Time out

zelfs een volwassene

kun je dit niet vragen. Je betrekt iemand in zaken waar die persoon buiten staat, dat is niet zuiver.
Ik zou me zorgen maken om het kind dat niet tegensputtert, wellicht krijgt die er meer last van.

Legitieme vraag???

Nee, dit is geen legitieme vraag. Dit is een onmogelijke vraag. Je kinderen zijn op een leeftijd dat ze op dit vlak uitstekend hun boontjes zelf kunnen doppen en hun eigen keuzes kunnen maken.

En misschien is het beter dat je hulp zoekt om te kunnen omgaan met je innerlijke woede. En nog een tip: Hoe negatief je ex ook over je praat, blijf positief over hem. Hoe moeilijk het ook is na wat hij je heeft aangedaan. Het blijft de vader van je kinderen.

Bedonderd

Ik ben het met alle voorgaande mensen eens: dit had je nooit mogen vragen van je kinderen. Maar ik heb wel nog een paar vragen:

'Nu ben ik er achter gekomen dat hij die tijd en ruimte op een andere manier gebruikt heeft dan ik dat voor ogen had. Het blijkt dat hij me de afgelopen 5 jaar bedrogen heeft met een (vroeger) gezamenlijke vriendin.
Ik vroeg me af hoe je daar achter bent gekomen. En ik vroeg me ook af hoe je het aand e kinderen hebt verteld. Hij had in maart al aangegeven dat hij de relatie wilde beëindigen. Is het toen niet ter sprake gekomen: waarom?

'Op dit moment kan ik het niet aan om hem te zien of met hem op welke manier dan ook te maken te hebben. Ik word misselijk als ik er aan denk en ik ben zo enorm kwaad.'
Misschien was het beter geweest of zou het alsnog goed zijn als je die boosheid en kwaadheid ook tegen hem zou uiten. Heb je hem al geconfronteerd met wat je weet? een keer een stevige ruzie (niet lijfelijk, maar met woorden en zonder dat de kinderen erbij zijn) kan geen kwaad. Dan ben je je kwaadheid kwijt (of een klein beetje ervan) of in elk geval uit je hem dan tegen degene voor wie hij bestemd is. Daarmee ontlast je jezelf misschien en de kinderen.

'Al die tijd heb ik de kar alleen getrokken, hem met alles geholpen en hem overal in ontzien. Elke keer weer verdedigd tegen over de kinderen en de buitenwereld. Hij was ziek en had rust nodig.
Misschien dat het begrijpelijk is dat ik me ongelofelijk bedonderd voel.' Je bent bedonderd door hem. En door jezelf, want je hebt iets niet willen of kunnen zien, je hebt een verhaal gemaakt dat voor jezelf in elk geval acceptabel was. Dat is op geen enkele wijze en verwijt overigens. Je hebt in het goed geloofd. Maar de kwaadheid die je nu voelt kan voor een deel ook komen omdat je eigenlijk ontzettend kwaad bent op jezelf, dat je dat allemaal hebt gedaan.

Al die boosheid, daar zou je eens met iemand over moeten praten. Je moet zorgen dat dat iets wordt, waar je zelf mee kunt omgaan, iets van jouzelf, wat je niet op andere hoeft neer te leggen. Dat zal je ook helpen om straks, als alles rond de echtscheiding geregeld moet worden (ik neem aan dat het nog niet geregeld is) om dan rustig en zakelijk te blijven: je relatie met deze men is voorbij. Je hebt heel wat jaren met hem mogen delen, je hebt kinderen met hem gekregen, maar nu is het voorbij. Geen verwijten meer, geen verhaaltjes ophangen, geen hoop meer, maar ook geen verwarring. Allemaal voorbij. Misschien was het al enkele jaren geleden voorbij, maar heeft hij jou geen pijn willen doen en heeft hij daarom niet eerder gezegd dat hij een ander had of dat hij de relatie wilde beëindigen.

