Scheiden van narcist

Ik wil graag een gelijkwaardige relatie waarin ook ik mezelf kan zijn met mijn goede en minder goede kanten. Ik wil me niet afsluiten of juist op eieren lopen omdat er anders stront aan den knikker komt. En dat er dus alleen een soort evenwicht bereikt kan worden omdat ik me overal aan aanpas. Dan ben je geen partner, maar een soort hulpverlener, en draait nog steeds alles om 't narcistische typje.
Dus nog steeds: Portie -----> Fikkie.

Ook nee (Flanagan)

Van alles geprobeerd ook met relatietherapeuten die mij dan maar gingen aanraden er uit te stappen (uit de relatie) want hier was geen goed garen mee te spinnen. Therapeuten die er aanvankelijk ook zo in stonden als jij nu zegt Flanagan :
" Maar je kan ook proberen die kracht te veranderen door er zelf anders mee om te gaan. Als je daarin slaagt, ben je bezig een evenwicht in je relatie te bereiken waar je allebei profijt van hebt."
Maar gaandeweg merkten ze (en ik) dat dat zo niet werkt als iemand echt verregaande narcistische trekken heeft. Alles draait altijd zo om de narcist dat je niet anders kunt dan een hulpverlener/moeder zijn .

Mari,

Je hebt het wel geprobeerd. Dat vergemakkelijkt het accepteren dat je afscheid moet nemen van een relatie.

Ja zeker Flanagan

Dat scheelt zeker. En wat ook zeker scheelt is de bevestiging dat mijn er anders in gaan staan geen invloed hadden kunnen hebben op zijn gedrag. Dat geeft hij toe, en ook de therapeuten en maakt de keuze voor afscheid makkelijker

Ik ben altijd uiterst terughoudend

als ik iemand in een scheiding bezig hoor over de ex/narcist...
Wat je dan te horen krijgt is doorgaans een uiterst eenzijdig verhaal, dat lang niet altijd even waarheidsgetrouw is. Daar hou je je beter verre van.

Wat ik ook altijd zo opmerkelijk vindt: toehoorders die zelf geconfronteerd worden met die stormen des levens (of met hun onvermogen om daar mee om te gaan, of met hun onvermogen om beter met hun tijd/leven om te gaan) zijn maar al te bereid om hun eigen wagonnetje aan het verhaal te hangen en uiteindelijk mee te jammeren in de kwaadsprekerij, in wat enkel maar kan omschreven worden als hysterie of collectieve waan. Dan regent het: "ik heb dat ook gehad" of: "ik herken je beschrijving" of: "die ervaring heb ik ook", of:...

Psychopathologie is mijn ding niet, maar ik weet alvast dit (en geen enkele expert zal het tegenspreken): dingen als narcisme zijn uiterst moeilijk vast te stellen.
Zelfs ervaren (forensische) psychiaters hebben het daar vaak bijzonder moeilijk mee, laat staan ex-partners, wiens blik zo al erg vertroebeld is door de -al dan niet morsige- scheiding, al dan niet na een erg moeizame en/of tumultueuze relatie.

Om Sartre te parafraseren: "On est toujours le narciste de quelqu'un".
'Wijze" mensen houden zich verre van dat soort spreekkoren van gefrustreerde ex'en en hun aanhang.

Vaak betert het wel, in de jaren na zo'n problematische scheiding en wordt er wel een modus vivendi gevonden tussen de ex-partners.
Ooit komt dan weleens op tafel wat er destijds zoal gezegd is, of dat wel terecht was en waarom het nodig was. Dan volgt er op zijn minst een uitleg, eventueel een verontschuldiging.
Van het krapuul dat meeheult en meebrult valt dat niet te verwachten. Die zijn inmiddels al aan hun tiende toe, waar ze lekker "solidair" mee kunnen zijn, zonder ooit zelfs maar te willen nadenken over de duisternis in hun hoofd en de kilte in hun hart.

Bedankt

Dank voor je bijdrage OND. Je hebt absoluut gelijk dat de woorden 'mijn ex is een narcist' behoorlijk vaak worden misbruikt. Door dames (meestal) die zichzelf 'schoon' willen pleiten van het mislukken van de relatie. Mannen roepen trouwens meestal -in dat geval - dat hun ex borderline heeft.

Dank ook dat je hier precies laat zien wat er nou zo moeilijk aan is, zoals hierboven wordt omschreven. Het vinden van mensen die je geloven, terwijl je het zelf al niet kunt geloven. Dat hij, de man die jou zou moeten liefhebben en respecteren, die jou gelukkig zou moeten willen zien, je dit aan kan doen. Dat wat niemand snapt die hem wel eens zien en niet met hem samenleven. Die alleen het masker naar de buitenwereld zien. Inderdaad, zoals hulpverleners. Ik ben blij dat ik niet in hun schoenen sta.. wat lijkt me dat moeilijk! Serie-moordenaars zijn ook heel moeilijk te doorgronden en zien er heel onschuldig uit. Iemands psyche ontleden valt niet mee.

