Reageer ik overdreven? (nieuwe partner ex)

De kinderen?

hoe reageren de kinderen op haar?(hoe oud zijn ze trouwens?)
vinden ze het leuk als zij er bij is?
gaan ze graag naar hun vader?Dat is namelijk het belangrijkste.
want ook al gaat ze *onbewust* toch meemoederen,jouw kinderen weten echt wel dat jij hun mama bent,en dat zij de vriendin van papa is.

ik snap wel dat jij het erg snel vindt,misschien heb je de scheiding nog niet verwerkt(?),en doet het jou pijn.?
Dat is ook heel begrijpelijk.
maar je zal dit los moeten laten,je ex heeft zijn leven met de kinderen,en jij hebt jouw leven met de kinderen.

je voorstel om kennis te maken met haar ,is heel redelijk,ik zou ook willen weten wie er voor mijn kinderen zorgt.

Zolang ze maar lief voor hen is

zou ik er geen probleem mee hebben. Kinderen weten heel goed wie hun moeder is en wie de moeder "speelt". Dus als de kinderen er geen moeite mee hebben, doe ik ook niet moeilijk. Ik zal je het verhaal van mijn kinderen en de kennismaking met de vriendin van hun vader niet onthouden:
Zij kwamen erachter dat hun vader een nieuwe vriendin had, toen hij ze op kwam halen voor hun zomervakantie bij hem. Ze ging meteen drie weken mee op vakantie naar Spanje. Mijn kinderen vonden het geweldig. Ze ging na de vakantie meteen samenwonen met ex. Vonden ze ook hartstikke leuk, want er kwam meteen een jong hondje, en hun vader kwam met haar naar de sportwedstrijden kijken. En ze deden leuke uitstapjes in het weekend. Ik was ook blij: de kinderen werden goed verzorgt en kregen gezond eten, dingen waar ex geen waarde aan hecht. Het ging me alleen te ver dat ze aan de deur met de afspraken kwam bemoeien, en dat heb ik haar netjes verteld. Daarna hield ze bij de deur de afstand waar ik om had gevraagd.
Vijf maanden heeft het geduurt en toen was het uit, vriendin en hondje gingen de deur uit, het was afgelopen met de bezoekjes aan wedstrijden en met de uitstapjes. De kinderen waren erg teleurgesteld en wachten nu al een paar jaar tot vriendin nummer twee zich aandient, want dan komt er een nieuw hondje, heeft hun vader hen belooft.

Sus-anne

Hallo Sus-anne,

De kinderen zijn 8, 10 en 12 jaar. Nieuwe relatie van ex is sinds 8 weken. Wonen niet samen en zijn dat naar zeggen niet van plan. Ze staat bij de kinderen bekend als "een vriendin". Ze weten dus niet dat het zijn vriendin is. Erg pril dus.
Ze hebben haar nu 2x gezien en eigenlijk hebben ze er geen mening over. Halen hun schouders op. Wat ik begrepen heb gaan ze gewoon hun eigen gang, alsof ze er niet is.
Kinderen gaan gelukkig graag naar hun vader. Zorg is 50-50 verdeeld. Beweer ook helemaal niet dat het een slechte vader is. Begrijp zijn handelen gewoon niet.
Voorlopig neem ik haar niets kwalijk. Eerder mijn ex, nogal naïef van aard en ziet nimmer een probleem van zijn eigen handelen. Zoals het gezamelijk kleding gaan kopen voor de kinderen. Rare actie weer. Erg makkelijk natuurlijk, hoef je je ook nergens schuldig over te voelen.
Op mijn verzoek om zijn vriendin te ontmoeten reageerde hij geschokt. Kon niet begrijpen dat ik geen behoefte had aan een eerste ontmoeting met haar in het openbaar en ook niet dat ik de vrouw die blijkbaar deel uit maakt van kinderens leven.
Maak je geen zorgen. Scheiding was bij mij al verwerkt voor ik de stekker uit ons huwelijk trok. Het doet ook geen pijn. Uitgangspunt van de scheiding was dat we elkaar niet meer gelukkig konden maken. Alleen maar ongelukkiger.
Dat proberen we allebei op te pakken. Hij net zo goed als ik.
Verschil is dat hij ipv van zijn vrijheid te genieten vrij snel aan een nieuwe relatie begint. Merk wel aan de kinderen dat ze nog niet aan de situatie gewend zijn. Altijd hebben ze een paar dagen nodig om te aclimatiseren wanneer ze van de een naar de ander gaan. Ze reageren het zelfde bij komen en gaan. Worden dus niet ineens bij de een hyper en de ander down. Eerder stilletjes of opstandig.
En dat is bij mij dus de reden dat ik voorlopig niets serieus aan gaat. Ze hebben al genoeg te verwerken.

