Ouders van jonge kinderen scheiden te snel

Pennenstreek

"Ik vind het wel kwalijk dat je blijkbaar vindt dat iemand alleen recht van spreken heeft als hij/zij iets ook daadwerkelijk heeft meegemaakt. Dan kunnen we dit hele forum wel opdoeken, lijkt me."

Dat vind ik helemaal niet, dat maak jij er van, maar het is erg vaak zo dat zij die het hardste roepen geen idee hebben hoe de realiteit van een scheiding zit, maar wel het meest overtuigend van hun gelijk blijven posten.
Je kunt niet bepalen dat iemand niet genoeg gedaan heeft. Het bewijs is er niet.

Werkdruk

Misschien is het al genoemd, maar als ik om mij heen kijk, zie ik steeds meer jonge stellen die allebei 4 tot 5 dagen werken. Deels omdat dit nodig is, deels omdat de maatschappij die richting op gaat. Zelf broek op kunnen houden is de strijdkreet vandaag de dag.
Toch heeft die instelling ook een keerzijde; het wordt moeilijker om minder te gaan werken want daardoor kan je carrière in gevaar komen. Dus gaan we. Maar stug door met het tempo waarin we leven, met de kans eerder vast te lopen als er kinderen geboren worden.
Zie artikel Libelle ahv een wetenschappelijk onderzoek: fulltime moeder met één kind 17 % meet stres, en met twee kinderen wel 40% meer stress. Er staat moeder, maar dit geldt net zo hard voor de vaders.

Ik verbaas mij over de mogelijke verklaring van de toename scheidingen bij stellen met jonge kinderen. Het toeschrijven aan vreemdgaan zal heus wel bijdragen aan een deel van de scheidingen. Maar we kunnen de ogen niet sluiten voor het feit dat meer stellen ( lees met name jonge stellen), fulltime werken, gelijk aan de maatschappelijke trend van deze tijd.

https://www.libelle.nl/lekker-in-je-vel/stress-moeders-die-fulltime-werken/

PS ik ben blij dat ik van de vorige generatie ben. Ik was een thuisblijfmoeder. Als ik het ouderschap zou moeten combineren met een fulltime baan, zat ik geheid op een 40% stress- niveau. Stress geeft sneller aanleiding tot conflicten. Sommigen kunnen dat beter handelen dan anderen.

Flanagan

Mensen verschillen. Ik ben ook van de vorige generatie. Maar mijn partner en ik werkten allebei 4 dagen. Was ik een thuisblijfmoeder geweest dan was ik waarschijnlijk erg ongelukkig geweest en had mijn huwelijk het zeker nog geen 10 jaar vol gehouden.
Wel is het zo dat een relatie waarin je allebei werkt en allebei voor de kinderen zorgt tot minder paniek en stress bij de scheiding - die er sowieso was gekomen - leidt. Je weet dat het na de scheiding in ieder geval co-ouderschap kunt afspreken en je weet dat je allebei financieel verder kunt.

Persephone

Heeft iedereen vriendinnen? In welk stadium begin je erover tegen een vriendin? Snappen vriendinnen alles? Vond de vriendin je man altijd al een slechte vondst? Hoe neutraal kan ze adviseren dan?

Alkes

Klopt, je bent minder kwetsbaar na de scheiding als je altijd voldoende dagen bent blijven werken.
Maar we hebben het over de fase waarin je samen leeft. Als je het zo druk hebt en jezelf voorbij loopt, ben je sneller kwetsbaar voor een opsplitsing van het gezin.

Ik haal werk aan als mogelijke oorzaak van scheidingen bij gezinnen met jonge kinderen omdat dat m.i. eerder een rol speelt dan oorzaken als vreemdgaan.
Lees het niet als kritiek op werkende ouders.

Juist wanneer

de ene fulltime werkt en de ander altijd thuis is, ligt verwijdering op de loer. Je hebt dan zo'n ander leven, dat het moeilijk kan zijn om je in de situatie van de ander te verplaatsen.

Daarnaast is niet ieder mens gemaakt om altijd maar thuis te zitten met kinderen. Ik zou daar doodongelukkig van worden en daar zou mijn huwelijk niet leuker van worden. Ik ken maar zeer weinig ouders die het fijn vinden om fulltime thuis te zijn.

