U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Tips en advies gevraagd omgaan met ex
Beste allemaal,
Ik heb mezelf vandaag geregistreerd op dit forum omdat bij mij de frustratie heel erg hoog zit en ik niet goed weet wat ik ermee aan moet.
Ik realiseer mezelf dat wat ik hier ga opsommen waarschijnlijk met een gekleurde bril gaat zijn, dus hoop dat jullie daar een beetje doorheen kunnen lezen en mij zouden kunnen voorzien van tips wat ik anders zou kunnen doen of wie ik zou kunnen inschakelen om dit beter te laten verlopen.
Het begin:
Ik en mijn ex zijn 2.5 jaar geleden uit elkaar gegaan na een huwelijk van 9 jaar (in gemeenschap van goederen)
De laatste 3 jaar van ons huwelijk verliep moeizaam, achteraf gezien (dat is vaak achteraf) was onze basis ook niet goed, onze eerste ruzie hadden we na 3 maanden en zo volgden er nog velen waarin nu ( achteraf gezien) we nooit zaken uitspraken en dus de volgende dag overgingen tot de orde van de dag.
Ik heb altijd een goede baan gehad en was ook altijd veel aan het werk (ook vaak in het buitenland).
Op seksueel / sensueel gebied hadden wij samen vrij weinig, knuffelen deden we amper (werd steeds minder destelanger we samen waren) en na geboorte van onze zoon (inmiddels 6) hadden we ook geen seks meer samen (in onze laatste 3 jaar samen).
Hoewel we in relatie therapie zijn gegaan en daarna nog een huis hebben gekocht mocht dit niet baten (ik dacht toentertijd dat momenten als dat onze basis beter zou gaan maken) maar uiteraard deed het dat niet.
Uiteindelijk besloten we uit elkaar te gaan.
Bij de verdeling van de spullen ging het mis, bij de mediator kwam ter spraken dat ze geen spullen wilden uit het huis maar een financiële vergoeding zodat ze nieuwe spullen kon kopen.
Hoevaak ik ook aan kaarten dat we de spullen 50/50 zouden verdelen bleef dit een moeizaam punt.
Uiteindelijk zijn we hier uitgekomen (ten nadele van mezelf) maar gezien ik een leuk inkomen had en ik van het gedoe af wilde zijn heb ik het laten gaan.
Ik heb haar uitgekocht en financieel gezien is ze hier heel goed vanaf gekomen.
Momenteel betaal ik partner en kinderalimentatie voor een totaal bedrag van bijna 1200 euro per maand.
Let wel, het betalen hiervan heb ik geen moeite mee, is geen discussie (en dat is het ook nooit geweest).
Tijdens de scheiding riep ik, ik blijf een jaar vrijgezel maar naar een paar weken leerde ik mijn huidige partner kennen, waarmee ik nu samenwoon in een nieuw huis en recent zijn we getrouwd.
Onze zoon kan heel erg goed met mijn nieuwe partner, zijn flexibiliteit in het aanpassen naar de nieuwe situatie is echt ongelofelijk.
Toen ik mijn partner leerde kennen eiste mijn ex dat ze haar mocht ontmoeten alvorens mijn zoon kennis mocht maken.
Hier heb ik akkoord op gegeven want begreep het belang hiervan.
Tijdens de kennismaking heeft mijn ex mijn nieuwe partner bijna gesmeekt om een half jaar tot een jaar te wachten met de kennismaking.
Ik kon hier toen geen gehoor aan geven omdat ik het heel belangrijk vond dat het zou klikken tussen die 2, anders zou dit namelijk nooit een relatie gaan worden.
Een paar maanden later vertelden mijn zoon dat er iemand bij mama was blijven eten (noteer even dat ik hier zelf nooit naar vraag! omdat ik niet wil dat hij een conflict voelt tussen de ouders!) het bleek een vriendje te zijn van mama, wat na 2 maanden stuk liep, vervolgens een maand daarna was er een andere man die kennis heeft gemaakt met mijn zoon... wat vervolgens ook stuk liep...
