U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Probleem met nieuwe vriend
Eind 2007 heb ik de relatie met de vader van mijn dochter beëindigd. Een half jaar geleden ben ik iemand tegengekomen met wie ik momenteel LAT en hij wil op den duur graag samenwonen en een tweede vader voor haar zijn. Mijn dochter is 7. Natuurlijk is er weleens wat (op elkaars lip zitten omdat ik klein woon of normale opvoedingsperikelen) maar daar zit ik niet zo mee. Doch het volgende zit me wel degelijk dwars:
Ik heb zonder zijn medeweten een speelafspraak voor mijn dochter gemaakt op een vrije dag, er komt dan een vriendinnetje spelen. Vriend was buitensporig verontwaardigd, ik had van tevoren met hem moeten overleggen, hij voelde zich gepasseerd. Goed, ik zal er volgende keer rekening mee houden. Heb ik fout gehandeld? Detail: hij is geen groot kinderliefhebber hoewel hij heel leuk met kinderen omgaat. Twee kinderen over de vloer vindt hij te druk, dat soort speelafspraakjes moet ik maar regelen voor de dagen dat hij er niet is (we zijn 4 à 5 dagen per week bij elkaar over de vloer).
Reactie van mijn vriend (50 geen kinderen en eeuwige vrijgezel)
Heb gister je verhaal aan mijn vriend voorgelegd. Hij is ook 50, nog nooit samengewoond, wel relaties gehad. Ik ken hem al geruime tijd. Hij kan leuk met kinderen omgaan, maar wilde ze nooit zelf.
Zijn stelling is: als je voor een vrouw met kinderen kiest, zijn daar consequenties aan verbonden. Die accepteer je of je gaat verder kijken. Hij weet dat ik in de eerste plaats moeder ben, en hij geniet ervan om gade te slaan hoe ik met mijn kinderen omga. Hij vindt heel leuk hoe wij met elkaar omgaan, of het nu pais en vree is of herrie. We wonen niet samen en doen dat ook niet op korte termijn. De kinderen komen op de eerste plaats. Bij mij is het zowiezo chronisch open huis. Al lopen er 10 kinderen rond, als het hem te druk wordt zou hij zijn heil elders zoeken. Ook de privacy van mijn kinderen is me heilig. Er zijn nu eenmaal dingen die ze alleen met papa, mama en oma delen, zoals stiekem duimen. Dat kan betekenen dat hij op bepaalde momenten niet welkom is, maar heeft niets te maken met mijn liefde voor hem of onze relatie.
Een tweede vader? Geen haar op mijn, zijn en mijn ex's hoofd die daar aan denkt.
Ik bof enorm met hem, maar met iemand die "voorwaarden gaat stellen" aan mijn kinderen of hun doen en laten was ik ook nooit iets begonnen. Tot ze groot genoeg zijn heeft mijn partner te accepteren dat hun behoeften op de eerste plaats komen.
Fély
Zinloze onderneming
"Hij wil heel graag maar hij kan het niet, heeft zichzelf niet onder controle. Het komt niet in hem op dat kritiek ook vriendelijk kan ("goh lieve schat, zou je dat in het vervolg zo veel mogelijk willen regelen als ik er niet ben..."). Ik word het zat om steeds op mijn tellen te passen."
Zeer directe vraag, wil je werkelijk dat zo iemand een tweede vader voor je dochter wordt???
Jij kiest er misschien voor om steeds op je tellen te moeten passen, maar dat kan je je dochter van 7 toch niet opleggen? Want geheit dat zij dat ook moet. Het lijkt me gruwelijk -nee, het ìs gruwelijk want ik spreek uit ervaring- om als jong kind iemand om je heen te hebben die chronisch boos is op derden. Je kijk op de wereld en je eigen wereld worden er door aangetast
Denk alsjeblieft goed na of je werkelijk wilt samenwonen.
Fély
Fély (en de rest)
Dank dat je de moeite hebt genomen om met je kinderloze vijftiger te praten. Chronisch boos, leuke uitdrukking, net als een vriendin die aankwam met de zelfbedachte term "mokmodus".
Mijn verstand heeft eigenlijk al gekozen. Nu mijn hart nog zien te overtuigen.
De eerste vader van mijn dochter doet zo goed als niets om het contact te onderhouden, hij ziet haar zeer weinig (al leg ik hem geen strobreed in de weg) en stuurt alleen geld als hij er zin in heeft (kind is niet erkend dus geen rechten/plichten) dus op zich ben ik wel in voor een nieuwe vader maar of dat deze man moet worden...
Advies
Slimme Brunette,
Stop eens met op eieren lopen en wacht af wat er gebeurt.
Levert het je een volgend conflict op, dan kun je misschien ook met je hart besluiten.
Sterkte, Leony
Eieren
Leony, maar ook in het algemeen: ik heb hem een confronterende mail gestuurd en zie wel hoe die zal vallen. De strekking: het sociale leven van mijn dochter gaat vóór, wen maar aan het idee en anders is het beter dat we uit elkaar gaan.
Slimme brunette
Goed gedaan!
Dapper!
En volhouden, dat is vaak het probleem...!
Wat was de reactie?
Hoe is de mail gevallen?
Liefs Fély
De reactie op mijn mail
Hij steigerde, ik kreeg een boze mail terug dat hij zich de wet niet liet voorschrijven maar toen ik hem in levenden lijve zag bleek hij danig te zijn bijgedraaid, ik moest het allemaal zelf voortaan maar regelen en hij zou niet meer zo moeilijk doen. Fijn, als tegemoetkoming zal ik hem voortaan meer betrekken bij de speelafspraakjes. Beiden wat water bij de wijn, als dat de liefde nou bloeiend houdt...
Mmmm...
Fijn dat je vriend bijgedraaid is, maar ik zou toch een stukje verder naar de toekomst kijken. Als hij 2 kleine meisjes nu al te druk vindt en eigenlijk een inbreuk op zijn privacy dan kan dat wel eens moeilijk worden in de toekomst. Nu nog worden afspraakjes gepland maar als kinderen groter worder gaat dat allemaal een stuk spontaner. Zoals Fely al schreef: chronisch open huis.
Mijn kinderen nemen wel eens meerdere vriendjes mee naar huis en anderzijds zitten ze ook wel eens met heel heel stel bij iemand anders. Tja, ze wonen hier ook. En hun vrienden zijn net zo welkom als de mijne. Ik zou het niet prettig vinden als ik een vriend had (ben nu moeder alleen) waarvan ik wist dat dit een probleem zou kunnen worden.
Ik zou in elk geval niet gaan samenwonen. En zeker niet je eigen huis opgeven.
Succes!