Oh en die 'modus vivendi'? Die hebben we nooit gevonden. Ja, elkaars bestaan negeren, voor zover als dat kan als je samen kinderen hebt. Praten over de incidenten die hebben plaats gevonden? Nee. Excuses en/of uitleg? Nooit gehoord.

Mijn expartner had een diagnose. Van een psychiater.

Elk verhaal

heeft zijn eigen merites en elke situatie zijn eigen dynamiek, Mari.
Of is Mari = Susanne?

Oh je had het niet tegen (o.a.) mij? Mijn bericht stond er namelijk boven en je zei niet 'Susanne' boven of in je reactie. Het is niet ongewoon om op dit forum op elkaar direct te reageren, wat losser van van de beginpost, snap je, OND?
"heeft zijn eigen merites en elke situatie zijn eigen dynamiek, Mari." joh, echt? En jij weet hoe dat zit bij Susanne? Hoe?

"En jij weet hoe dat zit bij Susanne? Hoe?"

Is dat een strikvraag?
De goede, aandachtige en onbevooroordeelde lezer die u ongetwijfeld bent, heeft natuurlijk meteen opgemerkt dat mijn commentaar geen reactie was op het verhaal van Susanne (ook niet op het uwe), maar enkel een algemene observatie over hoe mensen soms omgaan met een scheiding en hoe de omgeving daarop reageert.

Storms...

Ik heb dat boek van Storms ook gelezen. Het gaat om te beginnen al niet over narcisten, maar over psychopaten. Niet echt hetzelfde, hoewel je kan aannemen dat beide zich op hetzelfde gradiënt tussen "normaal" en "persoonlijkheidsgestoord" bevinden.

Het is zelfhulpliteratuur met wat ying en yang en van dat soort esoterisch gedoe.
Een beetje treurig dat mensen er geld aan willen uitgeven, terwijl je (als je dan toch iets wil weten over psychopaten) veel meer hebt aan Cleckley's standaardwerk "The Mask of Sanity", dat je gratis kan downloaden.

Maar het ene is een vlot lezend boekje van een 250p, het andere een moeilijk te doorwrochten werk van een kleine 600p.

Oh maar dat ben ik met je eens OND

"Het is zelfhulpliteratuur met wat ying en yang en van dat soort esoterisch gedoe." ja is zeker vaag en narcisme noemt hij als subcategorie. Ik heb zeker een tiental andere boeken over het onderwerp gelezen. Ook heus echt wel moeilijke, haha, net of dat belangrijk is. Dan kom ik tot 2500 pagina's. Mag het dan?

Ennuh, ondanks uw opzichtig ten toon gespreide, schriftelijke flux de bouche: doorwrochten is volgens mij geen werkwoord.

Ik laat het hier maar bij wat betreft onze uitwisseling. Andere dingen te doen. Fijne avond!

Het gaat er niet om wat "het moeilijkste" of "het makkelijkste"

en hoe dat afstraalt op de lezer.

"Doorwrochten" is inderdaad geen werkwoord. "Doorwrocht" als adjectief, in de betekenis van "zeer grondig, zeer degelijk" bestaat wel en is op zijn beurt afgeleid van het werkwoord "wrochten" een archaïsche vorm van "werken".
"Doorwrochten" wordt een enkele keer (verkeerd) gebruikt, bijvoorbeeld hier, in de betekenis van: "moeizaam kennis nemen van".
Wat mijn "opzichtig ten toon gespreide, schriftelijke flux de bouche" betreft: u hoeft mijn bijdragen niet te lezen.

Ervaring

Ik lees al een tijdje mee, en ik post "door gaan naar vreemd gaan "

Heeft iemand ook ervaring met emotionele regulatie stoornis?

@Mari de verslaving drang word op aandacht gelegd door de profs. Ze zijn er nog steeds niet uit.
Het twee gezichten wat hij heeft. Het vele liegen in het verleden met een stale gezicht tegen mij.
Steeds meer Ik mee, wat jij me ook wel eens posten. Past dat ook bij narcistische trekjes of niet?
Blijf af en toe in die visie hangen.
Dat altijd maar heel erg lief zijn, nu als compensatie gedrag zien. "als goed makertje"
Zag je al even niet meer in het draadje dus post hier even. Hoe is het met jou?

Ja, ervaring

Emotionele regulatie stoornis, dat is toch een andere naam voor borderline (BPD)? Ja, daar heb ik ervaring mee, bij mijn ex. Mijn ex heeft volgens zijn pychiater borderline met narcistische trekken. Na me heel uitgebreid geïnformeerd te hebben, wist ik: als partner ga je hieraan onderdoor en de patiënt heeft over het algemeen geen ziekte-inzicht, dus is er geen hoop op echte verbetering. Dan blijft er maar een ding over: wegwezen.
Zelfbeschadiging, waaronder verslaving, automutilatie en risicovol gedrag en verslaving als zelfmedicatie passen ook bij bpd.
Eerst gruwelijk wreed zijn en daarna weer lief zijn om het goed te maken, ook erg typisch.

