U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Scheiden of niet? Lange tekst, maar aub geef uw mening
Ik heb een prachtige dochter van 11 en een vrouw, maar er is nog een 3de vrouw in mijn leven. Een maîtresse dus, maar zo zie ik haar niet. Ik zie haar als mijn vriendin, ze is de vrouw van wie ik hou. Maar zo zijn er nog 2 in mijn leven. Ik hou van mijn vrouw, maar als een broer-zuster relatie. Ik vind haar een geweldige moeder en ik hou wel van haar, maar er is geen passie. In 10 jaar zijn wij misschien nog 1keer met elkaar naar bed geweest, innig zoenen doen we ook niet en sinds 7maand (toen ben ik iets met mijn vriendin/maîtresse begonnen) is er helemaal niets meer van fysiek contact. Zelfs een knuffel kan ik niet meer, daar mijn hart bij een ander zit. Maar bij mijn vrouw heb ik zekerheid, een stabiel leven. Geldzorgen zijn er niet, we zijn 20jaar samen en ik weet ook hoe de rest van mijn leven zou zijn met haar. Ik zou rustig oud kunnen worden, zonder schrik dat ze me zou verlaten en daarbij heb ik ook een pracht van een dochter met haar. En laat net die laatste de reden zijn van alle twijfel. Toen ik er voor koos om vader te worden heb ik er ook voor gekozen om mezelf op te offeren voor haar. Heel in het begin dat ik de affaire begon heb ik tegen men vriendin/maîtresse gezegd dat ik mijn vrouw en kind nooit in de steek zal laten; maar de gevoelens zijn verandert. Het verlangen is omgeslagen in verliefdheid, de verliefdheid in houden van. Andersom geld dit ook zo, ben ik zeker van. Maar met haar is alles een grote onzekerheid, een groot vraagteken en een moment dat me helemaal zou breken: vertellen tegen men dochter dat haar vader haar achter laat. Maar ik voel me zo geweldig bij m'n vriendin. Alles zit er goed, ze verzorgt me als geen ander, ze geeft me liefde als nooit een ander heeft gedaan, ook in bed klikt het helemaal, ze geeft me een goed gevoel, een rustig gevoel van binnen. Als ik bij haar ben voelt het gewoon zo juist, zij is het potje op mijn dekseltje; maar steeds blijft hetzelfde probleem: ik heb een dochter. Daarbij is zij een heel pak jonger dan ik. Wat als ze niet bij mij blijft? De financiele zekerheid valt weg, maar evengoed de zekerheid die ik wel heb bij mijn vrouw dat ik samen met haar zal zijn tot de dood ons zou scheiden.. Met mijn vriendin zijn er wel vele mogelijkheden die ik zou kunnen doen professioneel gezien, daar zij mij perfect aanvult. Maar mijn vriendin heeft een kinderwens en wil een echt gezin, man en kind. Ik ben al een vader, dat is het hele probleem ook. Mijn vriendin heeft zeer grote kinderwens, haar doel in het leven is een man vinden die ze kan verzorgen en kinderen. Ik wil haar dat kind wel geven en haar helpen, maar zonder weg te gaan bij de dochter die ik al heb. Zij heeft me meer nodig dan een kind dat nog geen besef zou hebben van wie zijn of haar vader is. Wanneer de dochter dan volwassen is is het ander kind op een leeftijd dat ik ook effectief een rol kan vervullen als vader. Daarvoor is het toch vooral een moeder-kind relatie en vind ik dat een vader daar toch wat buiten staat.. Maar wie zegt dat zij dan nog steeds alleen is? wie zegt dat er geen andere man in haar leven is? Wie zegt dat er dan geen ander is die vader speelt voor ons kind? Ze wacht al zo lang, zelfs als ik op reis ga met mijn vrouw en dochter blijft ze op me wachten. Ook hier ben ik 100% zeker van; Maar nog steeds blijft dat ik een dochter heb en dat ik als ouder heb gekozen mezelf op te offeren voor haar. Haar te beschermen, haar vader te zijn. Ik kan haar hart toch niet breken enkel om zelf bij de vrouw te kunnen zijn van wie ik hou? Ze is echt een geweldige vrouw en ik hou zielsveel van haar en hoewel ik het hart van men dochter niet kan breken wil ik haar niet kwijt! Ze heeft me terug laten leven, me laten zien wat liefde is; maar ik besef dat ik haar niet kan vragen nog 7 jaar te wachten. Zij is nog maar 24 ik 44; maar onze liefde is wel echt, ongeacht het leeftijdsverschil. Ze is zeker niet uit op geld of wat dan ook, dan zou ze wel een man kiezen die rijk is. Ik weet zeker dat haar gevoelens oprecht zijn daarom dat er ook twijfels zijn want ik wil helemaal geen leven zonder haar. Als ze zou blijven zoals ze is is ze gewoon de vrouw van men dromen.
