Privacy

Tja...

Niet leuk, ik begrijp je wel.

Maar dit is de consequentie van een relatie met een partner die al een relatie met kinderen achter de rug heeft. Via de kinderen blijft de ex toch in beeld.

Ik begrijp je. Maar je kunt de moeder van de kinderen van je partner echt niet buiten sluiten. Hoe akelig ook. It's part of the deal.

wat erg

Dat die vrouw niet gewoon welkom is bij jullie. Als de loodgieter komt, reageer je dan ook zo? Dat het een vreselijke inbreuk op je privacy is? Kom op zeg. Voor de kinderen is het fijn als de ouders gewoon als normale mensen met elkaar om kunnen gaan.
Vraag haar de volgende keer gewoon binnen. Drink even samen een kop koffie. Misschien willen de kinderen ook graag hun kamer laten zien, bijvoorbeeld. En als je dat allemaal echt niet op kunt brengen, dan ga jij toch gewoon even weg als zij komt?

Tot aan de deur en niet verder.

Tot aan de deur en niet verder, zou ik zeggen. Maar dat wil je dus eigenlijk niet. Ik denk eigenlijk dat je daar verder niet zoveel mee kunt. Accepteren en zorgen dat je haar niet ziet inderdaad. Ik neem aan dat je vriend de deur opendoet voor de kinderen?

Op de koffie vragen zou mij echt te ver gaan als de verstandhoudingen zo liggen, dan heb je daar toch helemaal geen behoefte aan? Een bevriend echtpaar van ons zit in hetzelfde schuitje, de vrouw hoeft de ex van haar man echt niet te zien, er is daarvoor te veel gebeurd. Ex brengt dochter tot aan de deur en echt niet verder. Ik denk dat dat eigenlijk vrij normaal is.

leeftijd kinderen

Het hangt ook een beetje van de leeftijd van de kinderen af. Zeker als ze nog erg jong zijn vinden ze het misschien wel zo fijn als mama ook weet waar ze slapen als ze bij papa zijn. Of willen ze een keer iets anders laten zien. Erg jammer als dat dan niet mag van de nieuwe stiefouder,
En: 'normaal en aardig tegen elkaar doen' en tegelijk niet eens willen dat iemand ook maar in je straat komt kan ik persoonlijk niet zo met elkaar rijmen.

Idioot

Ik vind het eerlijk gezegd een beetje raar om de kinderen er 'aan de straat uit te gooien'. Dat je haar niet in huis wil hebben kan ik misschien wel begrijpen, maar om haar niet bij de voordeur te willen hebben. Ik noem dit ook niet 'elkaar normaal en aardig' behandelen.
Dus mijn advies: zet je er maar overheen.

bedankt

Hortensia natuurlijk blijft de moeder in beeld via de kinderen dat is idd part of a deal en heb ik verder geen moeite mee, maar het idee dat ze op mijn prive terijn staat dat helaas wel

Jippox ik denk ook wel ook hadewich zegt het is maar net hoe je verstandhouding ligt heb jij wel een goede verstandhouding met de ex van je partner? dan snap ik je reactie wel. helaas is dat niet overal zo. mijn man deelt mijn gevoelens heeft ja voor de kinderen gezegd.

Hadewich Accepteren zal idd moeten maar ik blijf het lastig vinden

bedankt voor jullie reacties

de kinderen zijn trouwens 10 en 12.

veilige leefomgeving?

Ik heb wat moeite met het rijmen van 'normaal en aardig doen in het belang van de kinderen' en 'inbreuk op privacy/veilige leefomgeving' op het moment de ex in de tuin staat als de kinderen worden gebracht.

De gordijnen dicht want anders kan ze naar binnen kijken? Huh? Wat zou ze dan kunnen bestuderen bijvoorbeeld? En wat is er uberhaubt erg aan als ze naar binnen kijkt? Als de buurvrouw langsloopt kan ze toch ook naar binnen kijken? En wat is die veilige leefomgeving dan? Staat ze met een scherp mes in je tuin?