Overigens zou ik ervoor oppassen om jezelf nu niet helemaal slachtoffer te maken. Dat doe je een beetje met het verhaal, dat niemand jou nu enkele weken rust gunt, dus zonder confrontatie met je aanstaande ex-man. Met name je verwijt naar je jongste zoon toe is erg pijnlijk. Hij moet niet voor jou zorgen, jij moet voor hen zorgen.

Tsjor

Voorstelbaar

Ik herken je gevoelens absoluut, maar ik ben een aantal jaren verder en kan oprecht zeggen dat ik gelukkig ben. Mijn ex is nog erg zoekende, na de vrouw waarmee hij me heeft bedrogen is er nog een relatie op niets uitgelopen. Je kunt het je nu misschien nog niet voorstellen, maar eens gaat het gebeuren dat je voor jezelf gaat leven en niet meer vergelijkt omdat hij er beter uit zou zijn gekomen. Hoe je je leven oppakt na zijn bedrog heb je zelf in de hand.

Het raakt me wat je schrijft, enerzijds omdat ik het allemaal zo voorstelbaar vind, maar vooral omdat je de basis van je nieuwe leven saboteert. Namelijk... jij moet het gaan doen samen met je kinderen. Je zou je groots moeten kunnen opstellen en ze niet moeten belasten met jouw pijn. Ik moet zeggen dat me dat altijd wel is gelukt, maar dat is omdat ik kon zien dat hij als echtgenoot misschien niet goed was voor mij, als vader is hij wel goed voor onze kinderen. Dat waardeer ik in hem. En ook in ons geval is het zo dat hij veel meer te besteden heeft, maar dan kon ik het de kinderen oprecht gunnen dat hij de middelen had om leuke dingen met ze te doen die ik niet kon doen. Ook mijn ex was vrij passief naar de kinderen toe in ons huwelijk, is zich gaan realiseren dat hij wel iets meer moest inzetten om een band te behouden. Maar in jullie geval klinkt het als een strijd: wie de kinderen voor zich wint, heeft gewonnen. Je bent die strijd begonnen door de kinderen te vragen om (tijdelijk) geen contact te hebben met hun vader. Je vraagt dan indirect partij voor jou te kiezen.

Ik denk dat je zo snel mogelijk een gesprek met je ex moet aangaan voordat de boel zo is geëscaleerd dat er alleen maar verweten kan worden. In een redelijk gesprek is er veel mogelijk. Je had achteraf gezien beter aan hém kunnen vragen of hij zich naar de kinderen toe met respect voor jou had kunnen opstellen. Ik weet nog dat ik in die periode aan hem heb gevraagd of hij die uitjes nog even niet samen met zijn vriendin wilde doen... het idee dat zij deel uit maakte van 'ons' gezin kon ik toen niet aan. Daarin is mijn ex mij toen tegemoet gekomen.

Jammer

Wederom bedankt voor jullie berichten. Fijn dat jullie tijd en energie hier in willen steken. Ik bedenk me net dat hij van dit forum weet en dat het misschien niet slim is om hier wat neer te zetten. Onder het motto van de vijand luistert mee. Dus ik ga niet meer reageren. Erg jammer want ik had echt wat aan jullie reacties en heb er veel over nagedacht.

Wellicht kan je een ander draadje starten onder een andere Nick en wat minder relevante feiten veranderen. Er zijn meer mensen met vergelijkbare problemen, dus posts hier hoeven niet van jou te zijn.

In elk geval sterkte en blij dat je er wat aan gehad hebt.

Sterkte!

Met alles!

Nou ja

Dan mag hij hier ook vragen wat wij vinden van zijn actie. Kom maar op.

Tsjor

Lachen

Ik ben nogal een beelddenker en ik zag al meteen een hele meute vrouwen voor me die hem de les lezen. Voor het eerst sinds weken heb ik hartelijk gelachen. Dank Iedereen trouwens :)

teleurgesteld

Ik kan het mis hebben, maar zou het kunnen zijn dat je je wat teleurgesteld voelt dat je kinderen niet negatiever reageren ivm het gedrag van hun vader tov jou ? Dat je ergens wel hoopte dat ze hun vader meer zouden veroordelen omwille van zijn verraad tov hun moeder ? Zoiets kan ik me nl wel voorstellen.