Onze stiefkinderen hoe voelen ze zich allen gewenst

eh ja, moedertje

Ik denk inderdaad ook in jaren... Niet in maanden.

Filter

Moedertje, wellicht is het goed je te realiseren dat dit forum niet bekend staat als 'stiefmoeder vriendelijk'. Vaker worden stiefmoeders wat kritischer bejegend. Misschien komen hier wat meer (alleenstaande) moeders die zich bij elke stiefmoeder post een voorstelling maken met hun eigen kindjes in de rol van stiefkind. En eigenlijk nog wel begrijpelijk ook

Mijn stiefkind was nog een dreumes toen ik een relatie kreeg en is nu puber. Met hobbels en bobbels hebben we intussen een fijn samengesteld gezin waarin iedereen een plekje heeft en zich geliefd voelt (heb t ff gecheckt haha). Maar dat komt vooral omdat ik heel veel geluk heb gehad, geluk dat stiefkind nog zo jong was toen ik in beeld kwam, geluk dat ik zowel met de moeder als met mijn man goed kan praten en vooral dat ik het een geweldig leuk kind vind . We hebben trouwens 50/50 regeling.

Tot zover mijn credentials ;)
Wat ik je zou willen adviseren lijkt wel op wat er al gezegd is maar toch even in mijn eigen woorden:
- doe niet alles samen, zorg dat alle kinderen ook veel tijd alleen met hun bio ouder hebben. Zie het alsof je een taart bakt en zo voor een stevige bodem zorgt
- het niet opv

Oeps te snel gedrukt

Het niet opvoeden hangt natuurlijk erg af van wat je opvoeden noemt. Wat ik zou doen is alleen ingrijpen als er gevaar dreigt en/of het een situatie is waarin je bv ook je neefje zou aanspreken. Maar ik zou dat eerst wel rustig met haar bespreken. Bijvoorbeeld dat je uitlegden dat je niet haar moeder zal spelen maar dat je wel wilt waken voor gevaar en dat je -net als bv laatst met x- soms wel wat zal zeggen. Maar dan ook uitleggen waarom.

En, wat ik altijd wel een goeie vond om in je achterhoofd te houden, zie het als een emotionele bankrekening. Complimenten en aardige woorden zijn een storting, kritiek is een opname. Je mag niet rood staan .

wat ook kan meespelen

Misschien realiseert je partner zich niet dat dit meisje ook gewoon een andere rol heeft. Het meisje leeft alleen met haar vader, vaak hebben deze kinderen minder een traditionele kind-rol. Voor jouw kinderen geldt toch meer dat ze kind-in-een-gezin zijn.
Het kan goed zijn hier rekening mee te houden, je partner wil nu wel 'gezin' vormen, kinderen zijn doorgaans een stuk behoudender van aard.
Wil je dat meisje de nieuwe situatie omarmt zul je op z'n minst moeten zorgen dat deze nieuwe situatie voor haar voordelen oplevert. Als ze in een nieuwe rol geduwd wordt zal ze zich hoe dan ook gaan (blijven?) verzetten.
Richt je op je eigen kinderen, op hun vaardigheden mbt conflicthantering. Help daar zo nodig bij in de praktijk waarbij je puur een bemiddelende rol aanneemt en niet corrigerend.

inleving

Van het begin af aan heb ik altijd het contact meer van haar af laten hangen. Dat ga ik ook gewoon voorzetten. Dus ik benader haar wel met vragen over hoe het op school was of wat ze het leukste moment van de dag vond bijvoorbeeld. Maar knuffelen bijvoorbeeld doe ik alleen als ze naar mij komt. Ik stel mij open voor haar, maar zij moet het tempo bepalen.

Ik ben zelf alleen door mijn moeder opgevoed. Dus ik snap wel dat ze erg close zijn en dat is alleen maar heel mooi om te zien. Mijn situatie is natuurlijk niet die van haar, maar ik weet wel als geen ander dat het ook anders kan. De band die je dan hebt met je ouder zorgt ervoor dat je anders opgroeit en andere dingen meekrijgt.

Ik heb gisteren nog een heel fijn gesprek gehad met mijn zoon. Hij begrijpt het nu wat meer.