Deze ex komt haar kinderen brengen. Die ze achterlaat in een huis dat ze niet kent en waar ze ook niet welkom is. Waar ze geacht wordt de kinderen halverwege de straat uit te zwaaien. Waar haar kinderen een huis binnen gaan waar de gordijnen dicht zijn. Waar ze niet weet hoe het er uit ziet en nog nooit de slaapkamer van haar kinderen heeft gezien.

Verdrietig en onnodig. Jij loopt stressvol rond schrijf je. Ik denk dat de ex nog veel meer stress ervaart. En de kinderen al helemaal. Want die snappen hier natuurlijk vrij weinig van. Wat zou er gebeuren als jullie haar een kopje koffie aanbieden?

raar

ik vind het naar de kinderen heel raar staan dat de naast hun vader belangrijkste persoon in hun leven niet eens bij hun even zo belangrijke huis mag komen.

Kijk dat wij gewoon samen sinterklaas etc vieren gaat voor de meesten erg ver, maar gewoon de kinderen aan huis brengen en nog een praatje houden is wel het minste.

wat doen jullie de kinderen aan! Dit zijn de kinderen die echt last hebben van de scheiding.

Meestal ben ik wel geneigd de kant van de stiefmoeder te snappen. Ben het zelf ook al 11 jaar. Maar deze keer vind ik het lastig. Of beter gezegd; ik snáp je wel maar ik denk dat je je vasthoudt aan een illusie als je denkt dat dit (constructief) zal werken. Ze is nou eenmaal in jullie leven door de kinderen en daar helpen geen gordijnen tegen. Ik maak uit je bericht op dat de kinderen nog jong zijn en mijn ervaring is dat er een leeftijd komt dat ze zelf ook de werelden meer door elkaar heen laten lopen. Kan ook bijna niet anders. Ze vertellen wat in het ene gezin wel mag en in het andere niet bijvoorbeeld. Of iets wat er in het andere gezin speelt. Daar ontkom je gewoon niet aan. Hoe pijnlijk soms ook. Althans bij ons wil de moeder er nog wel eens een smeuïge draai aangeven en het de roddel en achterklap ingooien. Hoor ik opeens via via de gekste (en onware) dingen terug over het reilen en zeilen in ons gezin. Niks tegen te doen want haar erop aanspreken is vaak alleen maar een inspiratiebron voor haar .
Dus ik zoek actief een middenweg.
Wat ik hiermee wil zeggen; accepteer dat dit het is, maak het jezelf maar vooral de kinderen niet te moeilijk. Stiefmoeder zijn is een hele goeie oefening om over je eigen schaduw heen te leren springen. Goed voor de kinderen en je wordt er zelf ook relaxter van :)

Jemig

Begint het ijs tussen vader en moeder net wat te ontdooien, en dan gaat de nieuwe vrouw van vader het vuurtje opstoken. De gordijnen dichthouden, niet bij de deur, en dat allemaal om moeder (de ex van vader) iets na te dragen over wat er in het verleden allemaal is gebeurd.... En de kinderen dan? Kom op zeg. Ik vind dit helemaal niet normaal.

Zo'n zin moet ik echt twee keer lezen: 'de vrouw hoeft de ex van haar man echt niet te zien, er is daarvoor te veel gebeurd.' Dat 'teveel gebeurd' kan niet slaan op het huwelijk, want toen was 'de vrouw' hopelijk nog niet aanwezig, dus dat moet gaan over de periode rond of na de scheiding. Iedereen weet toch dat mensen dan niet op hun aardigst zijn? Meestal heeft het enige tijd nodig, dan ontdooit de boel en dan kunnen de kontakten 'normaal en vriendelijk' hervat worden. Om dan nog vast te houden aan dingen die in het verleden verkeerd gegaan zijn, dat lijkt mij wel erg rancuneus.

