Stiefzoon

Jij wil dat hij automatisch doet wat jij van hem wil, maar zo werkt dat meestal niet. Toch maar om de tafel dus, eerst jij met je vriend om te vertellen hoe je het zou willen zien en zijn gedachten te horen. En vervolgens mag vader dat met zijn zoon bespreken.

Nou charlie vo

Wake up to the real world! In het dagelijkse leven werkt communiceren met woorden nog het best.

Jij woont nu vier maanden samen, heel kort dus, en zoon van vriend woont sinds een week weer thuis. Een week is ook heel erg kort. Bovendien hebben jullie ook nog eens heel kort een relatie.

Ben jij bij je vriend ingetrokken? Gezien het verhaal lijkt me dat van wel, aangezien zoon van vriend ineens ook ingetrokken is. Als dat in jullie gezamenlijke woning was geweest, neem ik aan dat jij daar een stem in had gehad.

Ik vind eerlijk gezegd niet dat jij zoveel in te brengen hebt. Jij bent nieuw, en hij komt terug.

Wat ik zou doen is wat Katniss ook zegt: bespreek dit eerst met je vriend. Zoek samen een oplossing. En dan bespreekt je vriend dit met zijn zoon lijkt me.

Wat jij wilt is dat een 20 jarige (die nog veel van een puber weg heeft) helderziend is en zeer proactief aan het huishouden deelneemt.

In beide gevallen wishful thinking lijkt me.

Ik proef ook veel irritatie van jou over de zoon.

niet veel in te brengen?

Dat vind ik dus onzin. Je vriend voelt zich natuurlijk verp[licht de zoon terug te nemen, dat is logisch en ik vind ook dat je daar begrip voor op moet brengen.
Desalniettemin mag jouw vriend ook wat begrip voor jou opbrengen dat je nu ineens een zoon in je maag gesplitst krijgt; eentje waar je niet op gerekend had. Probeer je irritatie bij hem te luchten, maar probeer daarna ook weer met frisse moed verder te gaan. Jouw vriend moet ook begrijpen dat dit soort gedrag van een vreemd 'kind' moeilijk te behappen is voor jou.
Wat betreft de financiele kant: je moet vriend aan het verstand peuteren dat jullie ieder een/derde in moeten brengen. Of hij het deel van zoon betaalt of dat zoon dat zelf doet is moeten ze zelf maar uitknobbelen. Maar dat lijkt me billijk, ieder zijn deel.
Net zoals bij de meeste gewone mannen, moet je je verwachting dat hij uit zichzelf dingen gaat doen maar snel uit bannen. Dat gaat hem niet worden. Wat wel terecht is dat je een schema maakt in samenspraak en dat je daarin een deel van hem eist. Zijn eigen deel in de schoonmaak en huishoudkarweitjes.

Taakverdeling

Okie Dokie schrijft "Wat wel terecht is dat je een schema maakt in samenspraak en dat je daarin een deel van hem eist. Zijn eigen deel in de schoonmaak en huishoudkarweitjes."

Lijkt mij juist, ook wat de financiën betreft.
Als je een taakverdeling afspreekt, dan kan het nog zijn dat hij niet uit zichzelf zij ntaken uitvoert. Dus hou er rekening mee dat jullie hem er regelmatig aan moten herinneren. Laat dat bij voorkeur je vriend doen...

ouder rol gescheiden houden

charlie vo: mijn stiefzoon is 31 jaar en woont nog bij zijn vader. Zijn vader en ik latten al bijna 12 jaar. Ik heb hem bijna nooit aangesproken over iets tenzij dat heel persoonlijk is naar mij. Zijn vader spreekt hem vaak op iets aan en als hij mij in dat gesprek betrekt dat geef ik mijn mening.

wat betreft; financien en bijdrage: bespreekbaar maken met partner wat jullie vinden en willen

wat betreft huisregels: bespreekbaar maken met partner welke huisregels gelden voor verdieners en kinderen. Immers je ging inwonen zonder hem. Nu hij erbij is dan mogen er huisregels gelden toch?

samengesteld gezin blijft lastig. heel veel succes

Gisteren

Dank je allen voor jullie antwoorden.

