U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
scheiding en GGZ
Gescheiden en een van de kids in de problemen.
We hadden ons kind samen aangemeld en ik had weinig behoefte aan een voogd en wilde samenwerken en deed water bij de wijn door ma maar te laten beslissen bij verschil van inzicht tussen ouders. Ma kreeg een vinger en nam een hele hand.
Ze verteld het verhaal en komt betrouwbaar over. Deze pappa ziet heel veel bureaucratie en dat zal GGZ niet prettig vinden.
Dochter komt af en toe in ziekenhuis door overdosis medicijnen. Pa wordt dan ook uren later dan ex door GGZ op de hoogte gebracht. Zogenaamd of echt omdat dochter net met pa wil samenwerken. Ze is in de war en als ik haar spreek of app hebben we een redelijke band.
Ma en GGZ vinden dat de band met pa slecht is en niet door dochter op prijs wordt gesteld.
GGZ werkt samen met moeder.
Ma boos op pappa en is erg happy met alle tips die ze krijgt.
Ik zie dat ex toch negatief over pappa blijft en ook in bijzijn kids.
Puber kids wonen 50/50 bij pa en ma en kind met problemen verblijft in GGZ.
Pa wordt bijna overal buiten gesloten.
Gesprekken met ma en kids.
Ma wilt niet met pa samenwerken.
Laatst was er een gesprek met kids bij GGZ buiten pappa om en dit werd verborgen gehouden en GGZ melde dit pas na de gesprekken.
Kinderen komen steeds meer in de knel maar lijken mee te werken aan de aanpak GGZ en mamma
Wat leren de kinderen hier van? Dat je op deze manier verder komt? Dat de samenwerking tussen pa en ma en GGZ slecht is? Dat het gewenst is dat je dingen "stiekem" doet? Is dat de weg doe ik ze als pappa wil leren? Is dit de heilige werking van beleid GGZ dat dit de enige en beste manier is?
Gaan de kids op een gegeven moment zich niet afvragen waarom ik dit beter niet of later pas mag weten?
Verder krijg ik het gevoel dat ex en GGZ mijzelf min of meer een slechte naam bezorgd door als deskundige gesprekken mmet ze te voeren waar ik niet of pas later over geïnformeerd wordt.
Is het de bedoeling dat ik zo narrig wordt dat ik de samenwerking stop? Welke pappa blijft op deze manier vriendelijk en hulpvaardig.
Vind het sneu voor andere ouders dat GGZ hier zo mee om gaat.
Je kan niet eeuwig mee blijven veren.
Uiteraard heb ik de hoofdbehandelaar om een reactie gevraagd.
Ik wordt werkelijk op een zijspoor gezet en men geeft aan dat men mij informeert. Ik heb volledig vaderschap en ex maakt er steeds meer ene vechtscheiding van. Vermoed dat de scheiding haar zwaar valt en is in het stadium van ik laat me niet meer manipuleren. Pfft.
Dochter in GGZ komt heel veel afspraken niet na maar wat ze van pappa vind
wordt heel serieus genomen. De mening van het kind is van belang.
In mijn ogen wil ze rust en geen gedoe tussen ouders en heeft geen idee hoe dit voor een ouder zoals ik beleeft wordt.
GGZ wilt buiten gedoe ouders blijven dus als kind voor ma kiest dan is dat prima voor GGZ. Ma heeft de hoofdrol en kan overal rondbazuinen dat haar dochter pa niet zo leuk vind en daarom in GGZ is terechtgekomen. Ze was net veilig bij pappa. De andere kids zijn dol op pappa.
Mamma heeft een aan en uit knopje waarmee ze pappa aan en uit wil en kan zetten.
Ik kon dit verhaal niet korter samenvatten.
dit is zo'n verhaal
dat ik zo graag van drie of meer kanten zou willen horen. Maar goed, dat gaat dus niet. Wat is je vraag precies?
Bizar
Je dochter doet meerdere zelfmoordpogingen blijkbaar en jij maakt je druk over bureaucratie en of je wel snel genoeg geïnformeerd wordt?
Volgens mij liggen je prioriteiten verkeerd.
eigenwijs
Je komt over als een eigenwijsje, beetje arrogant.
Het interesseert de GGZ geen fluit dat vader en moeder niet door één deur kunnen, ze zijn geen relatietherapeuten, die zooi is voor jullie zelf.
Of ze dan met moeder of vader of beiden te maken hebben zal ze een worst wezen.
Je wordt geinformeerd, maar later. Dat is rot, maar niet onoverkomelijk? Je kind woont niet bij jullie maar in een GGZ-instelling. Dat is een serieuze zaak en zegt wel iets over haar situatie. Ik begrijp de plek van waaruit je redeneert en snap dat.
Maar je vecht vanuit de verkeerde hoek, namelijk vanuit de scheiding in plaats vanuit je rol als vader naar je kind.