Bedenk dat je zelf ook baat hebt bij goede kontakten: als er iets is met de kinderen of als jullie zelf iets anders willen afspreken en je kunt goed met elkaar overweg, dan loopt alles zoveel beter en gemakkelijker.

Vader en moeder zetten blijkbaar allebei een stap naar normalisatie. Mij lijkt dat nieuwe vriendin de laatste moet zijn om dat tegen te houden.

Tsjor

Ietje

Jullie willen aardig en normaal doen in het belang van de kinderen. Goed streven!
Je man en zijn ex mogen elkaar niet. Daarvoor zullen ze gescheiden zijn, maar in het verleden mochten ze elkaar toch genoeg om samen twee kinderen te krijgen.
Misschien kunnen jullie je best doen om de verstandhouding weer wat beter te krijgen. Dat is voor iedereen fijn, voor jullie, voor de kinderen en voor de ex. Zet een streep onder het verleden en kijk met een open blik naar de toekomst. Zie haar niet als ex van je man maar als de moeder van zijn kinderen. Iemand die ook veel van zijn kinderen houdt en daar het beste voor wil, en geen bedreiging is. En je hoeft geen vrienden te worden, maar wees vriendelijk voor haar en geef haar het gevoel dat ze op z'n minst welkom is bij jullie voordeur. Dat kan voor jou ook de stress wegnemen.
En als ze bij jullie naar binnen kijkt? Ik neem aan dat ze dan jullie fijne, veilige thuis ziet en met een gerust hart naar huis kan gaan omdat ze weet waar haar kinderen zijn.

Mijn privé-terrein

Ietje, jij hebt haar kinderen op 'jouw' privéterrein. En haar voormalige partner.
Je hoeft geen goede verstandhouding met haar te hebben, ze hoeft geen vriendin van je te zijn. Ze is wat ze is, de moeder van twee kinderen die ook bij jou in huis wonen. Kan het zijn dat je zelf wat kunt doen om de 'verstandhouding' te verbeteren? De gordijnen open maken bijvoorbeeld?

Tsjor

Tsjor

De zin die jij citeert kwam van mij, niet van de topicstartster. Ik ga niet alles op het forum gooien, maar geloof me dat er goede redenen zijn voor de nieuwe vrouw om de ex niet te willen zien. Helaas, maar dat gebeurt soms gewoon.

.......ik stook geen vuurtje op of iets zoals hier nu word gesuggereerd...beetje vervelend dat er gelijk die stempel boze stiefmoeder word gedrukt zonder mij als persoon te kennen

wat mijn man (en ik dus ook) wel niet allemaal in het belang van de kinderen hebben gelaten/gedaan voor een goede verstandhouding.

dat ze nu bij de deur komt laten we ook toe als vond vind ik PERSOONLIJK een inbreuk op privacy en dat vind ik gewoon lastig..

mijn man mag ook niet binnen bij zijn ex in huis dus vreemd voor de kinderen is het niet

ik bedankt jullie voor je reactie, maar ik ga mij verder geen stempel als boze stiefmoeder op laten leggen en laat het hier dan ook maar bij

ietje

Ietje

"mijn man mag ook niet binnen bij zijn ex in huis dus vreemd voor de kinderen is het niet"
Nou, dat is natuurlijk net zo vreemd. Maar je geeft aan dat ex nu voorstelt om de kinderen tot de deur te brengen (in tegenstelling tot eerder). En in plaats van dat alleen maar als 'nieuwsgierigheid' weg te zetten, kun je het ook zien als een eerste stap van haar om tot een normalere omgang te komen.
In het belang van de kinderen zou ik dat niet tegenwerken maar ook een stap haar kant uit zetten. uiteindelijk wordt iedereen daar toch alleen maar beter van?

nou zeg

Je stelt een vraag, krijgt daar reacties op en reageert enkel gestoken door de dingen die je daar niet aan bevallen. Vind ik niet zo heel netjes eigenlijk.

