of zij gaat studeren. Een buurman had alles gespaard voor zoonlief, die helemaal niet ging studeren. Dochters kregen in feite niets, terwijl zij wel konden leren. Kortom: vanaf 18 jaar zijn de spelregels anders, dus ga daar geen kaarten op zetten.

Op dit moment is voor jou een vraag van belang: jij wil graag dat hij zelf aangeeft hoe hij de relatie met zijn dochter vorm wil geven. Je kunt eventueel het historische verhaal schetsen: jullie wilden 3, jij zou ze niet kunnen krijgen, toen er toch 1 kwam had hij het er moeilijk mee. Mogelijk is ze toen voor zijn gevoel opgedrongen. Maar ze is er nu en ze is een leuk en slim kind. Ook zijn kind. Hoe wil hij zijn vaderschap gaan invullen. Dat gaat over tijd en geld. De vraag is nu van belang, het antwoord kan de volgende keer komen.

Eventueel wil ik je wel helpen met het maken van minimale, maximale versies etc., als jou dat helpt. Niet via internet natuurlijk.

Voor vandaag: veel sterkte. Oefen even in de spiegel hoe je het sterkste overkomt. Het is een beetje toneelspelen wellicht, maar het werkt wel door in je gevoel.

Agressie is belachelijk, schelden kinderachtig, kleineren zielig en als hij heel deemoedig doet is hij niet oprecht. Zoiets.

Tsjor

Tjor

"DUO maakt dan al een berekening over de ouderlijke bijdrage."
Maar die kan veel lager zijn dan de allimentatie. Het kan daarom heel verstandig zijn daar nu al wel over na te denken. Zeker als er een redelijk hoge allimentatie wordt afgesproken.
De allimentatie die nu aan mij betaald wordt is al 2x zo hoog als het maximum aanvullende beurs. (Daar wordt de ouderbijdrage voor berekend) En dan komt mijn bijdrage daar nog bij.

En toch snap ik dat niet.

Als een kind 18 wordt, dan stopt de kinderbijslag etc., het kind wordt dan geacht zelf in onderhoud te voorzien, behalve dan de ouderlijke bijdrage voor de studie.
Ik snap niet waarom gescheiden ouders dan nog alimentatie voor hun kind zouden ontvangen. Hooguit kan het kind met pa (meestal) en eventueel ma iets afspreken over de bijdrage van de ouders. Maar dan zou het toch op basis van vrijwilligheid zijn, dat ouders iets wíllen doen voor het kind.
De kamers zijn niet duurder, de boeken niet en er is ook geen aparte categorie 'collegeld' voor kinderen van gescheiden ouders'.

Bovendien weet je nu nog helemaal niet of het kind wel gaat studeren. Dus dat kan heftige strijd worden om niets.

Bekijk het tot 18 (voor zover je het vast laat leggen) en laat het daarna over aan ieders beurs en humeur. En de DUO.

Tsjor

Ik wel

De door de rechter opgelegde alimentatie blijft verschuldigd tot het kind 21 wordt (aangezien ouders ook zo lang onderhoudsplichtig zijn). 't is wel zo dat na de achttiende verjaardag het kind zelf degene is die recht heeft op de kinderalimentatie (en dus niet meer de moeder).

(en sommige vaders betalen nu eenmaal alleen omdat ze dat door de rechter verplicht zijn, 't is helaas niet anders).

Levensonderhoud kinderen

Precies, mijn ex wil eigenlijk niets betalen als onze dochter 18 wordt. Hij wilde zelfs dat zij al zelfstandig zou moeten worden op haar 16de...

Het gesprek..
Het was niet echt fijn. Hij beschuldigte mij van dat ik niet te vertrouwen zou zijn. Ook vertelde hij even dat hij met die trut (ik vind dat ik het mag zeggen) een nieuw gezin wil gaan stichten en dat hij daardoor meer stabiliteit kan garanderen. Zijn vriendin ligt ook nog steeds in scheiding en wil haar ex totaal uitkleden en de volledige voogdij over hun kinderen.
Maar goed. Er is heel weinig gebeurt in mijn ogen en vrijdag mogen we weer.