Ik zou....
....het hele verhaal maar eens aan mijn vrouw gaan vertellen. Ik vind dat zij daar recht op heeft. Kunnen jullie samen een beslissing nemen hoe verder.
En hoewel het sarcastisch klinkt binnen de setting van al deze reacties, bedoel ik het echt serieus.
Als mijn man verliefd zou zijn op een ander, dan zou ik dat willen weten om zo samen besluiten te nemen hoe we het verder gaan doen. Wat je gaat doen gaat namelijk ook haar aan, ik vind niet dat je zonder iemand erin te kennen beslissingen mag nemen die invloed hebben op diens leven.
in de knoop
Ik besef dat het hier vooral vrouwen zijn in the receving position, maar ik was benieuwd wat andere hun mening was in mijn situatie. Er is voorlopig een knoop doorgehakt richting vrouw en kind. Ik kan het mijn dochter niet aan doen en ja ook de gedachte dat een ander papa zou komen spelen voor een ander kind laat me huiveren! Mijn dochter is belangrijker dan wat ik voel.. Wat betreft de relatie met mijn vrouw. Nee zelfs vóór onze dochter was het al geen 100% meer. Als je te lang stopt met praten, stopt met fysiek contact dan gaat het gewoon niet meer. De afstand wordt gewoon te groot. En ik weet dat ik een heel mooie vrouw heb en ik heb respect voor haar, ze is een zeer goede moeder en ik hou van haar. Maar zoals ik van mijn zus houd en ik voel me schuldig ten opzichte van mijn vrouw ook, maar hoe groot is de kans dat zij mij niet bedriegd? 6-7 jaar zonder iets is lang.
@ temet
Geldproblemen zijn er niet. Stel dat ik voor dat kind zou betalen zou mijn vrouw ook helemaal niet merken daar wij afzonderlijke rekeningen hebben en een gemeenschappelijke. Maar mijn vriendin zegt als ik geen papa kom spelen ik ook geen bank moet spelen, maar dat ik er dan inderdaad vrede mee zou moeten hebben indien zij iemand vind die het ok vind om papa te spelen voor haar/ons kind
Knoop
Goed dat je een knoop hebt doorgehakt. Het zal nog heel wat discipline vragen om jezelf te ontwennen van alle spanningen en sensaties van je vriendin. Je geeft aan op een broer/zus-manier van je vrouw te houden. Dat is al heel wat. De heftigheid verdwijnt, bijna altijd. Maar als er een goed ebasis is van respect, dan is dat voor een gelukkig gezin al heel wat waard.
Praten en intimiteit, dat zoek je. Wie weet zoekt je vrouw dat ook. Je bent bang dat ze het bij een ander gaat zoeken. Ooit hebben jullie vor elkaar gekozen, waarom dan nu niet opnieuw voor elkaar kiezen, andere leeftijd, andere levensomstandigheden, maar beiden zijn jullie wel nog dezelfde mensen. Praten en intimiteit, ik hoop dat je er tijd voor maakt. Bij je vrouw.
Tsjor
tsjor offtopic
Ik lees hier verder niet uit dat hij met zijn vriendin breekt. Wel dat hij heeft besloten niet bij haar in te trekken ivm zijn dochter.
Maar misschien zit ik ernaast. Ik hoop dat jij gelijk hebt.
maar dat over 'bank spelen'
Het is toch heel normaal om te delen in de kosten die voor je kind gemaakt worden? Of je nu wel of niet met de moeder samen bent?
Ik lees er ook niet uit dat hij met vriendin breekt. Vlg. mij heeft hij besloten niet te gaan scheiden en de situatie te laten zoals hij is. Op die manier geeft je de relatie sowieso geen enkele kans.
Maar ja. Volgens mij vind deze meneer zichzelf wel heel bijzonder en denkt hij dat geen van drie de vrouwen zonder hem kan.
Twijfelaar
Het heeft niks te maken met het feit dat hier veel vrouwen reageren. Een vrouw stelt ook wel eens zo'n vraag (geloof het of niet, ook vrouwen kunnen vreemd gaan) en die krijgt dan ook de wind van voren. Het gaat meer om het principe: van twee walletjes eten, bedriegen, en mensen die niets misdaan hebben in de steek laten valt niet zo lekker. Dat zie je waarschijnlijk minder duidelijk als je er midden in zit.