Mijn zoon en ik hadden een afspraak en die heb ik ook met mijn stiefzoon gemaakt : je doet wat je wil zolang ik er geen last van heb. Waar ik mee bedoel : ruim je rommel zelf op. Daar hoef ik toch geen taakverdeling voor te maken? LOL.
Als de hond op bezoek komt, mag hij de kennel zelf halen en terug wegzetten, mag hij zelf de hondenharen bijeen borstelen. Ik heb ook een hond en ik vraag hem ook niet om ermee te gaan wandelen. Die hond is volledig mijn taak.
Als hij zijn vuile borden in de afwasmachine wil zetten en die afwasmachine is niet leeg, haal die dan leeg. Zet de borden niet in de afwasbak.
Als je hebt geleefd, ruim je wat er is blijven liggen 's avonds op. Tenzij het in je eigen kamer is want daar komen de huisgenoten niet.
--> Dat doen mijn vriend en ik toch ook?

Mijn stiefzoon is me niet opgedrongen. Omdat hun relatie slecht ging, heb ik zelf voorgesteld dat ze bij ons kwamen wonen om hun meer ademruimte te geven. Hij is alleen naar ons verhuisd. Zijn vriendin wou niet mee omdat ze zich ongemakkelijk zou voelen. Ik heb veel irritatie naar hem toe. Maar ik heb hem ook graag en ik weet dat het wederzijds is.

Het probleem met mijn stiefzoon is dat praten niet helpt. Vragen helpt niet en goede raad geven ook niet. vb: De zoon volgt avondschool en we hadden aangeraden om aan zijn werkgever te vragen om zijn planning zo aan te passen dat hij naar school kan. De jongen wou half-time gaan werken want hij kon naar zijn mening de 2 niet combineren. Zijn vader waarschuwde hem dat zijn werkgever zijn contract niet zou verlengen en kreeg als antwoord "Jij ziet dat zo maar mijn werkgever niet." De jongen heeft zijn zin doorgezet en zit nu werkloos thuis.

De reden dat we hen ook bij ons thuis gevraagd hebben, is dat we hen dan konden begeleiden. Als zijn vriendin erbij woonde, hadden we 3 mensen die hem iets aan zijn verstond konden brengen. Helaas...

Begeleiden

Houdt ook in dat je regels afspreekt, hij mag bij jullie wonen, maar draagt wel bij in het huishouden, financieel en praktisch. Als hij zelf geen "werk ziet liggen" misschien een kinderachtig lijstje maken wat je van hem verwacht.
Als zijn vriendin komt met hond, meteen kennel pakken, naderhand stofzuigen. Anders mag ze haar hond niet meer meenemen etc etc etc.

Tigerfeet

Nogmaals 20 jaar is heel jong

Een afspraak als: doe wat je wilt zolang ik er geen last van heb, vind ik erg vaag.
Ik zou veel duidelijker zijn naar hem toe. Inderdaad werken met lijstjes en zo.
Maak de regels ook wederzijds (al is het maar voor de vorm). Hoofdregel:
we mogen doen wat we willen, zolang een ander geen last van ons heeft.
Dus: spullen opruimen als ze gebruikt zijn. enz enz. En dat ga je invullen met concrete regels.

Zo ook over het legen van een vaatwasser: daar zou ik afspraken over maken. Heel handig zoals wij het deden (toen hij nog niet stuk was...) Degene die het laatst naar bed gaat zorgt ervoor dat alle vaat er in staat, en zet de vaatwasser aan. Degene die het eerst opstaat haalt hem leeg en zet alles netjes terug. Is vijf minuten werk. En voor de rest vd dag een schoon aanrecht, want je kunt alles er meteen inzetten.
Misschien moeten jullie wel gewoon lijstjes per dag maken. Want meestal is dan altijd 1 iemand de klos.

Zie het als een woongroep: daarvoor is een taakverdeling ook belangrijk. Aannames leiden uiteindelijk tot irritaties. Duidelijkheid is de boodschap. Je zult het zien.

En ik denk aan je verhaal te horen dat jullie (stief)zoon erg veel sturing en begeleiding nodig heeft. Ook al is hij twintig. Heeft het zin om hierover eens naar de huisarts te gaan?

Tja, waar woont hij nu?

Bedankt voor jullie antwoorden.

