Probleem met nieuwe vriend

Je geeft het antwoord al

"Detail: hij is geen groot kinderliefhebber hoewel hij heel leuk met kinderen omgaat."

Dat zegt genoeg. Hou het maar bij LAT-ten Ik ben bang dat hij anders gillend gek wordt ;-)

Mee eens maar dat was de vraag niet

Hij is het die op den duur beslist wil samenwonen en een tweede vader wil zijn (niet simpelweg mijn kind accepteren als lieve "stoorzender"). Zijn huis is beduidend groter dan het mijne, dat scheelt veel, alleen zou ze dan naar een andere school moeten enz. De vraag was of ik fout heb gehandeld. In hoeverre moet je rekening houden met de wensen van je latpartner? Ik heb weinig ge-lat in mijn leven. Moet je alles van tevoren overleggen? Ben ik over een grens gegaan? Of reageert hij overdreven?

Tja...

Als jij wist dat hij 2 kinderen over de vloer te druk vindt en als jij wist dat hij die dag in jouw huis zou zijn, dan was een andere speelafspraak handiger geweest. Ongeacht de burgerlijke staat van jullie relatie, want die doet er niet zo heel veel toe, denk ik. Hij wil gewoon dat jij net zoveel rekening houdt met hem als met je kind. Bij een serieuze relatie is dat een normale verwachting, lijkt me. Zou het kunnen zijn dat dit voor hem een bewijs is dat hij meer van de relatie verwacht dan jij? En dat hij daarom zo heftig reageerde?
Onyx

Samenwonen

Hij wil graag samenwonen, hoe gaat het dan met speelafspraakjes als hij 2 kinderen te druk vindt? Je bent moeder en je dochter heeft toch recht op vriendjes en vriendinnetjes om haar heen? Bij mij is het heel simpel, mijn nieuwe partner heeft te accepteren dat ik de belangen van mijn kinderen voorop stel. Tot nu toe is dat nog nooit een probleem geweest. Zolang je nog LAT en hij verdraagt geen kinderdrukte kun het van te voren melden, zodat hij er rekening mee kan houden en eventueel een dagje overslaat. Overleggen gaat me zelfs iets te ver. Hij kan zeggen dat hij een tweede vader wil zijn, maar toch niet naar zijn wensen en behoeftes?

Maar dat is mijn bescheiden mening.

Groetjes,
Fély

Nou ja zeg

Ik vind niet dat jij iets fout gedaan hebt. Je kind moet toch gewoon speelafspraakjes kunnen maken. Ik zou het heel triest vinden om tegen mijn kind te moeten zeggen: sorry je kunt vandaag niet bij ons afspreken want x is er....

Ik zou zo'n relatie niet willen hebben. Mij lijkt ook dat een latrelatie met hem het hoogst haalbare is.

Hij heeft gekozen voor jou en jij hebt een kind. En het is volgens mij heel belangrijk en normaal dat er dan ook wel eens vriendjes en vriendinnetjes over de vloer komen. Als hij daar niet tegen kan zou hij wat mij betreft daar eens goed over moeten nadenken.

Niks fout gedaan

Ik vind niet dat je iets fout hebt gedaan of te weinig rekening hebt gehouden met je partner. Zolang hij die dag niet verantwoordelijk was voor je dochter omdat jij die dag weg was vind ik niet dat je over elk detail met hem moet overleggen. Je hebt hem toch helemaal niks opgelegd? Je dochter had toevallig een vriendinnetje te spelen maar je had toch geen verwachting van hem om die middag op te passen of iets met de kinderen te doen? Dus ik vind niet dat je te weinig rekening met hem hebt gehouden.

Zelf ben ik getrouwd en ik overleg ook echt niet over dat soort details. Als mijn zoon mij vraagt of er een vriendje mag komen spelen dan bel ik ook niet eerst met mijn man om te vragen of dat wel goed uitkomt. Dat zou ik alleen doen als ik zelf die middag niet thuis ben en mijn man wel. Als we allebei thuis zijn dan overleg ik echt niet eerst met man want dan hoeft hij verder helemaal niks. Ik neem dan de verantwoordelijkheid/zorg op me voor vriendje (klinkt wel heel wat zwaarder dan de praktijk die bestaat uit een extra glas drinken inschenken en wat koekjes/chips klaarleggen)

Maylise

Lang niet op dit forum geweest en ik was alweer vergeten hoe nuttig het is. Dank voor de snelle reacties en wie nog iets heeft toe te voegen, graag.

