U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Tips en advies gevraagd omgaan met ex
Beste allemaal,
Ik heb mezelf vandaag geregistreerd op dit forum omdat bij mij de frustratie heel erg hoog zit en ik niet goed weet wat ik ermee aan moet.
Ik realiseer mezelf dat wat ik hier ga opsommen waarschijnlijk met een gekleurde bril gaat zijn, dus hoop dat jullie daar een beetje doorheen kunnen lezen en mij zouden kunnen voorzien van tips wat ik anders zou kunnen doen of wie ik zou kunnen inschakelen om dit beter te laten verlopen.
Het begin:
Ik en mijn ex zijn 2.5 jaar geleden uit elkaar gegaan na een huwelijk van 9 jaar (in gemeenschap van goederen)
De laatste 3 jaar van ons huwelijk verliep moeizaam, achteraf gezien (dat is vaak achteraf) was onze basis ook niet goed, onze eerste ruzie hadden we na 3 maanden en zo volgden er nog velen waarin nu ( achteraf gezien) we nooit zaken uitspraken en dus de volgende dag overgingen tot de orde van de dag.
Ik heb altijd een goede baan gehad en was ook altijd veel aan het werk (ook vaak in het buitenland).
Op seksueel / sensueel gebied hadden wij samen vrij weinig, knuffelen deden we amper (werd steeds minder destelanger we samen waren) en na geboorte van onze zoon (inmiddels 6) hadden we ook geen seks meer samen (in onze laatste 3 jaar samen).
Hoewel we in relatie therapie zijn gegaan en daarna nog een huis hebben gekocht mocht dit niet baten (ik dacht toentertijd dat momenten als dat onze basis beter zou gaan maken) maar uiteraard deed het dat niet.
Uiteindelijk besloten we uit elkaar te gaan.
Bij de verdeling van de spullen ging het mis, bij de mediator kwam ter spraken dat ze geen spullen wilden uit het huis maar een financiële vergoeding zodat ze nieuwe spullen kon kopen.
Hoevaak ik ook aan kaarten dat we de spullen 50/50 zouden verdelen bleef dit een moeizaam punt.
Uiteindelijk zijn we hier uitgekomen (ten nadele van mezelf) maar gezien ik een leuk inkomen had en ik van het gedoe af wilde zijn heb ik het laten gaan.
Ik heb haar uitgekocht en financieel gezien is ze hier heel goed vanaf gekomen.
Momenteel betaal ik partner en kinderalimentatie voor een totaal bedrag van bijna 1200 euro per maand.
Let wel, het betalen hiervan heb ik geen moeite mee, is geen discussie (en dat is het ook nooit geweest).
Tijdens de scheiding riep ik, ik blijf een jaar vrijgezel maar naar een paar weken leerde ik mijn huidige partner kennen, waarmee ik nu samenwoon in een nieuw huis en recent zijn we getrouwd.
Onze zoon kan heel erg goed met mijn nieuwe partner, zijn flexibiliteit in het aanpassen naar de nieuwe situatie is echt ongelofelijk.
Toen ik mijn partner leerde kennen eiste mijn ex dat ze haar mocht ontmoeten alvorens mijn zoon kennis mocht maken.
Hier heb ik akkoord op gegeven want begreep het belang hiervan.
Tijdens de kennismaking heeft mijn ex mijn nieuwe partner bijna gesmeekt om een half jaar tot een jaar te wachten met de kennismaking.
Ik kon hier toen geen gehoor aan geven omdat ik het heel belangrijk vond dat het zou klikken tussen die 2, anders zou dit namelijk nooit een relatie gaan worden.
Een paar maanden later vertelden mijn zoon dat er iemand bij mama was blijven eten (noteer even dat ik hier zelf nooit naar vraag! omdat ik niet wil dat hij een conflict voelt tussen de ouders!) het bleek een vriendje te zijn van mama, wat na 2 maanden stuk liep, vervolgens een maand daarna was er een andere man die kennis heeft gemaakt met mijn zoon... wat vervolgens ook stuk liep...
Toen ik haar confronteerde gaf ze toe dat er 2 relaties (kortstondig) waren maar ging ze er verder niet op in.