Toen ik haar confronteerde gaf ze toe dat er 2 relaties (kortstondig) waren maar ging ze er verder niet op in.
Tussendoor loopt ons contact alleen via de mail, en dit is zeer moeizaam.
toen ik anderhalf jaar geleden werkeloos raakte en een uitkering ontving heb ik gevraagd of we SVP een tijdelijke verlaging van de alimentatie konden doorvoeren.
Als reactie kreeg ik jou werkeloosheid is niet mijn probleem en als je dat wilt dan vecht je het maar aan.
Uiteraard heeft aanvechten weinig nut, want als ik morgen een nieuwe baan heb gevonden heeft aanvechten geen zin.
Gelukkig ben ik een maand of 3 werkeloos geweest en hebben we met passen en meten deze maanden kunnen overleven.
sinds we uit elkaar zijn is er geregeld geschermd door mijn ex met het convenant zolang het haar zo uit kwam, als er haar iets niet uitkwam gaf ze aan dat ik het maar moet uitvechten via een advocaat.
Wat ik op alle mogelijke manieren probeer te voorkomen is dat onze zoon het gevoel heeft dat hij moeten kiezen tussen 2 ouders, (ouderschapsconflict) en probeer daardoor afspraken te maken met mijn ex zodat onze zoon van 6 daar niet over hoeft na te denken.
Zoals ook zijn aankomende verjaardag, waarop hij toevallig studiedag heeft en studiedagen zijn volgens convenant voor mij.
Ik ben in deze situatie gezien convenant aangeeft dat hij bij mij is van mening dat wij als ouders elkaar moeten bevragen wat wij willen met zijn verjaardag.
Dus dat wij een keuze maken voor hem.
m.a.w. mijn ex en ik gaan in overleg over zijn verjaardag en maken daar een afspraak over.
Mijn ex dacht daar anders over en heeft mijn zoon gelijk gevraagd of dat hij zijn verjaardag bij haar wilde vieren, waarop hij zei ja dat wil ik.
Dat bericht kreeg ik via een mail binnen.
Gezien ik mijn zoon niet in een conflict wil plaatsen heb ik hem die vraag niet gesteld, echter toen ik hem 2 weken daarna ophaalde zei hij dat hij twijfelde en misschien toch zijn verjaardag bij ons wilde vieren.
Ik heb hem gezegd dat sommige dingen voor grote mensen zijn om te beslissen en daarmee was de kous af.
Ik heb dit gemeld bij mijn ex dat we ons gaan houden aan het convenant gezien we niet samen kunnen overleggen en ik niet wil dat die kleine zijn hoofd gaat breken waar die zijn verjaardag zou moeten vieren...
Ik weet bij ieder moment dat ik tegen haar in ga dat ik dit ergens terug kan gaan verwachten.
En dat deed het uiteraard deze morgen .... Onze zoon heeft maandag a.s. studie dag en dit weekend is hij bij ons.
Dus (gezien moeder en ik 45 MIN uit elkaar wonen) was mijn voorstel aan mijn ex dat onze zoon tot en met maandag hier zou blijven.
Als reactie kreeg ik in het convenant staat zondag terug, maandag ochtend ophalen maar ze zou het wel even aan hem vragen.
Inmiddels gevraagd en mijn zoon van 6!! heeft besloten dat hij bij mama wil zijn op zondag en op maandag ochtend weer opgehaald wilt worden.
Overigens voor de duidelijkheid, ik haal en breng hem dus mijn ex hoeft niks te regelen kwa vervoer, en heeft hier dus ook geen kosten aan!
