U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Scheiden en eigen bedrijf
Ik werk in een eigen bedrijf, mijn man en zijn broer zijn de directeuren. Ik heb besloten dat we beter niet meer onder een dak kunnen leven.Hier zijn al jaren aan vooraf gegaan , en ik geef niks meer om hem, ben niet gelukkig, probeer dat niet te laten merken, en heb er dan ook veel stress van, we hebben ook kinderen. Het is erg lastig, als ik dit besluit ga mededelen..omdat ik dus werk bij hem. Heeft iemand wel eens in dezelfde situatie gezeten ? Ik denk dat ik een andere baan moet zoeken, maar als dat niet lukt.. recht op tijdelijke ww ? ziekmelden vind ik ook zo schijnheilig.Ik heb officieel recht op 25% van de aandelen, het is een BV. Maar ik wil ook niet een faillisement op mijn geweten hebben. Ik heb het gevoel dat ik gevangen zit, ik wil weg, maakt me niet uit of ik op een hutje op de hei zit, iedereen lijdt eronder nu.
Laat je uitkopen
Als aandeelhouder ben je wel in loondienst bij de bv, maar als aandeelhouder heb je niet dezelfde rechten als een werknemer, de kans op ww is vrijwel nihil. Dan blijft er over dat je je laat uitkopen. Kijk de oprichtingsakte er maar eens op na of anders de aandeelhoudersovereenkomst. Ik zou de waarde van de aandelen laten vaststellen door een onafhankelijk accountant, bij voorrekenen RA-accountant. als jullie zaak een goed lopende zaak is, moet een aderlating van 25% mogelijk zijn, eventueel in termijnen te betalen. Dat geeft jou ook de financiële ruimte om een nieuwe start te maken. Soms moet je echt wat meer egoïstisch zijn...
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Probeer dat niet te laten merken
Probeer dat toch eerst wel te laten merken aan hem en neem hem mee in alles wat je nu aan het bedenken bent. Je hebt nog niet verteld? Ik denk toch dat je daar moet beginnen.
Het zijn overigens ook twee dingen, niet meer onder een dak leven en niet meer in het bedrijf werken. Zijn die voor jou aan elkaar gekoppeld?
als ik dit besluit ga mededelen... Probeer eraan te werken dat de beslissing om te scheiden door jullie beiden wordt genomen, dan kun je ook met elkaar bespreken hoe alles het beste kan verlopen. Ook voor de kinderen. En voor je eigen onderdak en inkomen.
Tsjor
Alimentatie
Tsjor:
'Probeer dat toch eerst wel te laten merken aan hem en neem hem mee in alles wat je nu aan het bedenken bent. Je hebt nog niet verteld? Ik denk toch dat je daar moet beginnen."
En in aanvulling, zeg tegen hem, zo snel mogelijk, dat je er geen behoefte aan hebt om hem failliet te laten gaan. Dat is namelijk (ook rationeel) niet echt in jouw belang, omdat een niet-failliet bedrijf betekent dat je ex inkomen heeft, en inkomen betekent alimentatie.
Dank
tinus, daar had ik nog helemaal niet aan gedacht inderdaad, bedankt voor het meedenken (allemaal).
Ik durf het nu nog niet te vertellen, 7 jaar geleden wilde ik ook al scheiden.. maar heb het niet doorgezet, mede door zijn heftige reaktie. en dat hij meteen riep dat het bedrijf failliet zou gaan door mij. HIj begon ook vrijwel direct tegen de kinderen over wat 'mama' allemaal wilde en wat ik had gezegd tegen hem. Erg kinderachtig en laag om de kinderen erbij te betrekken, en ik vond dat zo kwalijk. Ik had het graag op het nivo van de kinderen verteld, nadat hij afgekoeld was en het geaccepteerd had..Hij wordt heel erg kwaad, ik weet het zeker, en ik moet me op het ergste voorbereiden als het kan. Alles regelen wat ik kan voordat ik het vertel. Straks zet hij me eruit of zoiets, ik heb geen familie meer (overleden) om op terug te vallen. Ik heb me nu stiekem ingeschreven bij een woningbouwvereniging, ik heb gelezen dat ik 51 maanden extra maanden wachttijd krijg als het om een scheiding gaat. Dat is wel een opluchting, het kan me niks schelen waar ik terecht kom, ik kies voor mezelf nu, ik leef al te lang andermans leven.
Andermans leven
51 maanden wachten op een eigen woning is wel erg lang om andermans leven te leiden. Ik kan me voorstellen dat je man nog kwader wordt als blijkt dat je alles al voorbereid hebt voor een scheiding voordat je het hem vertelt. Je kinderen zijn inmiddels zeven jaar ouder. Maar vooral: hij moet toch weten dat je ongelukkig bent. Als dat tot hem doordringt (kan enige tijd duren) dan kan hij ook de stap naar een scheiding begrijpen. Ondertussen kun jij eraan werken om toch een eigen leven op te bouwen. Je werkt nu in jullie bedrijf. Wat zou je willen? Is er een reden waarom je man en broer direkteur zijn en jij niet? Zou je ook direkteur willen zijn? Of zou je ergens anders willen werken? Kan het dat het bedrijf een ander inhuurt voor het werk dat jij doet? Of als je minder zou werken in het bedrijf van je man? Wat zou je nu willen? Je kunt daar nu al mee beginnen, met het opbouwen van je eigen leven. In alle openheid. Maar ook in overleg, in die zin dat je vraagt naar cijfers etc. om zelf ook te zien of een faillissement daadwerkelijk het gevolg zou zijn als jij je terug zou trekken uit de zaak. Zelf constructief meedenken dus.
Op de tweede plaats denk ik dat je conflicten bij een echtscheiding niet kunt vermijden. Het is nogal wat om een relatie uit elkaar te zien gaan. Dat iemand heftig en verkeerd reageert, dat kan zo zijn. Daarom iemand in het ongewisse laten en alles stiekem regelen, dat zou ik dus liever niet doen. Dan maar door de zure appel heen bijten, zelf rustig en overtuigd blijven van je eigen koers, en hem de tijd gunnen om uit te razen en de realiteit onder ogen te zien.
Tsjor