Annie

Ergere acties van ouders heb je altijd. Moeders net zo goed als vaders. Vervelend dat hij het zo aangepakt heeft.
Hun vader zorgt goed voor ze. Zorgt dat ze op tijd naar school/sport gaan, huiswerk maken en voldoende vitamines en beweging krijgen. Daar hoor je me ook helemaal niet over.
Gaat er bij mij ook om dat we hierover afspraken hebben gemaakt en hij er zonder overleg van afwijkt. Dit geeft mij weinig vertrouwen voor de toekomst. Terugkoppeling op de wisseldag is ook eenzijdig. Hij verteld wat ze gedaan hebben maar niet hoe ze zich voelen, wat ze bezighoud.

Ik snap het wel

Mijn ex deed het precies zo. Achteraf (10+ jaar later) denk ik ook: waar maakte ik me druk om.
Maar op het moment zelf voelt het respectloos, alsof jouw gevoel en mening er niet toe doen.

Gr. Poezie.

Tsja

Ik kan me best voorstellen dat je ervan baalt dat hij zijn vriendin al zo snel bij de kinderen introduceert. Maar ik heb niet het idee dat dit nu negatief is voor je kinderen. Ze is in ze geïnteresseerd en vindt het leuk om met ze te gaan shoppen. Dat kan ook gewoon leuk zijn voor je kinderen. Hoe zou je het vinden als hij 'een vriend' mee zou nemen met het shoppen, is de situatie dan anders? De kinderen 'weten' immers niet dat zij de nieuwe vriendin is?

Je voorstel om met haar kennis te maken vind ik niet meer dan normaal, ik zou ook graag willen weten wie er zoveel tijd met mijn kinderen doorbrengt.

Probeer het los te laten, je ex gaat toch niet doen wat jij wilt en je kinderen halen er hun schouders over op. Dan heb je er alleen jezelf maar mee. Sterkte!

Poezie en roosje

@ poezie: Inderdaad je schrijft het goed. Hij is respectloos naar mij toe. Laatste jaren ook altijd geweest. Walst als een stoomwals over mijn gevoel heen met de kinderen als inzet.
@ Roosje: Je schreef: "Hoe zou je het vinden als hij \'een vriend\' mee zou nemen met het shoppen, is de situatie dan anders?" Ja, dan is de situatie anders. Hij heeft echt nog nooit maar dan ook echt nooit iemand anders mee genomen om zulk soort activiteiten te doen. Was of ik alleen met de kinderen of met z'n allen.
Dat ex niet gaat doen wat ik wil en mij respectloos zal blijven behandelen is helaas al jaren bekend. Daarom geeft dit mij ook weinig vertrouwen voor de toekomst.

Lossssssssssssss

Gewoon loslaten. Hij doet het maar zoals hij wil, jullie hebben nu allebei je eigen regels, normen en waarden en zolang je kinderen geen gevaar lopen mogen en gaan die verschillen. Als je kinderen erdoor van slag zouden raken dan is het hun taak om hem te melden dat ze er geen zin in hebben, maar ook dan is het aan hem om daar al dan niet gehoor aan te geven. Het is niet de aap op jouw schouders.

Diep inademen, rustig uitademen, schouders ophalen en fluitend verder. Echt.

Verschil

deze uitspraak valt me op:Verschil is dat hij ipv van zijn vrijheid te genieten vrij snel aan een nieuwe relatie begint.

daar zit jouw knelpunt,jij wil voor hem bepalen hoe hij van zijn vrijheid gaat genieten,en dat kan niet.

jij geniet van jouw vrijheid op jouw manier(zonder partner),hij doet het op zijn manier:met partner.

zijn leven gaat jouw niets meer aan.dat moet je loslaten.

overigens is het niet vreemd dat je kinderen even om moeten schakelen als ze naar de andere ouder gaan,zoiets kost tijd.

