Omkopen kids

Eppos

Je kunt jezelf al sterker maken door te bedenken dat dit niet waar is: 'Degene die de overhand heeft moet je maar aankunnen.' Hij heeft niet de overhand. Door dat te denken maar je jezelf op voorhand tot zwakke partij. Dat begrijp ik niet goed. Gewoon niet doen. Denken dat jouw 'dat is geen goed idee' net zo sterk is als zijn wens; dat er nog heel wat water door de Rijn zal stromen voordat zijn wens werkelijkheid wordt. Maar ondertussen er ook rekening mee houden, dat kinderen zelf op een dag kunnen kiezen. Ze kunnen hun spullen pakken en wegwezen. Dat kan morgen zijn, of over 2 jaar, of over 4 jaar. Of het gebeurt niet. Uiteindelijk is het kind de sterkste partij.

Tsjor

Ik snap je ook zeker wel hoor Tsjor

Ik heb uit #50 zker stukjes waar ik zelf wat mee kan.

Maar joh doe het maar even. Dat krachteloos is bij mij eerder vecht-moe zijn.
Jouw reactie deed me ook denken aan tip die ik kreeg toen een kind bij mij thuis kwam met dat ze eens mocht kiezen waar te wonen. Het was gewoon niet aan de orde.
Maar iets in je zegt toch: ja maar...
Laatst kwam het nog eens bij dit kind naar boven: ik mag toch zelf bepalen als ik 12 ben? En dan maar weer bij nee s nie aan de orde kind.

Dat denk ik zker niet en ik weet dat het niet waar is. Bij mij zit een soort inwendige tweestrijd: de verstandelijke die zegt hij is sterker. En de emotionele die je inderdaad machteloos laat zijn/voelen. Misschien dat jou dat wat uitleg geeft hoe dat bij mij zit, weet niet hoe het voor ts is. Ik ben een heel onzeker persoon, noem het ook wel eens mijn minderwaardigheidscomplex waar ik dat precies hetzelfde bij heb. Ik weet dat het onnodig en onhandig is want ik mag er zijn (verstandelijk). toch kijk ik wel uit en duik ik graag weg bij moeilijke/gevaarlijke zaken (emotioneel bang/angst om uitgelachen/tegengesproken te worden) gevoelsmatig. Ik wou dat ik op een knopje kon drukken om dat laatste kwijt te raken.

Dat laatste stukje #50 past dan ook weer wel in geheel bij mij. Meerdere zaken tegelijk in gedachten nemen en in oplossingen denken en welke mogelijkheden.
Bovendien mail ik dus zelf ook helemaal niet meer, volgens de gezinsvoogd stuurde ik fe-mails. De aardige variant van zakelijk zijn. Maar toen ik haar tekst mailde mijn mijn naam eronder kon ze meegenieten van de andere ouder zijn reactie.
Inmiddels heb ik wel stappen gemaakt in sterker zijn en wetende dat voor zijn wil inderdaad nog hoop daarvoor komt. Daar gaan staan en zeggen wat ik vind is geen optie. Ik zeg het nu wel maar dan via een omweg en daarmee rekening houdend dat er terug geschoten wordt. Maar ik ben nog lerende.
Ik moet dus niet tegen de ouder zeggen en niet tegen de rechter en niet tegen de gezinsvoogd.

En uit jouw reactie leer ik dat ik het bij mijn kind kan houden, via de opvoeding.

Ik hoop dat je je kunt voorstellen dat het vallen en opstaan is als je toch in je oude gedachten terug valt dat je de zwakke partij bent. In mijn geval is dat dus emotioneel. En t zal ook met patronen die er zijn te maken hebben.

Eppos

Ik denk dat ik je verhaal wel begrijp.

'toch kijk ik wel uit en duik ik graag weg bij moeilijke/gevaarlijke zaken (emotioneel bang/angst om uitgelachen/tegengesproken te worden) gevoelsmatig.'

Ik denk dat het al veel waard is als je vervolgens weet dat het jouw probleem is en als je dan de oorzaak (en oplossing) dus niet bij anderen legt. Anderen kunnen niet ervoor zorgen dat emotionele of moeilijke zaken jou bespaard blijven.

Tsjor

Niet alles is de oorzaak van probleem bij mij

Daarom. Ik heb enkel invloed op mij, waar ik weet dat het de oorzaak bij mij ligt he.

Maar ik blijf er wel bij dat je zou moeten kunnen zeggen wat je grens is. Ik kan wel veranderen en er gaan staan maar wil niet zeggen dat de wereld met je mee veranderd.
En wat je meemaakt maakt hoe je op een gegeven moment gaat denken. Is niet dat ik geen oplossing wil bedenken. Bij sommige mensen blijft er greintje van jezelf bespaard. En das voor mij dus reden om dan hulp nodig te hebben.
Een ander vragen is al goed om veel in overweging te nemen wat je anders niet zou hebben bedacht (dit forum).
Ik zal nooit 100 procent zelfverzkerd worden. De uitdaging ligt daar zo dicht mogelijk in de buurt te komen natuurlijk )

Terug naar dit onderwerp: omkopen kids. Of de vader in dit geval zich klein beetje kan aanpassen is waarschijnlijk niet mogelijk. Ik bedoel dan om eventjes te vragen of het past als hij wat inplant. Die machtsstrijd en loyaliteit komt toch langs op bordje van het kind. Nee zeggen is een. Maar kan dat ook niet voor de andere ouder reden zijn om weer terug te schieten via het kind?

