Recht kinderen?

Mogelijkheden

Moeilijk. Je kunt wel omgang eisen maar net als bij ouders die omgang eisen wil dat nog niet zeggen dat het ook geeffectueerd wordt. Ook al is dat door de rechter besloten. Het verstoort ook de verhoudingen als je gaat eisen.
Het heeft ook te maken met de mogelijkheden die iemand heeft. in jou geval, kinderen kunnen maar weinig bij vader terecht, is daar een reden voor die niet verdwijnt als de rechter anders beslist.
Maar ik begrijp dat je meer voorspelbaarheid zou willen bij vader. Daar zou ik op inzetten bij hem. Stuur hem een mailtje met een voorstel waarvan je denkt dat het voor hem haalbaar zal zijn.
Even afwachten of het dan ook lukt, maar even daarop blijven inzetten kan nuttig zijn. Voor jouzelf blijft het onvoorspelbaar, dus ik zou er op rekenen dat er op vader niet te rekenen valt en dan maar zelf beschikbaar blijven in geval het hem niet lukt. Kinderen kunnen niet tussen de ouders in komen te staan.

triest

Ik weet het niet. Ik vind zoiets hartverscheurend, net zo erg als je kind weg houden bij een andere ouder. Maar als je een ouder die niet wil, toch gaat verplichten... is dat goed voor de kinderen? Het lijkt me voor de kinderen niet prettig om ergens te moeten zijn waar ze niet welkom zijn...

Lastig, hoor. En onbegrijpelijk ook.

Hoe oud zijn de kinderen?

Als ze oud genoeg zijn kunnen ze zelf naar de rechter stappen, eventueel met iemand die voor hun belangen opkomt. Hopelijk beslist de rechter dan dat er een vorm van mediation komt voor de kinderen en hun vader (zonder jou) en kunnen ze dan rustig met elkaar praten en uitzoeken wat wel of niet mogelijk en wenselijk is.
Wellicht kunnen de kinderen ook bij centrum voor jeugd en gezin informeren naar mogelijkheden voor mediation.
Je vraag was of kinderen zoiets zouden kunnen 'eisen'. Ik zou het dus niet vóór hen gaan eisen.

Tsjor

maar

'Dat zij het recht hebben om hun vader te bezoeken op bepaalde dagen dus'

Waarom zou je willen eisen dat de kinderen ergens heen moeten waar ze niet welkom zijn? En hoe zie je dat in de praktijk voor je, als de kinderen voor de deur staan en pa doet gewoon niet open?

Jouw taak in dit verhaal

Ik sluit me volledig aan bij mijn voorgangers. In theorie kun je dit afdwingen want is een ouder verplihct tot omgang, in praktijk zal het, als het al wordt opgelegd, ofwel niet nageleefd worden of is er het grote risico dat het schadelijk is voor de kinderen.

Ik denk dat je je pijlen beter richt op je kinderen en het verwerken van wat vader doet. Ze laten weten dat het niet aan hen ligt, dat jij ze wel wenst en dat er mensen zijn die van ze houden. Dat is echt beter dan ze opdringen aan iemand die ze kennelijk niet moet. Je zou je kunnen laten begeleiden door een psycholoog hierin. Dus dat jij naar de psycholoog gaat voor handvaten, omdat een psycholoog je goed kan vertellen wat dit met een kind kan doen en hoe je de schadelijke effecten kunt verzachten of zelfs wegnemen.

Bedankt

Bedankt voor jullie reacties. Begeleiding van de kinderen gaat prima, daar heb ik geen hulp bij nodig. Soms denk ik dat het mij meer frustreert dan de kinderen.

Zoals gezegd is ex destijds van de een op de andere dag vertrokken, ingetrokken bij zijn nieuwe vriendin en binnen anderhalf jaar hadden ze samen een baby. Die baby lijkt nu alles te zijn en de kinderen hier tellen niet meer mee. (Zo ervaar ik dat dan, zo is het niet bedoelt). Ex past overdag op de baby, heeft daarom geen inkomen en betaalt daarom geen alimentatie voor de kinderen hier. Als er al kinderen welkom zijn, mag er maximaal 1 tegelijk komen, want meer kan niet ivm de baby. Eerder ving ex in de vakantie dan nog 1 kind op, maar ook dat kan niet meer, want hij heeft de baby. Weekendje daarheen mag ook niet meer, ivm de baby.

Natuurlijk gun ik die baby een vader, maar er zijn meer kinderen die graag een vader zouden hebben. En ik kan niet geloven dat hij zelf die vader niet wil zijn, maar ik denk dat iemand wat dat betreft behoorlijk wat druk op hem legt.

djeeeezz

wat een L*L. Excusez le mot. Je gaat uit elkaar. Ok, dat kan. Je gaat samenwonen. Kan ook. Dan krijg je samen een baby. Kan ook nog. Maar dan blijf je thuis om voor de baby te kunnen zorgen EN daardoor heb je geen inkomen meer om je eerst geborenen te kunnen bijstaan? Wat voor een sukkel ben je dan? Is er een rechter die hier toestemming voor heeft gegeven? Dat vraag ik me dan af.
Hoe gaat het in gezinnen waar een derde wordt geboren? Worden de eerste twee dan ook op straat gezet omdat ' het niet kan ivm de baby?'. Misschien moet je hem die vraag maar eens stellen.
Ik wens je veel sterkte, en alle liefde die je maar kunt gebruiken voor je kinderen.

in jouw geval

zou ik alleen maar blij zijn dat de vader hier zijn plichten niet nakomt. Uit eerdere draadjes meen ik je te herkennen, en dan zijn je kinderen beter af bij jou. (en dat zeg ik niet snel, ik ben erg voor samen ouders blijven na een scheiding).

Vader

Als hij geen vader wil zijn voor jullie kinderen, kun jij er niets aan veranderen. Wellicht dat je via een rechter kunt afdwingen dat hij wel gaat bijdragen in de kosten voor jullie kinderen, maar verder niet.

Ik begrijp jouw frustratie. Toch denk ik dat je het probleem moet laten liggen waar het hoort: bij je ex-man. Jij geeft jullie kinderen de ruimte om naar hun vader toe te gaan, verder kun je niet zoveel.

Helaas zijn er nu eenmaal mannen die geen oog hebben voor de puinhoop die ze achterlaten. Jij kunt daar niets aan veranderen. Afdwingen helpt al helemaal niets. Ik zou wel blijven aangeven bij je ex-man dat jullie kinderen hem graag wat vaker zouden willen zien en blijven vragen om omgang.

Emotie en verbijstering

Elke vader dient zijn verantwoordelijkheden te nemen, bovendien als hij dat niet doet, kan dat later erge gevolgen hebben voor de ontwikkeling van de kinderen.