Ouderschap plan: nw liefje introduceren en verhuizen

Niet

Over verhuizen en nieuwe liefjes kun je wel afspraken maken, maar wat wil je daar voor gevolgen aan verbinden als een van beide die niet nakomt? Ik zou dat overlaten aan het gezond verstand van beide partijen. Als je bijv. kiest voor co-ouderschap lijkt het me duidelijk dat een verre verhuizing niet in dat plaatje past. Voor nieuwe liefjes kan ook iedereen de beslissingen nemen waarvan hij denkt dat dat goed is voor de kinderen.

niet idd

dit zijn dingen die je niet moet willen vastleggen, ze zijn toch niet haalbaar.

Een convenant is zakelijk.
Ook een co-ouderschap staat niet tot in de eeuwigheid, je kunt voor je werk moeten verhuizen, de kinderen kunnen er de brui aan geven.
Wat wel handig is zijn evaluatie momenten. Om te kijken of het door gewijzigde omstandigheden aangepast moet worden.
Geef elkaar het vertrouwen dat je het beste voor hebt met de kinderen.

Je kunt ook kiezen voor een advocaat-mediator hoef je ook maar 1x uur kosten te betalen.

Het opstellen van een convenant/ouderschapsplan valt of staat met de energie die beide as exen er in steken. En elkaar iets gunnen helpt om er snel uit te komen. Gunnen is iets anders dan op alle eisen in gaan.

niet

'Maar hoe hebben jullie het gedaan met een omschrijving voor wat betreft verhuizen buiten 'school'afstand en wanneer een nieuwe liefde bij je pubers introduceren?'

Niet. Wij waren zo blut direct na de scheiding dat mijn ex een klein jaar op een kamer bij een vriend heeft gewoond. Die vriend woonde bepaald niet in de buurt van het huurhuis waar dochter en ik in achterbleven, maar er was gewoon even niks anders mogelijk. Later heeft ex een eenkamerstudie gekocht op een kleine 10 km bij ons vandaan. Het was domweg het enige dat hij toen kon betalen. Dochter ging dus nooit zelfstandig op en neer, maar werd altijd gehaald en gebracht met de auto. Kleine moeite.

Sinds 1,5 jaar woont hij hier vlakbij, omdat hij zelf graag in de buurt van zijn dochter en haar sociale contacten/hobbies/school/enz wilde wonen. Dat scheelt een hoop tijd, en is voor onze dochter leuker omdat ze nu ook speelafspraken bij haar vader kan maken. Maar noodzakelijk is het niet.

Ik sluit me aan bij AMK: Geef elkaar het vertrouwen dat je beiden het beste voor hebt met de kinderen. Wat dat in de praktijk is, zal voor jullie beiden anders kunnen uitpakken. Maar in de basis zijn de meeste ouders toch wel geneigd om goed voor de kinderen te zorgen, al zijn de manieren vaak verschillend. Die essentie is eigenlijk het enige wat telt.

Wij hebben gesteld

dat we binnen de stad moeten blijven wonen. In tegenstelling tot anderen heb ik geen vertrouwen in dat de ander doet wat het beste is voor het kind.
Bij een vriend van mij zie ik het ook. Hij had vertrouwen in dat zijn ex het beste zou doen voor hun kinderen. Hij had daarom een huis in de buurt gekocht van zijn ex. Zijn ex is inmiddels naar haar vriendje in een andere stad verhuisd. Daar hij 'maar' en omgangsregeling had van 1 weekend per 2 weken, kon hij daar niets tegen doen.
Ik zou dus wel ervoor zorgen dat er hele duidelijke afspraken over zijn. Als beide echt het beste voor de kinderen willen is dat geen probleem.

maar Paddington

'Wij hebben gesteld dat we binnen de stad moeten blijven wonen.'

Een kennis van me is net zijn baan kwijt bij een grote international, gevestigd in de randstad. Hij heeft nu een kans op een baan bij een andere grote maatschappij, maar daarvan zit het kantoor in Zwolle of daar in de buurt. Hij zou die baan dus niet kunnen aannemen als hij jouw ex was. Enig idee wat het doet met kinderen als papa werkloos is en zo'n kans moet laten schieten?

Knurf

Als je een om de 14 dagen weekend regeling hebt zal het misschien geen grote gevolgen voor de kinderen hebben als een van de ouders ver gaat wonen. Hoewel ik daar zelf mijn twijfels al bij heb aangezien clubjes en speelafspraken en dergelijke dan in het weekend dus niet meer mogelijk zijn.