De scheiding was een bevrijding. Het was heel moeilijk om dat besluit te nemen, maar ik had het veel eerder moeten doen.

Dankje

Voor je reactie.

Ik had er nog nooit van gehoord. Nu me idd steeds meer daar over aan het in lezen. De stempel is één maar idd hoe nu verder voor partner van. Bij hem is het ook vooral zijn jeugd die een rol speelt.
Maar goed... begrijp jou compleet laat ik dat voorop stellen te zijn gaan scheiden.
Daar denk ik niet aan. Meer over inzicht krijgen in het hoofd....vandaar die vraag.
Alle tips en uitleg zijn welkom.

Miss

Ja, zo dacht ik eerst ook. Als ik het begrijp, kan ik er beter op inspelen en dan zal alles beter worden. Niet dus! Ik heb jaren van mijn leven aan dat proces vergooid. Ga je heel snel inlezen en trek je conclusies. Als je vlot Engels leest kan het forum van BPDfamily.com je veel waardevolle inzichten bieden.

Alleen als je partner zelf (serieus, niet als toegeving na een volgende stommiteit/wreedheid) ziet dat hij hulp nodig heeft en bereid is een jaar lang 5 dagen per week therapie te volgen, heeft hij kans op genezing. Garanties krijg je dan nog niet.
Het is triest maar waar: als partner word je totaal kapotgemaakt. Heb je dat voor hem over?

Tsja ...

Het wordt wel gezegd, dat de ideale partner voor een narcist een mede-narcist is. En misschien is dat ook wel zo.

Oh ja Rode Krullenbol... ?

Wie zegt dat dan? Ben erg benieuwd. Heb je een link?

Ben benieuwd

Haha rode krullenbol. Je maakt me aan het lachen met je opmerking. Dat zou wat zijn twee narcisten samen. Lijkt me echt een top relatie. Die zullen dan samen nergens last van hebben.

Was het maar waar.

Voor wie emotioneel een beetje volwassen is

is een scheiding weliswaar een harde dobber, maar niet onoverkoombaar en wel te verwerken.
Het is alleen voor sloren (m/v) met een hoek af een groot, levenslang probleem, blijkbaar.
Dat is een kleine maar luidruchtige minderheid, die wel vaker op fora het goede weer maakt.
Daar heb je ze dan, met hun potjespsychologie, druk discussiërend of de ex dan een narcist was of een psychopaat...
Hen valt absoluut nooit iets te verwijten, ze hadden geen enkele inbreng, het is hen allemaal overkomen, daar konden ze echt niks aan doen enzovoort.
Ik heb een ongelofelijke bloedhekel aan mensen die niet de maturiteit hebben om tot inzicht te komen, en die hun leven (en dat van hun kinderen...) vergooien met altijd maar weer die ex te beladen met alle zonden Israel's, onderwijl ter plaatse blijven trappelend.

Daar moet de zorg echt dringend, desnoods onder dwang, tussenkomen.

Ik heb even opgezocht wat 'sloren' zijn, vlaams woordenboek

sloor (de ~ (vr.), ~en)
1) vrouw met een sullig voorkomen
2) beklagenswaardige, goede vrouw
3) slons, een onverzorgde en slordige vrouw

Gelukkig heb je er M/V bij gezet...... :-)

Helaas.

Er geen goed substituut voor "vermannen", voor zover ik weet. Dat is vreemd op zich.
Maar in elk geval: met dat deerniswekkend gejank en dat dwangmatig afschuiven van de eigen verantwoordelijkheid komt niemand een stap verder.
Voor mijn part mag iedereen zijn eigen leven verkloten zoveel hij/zij maar wil. Zolang anderen daar maar geen last van hebben. Helaas is dat doorgaans wel het geval.

Wat nou als iemand jarenlang het juist mede bij zichzelf heeft gezocht, introspectie te over aan de dag legde, bereid was zichzelf binnenstebuiten te keren om een fijne relatie op te bouwen maar uiteindelijk moet inzien dat al haar/ zijn 'werk' tevergeefs was, omdat partner een narcist is? En dan gediagnosticeerd door deskundigen en niet bij elkaar gegoogled.

Mari

Dat dus Mari, dat is dus exact hoe het bij mij is en ik heb je geloof ik al vaker gecomplimenteerd met je korte samenvattingen waar geen speld tussen te krijgen is. Dank! Maar eigenlijk heb ik zo geen zin om me te moeten verdedigen tegen mensen zoals OND. (die geloof ik ooit onder een andere naam schreef maar onder deze nick hardere uitspraken doet, die natuurlijk heel makkelijk zijn als je je anoniem waant)