De situatie is niet uitgedraaid zoals ik dacht dat het ging uitdraaien. Ik stelde voor dat ze beiden hier kwamen wonen. Hij is alleen hier komen wonen.
Eigenlijk is hij hier niet komen wonen. Hij zit nu nog meer bij zijn vrienden dan voorheen. Deze week is hij 1 nacht komen slapen en voor de rest hebben we hem overdag niet veel gezien.
Wat hij zegt en doet komt niet overeen. Maar ik heb het gevoel dat hij zich zo er gemakkelijk wil van afmaken.
Hij woont niet bij zijn vriendin en moet er niets doen. Maar hij zit er nu wel meer. Dat wil zeggen dat zij nog meer rommel van hem moet tolereren en hij het niet moet opruimen. Ah ja, hij woont er toch niet?
Hij woont bij ons maar komt niet veel. Van meehelpen is toch geen spraken als hij er niet veel is?
Dus...hij leeft op beide plaatsen maar doet nergens iets.
Zo gaat zijn relatie met zijn vriendin en met zijn vader en mij in de soep draaien.

- Vrijdag hadden zijn vader en ik alles gekeerd en met nat geschrobd. Hij kwam met modderschoenen binnen en ... van het schoonmaken was er niets meer te zien. Ik zei hem dat hij dat kon stofzuigen maar hij was weer weg voor dat het gestofzuigd was.
- Zijn konijn is terug naar hier verhuisd. Al de spullen zijn netjes op mekaar in de bergkast gezet maar ik geraak niet gemakkelijk meer aan de stofzuiger. Ik vraag hem een deel naar de zolder te brengen. Na 2 weken steekt alles er nog in.
- Gisteren zijn ze langsgeweest en hebben voor hun een pizza gereedgemaakt. Ik kom ook juist thuis en had dus ook nog niet gegeten. Hij vraagt niets en dekt de tafel niet voor me bij. Maar zijn vader heeft achteraf wel alles mooi opgeruimd!
...

Deze avond komt zijn moeder langs om wat papieren van de zolder te halen. Zij weet het nog niet maar mijn vriend heeft aan hun zoon gevraagd er ook te zijn. Moeder een zoon spreken niet meer tegen elkaar. Ze hebben elke keer ruzie als ze samen zijn omdat moeder hem wijst op verplichtingen. En hij wil er niet meer naartoe en moeder doet geen moeite meer om hem te zien. Ze belt wel dikwijls naar mijn vriend om over hun zoon te praten. Ik krijg er de kriebels van!
Er was vorig jaar afgesproken dat de zoon 2x per week bij zijn moeder gaat eten, die dan ook lekker vers kookt. Hij eet nu (op onze kosten) pizza's en diepvriesmaaltijden en plundert de snoepkast.
Ik heb het gevoel dat ik in de moederrol wordt geschoven en ik ben zijn moeder niet!
Zijn moeder en vader hebben geen vat op hem. Hij praat tegen hun in (meestal onredelijke argumenten) en blijft verder niets doen.

Mag ik dan klare taal tegen hun zoon spreken?

Je man

Ik zou toch echt tegen je man zeggen dat hij eens wat flinker op moet treden. Die jongen is geen klein kind meer maar een man van 20 jaar. Hij zal of zich aan de minimale huisregels moeten houden of misschien er maar eens aan moeten denken om iets voor zichzelf te zoeken. Ik zou in jouw geval op papier stellen wat jij minimaal noodzakelijk achter voor prettig samenleven (dus eigen troep opruimen, financieel een bijdrage leven aan de voorraadkast, zelf voor konijn zorgen of wat je maar belangrijk vindt) en die lijst zou ik dan overleggen met de vader. Probeer er eerst met de vader uit te komen en dan kan hij de boodschap aan zoon doorgeven of kun je dan een gesprek met z'n drieen aan gaan. Ik zou me er ook enorm aan ergeren.

stop

Het hem gemakkelijk te maken! Haal dan die pizza en diepvriesmaaltijden niet in huis! Zorg dat hij zelf last heeft van zijn gedrag.
Doe je ook zijn was? Stop er dan mee.