Onyx - Ik wist niet dat hij het zo hoog zou opnemen, echte strijd hebben we nooit gehad over het onderwerp. Enerzijds is twee kinderen drukker, anderzijds vermaken ze elkaar en claimt mijn dochter ons minder. Mijn idee was om erop uit te gaan (speeltuin, strand o.i.d., ik woon in een mooiweerland) zodat je niet zo op een kluitje zit. Misschien zag hij het inderdaad als bewijs dat hij meer van de relatie verwacht dan ik, hij vond het helemaal niets toen ik destijds zei dat ik latten een bevredigende relatievorm vind, hij wil alles erop en eraan. Jarenlang latten zou trouwens ook onpraktisch zijn vanwege de reisafstand.

Fély - Ik ga ervan uit dat een groter huis een deel van het probleem wegneemt, bovendien wordt mijn dochter steeds ouder - ze is nu zeven - en kan dit of volgend jaar zelfstandig naar de speeltuin. Ook ik zei hem dat ze recht heeft om vriendinnetjes bij haar thuis te ontvangen, daar werd hij nog pissiger van (waarschijnlijk omdat hij besefte dat ik gelijk had, misschien speelde ook jaloezie mee omdat mijn dochter altijd op nº 1 zal staan).

Dees: Als de sociale contacten van mijn dochter terugkerende discussies oplevert dan is het wat mij betreft over en uit.

Maylise: Zoals jij het beschrijft, zo hoort het te gaan, hoewel het in een nieuwe relatie met een stiefkind in het begin nog aftasten is. Helaas uit mijn vriend zijn bezwaren op een weinig diplomatieke manier, pissig mag maar hij springt gelijk helemaal uit zijn vel als ik ergens de plank mee missla.

Oh nee

Dit klinkt echt niet goed. Sowieso zou ik heel veel langer wachten dan een half jaar alvorens je überhaupt nadenkt over samenwonen. Het klinkt mooi hoor, dat hij een 'tweede vader' wil zijn, maar het afwijzen van andere kinderen is een heel slecht teken (jouw kind is namelijk ook een 'ander kind'). De afmeting van je huis is in zo'n geval compleet irrelevant.

Weinig diplomatiek & pissig uit vel springend

Ik zeg nadrukkelijk dat ik misschien de dingen helemaal vertekend zie, maar als ik lees: "Helaas uit mijn vriend zijn bezwaren op een weinig diplomatieke manier, pissig mag maar hij springt gelijk helemaal uit zijn vel als ik ergens de plank mee missla" dan gaat bij mij alarmfase rood in...

Alarmfase rood

Tja, het is een moeilijk heerschap met weinig tact, hij weet dat ook heel best van zichzelf, en als we dit niet goed weten uit te praten is wat mij betreft de grens bereikt, het belang van mijn dochter gaat voor. Vandaar de ruggespraak met jullie want het gaat om een belangijk gesprek.

Hm...

Gebeurt dat vaker, die "buitensporige reacties"? Ook op andere dingen? Heb je vaak het gevoel dat je heel erg op je tellen moet passen omdat je anders de wind van voren krijgt?

We schieten allemaal wel eens uit ons slof op een manier waarvan je achteraf denkt: dat had anders gekund. Maar je komt nu al met de term "moeilijk heerschap met weinig tact". Daar maak ik uit op dat het geen incident was, maar een structureel persoonsgebonden issue.

S.p.i.

Fladder, het is inderdaad een structureel persoonsgebonden issue. Zolang het niet persoonlijk wordt (gescheld op het verkeer, ambtenaren, enz.) is ermee te leven. Ook hebben we diverse keren woorden gehad over mijn losbandige verleden maar dat is afgehandeld, hij heeft zelfs excuses aangeboden, en dat is voor hem heel bijzonder. Nu gaat het dus over het heden en de toekomst, wat ik een stuk zorgwekkender vind.

Slimme brunette

Als slimme bruintjes onder elkaar wil ik je vragen: wat zegt het stemmetje in je achterhoofd? Ik kan 'm hier bijna horen namelijk

Nog iets: dat gescheld en gefoeter, ongeacht op wie en om wat... Vind jij dat een voorbeeld voor je kind...?