Als je nog van je vrouw houdt (en zij hopelijk ook van jou), is er hoop. Maak schoon schip en werk aan je relatie. Die vriendin van 24 is natuurlijk jong en mooi en "zorgt goed voor je" (hoezo, je bent toch geen kind??), maar zal ooit haar eigen weg gaan. Op een ouwe fiets moet je het leren, hè...
Nog even over je dochter die je zo hoog acht
Hoe zal zij over jou denken als ze weet hoe jouw liefdesleven is??
Ik vind het trouwens onverstandig dat jullie samen een kind hebben gekregen toen het al niet zo goed meer ging tussen jullie. Maar dat is nakaarten. Ik snap ook niet dat je zeven, acht jaar zonder seks laat gebeuren. Mijn man zou na drie maanden toch echt samen met mij zoeken naar de oorzaak van dit tekort en daaraan gaan werken.
Vind het ook apart dat je het idee hebt dat kleine kinderen vooral een zaak voor moeders zijn en hun vader nog niet zo nodig hebben. Je relatie met je kind groeit van jaar tot jaar, daar stap je niet halverwege in omdat je het dan als vader interssant gaat vinden.
terug
Verover je vrouw terug. Je vindt haar nog aantrekkelijk en je houdt van haar. Maak er werk van! Trek er samen een paar dagen tussen uit.
Waarom bang zijn dat zij jou gaat bedriegen terwijl jij haar al bedrogen hebt.
Man hier
De kans is groot dat je over tien jaar inderdaad terugkijkt op deze periode als het moment waarop alles in duigen viel. De levensvatbaarheid van je 'affaire' is twijfelachtig. Dat het de eerste 1 of 2 jaar fantastisch is zegt niet veel, daarna gaan er veel relaties kapot. Zeker als ze gebaseerd zijn op ontrouw. Je dochter raakt zeker beschadigd en dat heb je de rest van je leven op je geweten.
Helemaal geen sex lijkt me ook niet echt aanvaardbaar, dus zoek dat buitenshuis, via second love o.i.d. Er zijn vrouwen in net zo'n positie als jij.
Bromvlieg
Jij stelt de vraag: Hoe zal zij over jou denken als ze weet hoe jouw liefdesleven is?
Wat heeft dat kind met het liefdesleven van haar vader te maken? Ouders hoeven toch niet verantwoording af te leggen over hun liefdesleven aan hun kinderen? Al doen de ouders aan sm, al hangen ze elke avond naakt aan de kamerlamp (als de kinderen naar bed zijn), al zijn het swingers, daar hebben de kinderen toch niets mee te maken?
Ik heb in de tweede of derde posting van dit draadje aangegeven dat het mij verstandig lijkt dat de vraagsteller terug gaat naar zijn vrouw en niet van twee walletjes eet, maar dat zeg ik meer uit het standpunt dat hij nu zijn vrouw bedriegt en zichzelf geweldig vindt omdat hij een 24-jarige aan de haak heeft geslagen. Die vriendin is natuurlijk geen blijvertje. Ook daar slaat de sleur toe als hij met haar gaat samenwonen, maar het ergste vind ik het bedriegen.
En dat is niet het bedriegen van het kind, maar van de vrouw.
Adinda
Als een vader als voorbeeld geeft dat hij zijn vrouw bedriegt, is dat wel degelijk iets wat een kind raakt. Kinderen kennen hun ouders heel goed. Daden spreken veel luider dan woorden. Een liefdeloze relatie met zijn vrouw en het erop na houden van een tweede vrouw zal niet zonder effect blijven. En dat terwijl hij schrijft het allerbeste met zijn dochter voor te hebben.
Moeilijker maken
Kijk uit dat je vriendin niet zwanger van je raakt (oftewel: gebruik condooms, want hoeveel zijn er niet die zeggen aan de pil te zijn en toch zwanger raken, zeker als ze een kinderwens hebben?)!
Echt, een kind bij een vrouw vraagt al genoeg van je (je relatie met je vrouw en zorg voor je kind), een affaire ernaast maakt het al ingewikkeld, maar als je nog een kind krijgt bij je vriendin, wordt het pas echt gecompliceerd. En daar wordt altijd tenminste een (je dochter), maar vaak meer mensen de dupe van (incl. het kind dat dan nog geboren moet worden). Echt niet doen!
