Onredelijke ex?

gangbare norm

Als de ene ouder co-ouderschap wil, waarom zou je dan een weekend om de week aanbieden. Zeker omdat TS haar kinderen wel vaker bij hun vader zou willen laten zijn. Speelt belang van de kinderen in deze voor jou geen rol? Of weet je wat zij van hun vader vinden?

Rode vlaggen

"en ik heb alle rotzooi (ook financieel) kunnen opruimen"

"Financieel zit hij zeker vast, vandaar ook dat hij dat op allerlei manieren het lijkt uit te spelen.""

"Financieel is hij nu ook allerlei spelletjes aan het spelen, zoals het inhouden en achterhouden van geld""

"" Daarnaast heeft hij nog een behoorlijke financiële schuld aan mij open staan."

Nu maar hopen dat je die schuld van hem aan jou aan kunt tonen?

Laat het niet verder oplopen. Verkoop samen het huis en onttrek je er aan.

Co ouderschap

Dan krijgt vader ook een deel van de kinderbijslag en de ouderschapstoeslag. Die hij vermoedelijk nodig heeft voor zijn financiele situatie en niet voor de kinderen.
De kosten daarvan komen dan toch weer terecht bij TS. Kan ze beter zorgen zelf die toeslagen te krijgen.

Of de vader ziet nu in dat hij meer tijd aan zijn kinderen moet besteden en ziet de scheiding als een nieuwe mogelijkheid. Hij wil zich er daarom nu voor inzetten om meer tijd vrij te maken en wil de kinderen meer zien.

Niets te nadele van Sab maar het uitgangspunt hoort toch ook te zien dat beide ouders de kinderen zien en er samen voor zorgen. Een weekend in de twee weken is voor heel veel vaders niet voldoende. En terecht.

Hoe het vroeger was hoeft het nu niet meer te gaan.

Mijn man was trouwens vroeger ook altijd aan het werk. Alles liet hij mij oplossen. Tot een paar jaar geleden. Toen opeens zag hij in dat dat toch niet handig was en inmiddels werkt hij twee middagen in de week thuis. Hij zorgt er ook voor dat hij af en toe eerder naar huis gaat om naar een training te kijken. Dat zou hij 7 jaar geleden nooit gedaan hebben maar nu wel. Dat maakt hem geen rat. Dat maakt hem een vader. Iemand die nu wel inziet dat altijd maar werken ook niet alles is en dat de kinderen ook belangrijk zijn.

Ik zie ze ook, die rode vlaggen

Algemeenheden over vaders die rechten hebben op hun kinderen betekenen ook in voorkomende gevallen dat vaders ruimte krijgen om kinderen en moeders te misbruiken voor hun eigen doeleinden. In de beschrijving van deze situatie zit teveel indicatie dat de vader helemaal niet vanuit het belang van de kinderen handelt maar vanuit zijn eigenbelang. Voorheen was het in zijn belang om weinig zorg aan de kinderen te besteden. Nu is het in zijn financiële belang om 'de zorg voor zijn kinderen op zich te nemen'. Als dat het geval is, trekken die kinderen aan het kortste eind.

Sab, ik weet niet hoe je hier het beste uit kan komen. Ik zou denken: voor co-ouderschap is een op zijn minst redelijke verstandhouding tussen ouders nodig. Uit jouw verhaal lijkt die basis mij niet aanwezig. Jouw advocaat lijkt me teveel uit te gaan van algemeenheden om je te kunnen helpen. Ik zou dus gaan rondvragen voor een advocaat met ervaring met moeilijke scheidingen. Je wil niet iemand die vol in de aanval gaat maar wel iemand die objectief kan kijken naar de moeizame communicatie tussen jullie en daar in kan adviseren en waar nodig manoeuvreren.

Losse flodder: ik heb ooit tijdens een viergesprek (gesprek met zijn en mijn advocaat) een situatie 'laten' ontstaan waarbij ex een woede-aanval kreeg en tegen mijn advocaat begon te tieren. Dat deed ik door bepaalde (ter zake doende!) informatie op tafel te leggen. In mijn geval heeft dat een kentering in de situatie teweeg gebracht.