Gewoon aangaan

Het is niet verbazend dat toenadering vanwege de kinderen ongemakkelijk voelt. Er komen allerlei onzekerheden boven en opgelopen irritaties. Toch zou ik je adviseren om die situatie aan te gaan. Het is wat het is, het voelt eerst ongemakkelijk, maar het went, en dan wordt het normaal en misschien wel prettig normaal. De verhoudingen normaliseren, je vind een manier om prettig met elkaar om te gaan en elkaar te accepteren. Dat geeft uiteindelijk meer voldoening en minder spanning. Beetje grootmoedig zijn en jezelf vermannen helpt jezelf hier het beste denk ik.
Allemaal gewone mensen die helemaal niet zitten te wachten op gedoe, irritatie en spanning. De goede wil lijkt er te zijn.
Stap even wat opzij en bedenk dan dat het heel verstandig is om als volwassen mensen met elkaar om te gaan die hun gevoelens weten te plaatsen en in toom weten te houden en in goede banen te leiden.
Doe het voor jezelf.

Hmmmmm

Toch kan ik me wel voorstellen dat Ietje het zo voelt. Je weet niet wat er achter zit en wat partners elkaar aangedaan hebben. Als ex bv een type is dat alles wat ze kan aangrijpen ook zal aangrijpen om strijd te voeren dan kan ik mij wel voorstellen dat Ietje niet wil dat ex binnenkijkt. Dat teveel gebeurd kan ook slaan op dingen die exen elkaar hebben aangedaan na het huwelijk natuurlijk.

Ja Emine

Maar het heeft ook vooral met jezelf te maken. Kleinzieligheden en pathetische reacties kun je gewoon van je af laten glijden, tenzij het gevolgen heeft voor je dossier bij jeugdzorg maar dat is een immorele toestand. De meeste mensen kunnen misschien haatdragend zijn of pesterig, maar het heeft verder geen consequenties dan dat je je scherp moet houden om niet in de emotie te schieten. En dat kun je oefenen of loslaten.
Ik werd zelf altijd wel rustiger van de wijkagent. Als ik weer eens met een verhaal vol verbale dreiging van ex aankwam zei de wijkagent gewoon: dat moet ie ook niet zeggen. Dan zakte bij mij de emotie en kon ik ook gewoon weer denken dat het eigenlijk allemaal kleinzielige onzin is al doet het pijn. Beetje stoicijns blijven en niet te lang verdragen, de tijd beperken, maar dat is een balans.
Met pathetische gebaren als de gordijnen dicht, of niet bij mijn voordeur, gooi je juist kooltjes op het vuur van de kleinzieligheid. Dat gaat de verhoudingen zeker niet normaliseren.
Dat valt aan omstanders vaak ook niet uit te leggen. Dan ziet iedereen wat een kleinzielig gedoe het feitelijk is.
Ik probeer hier het woord 'kinderachtig' of 'infantiel' te vermijden want dat vind ik een belediging van kinderen in de groei.

AnneJ

voor je laatste regel: ))))))))

Het goede voorbeeld

Zelf het goede voorbeeld geven en je niet uit het veld laten slaan kan het vertrouwen bij anderen wekken dat je het ook voor hen goed bedoelt. Veel van dit soort onrust wordt milder en verdwijnt met de tijd. Als je het de kans geeft.
Ik heb veel respect voor nieuwe liefdes die wel met respect voor zichzelf en de ex weten om te gaan. Dat getuigt van zelfvertrouwen en volwassenheid.
Ik krijg kromme tenen van voordeurverhalen, ik ken er ook een paar, en die zijn voor iedereen heel stom en vervelend en onnodig escalerend voor de kinderen. Maar ook voor jezelf.