Als je de wet aan je zijde hebt hoef je daarover niet te gaan vechten, een goede mediator weet dat. Vanaf dat de kinderen 18 waren heb ik geen kinderalimentatie meer gekregen en wat de kinderen met vader daarover afspreken, dat weet ik niet eens. soms hoor ik wat, maar ik maak me daar op geen enkel moment ook maar enigszins druk over.
Hoeveel jaren duurt het nog tot het zover is? Hoeveel energie wil je nu al steken in die mogelijke conflicten in de toekomst? Bovendien is het kind dan degene die zelf naar de rechter kan stappen om de alimentatie op te eisen, als dat problemen oplevert. Maar het zijn vooral praktische problemen over een vrij korte periode. Ondertussen kun je er alles aan doen om te zorgen dat je zelf zodanig werk etc. hebt, dat je zelf wat kunt bijdragen, kind kan werken, studiefinanciering is er nog (al is die aardig uitgekleed).
Paddington: verwijten over niet betrouwbaar zijn etc. moet je langs je laten afglijden. In een echtscheidingsprocedure verwacht je toch geen complimenten? Zijn er konkrete punten die van belang zijn voor de toekomst? Dan kun je zien wat je daarmee aan moet. Maar verder zijn het loze kreten.
Dat hij een nieuw gezin wil stichten, dat is zijn belang. Daar is niets mis mee. Jij wil ook een nieuw leven opbouwen. Maar je meot eerst deze relatie afhandelen.
Is er gesproken over de echtscheiding zelf? Is duidelijk dat jullie dat allebei willen? Is die acceptatie er van beiden? Niet het waarom is van belang, maar het feit dat. Het gegeven op zich.
En wat zijn de zakelijke punten die jullie moeten gaan bespreken?
Ik hoop dat de mediator voldoende weet van de regelingen die er zijn, standaardregelingen, waar je alleen maar van moet afwijken als jullie het daar beiden over eens zijn.
Wordt bijvoorbeeld de draagkracht van ieder berekend op basis van de trema-normen? Doet een onafhankelijke boekhouder dat? (was bij ons zo, einde van de discussie).
Alle emoties die je eventueel nu stopt in de verwijten van hem naar jou zijn zinloos, jullie wilden al scheiden, maakt niet uit waarom.
Alle strijd die je zou willen gaan voeren over wat als je dochter 18 wordt vind ik eerlijk gezegd ook zinloos. Wie dan leeft, wie dan zorgt. En je hebt altijd nog de wet, tegen die tijd.

Tsjor

Het blijft vreemd

DUO maakt een inschatting van wat ouders zouden kunnen bijdragen aan de studie van de kinderen. Het blijft vreemd dat alimentatieplichtige ouders meer zouden moeten bijdragen dan andere ouders.

Tsjor

Bijdrage volgens duo

dat is ongeveer gelijk aan de alimentatie. Dat wordt namelijk berekend naar draagkracht van beide ouders. Het probleem is alleen dat aan de berekening van DUO een kind geen rechten kan ontlenen, aan een vastgestelde alimentatie wel. Dus DUO kan uitrekenen dat je ouders 500,- per maand gezamenlijk moeten bijdragen, maar doen ouders dat niet, dan heb je als kind zijnde gewoon pech.

Natuurlijk ga ik mijn uiterste best doen om zelf zoveel financiele ruimte te hebben om mijn steentje bij te dragen als dochterlief wil en kan gaan studeren.

Natuurlijk is het stichten van een nieuw gezin in zijn belang. Dat begrijp ik heel goed. Hij wil daarmee proberen te regelen dat ik het nakijken heb en onze dochter dus maar weinig te zien zal krijgen, maar eerst om onze dochter bij hem ingeschreven te krijgen.
Dat is iets wat ik absoluut niet wil. Hij heeft namelijk plannen om te verhuizen naar Duitsland, het zoontje van zijn nieuwe liefde heeft dat verteld. Ik ben bang dat hij onze dochter mee wil nemen.
Wellicht moet ik nu op andere gebieden consessies doen om dat zeker te stellen.

Geluk

Dan hebben de kinderen van gescheiden ouders het geluk, dat ze wel een voortzetting van de kinderalimentatie kunnen afdwingen via de rechter.

Wat betreft je dochter, ja, er kan maar één plek zijn waar het kind wordt ingeschreven. Het spookbeeld van verhuizen naar Duitsland op basis van een uitspraak van het zoontje van de vriendin, ik weet niet of dat nu je belangrijkste leidraad moet zijn. Het kan zijn dat je dan tegen windmolens gaat vechten.

Dochter wordt ingeschreven bij jou, dat is een hard punt. Niet onderhandelbaar. Daar hoef je ook geen verdere concessies voor te doen. Tegelijkertijd moet je in je hoofd er geen spookbeeld van maken. Stel dat je dochter wel bij hem zou worden ingeschreven en dat hij wel naar Duitsland verhuist, dat is voor jou een drama, maar voor je dochter niet het einde van de wereld.

Stel het je heel even voor: dochter met vader in Duitsland, hoe zou jouw leven er dan uitzien? Wat kun je daarvan maken?

Ik bedoel vooral te zeggen dat je niet zelf allerlei angstvisioenen moet gaan opbouwen op basis waarvan je dan gaat handelen.Je kind heeft meer te lijden onder vechtende ouders, waarvan niemand snapt waar dat over gaat (de angstvisioenen) dan onder een verblijf met vader in Duitsland. Maar jij hebt onder het laatste meer te lijden. Denk even na, weet dat je je eigen 'lijden' aan zou kunnen en blijf stellig over dat je dochter bij jou wordt ingeschreven. Als je je grootste angsten onder ogen durft te zien en beseft dat je die aan zou kunnen, dan sta je ook veel sterker.

Tsjor

Verloop mediation

Vandaag wederom een gesprek gehad. Nu wel een beter gevoel dan afgelopen maandag.
We hebben zelfs een afspraak gemaakt om met elkaar telefonisch in contact te komen om iets te bespreken. Dit als uitprobeersel om de communicatie wat meer op te starten.

Ik ben ook begonnen aan het boek Pesten en treiteren. Zeker zeer verhelderend!