Dus nee, ik ben het er niet mee eens. Stress levert de combinatie natuurlijk wel op, dat wil ik niet ontkennen, maar de voordelen wegen daar ruimschoots tegenop (zelfstandigheid, persoonlijke ontwikkeling, gelijkwaardigheid in de relatie).

Flanagan

Nee hoor. Ik snap het onderbuikgevoel, maar juist gezinnen met een traditionele rolverdeling zijn kwetsbaar. Stellen die ongeveer evenveel verdienen scheiden minder vaak. Hoe het misverstand kan ontstaan: stellen met een zelfde kerkelijke achtergrond en die deel uitmaken van een kerkelijke gemeenschap scheiden minder vaak en het aantal huisvrouwen is in deze groep oververtegenwoordigd. Maar “huisvrouw” is hier niet het toverwoord “kerkelijk” wel. Stellen die jong trouwen maken gemiddeld weer meer kans op een echtscheiding. Deze groep behoort gemiddeld gezien tot een sociaal-economisch kwetsbare groep en kent (dus) meer huisvrouwen.

Mijn gevoel dat gelijkwaardigheid en gedeelde verantwoordelijkheden bijdragen aan huwelijksgeluk klopt wel. Maar tegelijkertijd zegt zo’n algemene uitspraak natuurlijk niets over individuele gevallen.

Redenen

#2: ‘Ik weet er wel een paar: vreemdgaan, alcoholisme of een andere verslaving die de kop opsteekt na een traumatische gebeurtenis, geldgebrek en de ruzies daarover. Of alle drie tegelijk.’
Of slecht communiceren, of, of, of
Het verbaasde mij alleen dat de toegenomen aantal werkdagen niet genoemd werden.

We hoeven geen discussie te gaan voeren over verschillen in kwetsbaarheid als gevolg van het aantal werkdagen. Hoeveel mensen werken of hoe ze het anders invullen is niet topic. Daar bestaan genoeg andere draadjes voor.
In dit draadje kwamen verschillende redenen voorbij, behalve combinatie werkdruk/ ouderschap. Toch lijkt dit mij een reden die niet genegeerd kan worden. Een reden die mogelijk een belangrijke bijdrage kan hebben op de vraag die Lanza bezig hield.

Ik denk

dat de oorzaak dan vooral bij de vaders gezocht moet worden, aangezien die gemiddeld 40 uur werken tov het gemiddelde van de 28 uur van moeders.

Slechts 22% van de moeders werkt fulltime tov 80% van de vaders.

Fulltime thuis

Lanza, dat is een misvatting. Een thuisblijfmoeder is niet fulltime thuis. Je hoeft als tbm, niet een betekenisarm bestaan mee te hoeven maken. Ik heb mij nooit verveeld.
Wat ik deed, werd alleen niet uitbetaald. Maar ik genoot wel meer vrijheid om ja of nee te kunnen zeggen tegen activiteiten wanneer deze niet uitkwamen vanwege afspraken van de kinderen.
Het punt dat ik wilde aanhalen was de stress, iets dat minder op een gezin drukt als er overdag meer tijd voor het gezin overblijf.

'vreemd gaan'

Het verbaast mij dat vreemd gaan / een ander hebben vaak als losstaande reden wordt genoemd. Terwijl volgens mij vreemdgaan vaak (nee, niet altijd) een symptoom is - en niet de oorzaak.

Flanagan

Die reden wordt niet genoemd, omdat het geen verklaring is voor de toename in het aantal scheidingen. Integendeel zelfs.

Over cijfers valt moeilijk te discussiëren. Natuurlijk moet je wel kritisch kijken hoe de uitkomsten tot stand gekomen zijn. Maar op het moment dat je uitgaat van de cijfers waar dit draadje om begonnen is (meer echtscheidingen) is het niet logisch zonder reden andere cijfers terzijde te schuiven, omdat deze niet bij je wereldbeeld passen.

Geld

Of het te wijten is aan het verschil 80% fulltime man versus 22% vrouw? Dat denk ik niet. Ik vraag mij af of die getallen ook wel kloppen voor de jonge gezinnen.
Vandaag de dag werken meer jonge gezinnen fulltime dan de aantal jonge gezinnen decenium geleden. Gewoonweg om de rekeningen te kunnen betalen.