Op zichzelf is het logisch dat mensen, vaders, het voordeel van de twijfel krijgen. En als dat niet terecht is, zul je dat aan de oppervlakte moeten brengen op een manier die juridisch geldigheid heeft. Je hebt dan een advocaat nodig die de situatie snapt en jóu het voordeel van de twijfel geeft.

Groet,

Shosha

sab1403

Ik begrijp je volkomen.
Bij ons was de verdeling eerst ook om de week van donderdag tot maandag ochtend bij pappa en de rest van de tijd bij mij. Hij zorgde er dan ook voor dat hij donderdag en vrijdag na school thuis was en zaterdag en zondag werkte hij ook niet.
Na de kinderen een tijdje bestookt te hebben met dat het toch wel oneerlijk was dat ze zoveel meer bij mij waren dan bij hem is de verdeling nu 50/50 ene week bij mij andere bij hem. Echter..... nu werkt hij weer de hele week inclusief zaterdag en is hij enkel op maandag vrij om ze van school te halen (hij is geen zzp'ers maar DGA) Terwijl ik wel thuis ben. Het voelt zo oneerlijk.

Voelt oneerlijk

Het voelt oneerlijk voor jou, maar dat is het niet.

Het is alleen eerlijk

als ie die zorg ook gaat bieden. Volgens mij is de angst dat hij dit 3 maanden volhoudt dekinderen dan toch veel meer bij jou zijn omdat je nu eenmaal je kinderen niet de toegang weigert als papa het niet voor elkaar heeft en dat de financiële kant van de zaak dan op 50/50 geregeld is zodat papa niets bijdraagt.

ik denk dat als ie echt voor zijn kinderen gaat zorgen je op je tanden moet bijten want liever laat een vader in je leven dan niet maar ik denk dat je met advocaat moet proberen of je zaken kan opnemen voor het geval de zorgverdeling in de praktijk wel wijzigt.

Mijk

Niet onredelijk

Nee je ex is niet onredelijk; jij bent boos, verdrietig en emotioneel en daarom VIND jij hem onredelijk.

Ook al heb jij tijdens jullie relatie grotendeels de zorg op je genomen, wil niet zeggen dat het bij een scheiding dan ook zo moet blijven omdat het dan het beste zou zijn.

Ieder verhaal heeft 2 kanten, jij zegt dat hij niet wilde zorgen, hij ziet dat waarschijnlijk anders, is voor niemand hier te controleren. Als het zo gegaan is, is het ook fijn dat hij nu het inzicht heeft het anders te willen doen.

50/ 50 is tegenwoordig heel normaal en heeft als voordeel dat jij je werk leven weer op kunt bouwen. En dat de kinderen mogelijk bij hem naar een naschoolse opvang gaan , dat moet hij zelf weten. Hoe jij het in jouw week regelt is ook niet aan hem. De ene keus is echt niet beter dan de ander.

Co ouderschap spreekt niet vanzelf

https://stellicher.nl/co-ouderschap-niet-zomaar-accepteren#

"In de meeste echtscheidingsmediations wordt een co-ouderschapsregeling als standaard gepresenteerd. Maar co-ouderschap is niet de standaard. Sterker nog, de term co-ouderschap is geen juridische term en komt niet eens in de wet voor!

Bij het beoordelen van een co-ouderschapsregeling in het kader van een second-opinion stel ik altijd de vraag of mijn cliënt (moeder of vader) zich voldoende realiseert dat co-ouderschap veel van ouders en vooral ook van kinderen vergt en of dit echt is wat de cliënt wil."

#1 Co-ouderschap is lijdensweg voor kinderen bij slechte verhouding

#2 Co-ouderschap vergt veel van flexibiliteit van kinderen

#3 Co-ouderschap beperkt je bewegingsvrijheid

Vergis je niet

' Ik zou denken: voor co-ouderschap is een op zijn minst redelijke verstandhouding tussen ouders nodig. Uit jouw verhaal lijkt die basis mij niet aanwezig.' Maar vergis je niet: het is lang niet altijd zo, dat vader daarvan de schuld krijgt en de kinderen dus naar moeder gaan. Steeds vaker wordt de vraag gesteld: welke ouder kan er het beste voor zorgen dat het kind door beide ouders wordt gezien en verzorgd en opgevoed? En dan zouden alle argumenten wel eens net de verkeerde kant uit vallen.

