U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
samenwonen of lat relatie
Het volgende wil ik graag aan jullie voorleggen: ben een gescheiden vader met 2 kinderen in de puberleeftijd van 13 en 16 jaar. Heb een lieve vriendin met 2 jongere kinderen van 5 en 7 jaar (sinds 1,5 jaar). Wij wonen 85 km van elkaar vandaan en in eerste instantie heb ik erover gedacht om naar haar te verhuizen omdat mijn kinderen ouder zijn en mijn werk ook bij haar in de buurt is. Een aantal maanden hebben we dit geprobeerd. Om het weekend een lang weekend en door de week ging ik dan 1 dag terug. Dit bleek niet te werken om verschillende redenen: sociale leven is in hun geboorteplaats, afstand is een barrière en het samengesteld gezin in het weekend zaten ze niet op te wachten, plus mijn dochter wil graag vaker bij me zijn of in elk geval de mogelijkheid hebben om na school bij me langs te komen.
Mijn vriendin is heel goed met de situatie om gegaan, ze legt geen druk op mij of mijn kinderen en ziet ook wel dat dit beter is. Nu wil mijn vriendin het omdraaien en dat zij met haar kinderen verhuist naar mij zodat we toch een gezin onder 1 dak kunnen vormen.
Ze heeft op dit moment een eigen huis, werk in de buurt en de kinderen zitten op een lagere school in de buurt van haar ex. Ze heeft een goede verstandhouding met haar ex en heeft al besproken dat ze graag meewil naar mijn woonplaats. Haar ex ondersteund haar maar de kinderen blijven wel op de lagere school waar ze nu zitten dus op 85 km afstand. Dit brengt veel praktische uitdagingen met zich mee (kinderen ’s ochtends 1 uur in de auto naar de school op ma, do en vrijdag) Ze heeft co ouderschap en elke weekend (za (ophalen 170 km) en zo) heeft ze haar kinderen waarop ze dan maandagochtend naar school gaan. (ma en di bij haar ex) en woensdagmiddag haalt zij ze dan op uit school en dan zijn ze tot vrijdagochtend bij ons. Verder moeten we naar een groter huis opzoek met in elk geval 4 of liefst vijf slaapkamers.
Nu komt mijn vraag: kan ik dit verlangen van mijn vriendin? Voor de duidelijkheid ik heb haar niet gevraagd om te verhuizen. Ze wil dit zelf en gaat voor de liefde en daarbij is ze van mening dat een lat relatie niet werkt op termijn. (Ik wil in elk geval tot de jongste 18 jaar is bij hun in de buurt blijven wonen).
Mijn angst ligt in het feit dat het reizen (met name voor de kinderen) en de energie die dit kost op termijn ook zijn weerslag heeft op de kinderen en mijn vriendin. Ik zou het heel erg vinden als zij en /of de kinderen dit niet trekken en r achter komen dat ze een verkeerde keuze heeft gemaakt. Het verkopen van haar huis en samen een nieuw huis huren/kopen is een ingrijpende beslissing die je niet zomaar weer terug draait. Met dit samen wonen belast ik niet alleen haar kinderen, maar ook haar ex en wellicht ook mijn kinderen. Indien we zouden besluiten voor een latrelatie dan belasten wij alleen elkaar (omdat je dan geen gezin onder 1 dak vormt en maandelijks ongeveer 15 dagen niet bij elkaar woont). Ik hoop dat er mensen zijn die mij een richting kunnen geven wat te doen / welke richting te kiezen.
Alternatief?
Kun je naar haar woonplaats verhuizen, bij voorkeur een huis vlakbij.
Jou pubers kunnen al reizen. Zorg dat ze genoeg eigen ruimte en vrijheid bij jou hebben en inderdaad na school even langs gaan is dan wel een probleem. Andersom zijn de problemen veel groter gezien de afstand en de leeftijd van de kinderen.
Ik zou er niet aan beginnen
Ik denk inderdaad dat de weerslag op de kinderen en op je op vriendin groot is. 85 km enkele reis is veel, vergis je daar niet in.
Is het niet beter dat jullie samen bij jou zijn als zij haar kinderen niet heeft? En dat jullie vaker samen bij haar zijn als jij jouw kinderen niet hebt.
Een uitgebreide latrelatie dus. Het lijkt me eerlijk voor haar kinderen als jullie voorlopig op en neer reizen.
Wij wonen 6,5km van de basisschool waar mijn jongste twee op zitten en dat is in de praktijk al best ver. Met name met speelafspraken en de combinatie met sport/hobby. Dan wil de ene bij pietje spelen die 2 km de andere kant van school op woont, en de andere moet naar sport wat 4 km van huis de andere kant op is (en dus ruim 10 km van school) en dan moet iedereen ook weer opgehaald enz.