Ik snap wat je zei Moontje over dat dit forum misschien niet stiefmoedervriendelijk is. Ik hoop wel dat degene die hier reageren zich realiseren dat ik niemands plek wil innemen. De moeder kijkt niet naar haar kind om, dus ik pak niemands plek in. Mocht ze ooit weer ten tonele verschijnen, wat ik wel voor haar hoop, dan hoop ik dat ze een goede band ontwikkelen. Niets is zo belangrijk als je biologische ouders leren kennen. Ik heb die kans nooit gehad met mijn vader helaas.

Sorry trouwens dat ik jouw naam gebruikte Jippox. De bedoeling was om jouw naam bij titel van mijn reactie te plaatsen. Oeps.

Eigenlijk neem je wel de plek van iemand in

Het is heel natuurlijk dat Vader een relatie heeft.
Maar dit meisje was een tijd de enige 'partner' van vader in huis. Zij hoefde hem met niemand te delen.
Nu ben jij erbij gekomen en je kinderen. Vader geeft aandacht aan iedereen. Jij neemt haar plek in.

niet stiefmoeder onvriendelijk

Er reageren hier juist veel mensen die zelf stiefmoeder zijn (zoals ook ikzelf) met de bedoeling je te behoeden voor 'fouten' die te voorkomen zijn. De adviezen zijn redelijk eenduidig, lijkt mij zo.

Het kost echt járen om een goed lopend samengesteld gezin te vormen. En zelfs dan lukt het ook vaak niet. Een relatie van een paar maanden is natuurlijk ook nog helemaal niets. Misschien ook nog wel veel te pril om daar überhaupt de kinderen bij te betrekken. Je zult echt meer geduld moeten hebben. Alles wat je nu overhaast keert zich tegen je, vandaar ook alle adviezen hier om wat stappen terug te doen.

Reactie

"De moeder kijkt niet naar haar kind om, dus ik pak niemands plek in."

Weet je, die moeder heeft hoe dan ook een lege plek achtergelaten en hoeveel je zo'n kind ook gunt, misschien moet er wel helemaal niemand op de plek die zij achterliet instappen.

moedertje

Ook mijn vriend en ik hebben een LAT relatie. Nu alweer ruim 7 jaar. Hij heeft 3 kinderen en ik heb er 1. Ik heb mij nooit bemoeid met zijn kinderen. Uiteraard wel geinteresseerd naar hun dagelijkse bezigheden maar ik heb ze nooit proberen op te voeden. Ik wil ook niet dat mijn vriend mijn kind opvoedt dus dat doe ik ook niet bij die van hem. Wel vind ik dat er regels moeten zijn die voor iedereen gelden. Ik wil niet dat kinderen op de bank gaan springen of hardhandig met spullen wordt omgegaan bijvoorbeeld dus ik vind dat daar best wat van gezegd mag worden (zou ik ook zeggen tegen gewone vriendjes/vriendinnetjes)

Ik kan mij nog herinneren dat we een keer met zijn alleen aan tafel zaten met het avondeten en mijn zoon niet met vork en mes at. Ik sprak hem daar op aan dat hij ook zijn mes moest gebruiken. Mijn zoon gaf als antwoord maar dat doen zij ook allemaal niet (de 3 kids van mijn vriend dus). Ik heb gezegd dat zij mijn kinderen niet zijn en dat daar zelf over moet beslissen. Wat overigens grappig was dat mijn vriend zijn kinderen direct corrigeerde, hahaha.

Wat mij overigens wel opvalt bij andere samengestelde gezinnen die ik ken is dat krampachtige om er 1 gezin van te maken maar dat idee moet je proberen los te laten. Het zal nooit 1 gezin worden want iedereen komt al uit een ander gezin. Je kunt het wel gezellig maken met zijn allen en de enige reden dat jullie samen zijn is omdat jullie dat zelf willen. Er zal geen kind zijn die er om staat te springen dat zijn/haar ouders een nieuwe relatie begint. Zie het keer op keer als een gezellig samenzijn met zijn allen en daarnaast hebben jij en je vriend een liefdesrelatie.