Tussendoor loopt ons contact alleen via de mail, en dit is zeer moeizaam.
toen ik anderhalf jaar geleden werkeloos raakte en een uitkering ontving heb ik gevraagd of we SVP een tijdelijke verlaging van de alimentatie konden doorvoeren.
Als reactie kreeg ik jou werkeloosheid is niet mijn probleem en als je dat wilt dan vecht je het maar aan.
Uiteraard heeft aanvechten weinig nut, want als ik morgen een nieuwe baan heb gevonden heeft aanvechten geen zin.
Gelukkig ben ik een maand of 3 werkeloos geweest en hebben we met passen en meten deze maanden kunnen overleven.
sinds we uit elkaar zijn is er geregeld geschermd door mijn ex met het convenant zolang het haar zo uit kwam, als er haar iets niet uitkwam gaf ze aan dat ik het maar moet uitvechten via een advocaat.
Wat ik op alle mogelijke manieren probeer te voorkomen is dat onze zoon het gevoel heeft dat hij moeten kiezen tussen 2 ouders, (ouderschapsconflict) en probeer daardoor afspraken te maken met mijn ex zodat onze zoon van 6 daar niet over hoeft na te denken.
Zoals ook zijn aankomende verjaardag, waarop hij toevallig studiedag heeft en studiedagen zijn volgens convenant voor mij.
Ik ben in deze situatie gezien convenant aangeeft dat hij bij mij is van mening dat wij als ouders elkaar moeten bevragen wat wij willen met zijn verjaardag.
Dus dat wij een keuze maken voor hem.
m.a.w. mijn ex en ik gaan in overleg over zijn verjaardag en maken daar een afspraak over.
Mijn ex dacht daar anders over en heeft mijn zoon gelijk gevraagd of dat hij zijn verjaardag bij haar wilde vieren, waarop hij zei ja dat wil ik.
Dat bericht kreeg ik via een mail binnen.
Gezien ik mijn zoon niet in een conflict wil plaatsen heb ik hem die vraag niet gesteld, echter toen ik hem 2 weken daarna ophaalde zei hij dat hij twijfelde en misschien toch zijn verjaardag bij ons wilde vieren.
Ik heb hem gezegd dat sommige dingen voor grote mensen zijn om te beslissen en daarmee was de kous af.
Ik heb dit gemeld bij mijn ex dat we ons gaan houden aan het convenant gezien we niet samen kunnen overleggen en ik niet wil dat die kleine zijn hoofd gaat breken waar die zijn verjaardag zou moeten vieren...
Ik weet bij ieder moment dat ik tegen haar in ga dat ik dit ergens terug kan gaan verwachten.
En dat deed het uiteraard deze morgen .... Onze zoon heeft maandag a.s. studie dag en dit weekend is hij bij ons.
Dus (gezien moeder en ik 45 MIN uit elkaar wonen) was mijn voorstel aan mijn ex dat onze zoon tot en met maandag hier zou blijven.
Als reactie kreeg ik in het convenant staat zondag terug, maandag ochtend ophalen maar ze zou het wel even aan hem vragen.
Inmiddels gevraagd en mijn zoon van 6!! heeft besloten dat hij bij mama wil zijn op zondag en op maandag ochtend weer opgehaald wilt worden.
Overigens voor de duidelijkheid, ik haal en breng hem dus mijn ex hoeft niks te regelen kwa vervoer, en heeft hier dus ook geen kosten aan!
(bijkomstig verhaal is dat ik een maand geleden een kapotte versnellingsbak had en daar in de ochtend achter kwam toen ik mijn zoon moest halen voor studiedag, mijn ex was furieus want ik hield me niet aan het convenant, als alternatief had ik gevraagd of ze onze zoon bij mijn ouders kon brengen (wonen op slechts 5 min afstand van haar) als noodoplossing, uiteraard was dat teveel moeite (die vraag is weleens vaker gesteld ook vanwege werk (ik werk fulltime) mijn ex werkt nauwelijks tot niet)
Ik weet ook als mijn zoon hier is dat hij aan gaat geven dat hij toch wilt blijven (en dan vraag ik er heel bewust niet eens na!)