85km enkele reis van en naar de basisschool? Dat is niet vol te houden! Ik zou dit niet eens als optie overwegen.
Wat dan wel, dat is een lastige. Ik zou het denk ik toch voorlopig zoeken in uitgebreid latten. Tot jouw kinderen op zichzelf gaan wonen en dan verhuizen naar de woonplaats van je vriendin. Het is niet anders voorlopig.
Proefperiode.
Het lijkt me ook een hekel punt dat jou pubers een samengesteld gezin in het weekend niet zagen zitten. Jij hebt bij je vriendin gewoond en dat gaf toch wat problemen. Huizen nog niet in de verkoop, eerst een proefperiode bij jou. Dan kan je vriendin uittesten hoe het is om 's morgens met de kinderen 85 km te reizen naar school en werk.
Het leeftijdsverschil tussen jullie kinderen is groot, twee verschillende fases, ik zou vooral willen weten hoe dat loopt, inclusief normale strubbelingen en opvoeddingetjes.
Mijn zoon is 17, ik zou er niet aan moeten denken om weer 2 van die kleintjes in huis te krijgen. En...mijn zoon zit er ook niet op te wachten.
Dus eerst een proefperiode, met zijn allen in jou huis.
Lat 12 jaar
Hi Ron,
Ik me zelf rekenen tot lat expert want ik lat al 12 jaar.
Afstand 40 min met auto en 90 min met ov.
Mijn zoon van toen 11 en zijn thuiswonend kind 20.
Het contact tussen beide kinderen is goed gekomen.
We gaan nog steeds om t weekend naar de andere locatie en woensdags is hij altijd bij mij.
Pffff.....wat vond ik dat zwaar eerlijk gezegd. Hij ook.
Er komt een hoop bij kijken bij t latten
Een hoop Geplan in ieder geval, geregel, gesjouw, file, kou, treinoponthoud, ziekte, verjaardagen, feestdagen, schoolactiviteiten, werkdruk, overwerk, boodschappen,
Jij hebt straks vier kinderen bij elkaar, dus tel daarbij op de problemen rondom samengesteld gezin die kunnen ontstaan. Dan de praktische problemen met ex, bezoek, school enz.
Wij vonden het beiden een uitdaging enerzijds , anderszijde heeft onze keus voor elkaar gemaakt dat we hwt latten zo lang volhouden.
Jullie hebben een kleine nadeel op ons dat er twee hele jonge kinderen bij betrokken zijn.
Die moet je niet willen belasten met dit nomadenleven.
Of jullie kiezen voor een middenweg...halverwege jullie woonplaats iets nieuws zoeken zodat de afstand naar school en ex en vader minder wordt.
Het is ook belangrijk om met elkaar te bespreken wat jullie intenties zijn naar elkaar toe.
En de kinderen langzaam voorbereiden wat gaat komen als jullie idee serieuze vorm aanneemt.
Kinderen kunt je erbij betrekken, maar geen invloed laten hebben op jullie besluiten.
Ben benieuwd wat jullie gaan doen
Advies
Advies hierin is moeilijk te geven....De emoties zijn net zo belangrijk als ratio naast de praktische en financiële kant
Opties zijn er wel;
-Jullie gaan om t weekend bij elkaar met of zonder kinderen
-een van jullie reist in t weekend altijd naar de ander met of zonder kinderen
-een van jullie verhuist naar de locatie van de ander
- iets nieuws zoeken halverwege jullie woonplaats
Een maand 85 km rijden is leuk maar niet 16 jaar lang ;-)
Ervaring
Doe het niet is mijn advies.
De vader van mijn kinderen is op ongeveer een uur autorijden gaan wonen van onze kinderen. Voor de kinderen is het echt waardeloos dat ze om het weekend en in vakanties niet in hun eigen omgeving zijn. Inmiddels zijn het pubers en gaan ze al vijf jaar op en neer. Meer dan fiets afstand van de andere ouder is gewoon niet fijn voor kinderen. Bij hun vader leven ze altijd uit hun koffer en hebben geen eigen plek. Het is lastig met sporten, feestjes van klasgenoten, werken aan huiswerkopdrachten met meerdere klasgenoten etc. Nu is de oudste er aan toe om een baantje te gaan zoeken maar een weekend baantje houdt in dat hij zijn vader amper nog zou zien want de reistijd is te lang om tussendoor nog naar zijn vader te gaan. Doordeweeks is hij vaak pas om 17:00 uur uit school en sport twee avonden. Dus ook geen tijd.
