Omkopen kids

Wat is wel haalbaar?

Sja, het is zuur, maar jij kunt je ex niet meer sturen. Laat dat los, daarover piekeren is verspilde energie.
Pas als de kinderen in gevaar zijn, moet je ingrijpen. Een wietplantage zou bepaald niet mijn keuze zijn, maar is geen direct gevaar voor de kinderen.

Er zijn zat vaders die weigeren te betalen voor hun kinderen ("want dan gaat mijn ex misschien wel op vakantie van mijn geld" - kortzichtig maar helaas), maar die wel af en toe coole sneakers/kleren, een fiets of apparatuur voor de kinderen willen kopen. Dat is niet hetzelfde, maar het is wel iets. Als dat haalbaar is voor pa, is dat ook fijn voor de kinderen. Misschien kunnen de kinderen hem eens een hint geven?

natuurlijk wel gevaarlijk

Denk alleen maar aan de verhoogde kans op brand bij een wietplantage. Ik zou ook de criminelen die bij zoiets betrokken zijn geen veilige omgeving voor mijn kinderen vinden.

Hint geven

Heb al eens een hint gegeven dat ik alleen al voor t vervoer (trein) fiets is niet haalbaar vanwege afstand al een half jaar alimentatie kwijt ben maar geen reactie
Ook is t bedrag al 10 jaar t zelfde niks geen indexering durf t ook niet aan te spannen want al die zwarte centen zijn natuurlijk niet aan te tonen 🙁

indexering

De indexering is iets heel normaals, zie het als inflatie. Laat hem maar eens de schemaatjes van het LBIO bijvoorbeeld zien. Geef aan dat alles duurder wordt en dat de alimentatie daardoor ook geïndexeerd hoort te worden.

Die indexatie volgt uit de wet en je hoeft dat ook niet af te spreken. Sterker als je geen indexatie wil dan moet je dat juist afspreken. Misschien moet je hier ook echt eens naar kijken. De indexatie kan tot 5 jaren terug worden gevorderd. Op diverse berekening sites zie je wel hoe dat moet.

Ik snap je frustratie

Het is wel heel erg wanneer het hem uitkomt. Hoe gaat het in vakanties, neemt hij dan ook wel eens vrij voor ze... of gaat het alleen om de weekends, wanneer hij op zichzelf is aangewezen?
Het punt is dat je er weinig mee kunt. Nu zijn ze nog 11 en 13... maar hoe ouder ze worden, hoe meer ze hun eigen weg gaan. En dan liggen de weekends ook niet meer zo zwart-wit vast, dan is het meer hoe het hen uitkomt... en als vader dan met leuke ideeën komt, is de keuze snel gemaakt. Bij ons is de situatie zo dat ze hier door de week zijn voor hun natje en hun droogje en de weekends doorbrengen bij hun vader. Komen ze nog wel hier eten en douchen en af en toe iets ophalen. Ontzettend moeilijk vind ik dat, maar er met hen een gesprek over voeren werkt alleen maar negatief. Dan speel ik hem alleen maar meer in de kaart. Ik hoop dat er een tijd komt dat ze begrijpen hoe het werkelijk zit. Als ik jouw verhaal lees, dan zou ik me kunnen voorstellen dat het probleem vanzelf is opgelost als er een nieuwe vrouw in beeld komt.

Het is slimmer om een bijdrage te vragen die zichtbaar is

Je hebt laten merken dat het reizen veel geld kost.
Het is handiger om hun vader te vragen om een fiets voor ze te kopen, een laptop, een telefoon. Iets dat zichtbaar is voor hem en wat hij in overleg met hen kan aanschaffen.
Dat voelt voor jou misschien dubbel (hij de leuke cadeautjes) maar het scheelt financieel een stuk.

Zo weinig mogelijk aan doen

Ik zou niet akkoord gaan met een wietplantage (is gevaarlijk voor iedereen in het huizenblok) ik zou eindelijk een punt hebben gehad... naja knap dat je alleen bij boos zijn hebt gelaten.
Verder zou ik er zoveel mogelijk op mijn eigen manier van profiteren en niet teveel er tegen in gaan.

Gaan jullie elk weeknd naar papa? Prima, wil alleen even weten over mijn weekenden voor de boodschappen/eten.
Al krijgen ze een paard en een privé kermis, hoe eerder de buren gaan denken waar betaalt die het van? Er komt een tijd dat ze zelf hele maand moeten kranten lopen om zulke bedragen in paar uur tijd uit te kunnen geven. Nieuwe laptop nodig? Misschien wil pa je treinkaartje dan kopen, zodat ik die kan bekostigen.