Ik heb heel erg het gevoel dat onze zoon voor keuzes wordt gesteld waarbij ik denk dat wij als volwassenen die keuzes moeten maken gezien hij 6 is.
Als laatste bijkomstigheid heb ik goed contact met iemand die in zich in haar prive kring bevind, via die weg heb ik vernomen dat ze met een depressie / burn out thuis zit en inmiddels een label persoonlijkheidsstoornis blijkt te hebben.
Informatie waar ik uiteraard vrij weinig mee kan, maar verklaard wel een hoop waarom dingen lopen zoals ze lopen.
PS, ik heb op school gemeld wat mijn zorgen zijn omtrent event. ouderschapsconflict en of ze goed op zijn gedrag willen letten en ons svp berichten als ze het vermoeden hebben dat er iets gaande is.
Voor de beeldvorming onze zoon is 1 x per 2 weken bij ons in het weekend, tijdens studiedagen op school & 50% van alle vakanties.
Resume....
Ik hoop dat jullie door mijn frustratie heen kunnen lezen.
Vinden jullie dat je je kind van 6 deze vragen kan stellen?
En wat kan ik nog doen (of wie kan ik benaderen) om hierover te spreken om te weten wat ik hiermee kan?
maar Tsjor
`'Inderdaad, je hebt op voorhand al een vermoeden en daar zoek je dan 'bewijzen' voor. Kan het zijn dat jouw vermoeden gewoon een vooroordeel is?'
Dat gevoel heb ik nou juist vaak bij jou. Je komt altijd zo op voor de mannen en lijkt ze altijd te moeten beschermen tegen wat jij denkt dat moeders allemaal in petto hebben voor die arme zieltjes.
Het valt echt op.
Watervrouw
Excuus, terugkomend op je post, en een rectificatie op wat je zegt.
Toen ik mijn inmiddels vrouw leerde kennen moest mijn ex haar zien alvorens er kennis werd gemaakt met mijn zoon. Dit was haar wens/eis en ik heb daar in toegestemd.
Toen ze zelf 2 maanden daarna iemand leerde kennen die ze kennis liet maken met mijn zoon nam ze niet de moeite om mij te informeren maar vertelde mijn zoon dit aan mij.
Voor de beeldvorming heb ik hier ook geen heisa over gemaakt omdat ik geen discussie wilde, toen 2 maanden erna het nog een keer gebeurde bleef de opmerking van mijn ex in mijn hoofd zitten dat ik in het belang van onze zoon moest handelen.
En de kennismaking van haar een jaar moest uit stellen.
Dit is meten met 2 maten, je eist iets van mij maar zelf handel je tot 2 x toe anders.
Nogmaals heb ik om beide gevallen geen heisa gemaakt omdat het me niet waard was om discussie te voeren.
Leg mij eens uit hoe ik dit dan anders moet zien?
Mark
Ik bekijk verhalen graag van meer kanten, dat klopt.
De arme zieltjes zijn vaak de vrouwen (hier ook) en daar heb ik een zekere allergie voor.
Ik denk dat scheiden lijden is, voor beiden, zeker als er kinderen bij betrokken zijn.
Tsjor
Arme zieltjes Tsjor?
Welke arme zieltjes?
Ries, even voor de duidelijkheid: als je ex zich hier meldt voor advies dan krijgt zij (iig van mij) hetzelfde advies hoor. Ik vind ook helemal niet dat 'het' aan jou ligt. Is voor mij ook totaal niet van belang. Ik lees alleen nog genoeg verbeteringsruimte bij jou. Wie van jullie 2 inbindt is niet van belang, meestal is het effect, zeker voor jouw kind, groot genoeg als maar 1 partij dat doet.
En wat nou als je gewoon eens uitgaat van feit dat diagnose persoonlijkheidsproblematiek klopt?
Helpt je dat niet juist wat meer ruimte te geven, minder van haar te verwachten? Hoe minder zij geeft op dat vlak, hoe meer je zoon erbij gebaat is dat jij juist meer geeft.
Burnout
Tsjor, "Ze heeft een burnout...." Heb ik ergens overheen gelezen? Ja, dat schrijft hij toch? Ze heeft depressie / burnout. Nou, dat vind ik wel zwaar.