(bijkomstig verhaal is dat ik een maand geleden een kapotte versnellingsbak had en daar in de ochtend achter kwam toen ik mijn zoon moest halen voor studiedag, mijn ex was furieus want ik hield me niet aan het convenant, als alternatief had ik gevraagd of ze onze zoon bij mijn ouders kon brengen (wonen op slechts 5 min afstand van haar) als noodoplossing, uiteraard was dat teveel moeite (die vraag is weleens vaker gesteld ook vanwege werk (ik werk fulltime) mijn ex werkt nauwelijks tot niet)
Ik weet ook als mijn zoon hier is dat hij aan gaat geven dat hij toch wilt blijven (en dan vraag ik er heel bewust niet eens na!)
Ik heb heel erg het gevoel dat onze zoon voor keuzes wordt gesteld waarbij ik denk dat wij als volwassenen die keuzes moeten maken gezien hij 6 is.
Als laatste bijkomstigheid heb ik goed contact met iemand die in zich in haar prive kring bevind, via die weg heb ik vernomen dat ze met een depressie / burn out thuis zit en inmiddels een label persoonlijkheidsstoornis blijkt te hebben.
Informatie waar ik uiteraard vrij weinig mee kan, maar verklaard wel een hoop waarom dingen lopen zoals ze lopen.
PS, ik heb op school gemeld wat mijn zorgen zijn omtrent event. ouderschapsconflict en of ze goed op zijn gedrag willen letten en ons svp berichten als ze het vermoeden hebben dat er iets gaande is.
Voor de beeldvorming onze zoon is 1 x per 2 weken bij ons in het weekend, tijdens studiedagen op school & 50% van alle vakanties.
Resume....
Ik hoop dat jullie door mijn frustratie heen kunnen lezen.
Vinden jullie dat je je kind van 6 deze vragen kan stellen?
En wat kan ik nog doen (of wie kan ik benaderen) om hierover te spreken om te weten wat ik hiermee kan?
Fijn
' Het fijne was (en een extra bevestiging voor mij) is dat hij aangaf het moeilijk te vinden om een keuze te maken (zo ook over afgelopen zondag) in eerste instantie zei hij dat hij mocht kiezen van mama in 2de instantie zei hij maar ik denk dat pakjes avond hier ook heel erg leuk gaat worden.'
Ja, dat was fijn voor jou, voor jouw ego. Maar het is niet fijn dat een kind er zo over na moet denken en zich zo uit. Het moet geen concurrentie zijn tussen de een en de ander en wat leuk of leuker is. Liever had je gezegd: je mag twee keer je verjaardag vieren, een keer bij mij en een keer bij mama. Dt daaronder een discussie over de datum schuilt, wie welke dag, dat hoeft hij niet te weten. Voor een 6-jarige speelt dat nog niet en tegen de tijd dat het wel speelt zal hij er hopelijk aangewend zijn dat het twee keer is en niet op dezelfde dag.
Tsjor
Tsjor
Het gaat hier niet over mijn ego, wat voor mij een bevestiging gaf was het feit dat hij aangaf het moeilijk vond een keuze te maken en dus daarmee lang erover heeft nagedacht.
Dat hij dit gisteren zei was voor mij de bevestiging dat ik er goed aan doe de keuze voor nu bij hem weg te halen en het convenant te gaan volgen.
1) hij hoeft zich niet meer druk te maken over waar hij iets wilt gaan doen
2) mijn ex en ik hebben 0 discussie over waar hij met bepaalde dagen is.
Als je mijn berichten terugleest dan is de kern van mijn verhaal dat ik bang ben dat hij in een loyaliteitsconflict terecht gaat komen omdat mijn ex hem deze vragen stelt zonder hier met mij te overleggen, mijn ex zegt hierover ''Onze zoon mag kiezen hij staat op één'' ik zeg tegen mijn ex hij is 6 jaar, ik wil hem niet voor de keuze zetten dat hij het gevoel heeft te moeten kiezen tussen zijn vader of moeder.
Na meerdere pogingen dit te hebben proberen uit te leggen aan haar heb ik gisteren de beslissing genomen het advies te volgen en het convenant als uitgangspunt te nemen.