Bij een meer uitgebreidere omgangsregeling of bij co-ouderschap zijn de gevolgen voor de kinderen wel enorm groot als een van de ouders verder weg gaat wonen.

Sowieso is het voor kinderen meestal het fijnst als ze veel continuïteit hebben in hun leven. Dus ouders die bij elkaar in de buurt wonen waardoor er niet zo'n enorme kunstmatige scheiding is tussen het leven bij mama en bij papa want clubjes, speelafspraken en andere buitenshuis activiteiten kunnen gewoon doorgaan.

Dat papa een kans laat schieten doet als het goed is niks met de kinderen want papa moet ze daar helemaal niet mee lastig vallen. Het zou een fijne emotionele chantage zijn als hij dat wel fijntjes even tegen de kinderen ging vertellen. Een verhuizing van papa heeft minstens zo'n grote invloed als de tijdelijke werkeloosheid van de vader.

Overigens is natuurlijk werkeloosheid een moeilijke kwestie. Er kunnen zeker omstandigheden zijn waardoor je gedwongen wordt te verhuizen door werkeloosheid. Dat is dan wel heel treurig voor de kinderen maar soms kan het inderdaad niet anders.

Echter het is vaak ook een kwestie van prioriteiten stellen. Veel verhuizingen zijn vanwege nieuwe geliefden of de behoefte om terug te gaan naar een vertrouwde omgeving waar familie woont of juist ergens opnieuw te beginnen. Allemaal valide redenen maar voor de kinderen heeft het wel gevolgen.

Verhuizen wegens werk snap ik wel maar het zou nooit mijn eerste keuze zijn behalve als ik echt geen werk kon krijgen in mijn omgeving. Dan maar een iets minder goede baan. Zeker een succesvol iemand zoals de persoon uit jouw voorbeeld kan vast uiteindelijk wel iets anders krijgen wat dichter in de buurt.

tja Jillian

'Sowieso is het voor kinderen meestal het fijnst als ze veel continuïteit hebben in hun leven'

Dat vind ik zo'n drogreden. Er zijn zat echtparen die naar de andere kant van het land verhuizen en de kinderen dus uit hun bekende omgeving halen. Dat vindt iedereen normaal. Maar als je eenmaal gescheiden bent, zou dat niet meer kunnen. Alsof het leven dan ineens maakbaarder is, dat slaat toch nergens op?

'Dat papa een kans laat schieten doet als het goed is niks met de kinderen want papa moet ze daar helemaal niet mee lastig vallen. Het zou een fijne emotionele chantage zijn als hij dat wel fijntjes even tegen de kinderen ging vertellen'

Het heeft geen bal met emotionele chantage te maken, maar alles met (bijvoorbeeld) geen PA en KA meer kunnen betalen, de sportclubs moeten opzeggen, wellicht zelfs het huis uitmoeten vanwege betalingsachterstanden. Je bent echt niet wijs als je denkt dat kinderen niks merken van een ontslag.

enne

'Zeker een succesvol iemand zoals de persoon uit jouw voorbeeld kan vast uiteindelijk wel iets anders krijgen wat dichter in de buurt.'

Nee dus.

als je doorredeneert en je zet dit in je convenant, je weigert die baan, dan ben je verwijtbaarwerkloos wordt je uitkering gekort. Het staat in je convenant dus kun je het linken aan je scheiding, kun je bij je expartner partnerallimentatie claimen.

continuiteit is er als pa en ma hun best doen

maar in het gewone leven zijn er geen garanties er kan van alles gebeuren en dan zul je een oplossing moeten zoeken. Ik vind het ook niet praktisch dat mijn ex verder weg is gaan wonen, maar hij heeft een oplossing gevonden waardoor we met een kleine aanpassing toch de bestaande afspraak kunnen handhaven. Hij moet er wel elke keer als hij onze dochter moet ophalen of wegbrengen 80km voor omrijden. (Fijn zo lekker in de randstadspits) betekend dat we wat meer back-up scenarioos hebben ingebouwd. Want het was de dag dat ik dan in Frankrijk ga vergaderen want ik hoef dochter niet op te halen.

Regelmatig evalueren en bijstellen wanneer nodig is veel praktischer en makkelijker te realiseren.

Vertrouwen geven is vertrouwen krijgen. En ooit was die ex goed genoeg om in vertrouwen een kind te krijgen.