Je hebt toch

geen idee over die stress? Het onderzoek gaat trouwens niet over de Nederlandse situatie, dus dat is sowieso niet te vergelijken. Dat ik financieel zelfstandig ben geeft mij juist een heel rustig gevoel. Ik ben van niemand afhankelijk, hoef mijn handje niet op te houden. Dat geeft rust, voor nu en voor in de toekomst.

Daarbij vind ik mijn werk ontzettend leuk. Ik heb jarenlang gewerkt om dit werk te mogen en kunnen doen en dan zou ik nu stoppen? Ik kan me niet voorstellen dat ik mijn carrière zou moeten inleveren en ik denk ook niet dat mijn man daar zin in heeft.

Over stres

Financiële kwetsbaarheid en crisis zijn duidelijke oorzaken van echtscheidingen. Gedeelde verantwoordelijkheid zorgt logischerwijs voor minder kwetsbaarheid en de kans op een financiële crisis neemt af. De stelling dat de combinatie werk/ouderschap scheidingen in de hand werkt, vind ik niet goed onderbouwd. Het tegendeel is zeker wel waar: de combinatie geen werk/ouderschap is zeker niet bevorderlijk voor een lang en gelukkig huwelijk...

Zo is het,

We kunnen niet door muren van anderen kijken en de vinger op de zwakke plek leggen.

Gekruisd,

Voor mij andere woorden in de mond gelegd worden.
Ik beweer niet dat veel werken slecht uitpakt voor een relatie. Omgekeerd ook niet.
Het gaat mij meer om een gezond evenwicht tussen werken en leven. De ene kan dat goed aan , de ander loopt vast .

Ik denk zeker

dat je een punt hebt hoor, Flanagan. Ik zou er dan alleen voor willen pleiten dat vaders vaker pt gaan werken, en/of tijdelijk ouderschapsverlof opnemen, zodat de taken in de tropenjaren eerlijker verdeeld worden.

Dat zou voor heel veel moeders een hoop stress schelen. Wanneer je allebei een uur of 28-32 werkt dan heb je voldoende inkomen en bouw je beiden verder aan een financieel gezonde toekomst, terwijl er tijd overblijft om thuis te zijn met de kinderen.

Daarover ben ik het eens met Lanza

Allebei in het arbeidsproces is op veel fronten in de meeste gevallen beter dan één betaald werk en de ander onbetaald.
Als belangrijke stressfactor bij burn-out is aangetoond dat het niet zozeer is dat men te veel te doen heeft maar het gebrek aan regelruimte/autonomie op de taken en te weinig ruimte krijgen/nemen voor herstel, ook weer beïnvloedt door autonomie. Ik denk dat je daarom ook ziet dat ogenschijnlijk ontzettend drukke mensen het schaffen terwijl je denkt ‘hoe dan?’ Zo ken ik een dame met vier jonge kinderen en een eigen bedrijf met dertig werknemers waarmee ze enorm aan de weg timmert. Maar ze bepaalt veelal zelf wanneer ze waar is en dat scheelt een bak denk ik. Plus het bedrijf loopt goed, dat punt van (geld)zorgen is natuurlijk essentieel.

In het bedrijfsleven wordt gesproken over de VUCA wereld, ik denk dat wat daarin beschreven wordt veel meer van invloed is (icm bovenstaand) dan allebei werken.

Wat brengt iemand op de topic 'echtscheiding en erna', wanneer de relatie goed blijkt te werken, zoals in geval van Lanza of zo ook anderen.

Ten tijde dat ik dacht dat mijn relatie met mijn inmiddels ex goed was, had ik nimmer de behoefte naar de topic 'echtscheiding en erna' te gaan van ouders.nl.

Wat mij hier bracht, is dat ik met vragen en gevoelens zat en soms nog kan zitten na mijn relatie-beëindiging. Dan is het fijn reacties en tips van anderen te ontvangen... daar is dit forum toch voor bedoeld? Heb nu idee dat het een gelijk halen is, of een kijk eens hoe goed wij het voor elkaar hebben. Vind ik werkelijk superfijn voor diegene, maar slaat het nu niet een beetje door, wanneer ik zo hier en der de reacties lees.
Een ieder doet het goed en een ieder doet het op zijn/haar eigen manier.

En toch heb ik weer gereageerd.... hahaha

correctie...

her en der.... moet het zijn....