@ juf Ank, het verhaal van de kleren is in het verleden ook een discussiepunt geweest, ik ben daar zelf ook helemaal niet moeilijk in.
Mijn ex wilt niet dat hij kleren van haar meeneemt naar mij, dus dat houd in dat de kleren die hij van mij heeft meegekregen naar mijn ex dezelfde kleren zijn als ik hem over 2 weken ophaal van school.
Mijn zoon verteld altijd dat als hij thuis komt op zondag de kleren uit gaan om vervolgens kleren van haar aan te gaan doen.
Hetgeen wat ik mezelf blijf realiseren is dat als hij later ouder is hij van eigens gaat inzien wat er speelt.
Ik heb heel lang het gevoel gehad dat ik zelf heel onredelijk was, maar als ik nu terug kijk op deze dingen dan trek ik een andere conclusie.
Ries1985
'ik wil hem niet voor de keuze zetten dat hij het gevoel heeft te moeten kiezen tussen zijn vader of moeder.'
Je blijft het zo groot maken. Het gaat helemaal niet om de keuze tussen vader of zijn moeder. Het gaat om de keuze van de plek voor een Sinterklaasfeest of verjaardag. JIJ (!) maakt er iets persoonlijks van, waardoor Sinterklaas bij mama ineens een afwijzing van papa wordt. Doe dat niet, het kind is 6.
Kleding
https://www.alimentatiewijzer.nl/kinderalimentatie.html
Geef aan je exvrouw door dat zij zorgt dat er genoeg kleding voor je zoon mee naar jou toekomt. Zij krijgt de alimentatie, zij behoort voor voldoende kleding te zorgen.
En gedraag je daarnaar. Natuurlijk houd je zonodig reservekleding bij jou thuis. Je kind hoeft er niet onder te lijden. Maar gehaal en getrek met je exvrouw is niet nodig.
Doet ze dat niet is het haar zaak, maar jij bent duidelijk geweest.
Sol78
Dit is jou mening, zeker niet die van mij en ik zal ook uitleggen waarom.
Voorheen was het gewoon een gegeven welke dagen waar zouden plaatsvinden.
Nu het voor het eerst nadelig uitpakt voor mijn ex (verjaardag & sinterklaas) is de mening van mijn zoon belangrijk.
Zoals je zelf al zegt het is een kind wordt mijn kind door mijn ex bevraagd of deze dagen.
Ik praat er alleen met hem over zodra hij er zelf over begint en dat zegt hij dat hij het moeilijk vind om een keuze te maken.
Terwijl mijn ex met volle overtuiging zegt, hij wil bij mij zijn.
omdat mijn zoon hier zo over twijfelt is dit voor mij een teken dat we hem niet die keuze moeten geven (nog niet) (Hij is een kind van 6!)
Ik wil hier ook helemaal geen punt van maken! daar hebben we immers een convenant voor, maar kom niet aan dat zodra het voor jou nadelig uitpakt dat je dan spontaan besluit het aan je kind te gaan vragen, dat is je kind gebruiken in de strijd.
Ries1985
In je openingspost schrijf je: 'Onze zoon kan heel erg goed met mijn nieuwe partner, zijn flexibiliteit in het aanpassen naar de nieuwe situatie is echt ongelofelijk.'
Zou het kunnen dat je zoon helemaal niet zo flexibel is, en gewoon écht liever bij zijn moeder is? En dat hij dat bij jou verbergt?
Sol78
Nee, dat kan niet.
Die indruk had ik helemaal niet
' Ik heb heel lang het gevoel gehad dat ik zelf heel onredelijk was, maar als ik nu terug kijk op deze dingen dan trek ik een andere conclusie. '
Als ik het zo lees denk ik dat het terecht is dat je een andere conclusie trekt. Ik heb niet het gevoel dat je onredelijk was of bent. Wel het gevoel dat je een beetje meegesleept dreigde te worden in het 'spel' van je ex.