En ja zij ging verderop wonen maar dan kan Ries toch ook die kant op verhuizen? Als hij zich zorgen maakt moet hij juist meer contact zien te krijgen en dat zou een mogelijkheid zijn.
Ries, ja dat kennismaken met nieuwe liefdes is meten met 2 maten maar ik probeerde uit te leggen dat de situatie bij jullie niet het zelfde is. Ik denk dat je geen afspraken kan maken over nieuwe partners en wanneer wat daarmee gaat gebeuren maar goed dat heb je inmiddels ervaren net zoals ik dat ook ervaren heb. Je kan alleen maar hopen op elkaars fatsoen hierin meer niet.
Maar Tsjor
'De arme zieltjes zijn vaak de vrouwen (hier ook) en daar heb ik een zekere allergie voor.'
Maar de ex van Ries is hekemaal geen arm zieltje. Ries máákt haar tot een arm zieltje, met allerlei excuses waarom ze na al die jaren ineens niet meer goed voor hun zoon kan zorgen. Er wordt zelfs een heuse persoonlijkheidsstoornis bij gehaald, die via via is opgeduikeld!
Dus Ries is hier het zielige geval, niet zijn ex-vrouw.
Sol78
Blijkbaar schort er iets aan je leesvaardigheid tevens aan je inlevingsvermogen waarbij je eerst aangeeft dat je probeerde de lucht te bekoelen (je 2 post bevatten de tekst meehuilers)
Waar haal je vandaan dat ik van mening ben dat mijn ex niet voor mijn zoon kan zorgen?
Ik weet zeker dat ze naar haar beste kunnen handelt maar alles bij elkaar geteld (het erbij halen van een stoornis is evenals lachwekkend te noemen.
Als iemand in haar kring waarin ik geen contact heb gehad in de tussentijd spontaan contact op neemt om dit te vertellen haal ik dit niet erbij, ik plaats het hier om een zo volledig mogelijk beeld te scheppen.
Ik plaats mijn post hier omdat ik er bijna dagelijks last van heb omdat er voor mijn gevoel onredelijkheid plaats vind.
Daar mag jij je mening over hebben, voor zijn of tegen zijn.
Nog altijd beter dat ik hulp vraag dan verbitterd achter de geraniums ga zitten en opgefokt met huiltermen ga gooien om aan te tonen dat alle mannen zielig zijn en de exvrouw pertinent gelijk heeft.
Toch
Als ze echt een burnout en een persoonlijkheidsstoornis (maakt nogal uit welke) heeft, dan zou je je zoon helpen door zijn moeder zoveel mogelijk te ondersteunen. Dus haar hulpvaardig en zonder verwijten tegemoet treden, hulp aanbieden, begripvol zijn etc. Ja, ze houdt er vreemde gedragingen op na, maar die ga je toch niet veranderen, dus probeer dan vanuit dit gegeven het zo goed mogelijk voor je zoon te doen.
Blijkbaar ziet je ex jou als de vijand, het kan helpen om te bekijken waarom dit zo is en wat je zelf kunt veranderen om dit beeld bij te kunnen stellen. En vooral je niet overal druk om maken, dat heeft over het algemeen toch geen enkele zin.
Ach Ries
'Nog altijd beter dat ik hulp vraag dan verbitterd achter de geraniums ga zitten en opgefokt met huiltermen ga gooien om aan te tonen dat alle mannen zielig zijn en de exvrouw pertinent gelijk heeft.'
Ik heb het niet over alle mannen, ik heb het specifiek over jou.
En we gaan over tot de orde van de dag
Ries
Noem nou eens wat goede eigenschappen van je ex als moeder. Ook al zeg je ze niet tegen haar, het zal schelen voor je kind, in de zin dat je milder zal worden en hij minder de tweespalt zal voelen. Het maakt niet uit wie schuldig is of wie gelijk heeft.
Wat uitmaakt is of een kind welwillendheid voelt van de ene ouder ten opzichte van de ander. En zelfs als zij dat niet tegenover jou heeft: jij kan nu het verschil maken door bewust eens haar goede eigenschappen, die ook heeft, hier op te schrijven.