Héérlijk weekend gehad

Vaders...
Mijn vriend stelt zich nogal passief op tov zijn zoon. Hij gaat niet akkoord met het gedrag van zijn zoon maar treedt er ook niet tegenop.
Ik heb dit weekend ook terug aangehaald dat zijn zoon een financiële bijdrage dient te leveren. Verder is er nog niets over gezegd, nog altijd niet.
Maar ik heb er na dit weekend echt genoeg van!
Zijn zoon is een heel weekend thuis geweest. Zaterdag was best gezellig. We hebben mijn stiefzoon om half 11 uit zijn bed gehaald en die is daarna in de woonkamer gaan zitten om te leren. Terwijl hebben wij de benedenverdieping schoongemaakt. 's Avonds gezellig gegeten en daarna tv gekeken, al zat de zoon in de bureau en mijn vriend en ik in de woonkamer. Zaterdag had ik ook de zoon opgedragen 1x per week de bovenverdieping te stofzuigen. Dat hadden mijn vriend en ik afgesproken. Mijn vriend was dus al wel begonnen maar moest van mij de stofzuiger laten staan. Dik tegen zijn zin maar ... de stofzuiger ligt nog altijd waar hij hem heeft achtergelaten.

Zondag...help! De vriendin kwam langs om te studeren en ze bracht hun hond mee. Dat beest heeft 4x binnengedaan waarvan 2x op de mat. Ze hebben het wel met keukenrol opgekuist maar ... geen 1 van de 2 heeft achteraf met water en zeep gepoetst. Ik had de dag ervoor wel alles schoongemaakt en het stonk erger dan ervoor. Ook heeft die hond (pup van 6 maanden) mijn oude bes van 12,5 jaar de hele dag lopen opwinden. Mijn hond was helemaal van slag. 's Avonds hebben we samen gegeten en om half 10 beslisten ze om te blijven slapen. Ze zijn spullen van de hond en haar gaan halen en hebben zich geïnstalleerd. Hun hond in de kennel in de keuken en mijn hond op haar vaste plaats. Maar...ze hebben hun hond tot 2u-3u laten janken! Mijn hond was dus ook de hele nacht van slag. Ik hoorde rond 2u-3u de voordeur open gaan en dacht dat ze dus naar hun caravan reden. Deze morgen zag ik dat de autosleutel van de vriendin haar auto in de gang lag en geen hond te bespeuren. Ze hebben die hond dus gewoon in de auto buiten gestoken! Ik ben dus furieus! Ipv te proberen die hond gerust te stellen hebben ze haar nog meer getraumatiseerd. En ik als grote hondenvriend heb daar dus een zeer hart van. :-(
Ondertussen is er nog altijd boven niet gestofzuigd.

Ik dacht vannacht echt dat ik mijn hebben en houden neem en bij . Zo kan het niet langer. Weten jullie dat ik blij ben dat ik vandaag kan gaan werken

2 Weken geleden heb ik uitgezocht of zoon met mijn leasingwagen mag rijden. Geen probleem dus en dat heb ik ook zo gezegd. We zijn zaterdag een proefrit gaan maken en dan zou hij dinsdag dus met de wagen naar school rijden. Ik rij dan met de fiets naar mijn cursus. Maar gezien deze hele situatie waar hij geen rekening houdt met ons, ga ik ook geen rekening houden met hem.

Als je op hotel gaat, betaal je voor de kamer, de schoonmaak en het eten. Ik voel me een niet-betaalde kamermeid, kok, ...
Hier stopt het!
Ofwel gaat de zoon mee van ons huis een thuis maken en ook meebetalen voor de kosten ofwel geeft hij de sleutel af.
Genoeg is genoeg!

jajaja

Je kan wel gemakkelijk hier komen mopperen maar degene die je moet hebben is je vriend.
Jij hebt de zoon opgedragen te stofzuigen??? Helemaal fout.Laat dat nou toch aan je vriend over! En gaat hij het dan alsnog voor zijn zoon doen, laat hem daN! zOON LAAT ZICH DOOR JOU ECHT NIET OPVOEDEN. Natuurlijk pikt hij dat niet van jou. In je eentje begin je niks hoor. Je moet je vriend mobiliseren, die moet zijn zoon opvoeden, jij niet!
En dan nog iets.... 'we hebben zoon om half elf uit zijn bed gehaald'???Wat moet ik me daarbij voorstellen? Soweiso moet jij vlg. mij je rol inperken, want je bemoeit je overal mee en dat is erg vermoeiend als je geen medewerking krijgt.

Dus.... die klare taal aan het eind van je post, bewaar die maar voor je vriend en ga eens even vertellen waar het op staat.