Tsjor

AnneJ

Ik vind de advocate die jij citeert erg vanuit perspectief ouder denken. (de ouder waarschijnlijk die de kinderen opeist). Zeker vraagt co-ouderschap communicatie en beperkt het je bewegingsvrijheid (qua verhuizen met een nieuwe partners zoals deze advocate schijnbaar als volgende logische stap ziet). Wat het oplevert is dat kinderen met beide ouders een goede relatie kunnen opbouwen. Co-ouderschap hoeft niet een week bij de een en een week bij de ander te zijn. Wij hebben 4 vaste dagen bij de ene ouder en drie bij ander. Iedere week hetzelfde. Dat konden mijn kinderen - ook de adhd-er prima aan-.
Ik word echt gallisch van idee dat kinderen van de moeder zijn en dat de vader bij godsgratie ze elke twee weken een weekend mag zien.
En zweedse kinderen zullen niet echt veel anders zijn dan nederlandse kinderen, vandaar nog even deze link
https://www.famme.nl/co-ouderschap-gescheiden-ouders/

Ja Alkes

Niets mis met co ouderschap bij scheiding maar er is wel wat mis met het gedoe van de expartner van TS.
Ik denk niet dat kinderen daar bij gebaat zijn. En ik zou mezelf daartegen willen beschermen.

Alle kosten?

Beste Sab, je hebt al wat reacties gekregen op je vraag of je ex nou onredelijk is of niet. Ik ga me daar niet in mengen, al voel ik wel met je mee.
Ik wil je graag een praktische tip meegeven, omdat je aangeeft dat alle kosten voor de kinderen nu voor jouw rekening komen. Realiseer je dat als het om de kinderbijslag en kindgebonden budget (kb en kgb) gaat, co-ouderschap iets anders inhoudt dan het co-ouderschap zoals je vaak hoort in het kader van ouderschapsplannen.

Wanneer je als gescheiden ouder stelt dat sprake is van co-ouderschap, zal de SVB onderzoeken of niet alleen de zorg, maar ook het onderhoud in overwegend gelijke mate is verdeeld. Het gaat dus niet alleen om de vraag of de zorg 50-50 verdeeld is. Het voert te ver om in deze post alles uit te leggen, maar laat je aub goed informeren door de SVB!
En: degene die aanvrager is voor de kb, is dat automatisch ook voor het kgb. Regel het goed in het scheidingsconvenant en/of het ouderschapsplan, gedoe over kb en kgb levert alleen maar extra conflicten of procedures op. Ik wens jou en je kinderen veel sterkte.

Wij hebben altijd co-ouderschap gehad, maar ik heb altijd alle overheidsgelden gekregen (en alle kosten betaald). Wat dat betreft raad ik Sab ook aan om dat in eigen hand te houden. Zeker als minstverdienende die het meest betaalt.

Phryne

Zo simpel is het dus niet, jammer genoeg. Als je eens wist hoeveel gedoe er is over het recht op kb en het daaraan verbonden recht op kgb... het gaat echt heel ver, is heel onaangenaam en vaak ook beschamend, en over de rug van de kinderen. Check de rechtspraak daarover maar eens.
Dat je het in eigen hand hebt weten te houden, als minst verdienende en meest betalende, is hartstikke mooi. Ik hoop dat dat voor Sab ook zo zal zijn.

@Sab: als je nu al aanvrager bent voor de kinderbijslag hoef je even niets te doen, je ontvangt dan nog steeds de kb en mogelijk ook het kgb. Zodra je elders woont en/of daadwerkelijk uit elkaar bent, geef dat dan door aan de SVB en vraag dan ook of je recht houdt op kgb.