Pubers kun je nauwelijks beteugelen als ze lekker gemaakt worden. Het enige wat je voelt is wat je er allemaal in hebt gestopt hoe dat verdwenen lijkt en dat raakt je waarschijnlijk. Maar ze hebben ook de helft van pa. En financieel? betaald vader nu eindelijk fatsoenlijk en alimentatie en erboven op die berg hebbes. Zrg er niets van of juist zo te gek he voor jullie!

Dat van school kan natuurlijk niet en de alimentatie zou ik ook niet zo ver hebben laten komen. Voor de rest komen ze vanzelf voor wat echt telt bij jou. Maak hun lievelingseten en dingetjes die jullie eerder gezllig samen deden. Gaan ze toch naar pa, so be it.
Je kunt vragen aan die vader een fiets, als ik t verhaal zo hoor. Nee wel troep maar een fiets is veel te moeilijk waarschijnlijk. daarom zou ik tegen kind zeggen ja ik betaal gewoon al veel voor jullie. Wanneer kinderen zelf vragen werkt het vaak ineens wel. Heel apart

Sh*t bericht kwijt

Even kort wat ik net in het lang op had geschreven

1. Bedenk dat 13-15 een leeftijd is waarbij ze steeds vaker andere plannen hebben.
2. Geniet van de momenten dat jij nog iets kunt doen met je kinderen, het worden er steefs minder. Dat ligt niet aan gescheiden zijn.
3. Probeer je ex als vriend van je kinderen te zien, als hij een leeftijdsgenootje was waarmee ze op jouw weekend af zouden spreken dan zou je dat waarschijnlijk prima vinden(?).
4. Je schrijft over voetbalwedstrijden. Natuurlijk vinden ze het geweldig om naar hun club te gaan. En dat zijn dagen die natuurlijk niet expres in jouw weekend vallen

Marloesm

Wat je beschrijft aan narigheid gaat vooral over jezelf: jij vindt het naar wat hij doet. Maar de kinderen kunnen er nu van genieten. Dat zou ik het belangrijkste vinden en niet waar-doet-ie-ut-van.

Tsjor

Ongelooflijk

Wat een milde reacties... een wietplantage is nummer 1 wat betreft risico op brand en dat zit boven de slaapkamers van de kinderen? Plus dat het illegaal is en je kinderen een probleem hebben als hun vader wordt opgepakt.

Daarbij ga je niet zomaar iets afspreken met de kinderen in het weekend dat ze bij de andere ouder zijn, zonder enig overleg.

Ik verbaas me echt over de positieve reacties. De standaarden voor vaders liggen wel weer heeeeel laag.

entertainment..

Je gaf aan lange dagen te maken en in je weekend niet altijd de puf te hebben om weg te gaan met de kinderen, iets plannen om iets leuks te doen. Maar dat hoeft toch niet altijd... het is geen competitie tussen jullie bij wie er de leukste dingen gedaan wordt.

Gezelligheid staat ook voorop en ik denk dat je kinderen dat ook enorm waarderen en al is dat met een bakje chips en een glas fris op de bank, met z'n allen kijkend naar een film of een spelletje doen aan de keukentafel.
Ook de 'kleine' dingen tellen.

Je ex klinkt een beetje als de mijne... overheersend... idd moeilijk mee om te gaan, waardoor je vaak denkt... pffff, laat maar...

Bijtanken

Bovendien kunnen de kinderen bij jou mooi bijtanken van alle drukte op school en bij hun vader. Dat is ook heel waardevol.

Vinden de kinderen het wel leuk?

tsjor "Wat je beschrijft aan narigheid gaat vooral over jezelf: jij vindt het naar wat hij doet. Maar de kinderen kunnen er nu van genieten. Dat zou ik het belangrijkste vinden en niet waar-doet-ie-ut-van."
Hmm, ik lees tussen de regels door angst om nee te zeggen en eufemismes om zijn gedrag daarbij te vermijden (hij houdt niet van tegenspraak).
In die context kun je je ook afvragen of de kinderen het wel zo leuk vinden.
Als moeder geen nee durft te zeggen, als moeder elke kik van hem als opdracht interpreteert, waarom zouden de kinderen dan frank en vrij doen waar ze zin in hebben?
Dat lijkt me niet de situatie.
Ik zou als ik zo bang was voor mijn ex en zijn daden (criminaliteit) die angst met de politie delen.