De situatie met de hond vind ik ook hemelschreiend. Ik zou ze zeker aanspreken op dit asociale gedrag en ze te verstaan geven dat ze dit niet flikken in jouw straat, voor jouw huis en liefst helemaal niet natuurlijk. Beter nog, laat je vriend hen dit zeggen, maar zo te horen is je vriend een beetje te slap voor klare taal.

je eigen probleem

Je hebt dit zelf gecreëerd, zoals ik het lees. Zelf de zoon uitgenodigd. Omdat je hem wilde helpen? Je voelt je in een moederrol geduwd maar doe je dat niet zelf? Wil die zoon wel door jou geholpen?

Had je dan zo'n andere verwachtingen? Dacht je dat het vanzelf goed zou lopen, of ben je afgegaan op de ervaringen met je eigen zoon?

Het is echt je eigen probleem, dit moet je ook zelf oplossen. Tussen de regels door proef ik dat je hoopt/verwacht/wilt dat anderen het oplossen. Je vriend, of dat zoon zelf *vanzelf* verandert.

Zoals ik het lees ervaart er verder niemand een probleem, dus zal er niemand in actie komen.

Opvoeden en veranderen

Gisteren is er een bommetje gevallen. De vriendin van de zoon stuurde me een sms dat ze het niet meer zag zitten. Zij had tegen haar zin de hond in de auto gestoken en heeft zich een schuldgevoel laten aanpraten omdat de hond hun 's nachts had wakker gehouden.
En zo zijn er nog dingen boven gekomen...

In ieder geval was dit er voor mij echt over. Ik heb mijn vriend apart genomen en gezegd dat hij maar eens niet moest gaan sporten en voorrang moest geven aan zijn zoon. Ik heb eerst alles wat er op mijn hart lag tegen mijn vriend gezegd. Hem toen gevraagd alles op te schrijven wat hij belangrijk vond om te vermelden tegen zijn zoon. En dan zijn we rond de tafel gaan zitten en hebben we puntje per puntje afgewerkt.

De zoon heeft eerst geprobeerd zich in een slachtofferrol te verbergen want iedereen was tegen hem, die en die en die niet. Daar heb ik even op gereageerd en gezegd dat hij die gevoelens laat veranderen met de wind want dat bv. ik verleden week nog een goede was en nu opeens tegen hem? Daarna heb ik hem verteld dat er niemand tegen hem is, maar dat als hij merkt dat hij zoveel opmerkingen van verschillende personenkrijgt, hij zich niet moet aangevallen voelen maar eens moet luisteren naar wat ze zeggen. Als er dezelfde dingen worden gezegd, moet hij eens een spiegel voorhouden en eens zien of die dingen dan toch niet waar kunnen zijn. En er gewoon aan werken.

Uiteindelijk hebben we een goed gesprek gehad. We hebben gepraat over de verantwoordelijkheid voor honden, geld, gaan werken, een "thuis" maken en dat ieder zijn steentje moet bijdragen, vertrouwen en respect, relaties, etc...

Bedankt voor het geduldig neerschrijven van jullie gedachten en raadgevingen. Misschien hebben jullie het gevoel dat ik er niets mee doe omdat ik er niets over terugschrijf, maar ik lees echt wel jullie antwoorden en denk er zelf over na.

Ik lees regelmatig dat jullie schrijven over "opvoeden" en "veranderen".
Zoon is 20 jaar en ik denk echt wel dat het te laat is om nog op te voeden. De jongen is jongvolwassen en probeert zijn weg nu in het volwassen leven te plaatsen. Daar horen niet alleen de rechten maar ook de plichten bij. Ook als je met meerdere mensen samenwoont en van je huis een "thuis" wil maken, moet je samenwerken. En zoals hij gisteren zei "respecteren". En daar haalde ik een puntje aan dat als er schoongemaakt is en er per ongeluk terug met vuile schoenen wordt binnengekomen wordt, dat respect tonen voor het harde werk heet dat je het vlug even opkuist.
Veranderen? Mensen veranderen, niet omdat jij of ik het willen maar omdat het zo is. Hier wil ik niet zozeer de zoon veranderen maar wel zijn gedrag en levensstijl (als het storend is!). Heb ik dat recht niet als ik mij ook aanpas aan zijn leven? We wonen tenslotte samen? We hebben het er gisteren ook over gehad. Hij mag ook dingen van mij vragen! Als hij in nood is, mag (wat zeg ik MOET) hij ons om hulp vragen. En hem helpen past zeker in mijn agenda. Waarom heb ik hem om 11u uit zijn bed laten zetten? Omdat hij een ongezonde levensstijl heeft en klaagt van migraine. Hij zit tv te kijken tot 2u 's nachts en staat op na 12u. Tja, dan help ik hem graag om de kans op migraine te minderen. En zeg nu zelf : ik vond het zalig dat mijn ouders mij wakker maakten. Dan voelde ik me een deel van het gezin. Ze wilden me erbij.