Het probleem is

Je kunt wel van alles willen vastleggen, tot de haardracht van de kinderen aan toe, maar juridisch zijn die dingen moeilijk afdwingbaar. Zo ook een verhuisverbod, er kunnen altijd situaties zijn waarbij een van de ouders het beter acht om wel te verhuizen. Mijn ex ging 15 km verderop wonen omdat de huizen daar goedkoper waren. Dat kan ik wel kul vinden, maar tegenhouden kon ik het niet (en inmiddels ben ik maar naar dezelfde woonplaats verhuisd).
Het lijkt mij het belangrijkst dat je afspreekt hoe de omgang wordt geregeld en wie wat betaalt.

Jeetje Jilian

Eerlijk gezegd komt je post op mij over alsof je geen ervaring heb in zowel echtscheidingen (gelukkig voor jou) en werk zoeken en de huidige arbeidsmarkt. Of werk jij in een hele fijne sector? Ik hoor graag welke )

On topic; mijn ervaring is dat zeker het voorstellen van een nieuwe liefde niet te reguleren is. Althans als ik de moeder van mijn stiefkind mag geloven . Alle heren kwamen uit het reeds bestaande sociale netwerk. Dus tsja, dan hadden man en zij vanalles kunnen vastleggen maar ja.... Dat soort dingen zijn niet zo vast te leggen denk ik. En qua wonen is mijn ervaring dat het wel heel fijn is als iedereen in de buurt blijft, maar ja... Het gesprek erover hebben en met elkaar uitspreken dat het wenselijk is en waarom lijkt me wel nuttig.

Geen ervaring met ouderschapsplan

maar ik snap wel dat het handig is dat beide ouders in de huidige omgeving blijven wonen.
Dat kun je niet afdwingen, dat is wel duidelijk.
Kun je misschien afspreken dat kind in de huidige omgeving blijft wonen, ook als een van de ouders besluit zo ver weg te gaan wonen dat van school veranderd moet worden. In dat geval wordt een co-ouderschap omgezet in een bezoekregeling (bijvoorbeeld de klassieke versie van 1 weekend per 2 weken en de helft van de vakanties).
Dan maak je afspraken over de kinderen en niet over elkaar.

Als één van de ouders 60 km verderop gaat wonen (al is de reden nog zo goed) is het sowieso niet meer mogelijk om te co-ouderen (als ze de schoolgaande leeftijd bereikt hebben).

tante tiny

tuurlijk is co-ouderen dan wel mogelijk als ouder een baan heeft in de plaats waar kind op school zit, of bereid is om te rijden. Afstand is niet alles.

Als er zoiets is van een baan, of daar wel een huis

kunnen vinden, dan kan er toch in het artikel worden opgenomen dat er in andere gevallen, dus als er buiten een straal verhuist moet worden, dat het in overleg gaat? Dan wordt er over gesproken.
Als er echt goede redenen zijn voor een verhuizing, dan is dat niet tegen te houden.

Verder vind ik het ook het verhuizen van een echtpaar naar de andere kant van het land als de kinderen een bepaalde leeftijd hebben bereikt een probleem. Ik heb het zelf ook meegemaakt en het heel erg moeilijk mee gehad. Ik zou er dus nooit voor kiezen om mijn kind willes en wetens naar een andere stad te laten verhuizen als er ook maar een mogelijkheid is om dat niet te hoeven doen.

Van de randstad naar Zwolle, tja. Er zijn genoeg mensen die dat soort afstanden elke dag afleggen om naar hun werk te komen. Het is een questie van prioriteiten stellen.

Scheiden is voor kinderen sowieso al een heel groot trauma. Onderzoeken hebben uitgewezen dat alleen als er lichamelijk of geestelijk misbruik was in het huwelijk dat het een scheiding beter is. In alle andere gevallen is het beter voor de kinderen om bij elkaar te blijven. Ik had dat ook gewild voor mijn dochter. Mijn vriend had dat gewild voor zijn kinderen. Helaas dachten onze exen daar anders over.
Gelukkig ziet mijn ex wel in, wat voor extra impact een verhuizing dan ook nog zou hebben. Hij heeft dat namelijk ook meegemaakt. Als het enigszins mogelijk is, dan zou ik proberen een verhuizing te voorkomen.
Zou ik er elke dag 1,5 tot 2 uur reistijd enkele reis voor over hebben? Jazeker! Misschien proberen een dagje thuis te werken, een systeem te maken van 10 in 9 werken en rustig op zoek gaan naar ander werk. Dat is hoe ik het zou doen.