Mark
Hi Mark,
Ik ben er van overtuigd dat ze naar beste kunnen onze zoon opvoed.
Ik geloof 100% in haar onvoorwaardelijke liefde voor hem.
Tevens denk ik dat we kwa waarde en normen op hetzelfde niveau zitten (buiten haar christelijke geloofsovertuiging).
Ze is veel meer attent dan dat ik ben, zorgt dat Sinterklaas veel meer Sinterklaas is (d.w.v. versieren van ramen met Sint stickers).
Zal meer samen doen met zoon dan dat ik doe, spelletjes, kleuren etc.
Geen wonder
'Ze is veel meer attent dan dat ik ben, zorgt dat Sinterklaas veel meer Sinterklaas is (d.w.v. versieren van ramen met Sint stickers).'
Dan snap ik dat je zoon bij haar Sinterklaas wil vieren. Sterker nog, ík zou bij haar wel Sinterklaas willen vieren!
Sol78
Ik denk dat jullie prima samen thee zouden kunnen drinken.
Prettige dag verder Sol78
Ries
Mooi man dat je hier oprecht op antwoordt. Ook al gaat de onderlinge communicatie dan wat stroef, ik zie toch oprecht twee ouders die hun kind het beste gunnen. En misschien is de beste tip je daar op te focussen.
Eens met Mark
Het allerbelangrijkste is dat jullie zoon zich bij beiden veilig voelt. Misschien een tip om de vicieuze cirkel te doorbreken: bedank je ex op zijn verjaardag dat ze jou zo´n prachtige zoon heeft geschonken. Kan zijn dat je daar niets positiefs mee bereikt, maar misschien opent het een objectief dialoog. Te verliezen heb je daarmee niets toch?
Pleasen
Ik blijf me erover verbazen hoe vaak het advies komt dat hij zijn ex moet 'pleasen'.
als zij verhuist moet hij haar achterna. etc.
Er is één moment waarop er enige kritiek komt op de ex, dat is als Juf ank denkt (!) dat de man de kleren wil verwisselen. Dan zegt ze: 'Dit is toch een vreselijke boodschap voor je zoon. Meteen andere kleren aan? Alsof jij niet jij bent maar een eigendom van een van je ouders.'. Pas later realiseert ze zich dat het de moeder is die de kleren wil wisselen. Oeps, foutje, dan geldt het bovengezegde niet meer.
Ik ga ervan uit dat vrouwen zelfstandige wezens zijn, die verantwoordelijkheid dragen voor hun eigen keuzes, en niet dat het onnozele wezens zijn die aan alle kanten ondersteund moeten worden, ook als ze foute beslissingen nemen.
Die veronderstelde onnozelheid en onvermogen bij vrouwen die ik soms terug zie in enkele reacties, die stoort mij.
Tsjor
Er "moet" niets
Hij moet haar niet achter na verhuizen maar het zou misschien kunnen, ook al is zij verder weg gaan wonen. Er worden tips gevraagd. En iemand terwille van je kind steunen, ongeacht man of vrouw, ongeacht goede of foute beslissingen lijkt mij alleen maar goed. En hoe elkaar steunen er uit ziet dat is zo afhankelijk van de mensen en de situatie. Ik vind het wel erg dat het nog altijd de vrouwen zijn die er het meeste op achteruit gaan, daar loopt iets heel erg scheef. Is eigenlijk een andere discussie.
Tsjor
Sorry maar ik vind je ongelofelijk seksistisch.
Ik zal een ex ALTIJD aanraden zijn/haar ex zoveel mogelijk te pleasen. Ongeacht sekse.
Omdat dat altijd ten bate komt van de kinderen.
Het kost weinig en kan je zoveel opleveren.
Gek Tsjor
'Ik ga ervan uit dat vrouwen zelfstandige wezens zijn, die verantwoordelijkheid dragen voor hun eigen keuzes, en niet dat het onnozele wezens zijn die aan alle kanten ondersteund moeten worden, ook als ze foute beslissingen nemen.'
Gek, dat haal ik echt niet uit je reacties. Daarin zet je vrouwen neer als manipulatieve heksen die zich zwakker voordoen dan ze zijn en altijd hun zin willen hebben. En mannen als slachtoffers.