Ik vind het daarom heel goed dat je een einde maakt aan alle discussies, teruggaat naar het convenant, ook als dat voor jezelf een keer nadelig uitpakt.
Wat ik bedoelde met 'ego' is dat een beetje meegezogen werd op het pad dat je ex ingezet heeft: hij wil.... En dan ontstaat er stiekem een ondergrondse veenbrand: wil hij nu liever bij haar of liever bij mij. Voordat je het weet wordt dat een uitslaande brand met een gevecht om de goodwill van een kind. Iemand als Sol'78 kan daar nog eens olie op gooien.
Het moet die kant helemaal niet op gaan, want daar gaat het niet om. Kinderen hebben twee ouders en van die twee is er altijd een wel een tijdje geliefder dan de ander en daarna de ander weer een tijdje; al naar gelang leeftijd, ontwikkeling en behoeftes. Verder niet relevant. Het kind heeft ook recht op omgang met een moeilijke ouder, zoals de moeder van het kind misschien wellicht is, of de teveel afwezige vader wellicht ook.
Vandaar dat ik zei: het kind viert twee keer zijn verjaardag. Dat is ook wat ik tegen mijn kinderen heb gezegd rond de scheiding: jullie krijgen nu twee huizen met twee ouders die van jullie houden etc. etc.
De pijn die dat soms oplevert (de verjaardag niet op zijn verjaardag, wel een week later) dat is voor de volwassenen en dat is ook overkomelijk als je ziet dat je je kind ook een week later een plezier kunt doen. Ik hoop dat je ex dat een keer beseft. Maar het kan zijn dat zij, nu ze verder niets om handen heeft dan alleen de zorg voor haar kind er een dagvulling van maakt om dit soort gedachtes, behoeftes en emoties breeduit en uitvoerig te gaan beleven, wellicht ook nog te bespreken met een paar mensen uit haar omgeving, vooral laten zien hoe moeilijk en hoe zwaar ze het heeft en hoe dapper het is dan ze als alleenstaande moeder zich hier doorheen slaat, met zo'n moeilijke ex. Dat genereert aandacht, waardering, daginvulling en zingeving.
Zorg dat je, wat er ook gebeurt, goed kontakt houdt met je kind. Het kan zijn dat hij je op een dag heel erg nodig heeft. Het belangrijkste dat je hem kunt meegeven is vertrouwen in zijn eigen vermogens (hoe klein hij ook is) om lastige situaties aan te kunnen, ruimte om hem zijn eigen weg daarin te laten vinden en laten merken dat je ziet en waardeert hoe hij dingen gaat oppakken.
Tsjor
Loyaliteitsconflict
Om een loyaliteitsconflict te voorkomen ( voor zover dat überhaupt kan) is het belangrijk om nooit de keuze bij je kind neer te leggen. Hij hoeft niet te kiezen, dat hebben jullie als ouders al geregeld. Dat kun je dus altijd tegen je kind zeggen: ik heb met mama afgesproken dat.... , zodat hij zich daar geen zorgen over hoeft te maken.
Vwb de kleren: bizar en super schadelijk voor het kind dat je ex kleren gaat wisselen. Hier moet je natuurlijk niet aan meewerken. Zij krijgt de alimentatie, zij zorgt dus voor de kleren en ze zorgt ervoor dat zij kleren meegeeft als kind bij jou is.
Een studiedag op maandag komt vast niet zo vaak voor, maar ik had hem nooit voor een nachtje teruggebracht naar zijn moeder. Daar wordt een kind echt niet beter van. Niet meer doen dus de volgende keer. Ze komt hem vast niet halen als jij aankondigt dat hij dat nachtje bij jou blijft.
En verder: ik blijf het onbegrijpelijk vinden dat vaders kiezen voor een weekendregeling. Ik weet ook uit ervaring dat dat voor een kind heel erg is, dat je vader maar een keer in de twee weken tijd voor je heeft. Mijn advies zou dan ook zijn dit aan te passen. Hetzij door te verhuizen en in de buurt van je kind te gaan wonen, of door hem bv elke woensdagmiddag mee te nemen om iets leuks te gaan doen en samen te eten oid. Dat je moet werken is echt geen argument, er zijn talloze alleenstaande moeders die werk en zorg voor hun kind combineren.