Het introduceren van een nieuwe liefde vind ik veel moeilijker. Wel vind ik dat voordat een kind een nieuwe liefde ontmoet, de ex op hoogte gebracht moet worden. Het is zo vreemd als een kind verteld dat Papa een kusje ging geven aan Truus, terwijl jij als moeder daar nog niets van had vernomen. Dus geen toestemming, maar wel van: ik heb iemand ontmoet en ik laat Jip en Janneke haar ontmoeten. Dan weet je hoe de vork in de steel zit.
Dat vind ik trouwens van alle wijzigingen die voor een kind van belang zijn. Dus ook als er samengewoont gaat worden enz.

Paddington

'Als er zoiets is van een baan, of daar wel een huis kunnen vinden, dan kan er toch in het artikel worden opgenomen dat er in andere gevallen, dus als er buiten een straal verhuist moet worden, dat het in overleg gaat? Dan wordt er over gesproken.'

Maar dat hoef je dan toch niet op te nemen? Volgens mij zijn er maar weinig mensen die gewoon voor de lol gaan verhuizen, zeker niet als de kinderen dan achter blijven. Verhuizen doe je toch altijd vanwege een (belangrijke) reden?

oh, ik vergeet nog wat

'Zou ik er elke dag 1,5 tot 2 uur reistijd enkele reis voor over hebben? Jazeker! '

Als je co-ouderschap hebt, wordt dat best lastig. Er zijn niet veel BSO's die tot half acht 's avonds open zijn.

Paddington

Jij zit er nog middenin, en wilt zelf nog van alles bepalen over hoe het er bij je ex aan toe gaat. Ik moet er niet aan denken dat ik mijn ex moet gaan inlichten over nieuwe vriendjes of whatever. Voor zover het voor hem van belang is licht ik hem in over dingen en besprek ik ze, maar ik heb geen zin om persoonlijke dingen met hem te delen. Dus bijv. de vakantieplannen 'goh ex, is het goed als ik van datum x tot en met datum y met vakantie ga?'. Ik vertel hem in principe niet eens waar ik heen ga, tenzij dat terloops ter sprake komt (wat meestal wel het geval is, maar dan weet hij alleen 'Engeland' en niet het exacte adres).

Het gaat niet om nieuwe vriendjes

in het algemeen, maar wel als het persoon een rol gaat vervullen in het leven van de kinderen.

Helaas is het nog steeds zo dat mensen voor de lol verhuizen, of juist om hun ex dwars te zitten. Er zijn helaas mensen die alleen aan zichzelf denken en daarbij 'vergeten' naar de kinderen te kijken.

Ik verwacht niet dat mijn ex alles aan mij verteld, maar wel dat hij laat weten waar mijn kinderen zijn als zij langer dan een dag weggaan. Waarschijnlijk komt het door mijn verleden, maar ik heb helaas al te veel ellende meegemaakt met mensen die elkaar niet konden vinden in geval van nood.
Dus als hij een huisje ergens huurt, geef mij dan even het adres. Mocht er wat gebeuren en ik wordt in paniek opgebeld door de kinderen, dan kan ik hulp sturen of zelf komen (ligt aan de afstand). Wat hij verder in zijn tijd doet, moet hij helemaal zelf weten.
Juist omdat je als co-ouders maar de helft van de tijd je kinderen hebt, is er in mijn ogen genoeg tijd om op de 'kindloze' dagen te gaan daten enz. Het lijkt mij dat je pas de kinderen erbij gaat betrekken als de eerste maanden i.i.g. voorbij zijn. Wat is dan het probleem om even aan je ex te laten weten dat je een nieuwe liefde hebt en dat je deze gaat voorstellen aan de kinderen?

Maar nee Katniss, ik wil niet alles bepalen over hoe het er bij mijn ex aan toe gaat. Mijn ex is het huis uitgegaan om verder te gaan met een gezamelijke vriendin. Daar woont hij nu al bijna een half jaar samen mee. Ik ben het niet eens met de manier waarop zij mijn kinderen behandelen. Het enige dat ik daaraan kan doen en doe is een luisterend oor zijn. Verder zal het mij een zorg zijn wat hij doet. Een ouderschapsplan is bedoeld voor de kinderen, om de kinderen te ondersteunen in hun weg naar volwassen worden op de beste manier. Helaas bleek dat nodig te zijn, dat is niet omdat mensen die gaan scheiden zo goed met elkaar kunnen praten.

Ik zie het belang juist bij vrienden die al langer gescheiden zijn. Dat hij van zijn kinderen moet horen dat mama gaat trouwen en eerder nog dat ze een vriend heeft, die regelmatig blijft slapen.
De kinderen (oudste is een puber) voelt zich, doordat papa van niets weet, behoorlijk klem gezet. Hij heeft het gevoel dat hij daardoor er niet over mag praten. Het lijkt mij dat je dat niet wil voor je kind.