Sol / Tsjor
Sol: ´'Ik ga ervan uit dat vrouwen zelfstandige wezens zijn, die verantwoordelijkheid dragen voor hun eigen keuzes, en niet dat het onnozele wezens zijn die aan alle kanten ondersteund moeten worden, ook als ze foute beslissingen nemen.'
Gek, dat haal ik echt niet uit je reacties. Daarin zet je vrouwen neer als manipulatieve heksen die zich zwakker voordoen dan ze zijn en altijd hun zin willen hebben. En mannen als slachtoffers.´
Ja dat vind ik nou ook Tsjor. Het is niet een keer, het is al jaren lang. Het valt echt op. Je lijkt mannen te moeten beschermen tegen die veile vrouwen. Laten we er dan ook maar vooral van uitgaan dat mannen zelfstandige wezens zijn die verantwoordelijkheid dragen voor hun eigen keuzes, en niet dat het onnozele wezens zijn die aan alle kanten ondersteund moeten worden, ook als ze foute beslissingen nemen.'
Na een scheiding
'En iemand terwille van je kind steunen, ongeacht man of vrouw, ongeacht goede of foute beslissingen lijkt mij alleen maar goed.'
Mijn advocaat/mediator gaf ons aan het einde van de sessies een goede tip: na een scheiding moet je je niet gedragen alsof je nog getrouwd bent. Als uitgangspunt is dat bijzonder goed. Het kan best zijn dat je later, als alles een beetje tot rust gekomen is, elkaar weer terugvindt en elkaar in bepaalde opzichten weer kunt ondersteunen. Zo heeft mij ex mij op een cruciaal moment ondersteund door een bepaald artikeltje voor te leggen, waardoor ik mijn complexe problemen op het werk plotseling begreep. En ondersteunde ik hem door een artikeltje voor te leggen, waardoor hij zinvol vrijwilligerswerk vond nadat zijn werk was afgelopen.
'terwille van de kinderen' ertussen schuiven vind ik manipulatief, want met zo'n argument kun je van alles van elkaar gaan vragen en zeer verontwaardigd zijn als je dan niet tegemoet gekomen wordt. Ik ga er liever van uit dat ieder op zijn/haar manier het beste met de kinderen voor heeft, dat ieder vervolgens dat doet binnen zijn/haar mogelijkheden.
Tsjor
Twee maten
'Je lijkt mannen te moeten beschermen tegen die veile vrouwen.'
Ik zie het natuurlijk iets anders. Ik verbaas me juist over de mate, waarin er met twee maten wordt gemeten. een vraag van een vrouw wordt hier echt volkomen anders behandeld dan een vraag van een man.
Bijvoorbeeld in dit draajde: TS mag niet zeggen dat zijn vrouw depressief is en met een burn-out thuis zit. Maar de hoeveelheid bijdrages van vrouwen waarin de man narcistisch wordt genoemd is eindeloos. Daar is dan geen enkel probleem mee.
Als iemand beschrijft dat een ex het kind manipuleert, door het kind te laten zeggen dat hij liever sinterklaas bij moeder wil vieren, dan mag dat niet, want dan wordt de vrouw als manipulatief weggezet.
Als hij na de scheiding verhuist is het zijn probleem, als zij an de scheiding verhuist moet hij haar achterna (dus dan is het ook zijn probleem).
Dat meten met twee maten staat me tegen. Ik neem mannen die iets vertellen gewoon net zo serieus als vrouwen die iets vertellen. Dat daar verzet tegen komt verbaast mij dan elke keer weer. Ik vind vragen van vrouwen anders behandelen dan vragen van mannen seksistisch.
Tsjor
Mark
een oefening.
'Ik zal een ex ALTIJD aanraden zijn/haar ex zoveel mogelijk te pleasen. Ongeacht sekse.'
Zie het andere draadje met een vraag van een vrouw over omgaan met een ex na de scheiding. Ik heb nog geen bijdrage van jou gezien, waarin je haar adviseert om ex te pleasen. Probeer het eens.
Tsjor
tsjor
je citeert een ander