AnneJ

Ik weet dat het niet anders kan, want je hoort hier maar een kant van het verhaal, maar toch ben ik voorzichtig om advies te geven op basis van die ene kant. Sab komt - waarschijnlijk terecht - over als boos en gefrustreerd over haar ex. Bovendien geeft zij min of meer aan dat het moederschap ongeveer haar levensvervulling is. Dat impliceert vaak ook een oordeel over de vraag bij wie de kinderen het beste af zijn.
Als jij haar vervolgens ook nog eens tipt naar een advocate die er waarschijnlijk net zo over denkt (kinderen horen bij de moeder) dan vraag ik me af of het vuur niet verder wordt opgestookt.
En nogmaals het is echt mijn overtuiging dat - uitzonderingen daargelaten - kinderen net zo goed een vader nodig hebben als een moeder. Ook in die relaties waarin de moeder alle zorg heeft toebedeeld gekregen cq heeft toegeeigend.

Hai Phyrne

Helaas heeft hij op de een of andere manier alle toeslagen op zijn naam weten te zetten en ik kan nergens meer bij...(ook dat nog)

Helaas

Het lijkt alsof je net te laat bent, als ik kijk op de website van de belastingdienst over toeslagen:

'Ik wil de toeslag op een andere naam zetten.
Als u een toeslagpartner hebt, krijgt u de toeslag samen. De toeslag staat altijd op naam van 1 van u beiden. De berichten over de toeslag richten wij aan de persoon op wiens naam de toeslag staat. U kunt de toeslag op uw eigen naam laten zetten of op naam van uw toeslagpartner.
Wij kunnen de toeslag alleen per 1 januari op een andere naam zetten. Als u de wijziging doorgeeft voor 15 november, staat de toeslag per 1 januari van het volgende jaar op de andere naam. U kunt de wijziging doorgeven met Mijn toeslagen.'

Voor wijziging van kinderbijslag en kindgebonden budget moet je bij de SVB zijn:

'Kindgebonden budget

Kindgebonden budget is een uitzondering. Dit staat altijd op naam van de ouder die de aanvrager van de kinderbijslag is. Laat u de kinderbijslag uitbetalen op de rekening van de andere ouder en bent u gescheiden (van tafel en bed)? Bespreek dit dan met de SVB. Mogelijk moet (de kinderbijslag én) het kindgebonden budget dan op naam van de andere ouder komen te staan. Als dit zo is, geeft de SVB dat aan ons door.'

Gaan bellen voor meer informatie van de belastingdienst en/of de SVB kun je altijd nog proberen.

Tsjor

Alkes

Ik begrijp jouw redenatie dat de vader ook zijn rechten heeft, en het is ook zeker niet mijn bedoeling vader buiten te sluiten. Ik vind het juist belangrijk dat de kinderen goed met hun vader om kunnen gaan. Ik weet ook dat de kinderen net zoveel van mij zullen houden als van hun vader.
Ik ben het er alleen niet mee eens dat hun vader nu ineens de rol van perfecte vader claimt waar hij nooit eerder thuis gaf. Ik heb alles stop moeten zetten om zijn nalaten op te vangen en op te vullen, werk sport alles. Ik heb me omgeschoold, mijn werktijden zijn volledig toegespitst op de schooltijden.
Ik zie hier gewoon niet de meerwaarde voor de kinderen dat ze in zijn tijd naar de opvang moeten en dan weer met hem mee...ik zie hier alleen maar meer aanpassingsvermogen wat van de kinderen gevraagd word en meer in zijn belang.
Ik heb hem gevraagd op te staan in activiteiten als sportclubs halen en brengen, naar de bieb gaan etc, ik krijg hierop weinig tot geen respons. Hij wil tijd met de kinderen, en dan vooral de leuke tijd, ik mag al het andere doen en regelen in mijn tijd. Dit doet in mijn ogen ook geen recht aan een dergelijke 50/50. Daarnaast ben ik dus gewoon thuis na schooltijd en moet ik gaan zitten duimendraaien en blij zijn dat hij nu wel meer vader is???

Natuurlijk is dit een eenzijdig verhaal van mijn kant, ik heb van zijn kant geen tekst en geen uitleg gehad ondanks al mijn vragen. Het enige wat ik te horen heb gekregen is in verwijten dat ik hem gedwongen heb samen te wonen, hij móést werken van mij en andere rare dingen...Ik was zelfs dé reden van zijn alcohol gebruik...
Geloof me als ik zeg dat dit geen makkelijke man is geweest hij heeft nooit goed gecommuniceerd ondanks diverse pogingen ook dmv relatietherapie.