De dochter van je vriend vindt het moeilijk en dat snap ik ook. Zij is alleen en heeft ook geen moeder. Maar ik vind het net zo vervelend dat jouw zoon zich zo voelt. Hij heeft tenslotte ook gescheiden ouders. Vader moet tegen zijn dochter zeggen dat zij niet alles kan bepalen als jullie er zijn. Dat kan ze ook niet als er andere visite is. Jouw zoon moet tegen jou zeggen wat zijn irritaties zijn t.o.v. het meisje en jij kunt dit bespreken met je vriend en wellicht hierover praten met zijn dochter. Iedereen zal zich een beetje aan moeten passen maar ieder zijn eigen vader/moeder zal het tegen zijn eigen kind moeten zeggen.

wel stiefmoeder onvriendelijk

Echt moedertje, als je goede adviezen wilt waar je wat aan hebt zorg dan dat je boeken gaat lezen over samengestelde gezinnen. Op stiefmoeders forums word vaak het kind van de ander de schuld gegeven ( totaal geen opvoeding gehad enz) en hier ben je standaard de heks die het leven van een kind vergald. En de stiefmoeders die hier wel reageren gaan standaard voor de politiek correcte antwoorden, alsof ze het wiel hebben uitgevonden.

Geloof mij je vind hier niet wat je zoekt, een samengesteld gezin of gezin met stiefouders gaat met ups en downs, net als alle gezinnen.

Het enige wat bij ons hielp is communicatie, aan alle kanten. Ik vroeg bijvoorbeeld waarom ze soms bepaald gedrag vertoonden.
Maar dat werkte bij ons. Dat kan bij jou weer anders zijn.

Maar 1 ding is zeker, geduld zul je moeten hebben, niet alleen bij de dochter van je vriend, ook bij je eigen kinderen. Daar kom je niet onderuit.

Succes en probeer vooral te genieten van de momenten dat het goed gaat, die knuffel, of als alle kinderen samen leuk spelen.

mw1983

Als je boeken leest over stiefmoederschap, tref je daar precies die politiek correcte antwoorden die hier door al die 'stiefmoeders die denken het wiel uitgevonden te hebben' worden gegeven.

Misschien komt dat zelfs wel om dat veel van die boeken geschreven zijn door mensen die zelf ook ervaring hebben met stiefouderschap. En heel, heel misschien zijn die tips dus niet zozeer politiek correct, maar gewoon goede tips van mensen die tegen dezelfde zaken aanlopen.

Maar goed, als je het geloofwaardiger vindt uit een boek dan van een forum, dan geeft dat natuurlijk verder niets hoor.

serieus Jippox

arm kind
Ze wordt opgescheept met 3 nieuwe mensen in huis, waarvan er eentje (jouw zoon) haar niet mag en er ook nog eentje (jij) ongevraagd tips en adviezen uitdeelt en zich bemoeit met hoe zij zich al dan niet moet gedragen. En dan steunt haar vader jou.
Is er ook nog iemand die zich bekommert om dit meisje, en om wat dit voor haar allemaal betekend? Of staat ze eigenlijk alleen maar een beetje in de weg op pad naar geluk?
......................................

Heb je hier echt wat aan, of zijn dit verwijten, lekker gedramatiseerd om haar lekker onderuit te halen.

En idd die boeken worden ook geschreven door ervaringsdeskundigen, het verschil is alleen die geven tips, halen je niet neer.

Het is voor iedereen in het gezin moeilijk, en de enige oplossing die ze hier krijgt is bemoei je er niet mee, en neem afstand. Er zijn echt nog wel andere adviezen, en ook die werken bij de ene wel en bij de andere niet.

serieus mw1983

Het beste wat je als stiefouder kunt doen is je regelmatig proberen te verplaatsen in je stiefkind. TO wekte -op basis van haar reacties hier- niet echt de indruk dat te doen. Vandaar bovenstaande reactie van mij die je er even uit gevist hebt.

Het was niet bedoeld om onderuit te halen, maar om wakker te schudden.

Maar goed, als je met het idee leeft dat iedereen er altijd op uit is om je onderuit te halen, dan vat je dat misschien zo op.

inderdaad

Ja verplaatsen in een ander is ten alle tijden goed.

En omomgekeerde psychologie werkt bij mij niet, en wederom draagt dat weinig bij aan de vraag van moedertje.

Empathie

http://boeken.vpro.nl/televisie/boeken/2014/2-november.html

Filosoof uit de 'school of life' heeft boek geschreven over Empathie. Hoe je actief vanuit het perspectief van de ander kunt gaan denken.
Waardoor je de communicatie kunt verbeteren.
Afgelopen zondag bij het programma 'Boeken'.

oh en wat ik nog wilde zeggen

Dat ze jouw kinderen de les leest kan natuurlijk zijn dat de opvoeding anders is. De dochter van mijn vriend heeft een heel juffrouw achtig karakter, als mijn vriendin er is met de kinderen dan zegt ze wel eens dingen als ; 1 snoepje is genoeg of je moet de wc deur wel dicht doen hoor.