Oogkappen op v.w.b. je vrouw en volledig focussen op het herstel van je kind en dáárover praten met de GGZ, geen opgewonden-standjes-emails/brieven sturen.
kriebels
"Dochter komt af en toe in ziekenhuis door overdosis medicijnen."
Dat klinkt alsof dochter af en toe even een bezoekje aan het ziekenhuis brengt, zo tussen neus en lippen door. Af en toe. De rest van het verhaal is één lange klacht over ma en de GGZ.
Ligt het aan mij dat ik hier de kriebels van krijg?
de volgende stap...
...van HANS2017 is één lange klacht over instanties die op de hand van moeders zijn waardoor die arme vaders telkens weer in de kou staan. Wedden?
Over dochter gaat het niet. Die neemt alleen maar "af en toe" wat teveel medicijnen.
En dan vindt HANS2017 (waarom hoofdletters?) dat ma de relatie met pa slecht vindt.
"Deze pappa ziet heel veel bureaucratie en dat zal GGZ niet prettig vinden. "
Hiermee zet je jezelf wel als heel kinderlijk, belangrijk en slim weg, terwijl het de GGZ echt niets interesseert wat jij daarvan vindt. Het zijn de regels, verzinnen ze zelf ook niet.
Dus kom op, even weer in de vaderstand (pappastand is voor kinderen van 3) en je schouders er onder, geen gezeur over moeder en er voor je dochter zijn op welke manier mogelijk.
einde discussie
Het is in mijn ogen jammer dat GGZ niet gewoon een keer de ouders samen uitnodigt en kijkt wat er mogelijk is.
In mijn ogen kan een psychiater heel veel doen.
Moor dat jullie erg tevreden zijn over GGZX en bureaucratie.
Altijd leuk om weer eens brieven te krijgen met een postzegel en ondertekend door de secretaresse, namens. Dat was lang geleden.
Hoe het moet is me duidelijk.
Hierbij alle tips en als iedereen dit doet dan...
Dat het zo gekomen is, is jammer. Dat dingen nu zo worden gedaan is ook jammer. Dat ik om een reactie van GGZ vraagt is te recht. Waarom mag ik hier niet van af mag weten? Dat ik boos bent over de gang van zaken en teleurgesteld bent hoe mijn ex-vrouw maar ook GGZ me buiten schot houden is begrijpelijk. Openheid zou hier beter zijn en kinderen zouden niet in een loyaliteitsconflict getrokken te recht hoeven komen. Dat mijn waarden en normen getriggerd zijn door dit gedrag is begrijpelijk.
mijn reactie is niet vreemd, maar blijf klam. Door te emotioneel te worden dreigt overreactie die mijn positie verzwakt. Blijf kalm, ik weeg mijn stappen zorgvuldig af. Mijn ex-vrouw en GGZm zijn de adressen waar je moet zijn. Met beide moet ik praten. Wanneer er erwijten of problemen zijn hoor ik dit te weten. Als co-ouder heb ik rechten en plichten. Het welzijn van de kinderen staat altijd voorop.
Ondanks alle begrip voor emoties, verontwaardiging en teleurstelling, blijf ik kalm, voorkom overreactie en pak de zaak zakelijk aan, probeer te achterhalen wat er speelt en wat de reden zijn voor het getoonde handelen van mijn ex-vrouw en ook GGZ moet zich verantwoorden.
Wens
'Het is in mijn ogen jammer dat GGZ niet gewoon een keer de ouders samen uitnodigt en kijkt wat er mogelijk is.'
Dat is een duidelijke wens. Heb je die al een keer uitgesproken?
Tsjor
De wens uitgesproken
Beste Tsjor, natuurlijk heb ik dit uitgesproken.
Echter eerst individueel.
Ex is ook niet graag bereid om over schaduw heen te stappen.
We gaan er wel uit komen.
Geduld is een schone zaak.
En die was even op zoals velen al zagen.
Maar ik heb vasr nog wel eeb iets goede eigenschap
om weer in het gereel te komen.
En er zijn protocollen
Op internet kun je ze wel vinden. De wgbo heeft zo ook wat richtlijnen. Maar de ggz gaat geen relatietherapie doen tijdens de gesprekken over je dochter.
Heb je helder wat voor jou belangrijk is om te weten over je dochter? Het ligt er ook aan hoe oud ze is.
Je kunt een donker scenario voorstellen: om de problemen van je dochter te verklaren is er een verklaringsgrond nodig en als dat dan de vader is, dan is het wel prettig als hij niet bij die gesprekken aanwezig is, anders zou de theorie wel eens in duigen kunnen vallen en is er geen houvast meer voor de therapie van je dochter. Mocht dat zo zijn, dan is het enige wat je kunt doen jezelf fatsoenlijk gedragen, zorgen dat je zoiets niet voedt, en ondertussen zelf blijven nadenken over wat het beste is voor je dochter. Ik neem aan dat je wel zelf een gesprek kunt krijgen met de behandelaar?