De jongen kan zich pas thuis voelen als hij ook bijdraagt aan een "thuis" creëren. Zijn kamer staat vol met dozen en zakken met een bed daartussen. Hoe kan hij zich daar "thuis" voelen? Hij ging het in ieder geval aanpakken, op zijn manier en aan zijn temp natuurlijk.

Moederrol...tja, ik voel me een plus-moeder. Ik heb een kanjer van een zoon waar ik ook veel perikelen mee gehad heb. Ik herbeleef het terug. Alleen in een ander perspectief want ik ben zijn moeder niet.
Als hij een moeder had die het wat kon schelen, hadden wij deze problemen waarschijnlijk niet. Of misschien hadden we er andere...

Zal het ooit goed zijn? :-)

nounou

'En zeg nu zelf : ik vond het zalig dat mijn ouders mij wakker maakten. Dan voelde ik me een deel van het gezin. Ze wilden me erbij.'

Nou nou, daar maak je vrienden mee met zo'n instelling. De man is 20 en of je nu om 2 uur naar bed en gaat en tot 12 uur slaapt of om 12 uur naar bed gaat en tot 10 slaapt zal niet uitmaken in de migraine.

je snapt

Het vlg.mij nog steeds niet. Je zegt het een doet het ander. Ik hou ermee op...

Charlie

Je kunt de man niet veranderen, ook zijn gedrag en levenswijze niet. Dat willen is het ultieme recept voor frustratie, teleurstelling en mislukking. Dat doe je jezelf aan.

Wat je wel kunt veranderen is je eigen gedrag. Misschien ben je er niet goed genoeg in je eigen grenzen te bewaken bijv, of die grenzen goed aan te geven aan anderen. Daar kun je wel alles mee. Houdt het bij jezelf.

Leuk!

Ik heb de raad van Katniss, Mirreke en Jaina opgevolgd en eerst mijn hart bij mijn vriend uitgestort die uiteindelijk de punten waar hij zich ook aan stoorde, heeft aangehaald bij zijn zoon. Dus ik luister echt wel naar jullie raad! En het heeft gisteren wel vooruitgang gegeven.
Ik heb gisteren van thuis uit gewerkt en zoon was ook thuis.
Hij is in de voormiddag ergens opgestaan en veel geleerd voor zijn test 's avonds. Ook had hij gestofzuigd, uit zichzelf.
Volgende week vrijdag gaat zijn papa op stap. En gisteren had ik iets leuks gevonden om die avond te doen en tegen zoon verteld die mee wou. Leuk, samen op stap.
's Avonds is hij zijn test gedaan en heeft mijn wagen (voor de eerste keer) geleend. Mijn les is dichter bij en ik heb de fiets genomen. Gelukkig regende het niet tijdens mijn fietstochtjes.
Hij had trouwens 89% voor zijn test en ik ben ook supertrots op hem. Dat heb ik hem ook gezegd en je zag hem helemaal openbloeien.

Barvaux, de jongen slaapt tot NA 12u, dit kan soms 4u in de namiddag zijn. En hij wil geen huishoudelijk werk doen maar ik kan het niet doen als hij in bed ligt. Wat wil je dan dat ik doe? Sarah schrijft dat ik mijn grensen goed moet aangeven bij anderen. Ik wil niet in de late namiddag aan mijn kuiswerk beginnen! Wat betreft die migraine: een halve nacht aan de computer en tv hangen voor het gaan slapen én dan meer (proberen te) slapen dan je eigen maximumgrens lokt zeker een aanval uit. Zowel zijn grootvader, tante en vader hebben er last van en zeggen het hem voortdurend. Daar luistert hij niet naar. Dus zetten we hem op tijd uit bed en mag hij na een maandje eens zelf evalueren of op tijd naar bed gaan en opstaan nu helpt of niet. Dat is de bedoeling. Wie niet horen wil, moet voelen. Alleen is dit voelen naar alle waarschijnlijkheid een goed voelen.