Mijn advies in het belang van de kinderen zou zijn: zoek elkaar op in de weekenden en wacht tot je pubers oud genoeg zijn en een zelfstandig leven hebben.
niet realistisch
mijn vriend en ik wonen net samen, na ruim een jaar latten (best wel snel). hij woonde in amsterdam en ik in haarlem, geen al te lange afstand dus. hij heeft twee kinderen, een van bijna 19 en eentje van ruim 15. het kind van 19 blijft bij zijn moeder wonen in amsterdam, maar ging toch al niet logeren bij pa in amsterdam ondanks het feit dat pa en ma op 2 kilometer afstand woonden. Jongste gaat hier om het weekend komen en een keer in de week op woensdagavond (pa haalt hem op van school en brengt hem donderdagochtend naar school). het gaat pittig worden voor zoon van vriend en vriend maar is door de geringe afstand nog te doen.
maar nu, wat je vriendin wil doen lijkt mij ontzettend belastend, niet alleen voor haar maar vooral voor haar jonge kinderen, want het betekent dat ze nooit uit school spontaan mee kunnen naar een vriendje, hoe gaat het straks lopen met zwemles en sporten, etc. Ik sluit me aan bij de anderen, latten is op het ogenblik beter. Of jij in haar woonplaats en je eigen kinderen minder zien. Maar of het eerlijk is tov je kinderen.
ik zou het niet doen. het gaat op de lange termijn niet werken.
sini
Ik zou het niet doen
Ik heb de zelfde ervaring als Mii, afstanden zijn voor kinderen absoluut niet fijn en dat is in jullie geval iets dat bijna dagelijks zou meespelen.
Latten is niet voor iedereen optimaal en geeft veel onrust en geregel maar ik denk dat de nadelen beter bij jullie kunnen liggen dan bij de kinderen. Jouw vriendin heeft co-ouderschap, de helft van de tijd kan ze dan iig bij jou zijn. Ik zou de huidige situatie optimaliseren en dan een plan maken voor de toekomst op het moment dat jouw kinderen het huis uit gaan.
Eens met andere schrijvers
Niet doen. Gewoon lekker blijven latten totdat jouw kinderen (die zijn er zeer waarschijnlijk eerder aan toe) de deur uit zijn. Houdt ook rekening met het feit dat het kan gebeuren dat jullie relatie geen stand houdt en wat dat voor gevolgen heeft.
Niet doen
Ook ik ben het eens met de voorgaande schrijvers. Niet doen.
Ik vind het zelf echt bijzonder dat je vriendin dit bedenkt met twee van die kleine kinderen. Arme kinderen. Aldoor maar in de auto, niet kunnen afspreken, ingewikkeld als ze willen gaan sporten. Hoe moeilijk kan je het leven van die kinderen maken.
Maar daarnaast, je schreef dat de eerdere oplossing (jij bij haar in de buurt)niet werkte, o.a. omdat jouw kinderen het samengestelde gezin niet zagen zitten!
Dus hoezo wil je dan toch weer een samengesteld gezin gaan vormen (alleen dan bij jou in de buurt)?!
Dat vinden jouw kinderen dan toch nog steeds niet leuk? (en ik kan me daar iets bij voorstellen)
terugkoppeling
Dank iedereen voor het inhoudelijk reageren. Doet me goed die ervaringen en meningen te horen!
Latten ipv samenwonen is voor mij ook de komende jaren het beste (tot mijn dochter 18 jaar is = over 5 jaar).
Ben zelf ook van mening dat de tijd die we de kinderen van mijn vriendin vervoeren energie kost van iedereen. Probeer zelf rationeel te zijn en bij mij wegen meer de nadelen (schoolactiviteiten, vriendjes en afspreken, reis stress etc.) dan het onder 1 dak samenwonen. Aan de andere kant is mijn vriendin zo vol vertrouwen (zij moet nml het meeste halen en brengen) heeft bergen energie en wil hier vol voor gaan (liefde overwint). Zij is bereid om alles er voor te geven: (het huis verkopen, ze heeft al met haar ex gepraat voor toestemming en flexibiliteit (en gekregen) met haar werkgever gepraat en misschien het belangrijkste met haar kinderen. Iedereen staat er positief in ... behalve ik, ik zie nogal wat beren.