Kortom, ik ben voor hele duidelijke afspraken in een ouderschapsplan, beter te veel dan te weinig. Als er overleg tussen de ouders mogelijk is, dan kan er in onderling overleg worden afgesproken om soms van het ouderschapsplan af te wijken. Is er geen overleg mogelijk, dan zijn de afspraken duidelijk.
Helaas zie ik in mijn omgeving te vaak gebeuren dat er periodes zijn, waarbij overleg niet mogelijk is tussen ex-partners.

Paddington

'Er zijn helaas mensen die alleen aan zichzelf denken en daarbij 'vergeten' naar de kinderen te kijken.'

En juist voor die mensen hebben afspraken in een ouderschapsplan geen zin. Sterker nog, je geeft zulke types alleen maar meer 'regeltjes' (ideeen) die ze kunnen overtreden om te griepen. De afspraken zijn namelijk niet handhaafbaar, waarschijnlijk verhoogt het de frustratie van de andere partij omdat er weer een regeltje niet nagekomen is.

Misschien wel

maar een ouderschapsplan waar geen afspraken in staan helpt in zo'n geval al helemaal niet. Ergenissen zullen er altijd zijn. Die moet je proberen los te laten. Juist door wel de regels te hebben afgesproken lijkt mij dat makkelijker, je hebt er dan immers alles aangedaan dat in je macht ligt en je kunt iemand erop wijzen. Hij/zij heeft immers ook getekend.

Wij hebben nog geen ouderschapsplan, mijn ex verzint dingen om te griepen zonder dat hij daar input voor nodig heeft. Ik weet ook dat hij, zodra er een ouderschapsplan is, er alles aan zal doen om dit door te zetten. Wel hangt hij aan een plan met een handtekening, daar heb je dan namelijk samen voor gekozen.

Als jouw idee opgaat dan kunnen we ook wel algemene regels afschaffen, zoals over te hard rijden. Iedereen weet dat het niet mag, er zijn volop mensen die het wel doen. Moeten daar dan maar geen regels voor zijn?

Klopt niet

Die 'algemene regels' zoals jij ze noemt zijn wetgeving in het algemeen belang. Iedere burger wordt geacht zich daaraan te houden, maar zolang de wet niet wordt geschonden mag iedereen zijn leven inrichten zoals hij dat zelf wil.
Voor die afspraken die jij als voorbeeld noemt zou ik nooit tekenen. Waar slaat het op om je ex te moeten informeren als je eens langer dan een dag elders bent met de kinderen? En dan nog het adres noemen. Toedeloe, het gaat hem niets aan waar ik heen ga met de kinderen. Het is mijn verantwoordelijkheid dat ze veilig weer thuis komen, en dat ze naar hun vader gaan op de afgesproken dagen. Net als het vooraf informeren als je van plan bent je nieuwe liefde te gaan zoenen met de kinderen erbij. Stel dat je het niet doet, dan heeft die ex alleen maar een stok om mee te slaan omdat je je niet aan de 'afspraak' hebt gehouden. Kortom, het leidt alleen maar tot gezeur en invloed op elkaars leven die je niet wilt hebben.
We hebben hier de afgelopen jaren één gesprek gehad over een opvoedingsinhoudelijk dingetje, en dat was toen onze dochter naar een Jehova kerkdienst wilde. Daar heb ik ex wel even over gebeld om te horen wat hij ervan vond, omdat ik van mening was dat we het er beide over eens moesten zijn. Oh, en hij heeft mij persoonlijk ingelicht over de zwangerschappen van zijn vrouw. Dat vond ik ook wel prettig omdat onze dochter daar wisselende gevoelens bij had en ik het er met haar over kon hebben. Ook over medische zaken hebben we soms overleg, maar dat is sowieso al een wettelijke verplichting om elkaar daar over te informeren.

Matilde

Ik hoop dat we je niet afgeschrikt hebben met onze discussie Heb je er iets aan gehad?

actueel: er is een nieuw liefje

aan het begin van dit verhaal was er nog de vraag wanneer een nieuw liefje introduceren. Zondag vertelde mijn as ex dat hij een nieuwe liefde heeft. Ik ben blij voor hem, maar ik voel met een soort van verdoofd. De kinderen willen nog niet met haar geconfronteerd worden.we zullen zien hoe zich dit ontwikkeld.

Mathilde

Sterkte meid, dat is schrikken. Sneller dan verwacht. Zo gaat dat (bij veel mannen), als ik het mag geloven.

Heb je nog wel wat gehad aan alle reacties in dit draadje? (even los van de schrik dat het nu al zover is)