Als je breekt met je jonge vriendin zul je zien dat je over een tijdje echt wel zonder kan.
Richt je energie op de relatie met je vrouw. Kijk waat je daar aan kunt verbeteren. Geef haar positieve aandacht, vraag waar zij behoefte aan heeft, doe leuke dingen.
Dat zal je dochter in elk geval het fijnste vinden.
over de bank
" Maar mijn vriendin zegt als ik geen papa kom spelen ik ook geen bank moet spelen". Dat zegt ze nu. Kinderen kosten best een hoop geld, eigenlijk. Als ze zich later bedenkt dan moet je alsnog over de brug komen. Die kans is niet geheel uit te sluiten. Met name niet als zij toch meer van je verwacht dan jij van plan bent te geven. Niet alleen financieel, maar vooral op andere gebieden.
" maar dat ik er dan inderdaad vrede mee zou moeten hebben indien zij iemand vind die het ok vind om papa te spelen voor haar/ons kind". En jij denkt dat dat een succes wordt? Kind wordt geboren, vriendin blij, jij komt kijken, bent eigenlijk toch ook best wel trots op dat hummeltje, je gaat je aan dat kleintje hechten, koopt regelmatig kleren en schoenen en speelgoed, en dan raakt het uit, er komt een leuke nieuwe vent in haar leven (jonger, slanker en met beter haar, stel ik mij zomaar voor...) en die erkent het kind en jij hebt het nakijken.
Gezellig.
O, en ik ga nog even door: enige jaren later komt je vrouw erachter dat je haar jarenlang hebt bedrogen en een kind hebt met een ander, en schopt ze je eruit.
Nog gezelliger.
Nou ja, je weet eigenlijk wel wat je te doen staat. Nu nog even door die zure appel heenbijten.
Groeten,
Temet
overigens
De mogelijkheid bestaat ook dat je het nakijken hebt zonder dat er een andere man in het leven van je vriendin is. Als zij de hele situatie gewoon zat is en besluit dat ze je beter kwijt is dan rijk kan ze je alle contact met het kind onthouden, en als jullie daar dan niet samen uitkomen is de enige optie het starten van een rechtszaak. Dat kan je natuurlijk ook voor je wettige echtgenote en oudste kind verborgen houden, maar het wordt wel erg ingewikkeld.
En dan kan je natuurlijk denken "ja, maar dat zal zij niet doen", of "ja, als ze dat doet kan ik dat probleemloos accepteren", maar zoals een vroegere vaste forummer altijd zei:"assumption is the mother of all fuck-ups". De praktijk blijkt weerbarstig. Ik kan het weten, ik ben als jurist wel eens bij dat soort procedures betrokken 
Groeten,
Temet
Kinderwens
Ik weet niet hoe groot je eigen kinderwens is, maar waarom niet een tweede kind met je eigen vrouw? Dat kan net zo'n prachtige zoon of dochter worden als je eerste.
Tsjor
@ tsjor
Dat er geen 2de kind is gekomen is omdat mijn vrouw dit niet wou. De keuze wanneer onze dochter er is gekomen is ook haar keuze geweest, als het aan mij alleen had gelegen had ik 2kinderen gehad en was dit een 8-tal jaar eerder geweest dan nu het geval was.
Mooi aanknopingspunt
Om dit nog een keer op tafel te leggen. In het kader van 'kiezen voor elkaar' kun je ook elkaars 'wensen' opnieuw bezien. Maar ik vrees dat je vrouw niet weet hoezeer jij 'op de schop' hebt gezeten, dus je zult veel werk meten verzetten om de relatie weer respectvol en liefdevol te maken.
Tsjor
@ temet
Ik besef dat ik ook dit ander kind graag zal zien en dat ik geweldig in de knoop zou zitten met mezelf. Het is niet omdat ik niet voor dit kind zou moeten zorgen dat ik daarom niet besef dat er nog 1van mij rondloopt. Ik ben bang voor alles wat kan komen. Ik heb tegen men vriendin gezegd dat ik het zo niet weet met het kind, maar nu heeft zij toch problemen met waar ze in godsnaam op wacht. Ze wil op me wachten en voor haar voelt dit dan als ten opzichte naar mij toe dat ze zou bewijzen dat ze me graag ziet. Maar omdat ik haar al verschillende keren heb gezegd dat ik men dochter niet kan achterlaten heeft zij nu al iets van waar wacht ik dan op. En nee ik heb idd niet volledig gebroken met haar. Al wat er beslist is is dat ik men dochter niet in de steek laat.