Wat zou het in de praktijk betekenen: ma kinderen naar school brengen 's avonds gaan ze naar haar ex tot en met woensdagmiddag. Woensdag haalt mijn vriendin ze op en donderdag breng ik ze naar school en haal ze om 15:00 uur op /of mijn vriendin. Vrijdag breng ik ze 's ochtends waar ze na school na haar ex gaan. Vervolgens zaterdag worden ze opgehaald 's middags. Zoals gezegd brengen is 50 min en op al dagen behalve de zaterdag werken wij daar in de buurt. Over 5 jaar gaan haar kinderen naar het voortgezet onderwijs en zouden we terug kunnen verhuizen. Mijn kinderen komen elke donderdag en om het weekend do t/m maandag. En tussendoor als ze zin hebben.
Denk dat ik samen met mijn vriendin het latten moet bespreken zo kunnen we de ene week 6 dagen bijl elkaar zijn en de andere week 3 dagen. Geeft rust voor iedereen.
Ik word al moe
als ik het schema lees... En dan te bedenken dat je dit jaren moet volhouden. Ik begrijp heel goed dat je vriendin heel graag wil samenwonen, maar het hele plan ademt teveel positivisme naar mijn idee. Rijden door weer en wind, ijzer, sneeuw, week in, week uit. Het wordt een blok aan jullie been, en zal tegen jullie gaan werken op den duur. Denk ik. En dan al die onrust die het meebrengt in jullie samengestelde gezin.
Ik lat al jaren, mijn partner woont 5 kwartier rijden bij mij vandaan. Hij heeft gedeelde zorg voor zijn kinderen, bij mij wonen mijn kinderen, die om het weekend naar hun vader gaan. Deze weekenden hebben vriend en ik onze tijd. Is het ideaal? Voor de kinderen is dit in hun situatie denk ik de meest wenselijke oplossing. Die groeien op in hun vertrouwde omgeving, met vrienden en school, sport en bijbaantjes. En hoeven zich niet te voegen in een nieuw, samengesteld gezin. Voor ons wat minder: je ziet elkaar minder dan wenselijk zou zijn. Dat is waar. Maar allebei zijn we van mening dat deze oplossing op dit moment de hoogst haalbare voor de relatie is. Daar moeten en mogen we het mee doen.
In jullie geval zou ik denk ik toch eerst nog een jaar wachten, om te kijken hoe de vlag er dan bij hangt. Is de wens om samen te wonen nog steeds hevig aanwezig, dan kan je vriendin altijd nog het huis verkopen. Sterkte met alle overwegingen!
tegen jullie werken
zoals Gerber aangeeft; het kan tegen jullie werken en wat dan?
ik zou sterk adviseren; te latten. desnoods bekijk je de situatie per jaar en dan de plannen elk jaar bijstellen.
jullie kennen elkaar nog zo kort...jullie leven nog op een roze wolk en indd met de liefde overwint alles gedachte.....helaas werkt dat niet altijd zo.
door te latten kunnen jullie erachter komen hoe of jullie karakters bij elkaar passen.jouw vriendin is slagvaardig en daadkrachtig maar niet realistisch vind ik. in deze is realisme en haalbaarheid ook van belang. Jouw nuchterheid kan haar realisme misschien indammen wat ten goede uit kan komen voor jullie wilde plannen of haar wilde plannen
en daarbij denk aan de kinderen....aan het belang van de kinderen en niet aan eigen belang
ehm...
Ik zou er denk ik wel moeite mee hebben als mijn partner alles al besproken heeft met alle partijen en bij wijze van spreken al met de koffers klaar staat, als ik nog niet eens weet of ik het wel wil. Het klinkt een tikkeltje manisch, hoe je vriendin hierin te werk gaat. Is er ook nog wel ruimte voor jouw mening? Hoe reageert ze als je zegt dat je het (voorlopig) niet ziet zitten??
Probeer het eens voorzichtig uit
Ik zou zeggen: maak eerst eens een begin met een dag per week reizen en kijk hoe dat bevalt. Dus breng ze op maandag weg. Dan kan je vriendin blijven tot woensdag. En dan vanaf zaterdag weer. Dat is veel minder ingrijpend voor de kinderen.
Niet doen, of andere verblijfsregeling
Ik zou het ook echt niet doen. Te uitputtend, en een jong samengesteld gezin is al uitputtend genoeg. En het is echt niet leuk voor de kinderen. Hoeveel vrije tijd hebben ze dan nog? Hoeveel quality time hebben jullie nog met jullie nieuw samengestelde gezin? Ik zie het somber in.
Als je vriendin dit toch wil doorzetten, kan ze misschien met haar ex regelen dat de kinderen meer bij hem en minder bij jullie zijn tijdens de schoolweek, zodat jullie bijvoorbeeld maar een keer per week de kinderen naar school hoeven te brengen en halen. Of een klassieke weekendregeling, waarbij de kinderen bij vader wonen en in het weekend en vakanties bij jullie komen?