Tot bezinning komen

Bedankt voor alle reactie s
Ik moet proberen me er echt minder druk om te maken maar dat is niet gemakkelijk
Hartkloppingen s nachts en soms helemaal in paniek.
Gisteren was mijn jongste laat thuis (ongeveer een half uur) maar hij is altijd erg stipt dus dat valt dan op.
Hij was door pa van school gehaald omdat hij het zo zielig vondt dat ie met de trein moest
Let wel hij is binnen 45 min van school tot thuis dus incl op de trein wachten en naar t station lopen. Sommige kinderen in zn klas moeten een uur fietsen of langer 😏
Ik was hier niet blij mee zeker omdat t achter mijn rug om was en ik ongerust was.

Tegenwoordig loopt ie ook dagelijks te appen of bellen met kinderen voor mijn gevoel heb ik geen moment rust meer en komt elke dag de ex wel weer even om de hoek kijken zeg maar.😞

Meevoelen

Ik voel met je mee, want ik herken het gedrag uit mijn eigen situatie en bij iemand anders.

Heb je de indruk dat je kinderen het altijd leuk vinden?
Bijv al dat bellen? Of opgehaald worden en daardoor later thuis? Was hij er blij mee of liever eerder thuis geweest?

Probeer dat voorzichtig uit te vogelen.
Het kan zijn dat ze dat eigenlijk ook niet zo fijn vinden.
Als blijkt dat ze (ook!!) geen nee tegen hun vader durven te zeggen, wat zo aar zou kunnen met zo’n overheersende/omkopende vader (hij kan helaas niet anders voor aandacht....), dan kan je ze daarmee gaan helpen.
Of je kunt zelfs een keer een algemeen praatje houden over hoe je om gaat met als iemand iets wil wat jij niet wilt. Wat doe je dan? Laat je het maar over je heen komen of .....?

Hoe het nu gaat

Een tijdje terug heeft hij mij aangesproken wat betreft de omgangsregeling, ik heb gezegd dat ik het wil houden zoals t nu is .Hij was hier niet blij mee.

toen ik aangaf dat ik dan de financiële situatie ook eens opnieuw wilde belichten krabbelde hij gelijk terug.
Helaas is er verder nog niet veel veranderd veel gemopper over mij achter mijn rug om en maar met geld smijten om de kids het bij hem thuis naar de zin te maken.

Merk toch helaas dat ze er toch wel wat gevoelig voor zijn :daar mag alles kan alles en wordt de oudste met een privé taxi naar huis gebracht na het uitgaan

Jongste is ook altijd erg opstandig tegen ons wanneer hij daar vandaan komt.

Ze zijn een aantal weken terug wel voorgesteld aan nieuwe partner van hem dus wie weet komt er iets verbetering in (rust) hierdoor.

De andere kant is dat hij echt wel goed is voor de kinderen ze komen niets tekort en zijn er altijd welkom alleen merk bij hem nog veel oud zeer/frustratie helaas.

Marloes

Ik hoop dat het loslaten ook een beetje lukt. Je kunt de ander niet veranderen en frustraties van hem moeten jou geen energie kostten.
Het lukt mij op die manier aardig relaxt te blijven. Mijn kind zit sinds december thuis van school en iedereen verliest energie aan zijn vader. De jeugdbeschermer, de leerplicht, de ggz, nu weer een psychiater. Voor de kerst nu is door de gezinsvoogd vervangende toestemming ingediend bij de rechtbank voor medicatie zodat hij weer naar school kan. En ik ben bezig aan het werk te komen, wat straks niet kan door al die vertraging. Ik moet namelijk nog zien hoe lang het rekken van geen toestemming geven door hem lukt. Ik zie iedereen zijn best doen en aan het dooie paard trekken. Das echt al erg genoeg. Maar mijn energie gaat naar mijn kind. Ik vang hem met liefde op. De school en ik hebben nu al genoeg gezegd en gedaan. De rechter zegt het maar.

Wat ik ermee wil zeggen: pas op dat je niet weer in gevecht raakt. De kinderen komen niets te kort. Blijf op je grenzen staan waar je wel invloed hebt, in je eigen huis en als de kinderen bij jou zijn. Wat daar gebeurt is niet jouw verantwoordelijkheid. Jij doet je best en je kunt je zorgen wel op plekken zoals school bespreken, zodat je het er dan over hebt. Bewaar je energie voor het goede
Ik wens je veel goeds voor de toekomst