Overpeinzingen over samenwonen en kinderen en waar en hoe

Dag allemaal
sinds dit jaar een nieuwe relatie en hoewel het pril is, zijn de gevoelens van "het klopt helemaal" wederzijds zo sterk dat we denken aan samenwonen. Nu niet maar waarschijnlijk ergens in de zomer van volgend jaar.
ER zitten alleen nogal wat haken en ogen aan de praktische uitvoering.
Mijn werk en mijn kind maken dat ik in eigen woonplaats moet blijven. Ik heb met zijn vader, woonachtig in dezelfde stad, een 50/50% schema wat perfect loopt. Kind is dus de helft van de tijd bij mij. Ik woon in een leuke huis met 3 slaapkamers en tuin.
Vriend heeft geen vast omgangsregeling met zijn pubers van 18 en 15. De oudste gaat niet meer naar school en zit in een intern opleidingstraject tot mei. Daarna gaat hij op kamers. De jongste zit in de derde klas en woont bij moeder. Mijn puber en zijn jongste kunnen heel goed met elkaar opschieten.
Mijn vriend heeft een kamer in een woongroep en geen uitzicht op een vaste woonplek in zijn woonplaats door zijn zeer onregelmatig inkomsten als freelancer. Hij kan dus geen vaste omgangsregeling met zijn kinderen hebben door het gebrek aan ruimte. Het zijn geen kleine kinderen die even bij papa op de kamer kunnen slapen, maar tieners met behoefte aan een eigen kamer en privacy.
We zitten te peinzen over 2 mogelijke oplossingen, maar natuurlijk moeten we ook met de ex van mijn vriend en zijn jongste in gesprek.
De eerste oplossing zou zijn status quo wat zijn jongste betreft, en dat hij in het weekend bij ons is, zo vaak hij wil. Mijn vriend is echter bang dat hij zijn jongste veel minder zou zien omdat zoon het traject vervelend zou vinden (traject mijn woonplaats/zijn woonplaats valt wel mee, 25 km, kind kan opgehaald worden maar ik snap de redenering wel). Nu doet mijn vriend veel met jongste in het weekend, mee naar sport bij voorbeeld, en door de weeks helpt hij 1 a 2 keer met huiswerk overdag en wordt er vaak samen geluncht.
Tweede oplossing zou zijn dat zijn jongste door de weeks bij ons woont, en in het weekend bij moeder. Het is voor zijn jongste wel en omschakeling maar ... school van zijn jongste loopt absoluut niet lekker: kind heeft het er niet naar de zin en spijbelt heel veel, begint wat verkeerde vrienden te krijgen en moeder werkt fulltime en kan moeilijk kind controleren op wel of niet naar school gaan en op huiswerk. Bij mij en zijn vader zou er veel meer controle zijn (ik werk part-time en ben vroeg thuis, vader werkt vanuit huis) en ook veel meer regelmaat. In het weekend in bij moeder zou het kind van mijn vriend in staat stellen om het contact met vrienden en sport niet kwijt te raken.

Voordat iedereen roept dat we niets kunnen beslissen zonder moeder te raadplegen wil ik roepen: uiteraard en natuurlijk! We zijn gewoon aan het bedenken wat goed zou zijn voor iedereen, vooral voor zijn jongste. Een soort van breinstorm want er zijn vast aspecten aan dat verhaal dat we niet direct kunnen overzien, omdat we met ons neus er direct op zitten. Nogmaals het gaat geenszins in het buiten spel zetten van de moeder maar eerder om voor onszelf alles op een rij te zetten voordat we eventueel in gesprek met moeder en jongste kind van mijn vriend gaan.

De allerbeste oplossing zou waarschijnlijk zijn dat vriend nog een paar jaar in de woonplaats van zijn ex blijft, maar door zijn woonomstandigheden zou het waarschijnlijk niet veel uitmaken voor het ontvangen van zijn kind, de woongroep is de enige woonoplossing voor hem en er zijn geen extra kamers beschikbaar.

Wie wil zonder vooroordelen meedenken?
Efteling