Volgens mij

Las ik dat de oudste het al geen eens meer zo interessant vind als de jongste. De leeftijd zegt ook een hoop.
Mooiste is als jij kunt loslaten waar je weinig invloed op hebt. En misschien helpt het benoemen van een kind beloven ziek te melden voor een leuk uitje en het gevaar van illegale praktijken dat jij daarin een grens overschreden ziet worden. Waarbij je dus laat merken dat je wellicht op hem overkomt dat je geen mening hebt maar dat dat niet het geval is.
Mailtje met die belangrijke zaken waar je graag overeenstemming over wilt. heb je dat gelijk om later wanneer iets van dezelfde lading gebeurt naar terug te verwijzen. Reageert hij niet of tegendraads, heb je je best gedaan toch?

Bij vader wonen

Mijn jongste is gisteren bij zijn vader geweest en kwam thuis met de volgende mededeling:
Papa heeft gevraagd of ik niet bij hem wil komen wonen😳
Hij heeft geen antwoord gegeven gewoon omdat hij zich geen raad wist met de situatie denk ik.
Tsja die beloftes over vaak mogen spijbelen dagelijks naar school gebracht worden i.p.v. openbaar vervoer ( ex werkt immers maar zo N 4 a 5 uur per dag dus heeft alle tijd) en natuurlijk veel dure uitjes😔
Wat moet ik daar nou weer mee hè

Wat vind je er dan van?

Je hebt er toch wel een mening over. Je kunt je jongste toch niet in zijn eentje laten zwemmen met die vraag?

Nee natuurlijk.
Bij broer blijven
Stabiel blijven

Straks vindt vader weer een nieuw vriendinnetje en dan heeft ie weer geen tijd voor kind.

Wat ik ervan vindt

Ik zou t verschrikkelijk vinden net een gesprek met de oudste gehad die zou het ook verschrikkelijk vinden en wil niet naar vader verhuizen ook vanwege vriendjes vriendinnetjes hier ook .

Mijn jongste heeft een lichte beperking en heeft veel ondersteuning bij zijn school werk nodig ik help hem veel (dit doe je gewoon voor je kind vindt ik) dit is iets wat zijn vader hem niet kan bieden omdat zijn vader niet bepaald hoog geschoold is( niet lullig bedoeld maar dat zijn de feiten)

Zou t zo zonde vinden dat hij in de problemen zou komen met school😢

Als t hoog oploopt zou een rechter zomaar beslissen om kinderen uit elkaar te halen?

Probeer het eerst eens

met nuchtere reacties zonder veel tegenspraak: Nou, dat lijkt me geen goed plan.
De rechter die kinderen uit elkaar gaat halen, dat kan altijd nog.

Tsjor

Tjee

Ja dat is wel even een vraag
Ik zou haast denken dat het er gewoon uit is geflapt of dat het kijken was wat zoon zou zeggen.

Is nie echt handig ook weer aan kind zelf te vragen.
Wat je zegt over hoog geschoold hoeft niets te zeggen. Gaat meer om kan hij van zijn vader die ondersteuning verwachten en voelt vader dat aan zodat hij kan helpen. Uit je verhaal zou ik meer zeggen dat vader het anders aan gaat pakken. Niveau doet er niet toe, eerder als je maar leuke dingen doet. Dat hoeft niet fout te zijn per definitie.

Ja lijkt me ook zo geen goed plan. Maar soms helpt het ook toch te doen en dan beide te laten inzien hoe dat is. Daarvoor is wel een goed overleg nodig en dat lijkt me eerder een probleem omdat je nu al niet gelijkwaardig communiceert. In elk geval altijd open houden weer terug te kunnen. En dat het dan een keer proberen was

nee is ook een antwoord

en dat moet van jou komen in dit geval denk ik.

Dat doe je niet goed marloes

Je reactie is alsof je er geen enkele invloed op hebt. Alsof het jou overkomt en alsof je je er verdrietig bij neer moet leggen.

Dat is niet eerlijk tegenover je jongste kind.
Dat kind woont bij jou en kan niet zomaar -zeker niet zonder jouw toestemming- ergens anders gaan wonen
Moet je wel "nee" zeggen.

Je komt zo krachteloos over, Marloes. Dat ben ik helemaal met mijn voorgangster eens. De kinderen wonen bij jou. En het is niet verstandig om dat te veranderen, dus dat blijft zo. Een besluit daarover moet je niet bij je jongste neerleggen, zo breng je hem in een loyaliteitsconflict. Neem het roer in handen en zeg gewoon dat het geen goed idee is. Redenen genoeg, maar daarover hoef je niet eens in discussie te gaan, het is geen goed idee.

Loyaliteitsconflict

Daar is kind al in gebracht doordat de moeder wordt genegeerd. Ik snap je houding wel marloes. Dat ze geen enkele invloed heeft ligt niet alleen bij haar. Vind het te makkelijk waar two to tango zijn de ouder die steeds slikt als krachteloos neer te zetten.
Die krachteloosheid komt uit hoe de verhoudingen al zijn inmiddels. En je hebt dus ook die andere ouder nodig om t daar aan t verstand te peuteren hoe dit voor kind is.

