onzeker over alles

Mijn partner en ik zitten al 9 jaar thuis
Ik heb ehlers danlos syndroom
hij overspannen en adhd
Wij hebben 2 kinderen gekregen , tussendoor zijn er ook periodes geweest dat hij weer even werkte.
Ik heb de kinderwens heel sterk gehad al heel mijn leven.
Zij zijn nu 4 en 8 jaar.
Mijn man zit elke dag thuis en doet niets buitenshuis, ik heb op een gegeven moment een moestuin voor hem geregeld omdat dat een hobby van hem was planten.
Maar ook dat houd hij niet vol, soms helpt hij mij veel vooral als we ruzie hebben gehad en ik uit elkaar wil.
Maar de bom is echt gebarsten nadat hij mijn jongste een klap heeft gegeven met handafdruk zichtbaar.
Ik was namelijk door mijn rug zeer ernstig en hij moest het overnemen, maar dit kan noot eens normaal, en hij was heel opgefokt .Voordat we kinderen hadden was er geen druk op hem en toen was hij ok, maar sinds we kinderen hebben is hij negatief sarcastisch en emotioneel steunt hij mij totaal niet.
Ik heb pre eclampsie ggehad en toen ik thuis kwam ging hij gewoon mij zwaar belasten met zijn negativiteit. Ik was afhankelijk van hem door mijn bekkenistabiliteit. Het werd zo erg dat ik na 2 weken een bloeding kreeg en 2 en een halve liter bloed verloor.

HEt is ook tijden goed gegaan maar iedere keer als ik een crisis had waaronder een miskraam was hij er niet voor mij, sterker nog terwijl ik de miskraam had moest ik hem helpen met invullen van papieren voor uwv.Heb ik niet gedaan natuurlijk.En daar was hij boos om ipv van dat hij mij steunde met de miskraam.

Naar buiten toe is hij super gemoedelijk en charmant maar thuis is hij sarcastisch en grof en negatief.

Hij zegt geen werk te kunnen zoeken omdat het niet mag van uwv, ze hebben ook bij het uwv grove fouten gemaakt volgens hem en een foute diagnose doorgespeeld via de huisarts.
Dat kan wel zo zijn maar dat is toch geen excuus om je vrouw te terroriseren met negatief en afstandelijk gedrag.
Hij wil sex maar ik kan niet met hem vrijen door zijn houding vind ik hem niet meer emotioneel aantrekkelijk.

Ik heb gezegd dat ik wil scheiden ik ben de spanning zat zeker ook voor de kinderen
Hij is ook niet van plan meer te gaan werken als een slaaf en dingen doen die hij niet leuk vind.

Op zich deed hij wel lief tegen vooral mijn dochter hij heeft vanaf dat ze een broertje kreeg veel met haar gedaan .
Hij hielp ook in het huishouden en met koken alleen de manier waarop alles heel gespannen vaak. Daardoor twijfel ik vaak omdat ik het lief vind dat hij die dingen doet

Maar mijn zoontje is niet zo blij met hem en zegt waarom heb ik zo een boze pappa hij houd niet van mij en slaat mij .Dat brekt mijn hart.

Ik wilde eigenlijk advies of het erg is wat ik mee maak genoeg om te scheiden. Maar eigenlijk is dat een stomme vraag. Ik ken hem al bijna 40 jaar sinds de kleuter tijd, en we waren altijd close en goed met elkaar, maar sinds de overspannenheid en de kinderen er zijn is er niets meer van zijn kant.Hij zegt ook dat hij niets meer heeft om voor te leven sinds hij kinderen heeft.
Hij bedoeld daarmee dat hij niet lekker meer kan feesten in het weekend, dat deden wij vroeger wel maar ja dat houd een keer op we zijn over de 40 en met kids is dat not done.

Hij heeft ook veel middelen gebruikt tijdens dat we kinderen hadden die zogenaamd legaal zijn volgens hem dus dat kan dan geen kwaad.Ik heb er gewoon helemaal niets aan.

Ik ben dom geweest te denken dat hij zou meegroeien met mij in het ouderschap, mar hij blijft een obstinate puber in zijn gedrag, en dat vreet energie die ik niet heb.

EN dan vind zijn oma het raar dat ik hier emotioneel door reageer , amar het is toch niet raar dat ik hier boos en verdrietig van wordt, ik weet achteraf wel waarom ik deze partner heb gekozen, mijn vader was ook afwezig en aan de drugs , alleen vwel zware drugs maar onbewust kis je dan een foute partner. En zo gaat de cirkel maar door.

Ik wilde dit even kwijt 11