Tsjor
Bureaucratie
Je gevecht tegen de bureaucratie kan ik nog niet zo goed plaatsen. Waar komt dat vandaan.
Tsjor
Aan Tsjor
Tsjor, bedankt over info wgbo.
Bureaucratie is dat je bijna niet kan kiezen uit meerdere instanties binnen een bepaald gebied. Erg veel hulpverleners in diverse gesprekken waarvan een
deel erbij zit en niets zegt. Dus mijn dochter heeft er zeker 50 ontmoet in diverse gesprekken. Maar er zijn ook therapeuten die twee dagen per week werken en vakanties hebben. Zo kan een volgende afspraak een flinke tijd verder zijn. Brieven per post etc. Mail die niet gecheckt wordt bij afwezigheid en vakanties. Er is een hoofdbehandelaar die verantwoordelijk is maar er niet 100% mee bezig is. Wordt grotendeels door anderen uitgevoerd.
Dit waren enkele voorbeelden. De ene vind dit prima en de ander niet. Het maar niet oprakelen. Maar je vroeg ernaar dus daarom dit antwoord op je vraag.
Bureaucratie
Je kunt ede instellingen wel bureaucratie verwijten maar dat is grotendeels een politieke zaak waar men, sinds de nieuwe jeugdwet, stijl moet onderhandelen met (diverse) zorgverzekeraars en (diverse) gemeenten die allemaal voor een dubbeltje op de eerste rang willen zitten.
Daar komen veel protesten tegen. Sommige kinderbehandelaars dreigen er mee te stoppen of zijn al gestopt omdat ze bezwijken onder de papierwinkel en te weinig verdienen. Dat proberen ze weer af te wentelen via voortdurende interne reorganisaties en takenverdelingen naar de goedkoopste behandelaar, vaak zelfs een nauwelijks betaalde gediplomeerde ''stagiair'.
https://www.petities24.com/de_toekomst_van_de_jeugd_ggz
Je kunt bijdragen door de petitie te tekenen.
En voortaan zoek je een vrijgevestigde behandelaar en betaald zonodig het verschil bij. Die grote organisaties zijn vooral met zichzelf bezig. Noodgedwongen maar toch.
Ik denk niet dat er ook maar iemand is die dit prima vind. Maar men schuift voortdurend elkaar de zwarte piet toe.
Alleen Jos de Blok, Buurtzorg, lukt het om veel bureaucratie af te wijzen in de onderhandelingen met de zorgverzekeraars en de gemeenten. Maar de stress, of hij zijn groeiende organisatie wel kan blijven financieren, heeft hem al een hartinfarct gekost.
Je hebt je in een wespennest begeven. Het is niet anders.
Zorgbelang
Je beschrijving van de processen is schrijnend en het zal inderdaad niet uitzonderlijk zijn, zoals AnneJ al aangeeft.
Is er in jouw provincie een zorgbelangorganisatie? Als het goed is is dat een organisatie die mensen bijstaat als er problemen zijn in de zorg. Zij kunnen ook helpen met een eventuele klachtenprocedure. Misschien kun je hier beginnen met zoeken: https://www.zorgbelang-nederland.nl/
Tsjor
Kiezen
"Bureaucratie is dat je bijna niet kan kiezen uit meerdere instanties binnen een bepaald gebied"
Er is nog steeds vrije artsenkeuze. Het is even zoeken en vragen maar vaak is er meer mogelijk dan de eerste de beste logge ggz-instelling.
Heb je al eens gekeken naar Molemanklinieken? Zitten ook overal. En dan heb je nog paginas met particuliere praktijken.
Deze hulpverleners kunnen je direct melden of ze een contract hebben met jou zorgverzekeraar, wat de kosten anders zijn. Mogelijk dat het handig is om een restitutiepolis te nemen bij je zorgverzekeraar.
Het is nog steeds een oerwoud voor nieuwe ouders maar je kunt wel nog steeds via de huisarts naar de kinder- en jeugdpsychiater. Van je eigen keuze.
Volg het nieuws
https://nos.nl/artikel/2198765-regio-dordrecht-bedenkt-oplossing-voor-tarievenoorlog-jeugdzorg.html
"Sinds een paar jaar moeten gemeenten de jeugdzorg betalen. Op verschillende plaatsen in het land klagen jeugdzorginstellingen dat gemeenten niet genoeg willen betalen voor specialistische zorg als kinder- en jeugdpsychiatrie en opvoedpoli. Daardoor komen de instellingen in geldnood, of kunnen niet meer dezelfde kwaliteit jeugdzorg blijven bieden."
Daar heb je mee te maken. De kunst is om toch je een weg door de jungle te banen zonder al teveel klachtenprocedures en gedoe. Rechtdoor de kortste weg naar de hulp die je kind hard nodig heeft.