En nee, ik dring geen relatiebreuk op voor iemand daar weer over gaat meieren ;-)

Buitensporig verontwaardigd

Daar sloeg ik in het eerste berichtje al op aan. En bij mij is alarmfase rood op hetzelfde moment ingegaan als bij Fladder. "Heb ik fout gehandeld?" vraag je je in het eerste berichtje dan ook nog af.
Volgens mij gaat het hier in wezen niet om (de rechten van) het stiefkind. Het gaat om de agressieve manier waarop vriend kennelijk zijn (vermeende) rechten probeert af te dwingen. Het verdient nooit een schoonheidsprijs, getier, maar zeker als er geen eerdere signalen of afspraken zijn over dit soort dingen vind ik het echt heel vreemd dat hij zo fel van leer trekt. Een simpele vraag: goh lieve schat, zou je dat in het vervolg zo veel mogelijk willen regelen als ik er niet ben, ik word er namelijk hondsmoe van, zou een geheel ander effect hebben gehad.
Het al dan niet sámen kunnen oplossen en weer tot elkaar komen in deze kwestie lijkt mij inderdaad ook een belangrijk signaal voor de levensvatbaarheid van deze relatie.
Groet, Jo Hanna

Latten

Het grote voordeel van een lat-relatie is dat je beiden je eigen huis als thuisbasis hebt. Je hebt het voordeel van het fijne samen en het voordeel van je eigen plak als het je niet bevalt bij de ander.
Natuurlijk houdt je rekening met je (lat)partner maar als lattende moeder van een dochter vind ik het niet meer dan normaal dat je speelafspraakjes voor je dochter maakt in je eigen huis. Als lat-partner het niet bevalt gaat ie maar lekker in op zijn eigen plek. Tja en als dat dan heel vaak is... Ik ben het eens met Dees, hij kiest voor een vrouw met kind en daar horen dit soort dingen bij. Daar zal hij toch aan moeten wennen, aan moeten WILLEN wennen.
Los van dit zou ik ook niet 123 staan te springen om het latten in samenwonen om te zetten met een man die nog niet helemaal met zijn SPI om kan gaan...

Zinloze onderneming?

Fladder heeft een punt, zijn boosheid op de buitenwereld is inderdaad een slecht voorbeeld. Een van de redenen waarom ik destijds met de biologische vader heb gebroken is dat alles dat ik opvoedde hij er weer afvoedde.

Het stemmetje in mijn achterhoofd wordt steeds harder, we zijn bezig met een moeizame onderneming en misschien moeten we de stekker er maar uittrekken. Hij wil heel graag maar hij kan het niet, heeft zichzelf niet onder controle. Het komt niet in hem op dat kritiek ook vriendelijk kan ("goh lieve schat, zou je dat in het vervolg zo veel mogelijk willen regelen als ik er niet ben..."). Ik word het zat om steeds op mijn tellen te passen.

Zinloze onderneming?

Fladder heeft een punt, zijn boosheid op de buitenwereld is inderdaad een slecht voorbeeld. Een van de redenen waarom ik destijds met de biologische vader heb gebroken is dat alles dat ik opvoedde hij er weer afvoedde.

Het stemmetje in mijn achterhoofd wordt steeds harder, we zijn bezig met een moeizame onderneming en misschien moeten we de stekker er maar uittrekken. Hij wil heel graag maar hij kan het niet, heeft zichzelf niet onder controle. Het komt niet in hem op dat kritiek ook vriendelijk kan ("goh lieve schat, zou je dat in het vervolg zo veel mogelijk willen regelen als ik er niet ben..."). Ik word het zat om steeds op mijn tellen te passen.

Weet je...

...als ik jouw manier van schrijven lees, denk ik dat je het al weet. Beter dan ik, ik doe alleen maar een aanname op grond van jouw verhaal...

Je bent echt een slimme brunette. Ik vermoed dat je alleen een beetje bevestiging zocht voor iets dat je eigenlijk al wist. Komt vaker voor onder brunettes, geloof ik...!

Lastig verhaal, begrijp ik het goed?

Nou vooruit, even een kritisch tegengeluid. Begrijp ik goed dat jij een dagje op pad wilt met kind en vriendinnetje op de dag dat je vriend ook bij jullie komt? mmm, ja dat had je kunnen overleggen. Maarrrr...

Ja je weet het al. De vraag moet niet zijn heb ik verkeerd gehandeld, maar waarom reageert hij zo overtrokken op mijn handelen.

