Spullen kwijt bij ex --- wie draait op voor de kosten?

leeftijd?

hoe oud is je zoon?
Mijn dochter is zelf verantwoordelijk voor haar spullen, ze is 9. Ik ben verantwoordelijk voor haar garderobe, dus ik zal uiteindelijk misschien iets kopen als het echt gemist wordt. Is het weer een periode heel erg met vergeten dan moet ze bijdragen van haar zakgeld.

hij is acht

Natuurlijk vind ik dat hij ook moet bijdragen aan de kosten, maar het overblijvende deel, als dat bij ex verdwijnt, wie draagt daarvan de kosten. Het is nogal opgelopen ondertussen: kleding (toen was hij 7), telefoon (toen was hij 7) en sleutels.

Het voelt niet oké dat ik opdraai voor de kosten als ze bij hem zijn.

Co-ouderschap?

Hebben jullie co-ouderschap of (dus) niet?

Ik snap je frustratie/ergernis wel (zou ik denk ik ook hebben), maar waarom voelt het voor jou niet goed als jij het betaalt?

...noodzakelijk en goedkoop.....

....dat zou voor mij dus heel makkelijk zijn. Alleen de noodzakelijke dingen in een niet al te dure variant gaan mee.

Een goedkoop mobieltje (echt zelf al zo vaak een ander moeten kopen omdat het ergens blijft liggen), niet de nieuwste kleding en sleutels mag je bij mama thuis laten (wat moet een kind van acht met een sleutelbos?).

Ik vind het een lastige. Jij kiest wat je meegeeft. Ik zou ook neit blij zijn als hier een kind kwam met allerlei duurs en overbodigs en ik dan zou moeten betalen als het kwijt of kapot was. Dus daarin (wat gaat er mee) zou mijn aanpak ook liggen.

gezamenlijke rekening?

Hebben jullie een gezamenlijke rekening waar spullen van gekocht worden? Dat werkt hier goed. Als er spullen kwijt raken, of uberhaubt moeten worden aangeschaft betalen we het van deze rekening waar we allebei een pas van hebben. Spullen horen overigens bij onze dochter en niet bij een van de huishoudens. Zij is verantwoordelijk voor meenemen op de wisseldagen. Vergeet ze iets is het pech. Of als ze mazzel heeft wordt het nagebracht. Er gaan eigenlijk maar 3 zaken altijd mee: rugzak, knuffel en ipad. Verder is er in ieder huis voldoende van alles. Kan het ook niet kwijt zijn :-)

De spullen die meegaan moeten mee (ook een paar sleutels voor een 8-jarige), ik wil daar niet verder op ingaan in verband met herkenbaarheid. Ik geef ook echt niet meer mee dan nodig en zeker niet de mooiste/duurste dingen.

We hebben geen gezamenlijke rekening, omdat ex dan van elke uitgegeven cent verantwoording van mij gaat vragen.

Waarom het niet goed voor mij voelt om dingen die bij hem verdwijnen te moeten vervangen, heb ik wel even over na moeten denken.

Hij heeft het financieel ruimer dan ik, voor mij is 20 euro voor een nieuwe mobiel en 14 euro voor een sleutel (is helaas een speciale) erg veel geld. Kom ik echt wel overheen en als hij niet wil, dan laat ik het los. Financien zijn telkens een moeilijk punt, dat veel spanning oplevert, dus ik ga het echt niet op het spits drijven, terwijl het nu net wat ontspannener lijkt te worden.

Verder vind ik dat je als ouder verantwoordelijk bent als je kind nog maar acht is, ondanks dat je je kind verantwoordelijkheid aan het leren bent. Dus dat je als ouder toch voor vertrek even een check doet dat alles er is. Er zijn ook al sportspullen blijven liggen elders in Nederland.... Dus denk ik: ex heeft niet goed gecheckt cq opgelet of regels gesteld (de telefoon mag NIET mee naar de zandbak in de buurt, maar blijft in de weekendtas)....dan moet hij daar ook de gevolgen van dragen. Ik kan daar immers geen invloed op uitoefenen als ik er niet bij ben.

Tenslotte is het denk ik voor mij ook het vanzelfsprekende van zijn houding, dat hij het meldt en verwacht dat ik het wel oplos, inclusief de eventuele kosten die dat met zich meebrengt. Omgekeerd zou ik in overleg gaan, dus het heeft ook wat met mijn verwachtingen te maken.

Inschatting

En als je aan je ex voorstelt dat hij de vergeten/verloren spullen gaat vergoeden, hoe schat je in dat zijn reactie zal zijn? Is dat geen probleem denk je? Dan zou ik het inderdaad gewoon voorstellen. Of verwacht je dat het gedoe oplevert? Dan is het het overwegen van een plan b wellicht waard.

Paar dingen

En hebben jullie nou co-ouderschap of niet?

NB Ik snap je frustratie helemaal hoor! En ik vind ook dat op die leeftijd de ouder verantwoordelijkheid heeft over het controleren van de spullen van kind.

En vervelend dat financiën bij een scheiding zo vaak een issue zijn.

Moet je kind van 8 trouwens een mobiel hebben? Vind ik nog erg jong (maar die van mij zijn ouder en kregen/kochten (van grotendeels eigen geld) het pas met 12 jaar). Of is dat bij gescheiden ouders en kinderen van 8 gebruikelijk/een must?

Verder: misschien voor de toekomst nog praktische oplossingen verzinnen: met sleutels (vastmaken aan binnenkant weekendtas / moeilijk los te maken), geen mobiel mee (of van tevoren met ex afspreken dat als kind hem (weer) kwijtraakt, ex hem vergoedt, paklijst maken voor kind, zodat kind alles kan checken voor hij naar huis terugkeert (al weet ik niet of dat echt helpt als hij elders dingen kwijtraakt).

Celine

mijn dochter heeft een mobile van haar vader gekregen. In eerste instantie vonden wij het ook vroeg genoeg als ze er 1 kreeg als ze naar middelbaar ging, maar toen ontdekte ze sms en watsapp op onze telefoons. En het is wel erg fijn als je als je er zin in hebt een berichtje kunt sturen naar de ouder waar je niet bent.
Hij mag bij ons niet mee naar school, ze mag er niet mee bellen (beltegoed wordt door stiefmams in de gaten gehouden, zij betaalt tenslotte ook) en meestal denkt ze er niet aan. Maar in de vakanties is het wel fijn.