U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
stiefmoeder
Net als iedereen, is het voor mij de eerste keer dat ik hier een topic plaats!
Stiefouder zijn is toch wel een van de moeilijkste dingen die er is...
Mijn partner heeft een dochter van 9jr, die iedere zondag bij ons is en twee keer per maand een heel weekend.
Ik ben dol op haar en op mijn partner. Inmiddels zijn we al vier jaar samen.
Wat echter enorm moeilijk blijft, is de echte moeder.
Allereerst probeert ze alles naar haar hand te zetten en ben ik niet welkom! Niet welkom bij ouderavonden/kijkavonden van school en het liefst ook niet bij de diverse sporten.
Ook is het niet toegestaan dat ik alleen tijd met haar doorbreng, ophaal, oppas etc.
Ze is maar wat bang vermoed ik. Toch is en blijft zij altijd haar moeder.
Maar wat gewoon echt vreselijk blijft is, dat ik me vaak enorm gekwetst voel!
Het zijn kleine simpele dingen, maar toch.. Mijn gevoel blijft gekwetst.
Ik vind mezelf zo enorm kinderachtig...
Vandaag een kerstkaart in de bus voor pappa. Alleen voor pappa!
Als ouder zijnde, zou ik zeggen dat wanneer ze een kerstkaart maakt, het misschien handig is om aan pappa en "de stiefmoeder" een kaart te sturen!
Dan krijg je al snel te horen: " ja, maar jij bent geen ouder, dus je kunt je er niets bij voorstellen!"
Zijn er meer mensen die zich kunnen voorstellen hoe het voelt, of ben ik echt de enige die dan toch om een simpele kerstkaart zich rot kan voelen?
Ik vind het moeizaam...
Dank voor je reactie. Het is erg afhankelijk van de situatie. Je schrijft dat bij jullie vooral de moeder bepaalt, bij ons is het zo dat de vader dat doet. Hij weet dat ik niets kan als ik er niet mee eens ben omdat hij weet dat ik nooit de kinderen bij hem weg zou houden. Maar ik heb er moeite mee dat bij ons de stiefmoeder, die de kinderen 4 dagen(!) per maand ziet, zo haar stem wil laten gelden en mij voortdurend wil overtroeven. Bijvoorbeeld met kadootjes en vakanties, ik sta er financieel veel zwaarder voor ondanks dat ik veel werk. Ja, ik weet dat ik er blij mee moet zijn dat ze zo haar best doet maar ik heb er last van. Dat is mijn ding en misschien toch een soort angst en/of jalousie naar die ander.
Ik realiseer me dat stiefmoeder een ondankbare rol is, je krijgt te maken met de ellendige geschiedenis van anderen, waarbij je ook nooit te weten komt hoe het precies zit of zat. Het enige dat ik kan zeggen is dat je je het beste bescheiden op kan stellen, niet te veel verwachten en hopen dat de tijd zijn werk doet waardoor de moeder ook meer toe laat. Heel cliché maar: loslaten! Al ben ik er nog niet achter hoe dat moet.
Beide zijden
Ik ben stiefmoeder aan de ene kant en aan de andere kant heeft mijn kind een stiefmoeder.
Hoe ik er zelf in sta: ik spreek geen kwaad over de stiefmoeder van mijn kind, al heeft zij een belangrijke rol gespeeld in het stuklopen van mijn relatie. Persoonlijk vind ik die 'andere' vrouw (die vroeger notabene een goede kennis was) geen goede moeder (nooit gevonden). Ik accepteer dat zij nu een grote rol in het leven van mijn kind speelt. In de tijd dat ons kind onder de verantwoording is van haar vader is de stiefmoeder meestal degene die mijn kind opvangt, daar papa er heel vaak niet is. Ik bemoei mij daar niet mee. Vieren van zaken voor dochter (afzwemmen, sportuitvoeringen enz) is zij welkom bij. Bij officiële gesprekken niet. Helaas heeft zij de nare gewoonte om mij proberen de les te lezen. Als ze daarover begint, dan krijgt ze van mij te horen hoe ik haar rol zie namelijk: maak het gezellig voor mijn kind als ze bij jullie is, maar bemoei je niet met zaken zoals school en medische beslissingen.