Okie Dokie, als je het zo aanvoelt, dan hou je er inderdaad mee op. Dank je voor de tijd die je er al instak om mij te helpen.

Sarah, je schrijft daar wijze woorden. Wat ik lees is dat ik mijn grenzen goed moet aangeven aan anderen en mijn gedrag veranderen? Maar wat bedoel je daarmee? Als zoon of vader mijn grens overschrijdt, welk gedrag dat ik tot nu toe deed, kan/moet ik dan veranderen? Zou je me daarmee verder kunnen helpen?

Misschien moet ik nog wat gevoelens of gedachten delen zodat jullie me begrijpen. Ik wil me ook "thuis" voelen bij mijn vriend en zijn zoon. Mijn vriend en ik hebben 3 maanden alleen gewoond toen zoon terugkwam. En dat ging heel goed. Nu begin ik me minder "thuis" te voelen. Ik voel me nu meer in dienst dan dat ik er woon omdat ik nu meer voortdurend bezig ben met opruimen en schoonmaken.

Wat een stiefmoeder from hell

Verschrikkelijk zeg. Heeft je vader een nieuwe vriendin gaat die zich met allles, maar dan ook met alles bemoeien.Alsof een jongeman van 20 zich door de nieuwe vriendin van papa laat opdragen om te gaan stofzuigen. Ik zou je ook hard uitgelachen hebben. Hoezo moet jij hem wakker maken? laat hem lekekr slapen zolang hij wil. Ik slipe op die leeftijd na een nachtje stappen ook gerust ot achter in de middag.

Ik vind jouw vriend een enorem slappe zak, slap dat jou zo de baas laat spleen in zijn huis en over zijn zoon. Ik zou je niet meer moeten als partner.

Eh Mark...

Heb je het hele draadje gelezen? Die jongen woonde zelfstandig maar is bij ze ingetrokken. Dan heb je het dus over 3 samenwonende volwassenen, die het samen moeten zien te rooien met huishouden en zo. Hoezo stiefmoeder??

Mark

Die jongen is 20. Hij is bij hun ingetrokken. Dus logisch dat Charlie ook nog even iets te zeggen wil hebben. Hij kan er ook voor kiezen om op zichzelf te gaan wonen maar als hij bij zijn vader en Charlie wil wonen dan zal hij met beiden rekening moeten houden.

Maakt niet uit.

Het is het pakkie an van de vader. Ik snap wel dat zo'n jongen niks van papa's nieuwe vriendin aanneemt.

Ze mag best de baas spelen in hun gezamenlijke woning

dat is niet voorbehouden aan de vader.

En dan bedoel ik eisen stellen aan het meehelpen met huishoudelijke taken. Dat moet elke huisgenoot, of je nou wel of niet familie bent.

Anders gaat hij toch ergens anders wonen.

Beledigen

Mark74,
Zou je mij aub zo niet willen noemen en mijn partner niet willen beledigen? Dan zegt meer over jou dan over ons. Dank je.

De jongen is bij ons komen wonen omdat zijn vriendin met hem samenwonen niet meer zag zitten. Ze zijn nog wel een koppel.
Ze heeft me in vertrouwen genomen waarom ze met hem niet kon samenwonen en liever een LAT-relatie heeft : hij gaat altijd veel later dan haar slapen en slaapt een gat in de dag. Hij doet bijna niets in het huishouden. Zij bracht altijd de was naar haar zus die dit voor hen deed (zonder een vergoeding). Haar ouders kunnen geen goed woord meer over hem zeggen en hebben haar gezegd dat ze met hem moet breken.

Als jij zo een zoon hebt, dan heb ik medelijden met je. Als je dit profiteren ook toelaat, dan heb ik medelijden met je zoon. Hij zal nooit volwassen worden! En altijd bij je blijven wonen.

De jongen heeft 1 missie : zijn 2 lessen per week volgen. Hij krijgt geld zonder te werken (voor zolang het duurt) en solliciteert niet eens. Ik zou alles voor hem moeten doen (wassen, plassen, koken, etc) en hij zou nog eens op mijn kosten vrijelijk een mooi leven mogen lijden?

Een hotel betaal je met geld. Een thuis betaal je met meehelpen, toch als volwassene. Danklozen betalen met een "dank u".