Zonnehoed
Dank voor je reactie, zoals ik in mijn eerdere post heb aangegeven ben ik gestopt met de discussie ter bescherming van mijn zoon omdat mijn ex de vraag aan hem gaat stellen of hij een nachtje bij papa wilt blijven of naar mijn ex wilt terug gaan (om samen te spelen en broodje hamburger te eten).
Ik ben van mening dat die vraag niet bij onze zoon moet liggen maar dat wij als volwassenen die keuze moeten maken, gezien ons dat niet lukt heb ik besloten het convenant te volgen, wat dan nu nadelig uitpakt voor mij en mijn zoon haalt het wel de angel uit de discussie.
Als ik ga afdwingen om hem hier een nachtje te houden zal dit niets dan ellende gaan brengen.
Dus de keuze is gemaakt dat we het convenant volgen om de discussie te stoppen.
Verhuizen in de buurt is geen optie, wij hebben inmiddels een goedlopend bedrijf aan huis, pension paarden in een omgeving waar mijn zoon helemaal zijn ei kwijt kan. Hij vind het hier fantastisch.
Bovendien hebben wij een woonboerderij helemaal opgeknapt en is hij dolgelukkig met zijn compleet gerenoveerde kamer.
En waarom voor een weekend papa constructie gekozen, in alle eerlijkheid had ik toen niet het gevoel dat er wat anders mogelijk was, ik was degene die werkte, toen we afspraken gingen maken over de alimentaties was dat gebaseerd op mijn inkomsten toen, waardoor ik gewoonweg niet minder kon gaan werken want dan kwam ik financieel gewoon niet meer uit.
Als ik dit nu zou willen wijzigen weet ik 100%zeker dat mijn ex hierop tegen is en mij zal verwijzen naar een advocaat want de route via de mediator heeft ze al meerdere keren geweigerd.
Nog niet te spreken over het financieel effect als ik mijn zoon 1 dag extra zou hebben raakt dit haar in haar portemonnee. Dat is garantie voor grote discussies.
Je moet je voorstellen dat ik na 2 jaar discussiëren er helemaal klaar mee ben, ik wil me graag richten op mijn nieuwe leven samen met mijn zoon, ipv energie verliezen aan het oude.
Je kan zeggen dat ik daar niet aan moet meewerken (kleren) maar dan haal ik hem letterlijk in een korte broek van school met -5.
Hij heeft zelfs te kleine schoenen aangehad omdat moeders van mening was dat ik die maar moest kopen.
Het laatste wat ik wil is dat hij last heeft van de flauwe kul die mijn ex veroorzaakt.
@Tsjor, dank voor je reactie, ik realiseer mezelf zeker dat later de vraag gaat komen van papa waarom dit of dat, ik ben maar hem een open boek (zoals je dit met een kind mag verwachten) hij zal vanuit mij nooit iets negatiefs horen over mijn ex, dat is basisregel 1 voor mij.
En ik hecht heel veel waarden aan de tijd dat hij bij mijn ex is en ook als hij bij ons is.
Nog even
Geef aan de school wel aan dat jullie het inmiddels goed geregeld hebben. Het kan best zijn dat je een goede leerkracht etc. treft, maar je wil niet weten hoeveel schade mensen kunnen aanrichten die denken dat een kind in de knel zit en dat zij de reddende engel moeten zijn.
Tsjor
Ppffftt
Ben ik nu de enige die dit totaal anders ziet??
Reis, ik zie nog steeds 2 vechtende mensen. En DAT is schadelijk voor je zoon, niet jouw of haar manier van doen/denken/acteren.
Zal ik je wat grappigs vertellen?? Er IS geen beste manier om hiermee om te gaan. Echt niet, al maken een hoop mensen hier je dat wel wijs.