Elke dag weer probeer ik ratio en emotie los van elkaar te zien, ik kan niets met zijn verhaal en onverklaarbare redenen waar ik nu ineens op zou moeten vertrouwen.
Ik kies dan toch voor het meest betrouwbare ook al is dat niet helemaal de gewenste en gevestigde ratio.

tsjor

Hai Tsjor

Ik ben nu idd met de boekhouder bezig om te kijken waar we wat kunnen aanpassen. Hij heeft nu alle toeslagen terwijl ik alle kosten voor nieuwe kleding en school etc op me genomen heb....Wellicht gaan we vanmiddag bellen met de desbetreffende instellingen.

Ondertussen kun je wel wat doen met je vader- en moederbeeld.
'Ik ben het er alleen niet mee eens dat hun vader nu ineens de rol van perfecte vader claimt waar hij nooit eerder thuis gaf.'
Het kan zijn dat jij het daar niet mee eens bent, maar vader is vader naar zijn eigen beeld, zoals jij moeder bent naar jouw beeld, ook al zou vader het daar misschien niet mee eens zijn. Dit is jouw invulling: 'Ik heb alles stop moeten zetten om zijn nalaten op te vangen en op te vullen, werk sport alles. Ik heb me omgeschoold, mijn werktijden zijn volledig toegespitst op de schooltijden.' Dat is een vorm van moederschap, maar dt wil niet zeggen dat jij de perfecte moeder bent. Het is alleen jouw manier van invullen geweest.
Dat je nog niet goed uit de voeten kunt met een andere manier van het invullen van ouderschap blijkt wel uit dit: 'Ik zie hier gewoon niet de meerwaarde voor de kinderen dat ze in zijn tijd naar de opvang moeten en dan weer met hem mee...ik zie hier alleen maar meer aanpassingsvermogen wat van de kinderen gevraagd word en meer in zijn belang.'
Veel ouders zullen het niet met je eens zijn, o.a. ouders die ervan uitgaan dat ouders ook moeten zorgen dat er geld wordt verdiend en dat dat niet altijd kan met baantjes onder schooltijd; of ouders die vinden dat hun leven niet moet rusten op de schouders van de kinderen; of ouders die vinden dat kinderen een eigen leven moeten krijgen, ook buiten ouders om, waarin ze zichzelf kunnen ontwikkelen. Etc.
Jij vult het in zoals jij dat wil, hij vult het in zoals hij dat wil en na een scheiding hoef je daarover niet meer met elkaar te gaan ruziën.
Als je ernaar vraagt zullen je kinderen volmondig aangeven dat het veeeeel fijner is zoals jij dat doet; maar de echte evaluaties komen pas als ze zelf kinderen hebben en zelf voor die keuzes komen staan. Tot die tijd doe je gewon je best en handel je naar je eigen beste vermogen. Niet gaan 'kiften' op de andere ouder hoort daar ook bij.

Tsjor

Loslaten

dat is wat je moet gaan proberen.

Mijn ex is ook een onredelijk persoon. Daarnaast liegt hij de boel bij elkaar en is hij er nauwelijks. Dat was tijdens ons huwelijk en dat is nu zelfs erg.
Tijdens ons huwelijk kon ik nog met hem praten over de dingen die ik als onredelijk zag. Vaak zag hij dan op een gegeven moment wel in dat hij sommige dingen beter anders aan kon pakken. Dat hij weinig thuis was, vond ik niet zo heel erg. Soms vond ik het jammer voor onze dochter, maar het gaf mij ook de mij ook de mogelijkheid om onze dochter op te voeden op mijn manier.

Toen kreeg mijn ex-partner een relatie met een ander, een jaar later wilde hij scheiden van mij. Hij wilde de tijd verdelen, want hij is de vader en heeft recht op tijd met zijn kind. Hij zou ervoor zorgen dat hij veel tijd met onze dochter kon besteden.
Al snel ging hij samenwonen en werd zijn nieuwe vriendin benoemd tot 2de moeder van onze dochter. Ik moest maar accepteren dat onze dochter meer tijd met zijn vriendin en haar kinderen was, dan met haar vader. Hij heeft het zelfs een keer geflikt om met zijn vriendin en haar kinderen naar Italie op vakantie te gaan en omdat onze regeling iets anders liep, onze dochter dan maar door opa en oma op te laten vangen. Onze dochter had toen al meermaals aangegeven dat ze best een keer bij opa en oma wil logeren, maar niet als ze naar school moet.