Sus-anne

Ik zat net nog eens alles door te lezen en toen viel het mij ook op. Duidelijk verkeerd geformuleerd. Bedoelde er eigenlijk mee te zeggen dat hij zichzelf niet de kans gunt/geeft om zelfstandig voor de kinderen te zorgen, zonder bemoeienis van een ander.

Dat de kinderen even om moeten schakelen als ze naar de ander gaan weet ik. Wilde hiermee alleen duidelijk maken dat ze zich bij beide ouders hetzelfde gedragen en voelen. Waar ik erg blij om ben. Hoop dat ons bespaard zal blijven dat ze om de eoa reden niet meer naar de ander ouder willen.

Yta: Loslaten gaat steeds beter. Alleen wanneer hij mij in een onaangename situatie probeerd te manoevreren heeft hij me weer waar ik altijd zat. In de hoek.

Op mijn verzoek tot contact heeft hij overigens niet volledig negatief gereageerd, maar op zo'n danige manier alsof het lijkt dat hij voorgesteld heeft kennis te maken (zeker in bcc naar vriendin gestuurd) en hij wil duidelijk de regie in handen houden. Heb er inmiddels al een antwoord op gegeven. Ben benieuwd.

Treurwilg

"Bedoelde er eigenlijk mee te zeggen dat hij zichzelf niet de kans gunt/geeft om zelfstandig voor de kinderen te zorgen, zonder bemoeienis van een ander."

Dit is JOU invulling van hoe het volgens JOU zou moeten. Je ex heeft daar duidelijk een ander idee bij.

Mee eens. Eigenlijk heeft hij hiermee alleen maar bevestigd wat ik al verwachte dat er zou gebeuren.

Treurwilg

"Je schreef: "Hoe zou je het vinden als hij \'een vriend\' mee zou nemen met het shoppen, is de situatie dan anders?" Ja, dan is de situatie anders. Hij heeft echt nog nooit maar dan ook echt nooit iemand anders mee genomen om zulk soort activiteiten te doen. Was of ik alleen met de kinderen of met z'n allen."

Dus hij is ook nog nooit alleen met de kinderen de stad in geweest? In die zin is het niet eens zo vreemd dat hij iemand mee vraagt. Als je het positief bekijkt doet hij het in elk geval wel, hij zou het shoppen ook aan jou kunnen overlaten.

Los daarvan begrijp ik je frustratie hoor, maar je schiet er zo weinig mee op ;-)

Ontmoeten van vriendin

Heb ik ook gedaan. Mijn ex-man had twee weken na ons voornemen te gaan scheiden (hadden we uitgesproken naar elkaar) een andere, nieuwe vriendin. Liefde op het eerste gezicht. Ik vond het prima en heel okay, gunde hem al het geluk, maar vroeg hem wel direct om een kennismaking als hij deze vrouw zou introduceren in het leven van hem en de kinderen samen. Zij zijn met z'n alle bij mij geweest. Mijn ex, zijn vriendin, haar dochter en onze drie kinderen. Taartje gegeten, koffie gedronken. Ik vond het een heel bijzonder moment en toch ook zeker omdat ik nu wist ik werkelijk los was van de man met wie ik 25 jaar had gedeeld. Het enige dat gek was, was dat ze met z'n allen de auto weer in stapten op weg naar zijn huis (het was "zijn kinderweekend") en ik alleen achterbleef. Beetje verdwaasd, beetje verdrietig, beetje trots en ja, toch ook wel blij dat ik de vrouw had ontmoet die zou zorgen voor mijn kinderen.... (dit is nu ruim een jaar geleden en de relatie tussen ex en vriendin is er nog steeds. Wonen samen en zijn happy. Vriendin is ook een leuke vrouw....)

Vroegah

treurwilg schreef:
"Ik heb daar moeite mee. Vind dat ze veel te snel gaan en alleen naar eigen belang kijken. Is ook tegen de afspraak in (in ouderplan vastgelegd)."