Er zijn legio manieren om hiermee om te gaan.
Star, starrer, starrest. Voor elke mogelijke optie kan ik je boekwerken volplempen met standpunten pro en contra.
Wat het beste voor je zoon is??
Naar mijn mening toch vooral de strijd met ex stoppen en met ex samen proberen iets vorm te geven. En anders een beetje om haar heen dansen. Maar zet haar mening in godsnaam niet onder de jouwe.
Bram
Dit is daadwerkelijk een reactie waar ik niks mee kan.
Nee het liefste zou ik een kop koffie willen drinken en het hebben over onze zoon, de opvoeding resultaten op school, zelfs spaargeld voor studies in de toekomst maar het is gebleken dat er geen overleg mogelijk is gezien het contact via mail is. Overleg is afgeslagen.
In de zomervakantie heb ik voorgesteld zodra mijn zoon zijn moeder mist of er dan beeldgebeld kan worden via Whatsapp, werd afgeslagen.
Ja er zijn altijd verliezers in dit verhaal laat ik dan de weg kiezen die het minste verlies geeft en rust in de tent creëert.
Bram
'Ben ik nu de enige die dit totaal anders ziet??'
Nee hoor, ik ben het met je eens. Alleen al de ellenlange lijst met verwijten in de openingspost, met overal 'maar daar zeur ik niet over' erachter. Het vermelden van de diagnose die TS via via heeft gehoorf. En dan het stelselmatig afwijzen van alle ideeen die anders zijn dan 'moeder is slecht'.
Sol78
de via via is via een familie lid van mijn ex, een betrouwbare bron die contact opnam omdat die persoon zich zorgen maakte over de situatie.
en stelselmatig afwijzen... ik denk dat je het geheel nog eens moet lezen.
als je niks zinnigs te melden hebt ga dan SVP bij iemand anders onzinnige conclusies trekken
Ries1985
Zie je echt niet dat jouw manier van reageren mijn vermoeden alleen maar bevestigt?
Wat is nu echt in het belang van je zoon?
De strijd met je ex aan gaan, of er een gezellig iets van maken en gewoon even samen die nieuwe schoenen te kopen. Dat komt ook niet iedere maand voor.
Je doet het goed als je niet op je strepen gaat staan, maar juist de dingen naar je toe trekt waar je ziet dat het fout gaat. Daar heeft je kind echt het meeste aan.
Met Bram en Sol eens
Natuurlijk is het vanuit goede intenties Ries, maar je communicatiestijl is er niet een van verbinden. Jij doet het goed, zij niet. Zij weigert te overleggen. Maar waarom? Zij heeft misschien ook al tig keer gehoord `met dat standpunt kan ik niks´ .
Het heeft er hier de schijn van dat je alleen wilt praten met mensen die het met jou eens zijn. En anders ´kan je er niks mee´ en moet men jouw postings nog maar eens overlezen. Daarnaast doet zij het verkeerd en wil jij het zoveel beter
Begin nou eens hier, vandaag een aantal dingen op te noemen die je ex goed doet in de opvoeding.
Ries, Ik heb toch wat moeite met jouw verhaal. Ze heeft een burnout en zorgt 80 tot 90% van de tijd alleen voor jullie kind waarbij ze geen steun wil of niet meer kan krijgen van jou, dat is zwaar. Hopelijk heeft ze andere mensen waar ze steun en hulp van krijgt. Jij kan gaan en staan waar je wil zij moet bij alles rekening houden met jullie zoon dat valt niet mee als je dan wil daten en ik kan me voorstellen dat haar nieuwe partner dan eerder in beeld komt.