Zweven
'Al wat er beslist is is dat ik men dochter niet in de steek laat.' Aan je dochter zit nog een vrouw vast, namelijk jouw eigen vrouw. Je laat alles en iedereen nu maar zweven, terwijl je eigenlijk al weet dat een gezin vormen met je jonge vriendin geen reële optie is. Heeft zij er geen moeite mee dat ze een gezin kapot maakt?
Tsjor
algemeen antwoord
Seks is niet het belangrijkste in een mensenleven. Het kon me tot voor kort ook helemaal niet schelen dat ik het niet had. Je vervangt al het emotionele stilaan door andere zaken. Je koopt dingen en je daar heb je stilaan vrede mee. Ik besef heus wel dat het het beste zou zijn mijn vriendin te laten gaan, maar ik vind het gewoon zo moeilijk. Zij laat mij terug zien dat er meer in het leven is dan een mooie auto enzo, zij laat mij voelen wat ik in 12jaar niet gevoeld heb en zelfs dan nog was het niet hetzelfde als nu.. En ik besef dat dit gevoel naar elkaar toe misschien niet blijft duren. Daarom ook dat ik zo een schrik heb om met haar opnieuw te beginnen. Wat als het uiteindelijk helemaal niet zo geweldig bleek of ze me beu is en me achter laat? Dan heb ik ons gezin uit elkaar gescheurd voor niets. Het is zoals zij zegt maar 1kleine beslissing maar wel 1die verschillende levens totaal overhoop haalt. Zowel dat van mij en haar maar ook dat van men dochter en vrouw. Het is niet dat ik het thuis slecht heb, er is geen ruzie. Er is gewoon een afstand tussen mij en mijn vrouw, maar die is er al jaren, maar voor mijn dochter is wel alles heel normaal.
en nog steeds
ben je een superegoïst.
Ik lees het weer: "Wat als het uiteindelijk helemaal niet zo geweldig bleek of ze me beu is en me achter laat? Dan heb ik ons gezin uit elkaar gescheurd voor niets". Het gaat jou totaal niet om enige morele overwegingen. Gewoon alleen je eigen achterna en kijken in welk bedje je het beste terecht kan.
gr Angela
tussen "eigen" en "achterna" had ik iets getypt tussen < > maar dat is weggevallen. Misschien maar beter ook :-)
Ze heeft ongelijk
' Het is zoals zij zegt maar 1kleine beslissing'. Ze heeft ongelijk en dat weet ze zelf goed, want voor haar is het ook een 'drama' als je haar in de steek laat of niet wilt zorgen voor een kind. Het is allemaal haar levensdoel, als dat wegvalt blijft er niets over 'om op te wachten'. Met andere woorden: ze weet heel goed hoe belangrijk je primaire relaties zijn. Dat zij het een kleine beslissing noemt tekent haar gebrek aan levenservaring. Of ze is gewoon dom.
Je hebt gelijk, het is geen kleine beslissing, maar een die heel veel levens overhoop haalt.
Het was een mooie tijd, je hebt er nieuwe dingen mee kunnen ontdekken, maar die mooie tijd zal niet blijven (doet die zelden in elk geval) en als je dan even goed nadenkt weet je dat het per slot van rekening alleen maar ellende geeft. Dank haar hartelijk voor de mooie tijd en wens haar veel geluk met het vinden van een goede partner.
Tsjor
Twijfelaar
Klinkt alsof je vriendin hoopt dat een kind ervoor zal zorgen dat je toch voor haar kiest en niet voor je vrouw. Daarin gaat ze dan teleurgesteld worden, en dat kan een hoop ellende geven (zeker voor haar, maar allicht ook voor jou)
Ik zou bijna zeggen: geef dit forum even haar e-mailadres, dan kunnen we haar allemaal een mailtje sturen met de strekking "meid, snap het dan, hij gaat niet bij zijn vrouw weg, zet hem aan de dijk en zoek een ander met wie je wel een toekomst hebt".
Jij moet kiezen. Of je kiest voor je vrouw en je kind, of je kiest voor je nieuwe vlam, waarbij je zoals gezegd moet beseffen dat de glans van die nieuwe relatie op enig moment ook wel af is, dus wat moet je dan. En als je besluit (vooralsnog?) bij je vrouw te blijven dan is het enige nette dat je kan doen je vriendin duidelijk maken dat ze van jou echt niets meer te verwachten heeft, en daar ook naar handelen en de relatie verbreken. Zoals Tsjor al heeft opgemerkt.
Groeten,
Temet