Mijn rol als stiefmoeder is erg moeilijk. Ik wordt ervan beschuldigd om de problemen die er zijn tussen mijn vriend en zijn ex aan te wakkeren. Ik heb misschien bij elkaar opgeteld ooit 20 woorden met haar gesproken. Verder houd ik mij volledig buiten hun zaken. Dingen met een informeel karakter mag ik van haar bij aanwezig zijn, omdat ik een goede band heb met de kinderen. Het zou bij mij nooit in mijn hoofd opkomen om mezelf op te dringen. Ik voel mij niet achtergesteld, helemaal niet. Op het moment dat de jongens bij mijn vriend zijn en ik ook, hebben we het gezellig samen. Vooral de oudste ziet mij als vertrouwenspersoon waar ik mij zeer gevleid over voel. Zolang de kinderen mij iedere keer weer laten blijken dat ze mij graag zien, vind ik het allang best. Dat hun moeder problemen heeft met mijn aanwezigheid is haar probleem.
Ik denk dat in het geval van het kerstkaartje ik samen met stiefdochter volgend jaar een kerstkaart samen met haar zou maken voor haar moeder. Dan ziet stiefdochter dat jij er geen probleem mee hebt en de situatie begrijpt. Verder probeer het los te laten. Je kunt mensen niet veranderen, maar wel hoe jij er zelf mee omgaat. Haar moeder kiest ervoor om er zo kinderachtig mee om te gaan. Ik hoop voor jou dat zij op een dag het licht ziet en zich als een volwassene gaat gedragen. Is dat niet het geval, dan is dit een typisch gevalletje van helaas... Ik begrijp je pijn, maar besef je dat dit niet aan jou ligt. Er is niets dat jij er aan kunt doen.
Wat betreft het nemen van beslissingen door moeder alleen, dat is echt iets dat jouw vriend met zijn ex-partner moet bespreken.
Ik wens je heel veel sterkte en ik hoop dat je het kunt loslaten. Geniet van de leuke momenten die je hebt met je stiefkind, dat is toch het belangrijkste.
Mirreke en Narcis
Ontzettend bedankt voor jullie berichten!
Gezien jullie verhaal beide kanten van mijn dilemma belichten, voel ik me enorm gesterkt. Zowel vanuit de moeder kant, als wel vanuit de stiefmoeder kant.
Loslaten is mijns inziens de remedie in dit geheel.
Blijft in sommige situaties altijd lastig, maar langzaam aan hoop ik dit te kunnen leren.
Gelukkig heb ik een lieve man, die begrijpt dat dit niet altijd even makkelijk is.
Natuurlijk zal ik het nooit op zijn dochter laten doorwerken. Ze is gewoon een heel lieve meid!
Soms zit je er alleen even helemaal doorheen, door de meest simpele kleine dingen.
Maar uiteraard gaan we gewoon vrolijk verder met hetgeen ik altijd doe. Dat is de rol van "vriendin van pappa" en houden van hem en zijn dochter.
En natuurlijk komen er in de toekomst nog vele van dit soort momenten en kan ik alleen hopen dat het me niet zal raken en anders minder zal raken.
Mirreke, enorm bedankt voor het schetsen van de toekomst! Daar heb ik echt wat aan en zeker dat je het gevoel herkende vanuit jouw verleden!
Narcis,
Ik snap dat het voor jou ook knap lastig zal zijn! Ik ken jouw situatie minder goed. Bij ons gaat het ook anders met cadeautjes. Het heerlijke bij mij is dat ze blij is met alles en totaal niet kijkt naar de waarde daarvan! Je omschrijft dat zij haar stem wil laten gelden... Bij mijn situatie is het zo, dat de moeder heeft aangegeven aan haar dochter dat ze ALLEEN moet luisteren naar pappa en mamma. Dit vind ik persoonlijk niet kunnen, gezien wij samen wonen en ik mijns inziens niet over me heen hoef te laten lopen door een kind. Dat heeft niets te maken met stem laten gelden, maar gewoon kind vs volwassene. Dat je er last van hebt snap ik wel degelijk, want dat geldt ook voor de andere kant van het verhaal.
Bescheiden opstellen is wat ik altijd doe. Ik spreek haar niet of nauwelijks.
Uiteraard blijf ik wel kerstkaarten, verjaardagskaarten etc doen, maar dat zie ik als fatsoen.
En ja, soms denk ik "zak erin, ik stuur niets". Maar al snel ga ik toch overstag omdat ik dan aan die kleine denk en het voor haar niet nog ingewikkelder wil maken.
Narcis, ik wens je veel sterkte en wijsheid toe. Wat er tussen twee exen is, staat los van nieuwe partners. Deze kiezen in eerste instantie voor de liefde en moeten dealen met de situatie die twee exen hebben gecreëerd.