Ik kan vanaf hier niet beoordelen hoe jij het hebt aangepakt maar als je vriend niet leert om zijn mening op een normale manier te ventileren, dan zou het bij mij heel gauw einde verhaal zijn. Je wilt een team zijn maar bent het totaal niet. Daar is de inzet van beiden voor nodig. Dus bezie nog eens je eigen aandeel in het verhaal en trek dan je conclusies als je vind dat jij het goed hebt gedaan.

Samenwonen?

"Hij is het die op den duur beslist wil samenwonen en een tweede vader wil zijn."
Waarom wil hij dat zo graag? Ik krijg de indruk dat jouw vriend helemaal niet gewend is aan kinderen. En misschien ook al wel heel lang vrijgezel. Het lijkt alsof hij weinig flexibel is. In elk geval lijkt hij mij iemand die nog moet leren dat samenwonen geven en nemen is, en dat je soms moet accepteren en loslaten.
Hoe waren zijn eerdere relaties? Had hij die wel? Hoe lang duurden die? Heeft hij ooit wel eens samengewoond? Gaat hij nu met jou 'bewijzen' dat hij het wél kan?
Misschien heb ik helemaal ongelijk hoor, maar ik krijg toch het idee dat er iets helemaal niet klopt.
Sterkte, Leony

Slimme brunette

Dit klinkt niet goed hoor, niet alleen voor je dochter maar ook voor jezelf niet. Ik denk niet dat jullie een gelukkig gezinnetje gaan worden. Een stiefgezin is vaak echt heel ingewikkeld, bij de kleinste twijfel zou ik het je afraden.

Overigens herinner ik me je verhalen over je vorige relatie nog, hopelijk wacht je nog heel lang met samenwonen want wie weet hoe lastig het wordt om hem weer weg te krijgen

Ik wens je veel wijsheid!

Reactie op de laatste reacties

Fladder: Misschien heb je gelijk. Zijn (bij mij) langzame processen. Ben jij trouwens degene die vroeger Fladderbeestje heette?

Holiday: We zouden niet samen op pad gaan, het meisje zou hier komen, de tijd was nog niet eens afgesproken en dan zouden we wel zien. Vriend zou hier van vrijdag tot begin van de week zijn, dinsdag (12 oktober is een plaatselijke feestdag zonder school) is meestal toch al de dag dat hij weer naar zijn eigen huis gaat.
Wat betreft zijn overtrokken reactie: misschien heb ik het te gedecideerd geïntroduceerd: "Dinsdag komt vriendinnetje langs" in plaats van "Ik heb met de moeder gesproken over dinsdag, maandag spreken we nader af, wat denk je ervan?"

Leonie: Inderdaad, hij is geen samenwonen gewend en al heel lang vrijgezel (hij is 50). Langste relatie 5 jaar (puberteit dus LAT), langste samenwoonrelatie 2 jaar (twintiger). Of hij iets wil bewijzen? Zou heel goed kunnen, met die vrouw van die 2 jaar was veel gedoe rond haar stiefkind, o.a. daarom is de relatie stukgelopen. Is hij jaren kapot van geweest.

Roosje: Geen zorgen, hij vindt mijn woning te klein en ik zou bij hem intrekken. Mijn eigen (koop)woning zou ik aanhouden.

Brunette

Yes, the very same ;-)

Stekker

"Ik word het zat om steeds op mijn tellen te passen"

en dat is ook zo v-e-r-m-o-e-i-e-n-d. En daar dan mee samenwonen, dan heb je dat de hele tijd. Of heeft hij een zeer bloeiend sociaal leven? (ik gok zomaar van niet, maar dat is projectie).

En hij wil een "tweede vader" zijn? Kan natuurlijk zijn uit goede bedoelingen, en/of omdat hij iets wil bewijzen. Het komt op mij - ook in combinatie met dat korte lontje en "alles is de schuld van een ander" gedrag een tikje beheerserig over, eigenlijk. Maar ook dat is vermoedelijk projectie.

Ik zou met deze meneer niet samenwonen. En misschien zelfs niet eens meer latten. Helaas.

Appelmoes

Sorry

Sorry, maar volgens mij is er meestal een diepliggende reden waarom iemand op een zekere leeftijd niet eerder heeft samengewoond, ik zou er nog eens heel goed over nadenken. Ik heb een paar niet zo vrolijkmakende voorbeelden gezien. Liefde maakt blind.