Hmmmm 2

Uh AnneJ,

Dat de wijkagent bij jou kwam, is in een ander tijdperk geweest....als je tegenwoordig om zulke dingen als jij beschrijft de politie of wijkagent belt, gaat er linea recta een melding door naar jeugdzorg. En heb je door voor je het weet aan de ene kant een agressieve ex-partner en aan de andere kant een jeugdzorg dat wel eens even zal helpen, van de wal in de sloot welteverstaan.

Je zegt dat dit niet mag tenzij het gevolgen heeft voor je dossier bij jeugdzorg maar dat dat een immorele toestand is. Dit zijn echter wel precies de situaties die ik bedoel. Als jij een ex hebt die geprobeerd heeft door melding op melding niet alleen de kinderen uit dat huwelijk maar ook nieuwe kinderen bij je weg te laten halen, dan denk ik dat je inderdaad de gordijnen dichttrekt op het moment dat die ex aan de deur staat. Zodat hij/zij niet kan zeggen: ik bracht mijn kinderen, keek door het raam en zag daar een mensonterende puinhoop/ stiefvader naakt op de bank zitten/stiefmoeder lam van de drank op de tafel liggen. Al is het maar om in dat soort gevallen te kunnen zeggen: nee hoor, dat kan niet, ik doe altijd de gordijnen dicht, juist omdat ik weet dat als hihj/zij binnen kan kijken hij/zij dingen over mij meldt die niet waar zijn. Ik wil die ruimte niet geven en dus doe ik de gordijnen dicht.

Ja, hartstikke immoreel, maar zulke gevallen zijn er. En dan blijft de ander dus in angst en beven achter na een bezoek aan de voordeur.

Ietje, ik denk dat je jezelf een dienst zou bewijzen door mooie vitrage te kopen. Daar kijk je ook niet doorheen, maar dan is het allemaal minder spastisch als wanneer je de gordijnen dichttrekt voor ze komt. Dan draait het normale leven meer door als ze voor de deur staat.

ik ken ook zo'n geval

Een vriendin van mij heeft inmiddels flink wat jaren geleden hetzelfde meegemaakt en reageerde ook zoals Ietje. En ik snapte haar helemaal. Hoewel de man al maanden weg was bij zijn vrouw toen hij mijn vriendin leerde kennen, vond de vrouw het de schuld van mijn vriendin dat het nu dus nooit meer goed kwam tussen haar en haar ex man. Ze ging mijn vriendin (die was weduwe) stalken en bedreigen: op straat keihard uitmaken voor hoer en haar zoontje van twee voor hoerenjong, banden lek steken, poep op de ramen smeren, midden in de nacht staan gillen en krijsen dat ze vriendin en zoontje met een mes zou ombrengen... en dat was nog vóór mijn vriendin met die man samenwoonde. Toen ze eenmaal samen een huis hadden was het natuurlijk niet afgelopen. Als die vrouw voor de ramen stond en ook maar iets zag waarvan ze dacht dat het misschien geld waard was, lag er de volgende dag een brief van haar advocaat met een 'verzoek' om meer alimentatie (terwijl ze echt meer dan ruim alimentatie ontving). Mijn vriendin wilde haar dus ook niet op haar terrein en trok de gordijnen dicht als ze kwam. De man heeft honderden keren gezegd dat hij de kinderen liever zelf kwam ophalen, maar zij moest en zou ze brengen. Vriendin zorgde altijd dat ze boven was of niet thuis, uit angst dat die vrouw naar binnen zou dringen met haar slagersmes.
Pas jaren later, toen de vrouw zelf een nieuwe vriend kreeg, hield de ellende op. En nu kunnen ze eindelijk beleefd tegen elkaar doen.

wangedrag

"maar ze doen normaal en aardig in het belang van de kinderen. ik doe het zelfde." Uit de beginpost.

Ja hallo

.....dat AnneJ, moet je natuurlijk op een bepaalde manier zien. Als laveren tussen zo fatsoenlijk mogelijk doen in het belang van de kindren en het beperken van schade door wangedrag (ook in het belang van de kinderen).