Laten we eerlijk zijn: in de prehistorie, toen de mens op overleven stond en het moest hebben van onderlinge banden met elkaar om verzekerd te zijn van eten, warmte, verzorging, bescherming en een man de grot van zijn clan verliet voor een grot van een andere clan.. hadden we of deze man terug proberen te halen (want hij kan het maken zijn investering in het leven (kinderen) opeens een veel minderen kans op overleven te geven) en als dat niet kon, hadden de mannen van de stam haar met een knuppel neergehaald. Niet geheel terecht maar had zo kunnen gebeuren: zo werd de natuur een handje geholpen om te garanderen dat het nageslacht goed verzorgd werd en alle kansen kreeg. De buit delen in tijden van schaarste tussen 2 families is horror.. no way dat dat er gezellig op werd. De natuur heeft mannen en vrouwen elk een eigen mechanisme gegeven om te zorgen dat hun nageslacht en niet dat van een ander het redt. Dat is niet primitief, dat is gewoon zoals we zijn gebakken.

Dus, ik vind je reactie meer dan logisch. Kan je verder helaas geen advies geven.. het hangt geheel van je ex af (of hij een goede verzorger is, provider zeg maar) of dat gevoel weg kan ebben. En dat hoop ik van harte, voor je kinderen, voor jou, want dat scheelt zo in weggegooide energie.

Moet nog ergens

niet bij in deze zin:

".. we of deze man terug proberen te halen (want hij kan het NIET maken zijn investering in het leven (kinderen) opeens een veel minderen kans op overleven te geven) en als dat niet kon ..."

Ik begrijp je

denk ik..... Maar het lijkt alsof je niet het belang van de kinderen het zegt, ik lees nergens dat er iets niet goed voor ze is. Maar dat het jou persoonlijk raakt dat hij nu al een andere vriendin heeft. Terwijl jullie daar afspraken over gemaakt hebben. Ik begrijp dat het moeilijk is als hij een ander heeft ook al wilde je zelf scheiden is het toch vervelend. Wat ik niet begrijp is dat je hier afspraken over maakt. Dit soort afspraken worden gemaakt op momenten dat het niet speelt.
Maar als je zoals ik al jaren geen echte relatie meer hebt, geen gevoelens voor elkaar en dan vlak na het moment dat er uitgesproken is te willen gaan scheiden de liefde van mijn leven tegen kom moest ik dan zeggen dat ik dit omwille van de kinderen negeer? Hier was het zelfs zo erg dat op het moment dat duidelijk was voor de omgeving dat we uit elkaar gingen ik een maand later al samen woonde met mijn nieuwe liefde. Voor de buitenwereld een rare stap, maar voor ons zo weloverwogen. Ik moest kiezen tussen bij familie inwonen ergens een kamertje huren of met nieuwe vriend samen een huis huren en de kinderen een thuis bieden in deze moeilijke tijd. Wij hebben voor het laatste gekozen en de omgeving had er de mond van vol wat ik de kinderen wel niet aandeed. Maar het alternatief was in mijn ogen zoveel slechter. En nieuwe vriend heeft in het begin en nog steeds eigenlijk de kinderen met rust gelaten en het initiatief van hen laten komen. En natuurlijk was het af en toe vreselijk moeilijk voor ze en werd het door de omgeving altijd erop gegooid dat het kwam omdat ik al zo snel samenwoonde. Maar bij hun vader die alleen woonde en waar ze om de week zijn hadden ze het net zo moeilijk. We waren voorbereid op de momenten dat ze zouden zeggen jij bent mijn vader niet maar die zijn amper voorgekomen. Het is maar net hoe je daar zelf mee omgaat. Voor vriendlief zijn kinderen ben ik ook geen moeder, die hebben ze tenslotte al. Ik ben gewoon wie ik ben de vriendin van .... Natuurlijk praten we nu samen over de opvoeding en zullen er dingen veranderd zijn t.o.v. vroeger maar we hebben zo min mogelijk voor ze veranderd aan regels e.d.. En het gaat nu na een paar jaar heel goed, iedereen is gewend aan de situatie. Vader kreeg ruim een jaar nadat we uit elkaar waren een relatie en op dat moment werd het weer even onrustig in het leven van de kinderen weer een verandering. Dus ik weet niet of het nu zo slecht is om het allemaal in korte tijd te doen of er langere tijd tussen te laten zitten. De liefde komt wanneer je het niet verwacht en zal altijd veranderingen teweeg brengen en of dat nou snel na de scheiding is of er zit langere periode tussen volgens mij gaat het erom hoe je ermee om gaat......