Financiële kwetsbaarheid

kun je ook met twee inkomens hebben. Niet iedereen verdient modaal en bovenmodaal. Gebrek aan geld kan minder gelukkig maken, maar hoeft geen scheiding op te leveren. Ik ben wel van mening veranderd wat betreft thuisblijven of werken. Ik ben van mening geworden, dat als het even kan, je moet blijven werken. Schroef het aantal uren terug als dat nodig en mogelijk is, maar blijf wel werken. Onze situatie was werk en uitkering en ik dacht dat die situatie levenslang zo zou blijven. Niet dus. Dat heeft járenlang voor financiële problemen gezorgd en daar zijn we heel goed sámen doorheen gekomen. Zo'n crisis is ook een gezamenlijk project, welbeschouwd. Het gaat (eenmaal op dat punt aangekomen) niet om een verschil, maar om één doel. Ik snap dat het anders kan als partners de neuzen niet dezelfde kant op kunnen krijgen als duidelijk is geworden dat het anders moet dan tot daar. Dan ontstaat daarover een verschil. Zo'n verschil kan ook ontstaan, of was er altijd al, over opvattingen, gewoontes, trouw e.d.. En als dat verschil maar groot genoeg is, of alsnog wordt, kan het moeilijk worden om daarmee te leven. Stel je voor, ik roep maar wat, dat je wéét dat iemand helemaal gek is van motoren en je na 4 jaar denkt 'mijn hemel, ik wil ook weleens een nieuwe bank ipv motoronderdelen kopen. Ik wil ook weleens samen op vakantie ipv man die met zijn maatjes de weg op gaat'. Dan kun je je afvragen of je bij aanvang niet goed beseft hebt, wat je in huis haalde met deze motormuis. Is die liefde voor motoren opeens ontstaan, dan had je het niet kunnen weten. In het ene geval zou je kunnen stellen dat je er met open ogen ingetrapt bent (oh, dat wordt vast wel minder als...). Over dat fenomeen verbaas ik me soms wel, ondanks dat ik zelf ook weleens een balk in mijn oog heb of had . Zo ook over een uitspraak van mijn eigenste ( ) ) man. Hij zei weleens 'ze hebben mij nooit verteld hoe het wordt in de puberteit'. Daarmee reagerend op dat het vooral met een dochter niet standaard vlotjes verliep. En daar kon ik dan toch niet bij met mijn pet. Je komt toch niet van een planeet zonder jeugd, je bent toch zelf ook jeugd geweest?? Sommige zaken kun je zien aankomen. Iemand met een ander geloof, denkt niet hetzelfde als jij met je eigen geloof of niet-geloof. Hoe dacht je dat dat zou gaan verdwijnen? Iemand met héle andere politieke opvattingen, ja... dat kan veranderen, maar ga je daarvan uit? Ik vind relaties met een kerkganger en een niet-kerkganger altijd heel knap, zij geven elkaar dus die ruimte. Hetzelfde met politieke opvattingen. Maar het kán wel degelijk een splijtzwam worden in de praktijk van na het huwelijk. Prettig dus als je bij aanvang daar tenminste ongeveer mee op één lijn zit. Ik zelf heb ook wel zo'n instinker gehad, van komt wel goed. Ik wilde kinderen, man maakte in mijn ogen vooral grapjes over niet willen. Ik dacht dat gaat wel over. Dat is ook gebeurd, maar als dat niet zo was gegaan, was het einde oefening geworden. En dat had ik alleen mezelf kunnen verwijten.

na het huwelijk...

...sfeest.

Donna

"Ik snap het onderbuikgevoel, maar juist gezinnen met een traditionele rolverdeling zijn kwetsbaar. Stellen die ongeveer evenveel verdienen scheiden minder vaak. Hoe het misverstand kan ontstaan: stellen met een zelfde kerkelijke achtergrond en die deel uitmaken van een kerkelijke gemeenschap scheiden minder vaak en het aantal huisvrouwen is in deze groep oververtegenwoordigd. Maar “huisvrouw” is hier niet het toverwoord “kerkelijk” wel. Stellen die jong trouwen maken gemiddeld weer meer kans op een echtscheiding. Deze groep behoort gemiddeld gezien tot een sociaal-economisch kwetsbare groep en kent (dus) meer huisvrouwen."

Citation needed zeggen ze dan op Wikipedia.

Oftewel, heb je een link om deze stellingen te ondersteunen?

Samenvatting

https://www.fpvi.nl/scheiden/scheidingsstatistieken/