Wat niet wil zeggen dat het al te laat is om nu weer niks te zeggen. Daarom zou ik een mail sturen met duidelijk wat dus niet in orde is. Geen wietplantages, geen spijbelen en eerst ff checken of ik al plannen heb. En dus dit als vierde punt: als je zou willen aankaarten dat een kind bij je zou kunne wonen dan is dit mijn mail, tel nr. enz. waarop je me kunt bereiken. Maar ik zeg nee.

Ik heb een lotgenote die een kind van dezelfde vader heeft als mijn kind. haar vriend heeft eenmaal hem eruit gewerkt want alles wat ze zelf zegt komt echt niet aan. En zij kan nog aardig doen en kind niets laten merken. Ik kan dat niet meer. Ik ga daarom geen eens meer een gesprek aan. En dit herken ik in Marloes. Als ik een nieuwe vriend zou krijgen wie weet. Zolang ik alleen ben neem ik t risico niet dat ie weer dingen verzint om mij zwart te maken of de macht over mij te hebben.

Ja ik moet maar sterk staan tegenover hem. Maar er bestaan situaties dat dat echt niet meer kan, nee nooit meer.

Macht

Eppos: ' Dat ze geen enkele invloed heeft ligt niet alleen bij haar.' Maar heeft ze dan geen invloed meer? Waar maak je dat uit op? Vader zegt iets en dan heeft moeder geen invloed meer? Of moet moeder naar de rechtbank (=macht) rennen om toch nog haar zin te krijgen?
Met de inhoud van het mailtje doe je precies waarop je tegen bent: je doet alsof je het moet verantwoorden tegenover hem. Maar dat hoeft in eerste instantie niet eens, hij heeft je niets gevraagd. Met andere woorden: je levert hem alle munitie aan, terwijl hij nog niet geschoten heeft.
Dat doe je ook door in een mail alle negatieve dingen uit het verleden op te sommen. Gegarandeerd dat er dan teruggeschoten gaat worden. Terwijl het helemaal niet nodig is.
Met andere woorden: je gaat al uit jezelf machteloos op de grond liggen en ziet niet dat je ondertussen zelf alle argumenten vor een tegenreactie klaar hebt gelegd voor de ander.
Niet zo slim.

Nuchter tegen kind zeggen: dat lijkt mij geen goed plan. En verdergaan tot de orde van de dag.

Het kan overigens best zijn, dat zoon meer trek heeft in het toekomstbeeld dat vader voor hem schetst: lekker recalcitrant, doen waar je zin in hebt, genoeg geld etc. En eventueel later een legale wietkweker worden. Het toekomstbeeld van moeder is iets braver, meer gezeur en moeilijk gedoe en daarna ook meer doornen dan rozen. Op een dag kan zoon zomaar zelf beslissingen nemen. Je moet dus wel even goed kijken, met alleen verbieden heb je maar de helft van de strijd gewonnen. De andere helft ligt bij de zich ontwikkelende interesses en perspectieven van zoon. Daar zul je een stevige visie naast moeten zetten.

Dus zolang je het tegen kunt houden zou ik het tegenhouden, maar ik zou ook een plan B ontwikkelen: wat als.... wat heeft hij dan in elk geval nodig. En daarvan is 1 ding zeker: weten dat hij terug kan komen bij moeder, dus dat er geen onoverbrugbare kloven ontstaan en voorbereid zijn op het bijdragen aan oplossen van problemen die anders levensgroot en onoplosbaar zijn.

Tsjor.

Tsjor

"En bij hem is took zo geef je 1 vinger dan pakt ie je hele hand"

En "Mijn uitje is speciaal"

Voor mij zijn dat voorbeelden. En ja naar de rechtbank/macht

Heel herkenbaar

Je doet het nooit goed. Degene die de overhand heeft moet je maar aankunnen.

Ja verantwoorden, voor als het toch zo ver komt. Indekken noem ik dat

Maar niet gezegd dat de rechter je gelijk gaat geven met deze voorbeelden. Das ook een black box.

Munitie aanleveren? Ze komt krachteloos over. Het is maar een idee om daar eens wat aan te gaan doen. Maar ik begrijp dat het is door het kind idee te geven dat alleen geen goed idee is.
En dan maar hopen dat hij zich niet aan doornen steekt door inderdaad pa achterna te gaan uit recalcitrantie. Niet iedereen is even stevig.

Ik ook niet.