Verder gebeurt het nu regelmatig dat mijn ex-partner voor zijn werk in het buitenland zit en onze dochter bij zijn vriendin is. Onze dochter (nu bijna 17) heeft al meerdere malen aangegeven dat niet te willen. Nu is haar vader haar aan het manipuleren dat zijn vriendin haar hulp heel hard nodig heeft als hij in het buitenland zit.

Toch ben ik nog steeds blij dat ik heb geaccepteerd dat onze dochter de helft van de tijd bij haar vader is. Op deze manier heeft zij de tijd gekregen om haar vader goed te leren kennen. Ze weet het verschil tussen haar beide ouders.

Daarnaast is het ook kijken naar of je het gevecht wel echt aan wilt. Waarom zou je niet gewoon insteken op een 50/50 verdeling. Het geeft jou ook de lucht om alles te verwerken, om tijd te besteden aan je sociale leven en misschien zelfs meer te gaan werken.

Als laatste wil je meegegven dat een rechter kijkt naar het feit dat jullie samen kinderen hebben. Dat betekend namelijk dat jij je ex-partner zoveel vertrouwde om meer dan 1 kind mee te krijgen. Waarom zou je nu ineens dat vertrouwen kwijt zijn. Dat je partner er weinig is kan ook worden uitgelegd als al lang lopende problemen tussen jullie beide, waarvoor de vader heeft gekozen om zo min mogelijk ruzie te maken met jou en daarom dus vaak van huis was. Op een gegeven moment wordt de vader een belangrijker persoon dan de moeder, dit is een natuurlijk proces.

Kijk dus goed naar hoe jij je toekomst wil inrichten. Wil je werkelijk een groot gevecht aangaan, of wil je ervoor zorgen dat jullie nog redelijk met elkaar kunnen overleggen over de kinderen?

Tsja

Je ex was misschien wel 'voldoende vader' voor zijn gevoel, toen jullie nog het intacte gezin hadden. Wrs voelde het voor hem als jullie samen als eenheid om te ouderen over de kinderen. Dus vond hij het prima dat jij als moeder meer direct zorgde voor de kinderen. En hij dan meer indirect door geld te verdienen etc.
Ik herken dat wel. Voor mijn gevoel was het niet zo belangrijk wie er voor de kinderen thuis was op dat moment, partner of ik, dat was voor mij zeg maar inwisselbaar. (team) Als ik veel werkte miste ik ze wel maar belang van kinderen stond voorop en partner zorgde net zo goed.

Nu jullie uit elkaar zijn valt wellicht dat teamgevoel weg en voelt hij zich niet, door jou verbonden, automatisch mede-ouder van jullie kinderen.
Daar heeft hij nu dan meer voor nodig.
Het kan natuurlijk ook zijn dat hij het nodig heeft het oude gezin heel duidelijk en strikt te gaan scheiden, om welke reden dan ook.

Jouw beweegredenen klinken me heel redelijk en fair, maar alleen zolang hij het daarmee eens is. Als hij er anders over denkt zul je een andere weg in moeten slaan. Het is niet anders.
Geeft jou ook weer nieuwe kansen, ga die onderzoeken!

Paddington - licht o.t.

Paddington, waarom is je dochter dan nog bij de vriendin van je ex, als hij er zelf niet is? Ze is intussen toch oud genoeg om voor zichzelf te zorgen, en kan toch tegen hem zeggen dat ze dan liever bij jou blijft? Voor jongere kinderen is dat lastiger natuurlijk, maar zij is toch op een leeftijd dat ze zoiets wel kan zeggen? En uitvoeren?
Ik snap helemaal dat ze geen heeft om bij die vriendin te zitten als haar vader er niet is. Bij pubers wordt de vastgelegde regeling als het goed is vanzelf steeds wat losser, naarmate ze meer een eigen leven gaan leiden...