Heel normale reactie omdat ze dat zo geleerd heeft.Ik vind het heel grappig, maar dat is hoe je er na kijkt, er zijn ook mensen die dat brutaal of irritant vinden.

Volgens mij is het belangrijkst

om alles de tijd te gunnen. Sommige mensen/kinderen hebben nu eenmaal meer tijd nodig om dingen te verwerken dan anderen. In alle gevallen is het belangrijk om erover te communiceren. Vergeet niet dat bijna alles relatief is.
Een voorbeeld, mijn vriend krijgt van zijn ex regelmatig het verwijt dat hij zo boos is tegen hun kinderen. Nu ben ik er meestal bij en ik heb mijn vriend in de 2 jaar dat wij nu een relatie hebben pas 2x 'boos' gezien. Wij hebben er met zijn kinderen over gesproken, dus wanneer is iemand nu boos. Dit was voor hun erg verhelderend, zij dachten dat hun vader al boos was als hij in zichzelf mopperde omdat iets niet lukte, of als hij zichzelf pijn deed.
Een open communicatie is dus van groot belang. Wat een voorganger van mij ook al aangaf, je hebt sommige kinderen die uit nature gewoon melden wat de afspraken/regels zijn. Ik zie dat niet als bazig, een ander kan dat wel zo zien. De middelste van mijn vriend doet dat ook, maar dat is meer voor zichzelf als bevestiging dat hij de afspraken kent, mijn dochter moest daar in het begin ook erg aan wennen.

Hoe jij dus in mijn ogen zou kunnen bevorderen dat alle kinderen zich fijn voelen is door vaak met de kinderen het gesprek aan te gaan. Begrip tussen de kinderen geeft dat er meer geaccepteerd wordt onderling. Dit gaat met ups en down, aan elke relatie moet je werken.

veel informatie

Beste Moedertje,

Ik wens je veel succes met je situatie en alle informatie die je hebt ontvangen. Veel reacties...en ik ga je ook gewoon mijn mening erbij geven :-)
Is al vaker gezegd, maar samengesteld gezin kost tijd, gemiddeld 7 jaar! Impact van een nieuwe partner heeft meer invloed op een kind dan scheiden van ouders. Is ook wellicht belangrijk om te realiseren.
Ik denk dat zijn dochter ook te maken heeft met loyaliteitsconflict. Ook al is moeder niet meer in beeld, ze bestaat wel. En ze kan jou zien als concurrentie of bang dat haar echte moeder boos zal worden op haar als ze weer thuis komt... of iets in die richting.
Wat steeds meer gedaan wordt bij samengestelde gezinnen is een soort ouderschapsplan opstellen. Hierin wordt heel duidelijk beschreven wat de rol is van de ouder, de stiefouder en hoe ze omgaan met de kinderen. Dit schept wellicht wat meer duidelijkheid voor de kinderen en geeft hun ook het gevoel dat ze wat te zeggen hebben.
Succes!

Visje

Wat een goed idee zeg, een ouderschapsplan voor samengestelde gezinnen. Zover ben ik nog lang niet maar mocht het ooit zover komen ga ik dat zeker doen. Dank voor het idee!

Jaloezi

Ik heb er zelf nog geen ervaring in. De zoon van mijn vriend is al 21 dus dat is niet te vergelijken.

Wel maak ik het mee bij mijn vriendin. Zij hebben een samengesteld gezin van 4 kinderen. 3 van haar en 1 van hem.

Wat ik bij moedertje lees was bij haar ook wel zo ongeveer. Maar achteraf bleek niet dat het met plaats innemen te maken had maar met jaloezie.

De andere kinderen hadden elkaar, hun mama en vaak ook hun papa. Het dochtertje van hem had alleen hem. Haar moeder was overleden.

Door heel heel heel veel geduld en praten is eruit gekomen dat ze jaloers was. En bang om haar vader nooit meer alleen te hebben. Hier hebben ze wat aan gedaan samen en nu is het of het nooit anders is geweest. Ze heeft nog steeds momenten met haar papa alleen, maar ze heeft ook de fijne momenten van een gezin.