U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Papa of ‘mijn vader’
Mijn volwassen dochter heeft het tegenover haar vriendinnen over haar vader (en haar moeder), maar tegen mij heeft ze het altijd over ‘papa’. Ik vind dat vervelend, we waren mama en papa toen we getrouwd waren (tot een jaar of drie geleden), maar dat zijn we niet meer. We hebben als ouders geen contact meer en ik zou veel liever hebben dat ze zegt dat ze naar ‘haar vader’ gaat dan naar ‘papa’. Herkent iemand dat?
Dat ons
als het gaat om het aanduiden van een ouder of kind, hoorde ik ook in mijn zeer niet Brabantse maar Twentse familie. Mijn moeder die tegenover anderen ook sprak over ‘ons moeder’ en ‘onze Aagje’. Net als haar ouders en brussen trouwens, die deden precies hetzelfde.
Ik spreek zo tegen anderen ook nog wel eens over onze kinderen ‘onze Pluk jr’ enzovoorts.
Over mijn ouders spreek ik tegenover anderen afhankelijk van de gesprekspartner. Als ik met mijn brus spreek, zeg ik ‘Mama’, ‘Papa’, als ik het met mijn moeder had over mijn overleden vader zei ik ‘Papa’. Zo spraken we ook voordat mijn vader overleed over elkaar.
Maggiemag
Dus, omdat jullie gescheiden zijn, mag jouw dochter haar vader niet meer papa noemen, zoals ze dat altijd heeft gedaan ??
Wow, vind ik heel apart. Wat een egocentrische gedachte. Jouw band met jouw vroegere partner mag dan wel drastisch gewijzigd zijn, dat geldt niet voor jouw dochter.
Syboor
Neen, het is absoluut niet normaal om na verloop van tijd uw ouders met hun voornaam aan te spreken. Wat voor gekke dingen lees je hier soms toch ...
William, gek?
Mijn kinderen wisselen mijn voornaam en mama gewoon af. Dat is in mijn gezin heel normaal. Niets geks aan, ik ben hun moeder en ik heet Niki, allebei juist.
Niki
als dat al comon practice is tijdens het huwelijk is daar niks mis mee, of als het op organische wijze zo groeit, maar niet omdat je als ouder dat af wil dwingen na een scheiding.
Flavia
Dat is inderdaad wat anders, maar zo zei William het niet.
William
Is het niet zo dat alles normaal is, zolang de betrokkenen het met elkaar eens zijn over wat normaal is?
Voornaam kind naar ouder
Ik heb het vroeger kort overwogen. Waarom zo burgerlijk doen en mamma/pappa laten zeggen? Maar die bevlieging was van korte duur. Dan maar burgerlijk. Wat het niet is natuurlijk. Hoezeer ik ook vind dat het binnen een gezin best wat horizontaal mag zijn wat betreft de gelijkheid en dus geen autoriteit bovenaan en de kinders onderaan, vind ik het toch wel prettig als er een béétje een lijn getrokken wordt tussen 'met elkaar geknikkerd hebben' en 'als puntje bij paaltje komt, zijn wij de 'baas'. Dus ze mogen gewoon jij'en en jouw'en, maar wel met mamma, ma, of wat ze een tijdje leuk vonden, baboesjka (op zijn Hollands geschreven). Dat schept toch net iets meer de afstand tussen ouders en kind, waardoor ook in de 'titel' duidelijk is dat we geen vriendjes zijn, maar hun ouders. Zo vind ik dat dan. Familie is ook oom en tante of oma en opa.
Ff opnemen voor ts
Hoewel ik mijn kinderen hun papa gun en ook in die termen over hem met hen spreek, heb ik ook soms een wat vervreemdend gevoel erbij....de 2eenheid papa en mama is niet meer.
Het voelt soms intiemer om hem zo te noemen dan ik nog zou willen.
Maar voor de kinderen doe ik het.
Ik geloof dat hier zelden iedereen het zo met elkaar eens is geweest!
Jammer dat Maggiemag niet meer gereageerd heeft, maar ik hoop dat ze naar dit collectieve advies luistert!