Jij gaat achter haar rug om naar de school om over de situatie praten en er is een familielid van haar (!) die ook achter haar rug om tegen jou vertelt dat dat zij een persoonlijkheidsstoornis heeft en dat diegene zich zorgen maakt, dat is genoeg om boosheid en achterdocht bij haar op te wekken. Ik heb altijd moeite met mensen die roepen dat hun ex allerlei dingen fout doet terwijl ze zelf weinig tot niets doen. Je vindt het allemaal maar niks zij heeft een "vriendje" en jij heb een "partner". Het kom denigrerend over en dat voelt ze heus wel. Natuurlijk heb je gelijk dat jullie kind niet in de besluitvorming moet worden betrokken, dat sec het convenant volgen in deze situatie het beste is en dat gedoe met die kleren is ook raar maar probeer, en dat is dan mijn tip, haar te steunen in plaats van dingen te verwijten. Dan kan per mail je kan dan schrijven "Als je wil dat ik.....laat het maar weten" en dat blijven herhalen en aanbieden. Een andere tip is ga proberen dichterbij je kind te gaan wonen, op fietsafstand voor het kind, dat bespaart je over een aantal jaren veel ellende, tijd en levert heel erg veel op voor alle partijden. Succes!
Heb ik iets gemist?
'Ze heeft een burnout.... '. Heb ik ergens overheen gelezen?
'... en zorgt 80 tot 90% van de tijd alleen voor jullie kind waarbij ze geen steun wil of niet meer kan krijgen van jou, dat is zwaar.' Zwaar voor wie? Het bestaat dat vrouwen een kind echt alleen voor zichzelf wil hebben. Gewoon omdat het zin geeft aan hun leven.
Indertijd bleef hij in de oude woning en vertrok zij verderop, met kind.
Tsjor
Sol85
'Zie je echt niet dat jouw manier van reageren mijn vermoeden alleen maar bevestigt?'
Inderdaad, je hebt op voorhand al een vermoeden en daar zoek je dan 'bewijzen' voor. Kan het zijn dat jouw vermoeden gewoon een vooroordeel is?
Tsjor
Tsjor
Mijn eerste post bevatten
Als laatste bijkomstigheid heb ik goed contact met iemand die in zich in haar prive kring bevind, via die weg heb ik vernomen dat ze met een depressie / burn out thuis zit en inmiddels een label persoonlijkheidsstoornis blijkt te hebben.
Voor de rest heeft het inhoudelijk niet veel nut te reageren omdat het een wel niet verhaal dreigt te worden.
Inhoudelijk ben ik van mening dat ik meer dan genoeg heb geprobeerd hier een werkbare situatie van te maken met pogingen tot overleg tbv onze zoon.
Ik kan hier argumenten voor aandragen of op mijn kop gaan staan je neemt het aan of niet, zo niet ook prima.
Ik weet dat ik me in de spiegel kan aankijken.
Maar wat wil je nou?
Wil je het goed doen volgens jouw normen (jezelf in spiegel aan kunnen kijken) of wil je proberen je zo plezierig mogelijk aan je verantwoordelijkheden te houden? Je hebt gekozen voor deze vrouw om moeder te worden van jouw kind, met haar moet je verder. Ook als zij het allemaal fout doet en jij allemaal goed.
Tsjor
'Inderdaad, je hebt op voorhand al een vermoeden en daar zoek je dan 'bewijzen' voor. Kan het zijn dat jouw vermoeden gewoon een vooroordeel is?'
Ik denk het niet. In eerste instantie probeerde ik namelijk echt mee te denken, en de kou wat uit de lucht te halen. Pas na de zoveelste afwijzing van iedereen die niet meehuilde, vroeg ik me of het probleem niet bij TS lag in plaats van bij zijn ex.
Wat je wel als vooroordeel kunt beschouwen, is dat ik denk dat exen in het algemeen (ook) het beste met de betrokken kinderen voor hebben. Dat zou je als uitgangspunt kunnen (of zelfs moeten) nemen.
Bram
Ik kies ervoor mij te houden aan de verantwoordelijkheden die ik draag als vader met daarbij de gemaakte afspraken in het convenant zonder (vanaf eergisteren) enige vorm van discussie.