U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Omgangsregeling ingewikkeld
Ik ben benieuwd of hier ouders zijn die ervaring hebben met een omgangsregeling als een van de ouders verder weg woont/geen eigen woning heeft. Mijn ex is kort geleden verhuisd uit onze woonplaats. Iets minder dan een jaar liep er een omgangsregeling die net een beetje begon te wennen. We zijn < 2 jaar uit elkaar. Nu moet er een nieuwe op papier maar ex woont bij familie en nieuwe partner (kinderen gaan binnenkort kennismaken en kerst vieren), allen meer dan 50 km van woonplaats van de kinderen. Kinderen zijn tussen 10 en 18 en vooral de oudsten hebben een druk sociaal leven, sporten, baantjes etc.
We zijn het ouderschapsplan aan het opstellen om eindelijk de scheiding te formaliseren maar hier heb ik geen oplossing voor. Ex heeft geen auto. Mediator spreekt nog met de kinderen om te onderzoeken wat zij willen.
Ik zou het heel mooi vinden als de kinderen kunnen vertellen wat ze willen en ik/wij dat kunnen faciliteren. Maar ik wil ook niet dat er veel druk bij ze komt te liggen. Contact tussen kinderen en ex is breekbaar en wat stroef. De nieuwe partner is ook een dingetje ivm affaire ex met truus tijdens huwelijk, wat de pubers weten.
Hoe hebben jullie een wat ingewikkelde omgangsregeling ingericht? Hoe help ik mijn kinderen?
MarSy
In jouw beide voorbeelden brengt de moeder de kinderen naar vader. Daar is moederziel ook best toe bereid. Maar niet zelf weg uit haar eigen huis zodat ex daar kan slapen.
Dat zou een oplossing kunnen zijn voor de twee jongsten, als vader een plek heeft waar hij twee kinderen kan ontvangen en huisvesten. Maar voor de 2 oudsten lijkt me dat een niet zo reëele oplossing.
Wat nog nietnger sprake is gekomen volgens mij: heeft vader op die plekken waar hij verblijft, bij familie en bij truus, überhaupt wel ruimte om de kinderen te huisvesten? Ik kan me niet zo goed voorstellen dat er in welk huis zomaar een man en vier kinderen bij passen, ook al is dat maar twee nachten per twee weken...
En in z'n algemeenheid
denk ik dat een rol van vaders (nog) niet helemaal goed gezien wordt.
Vaders zorgen traditioneel toch nog op een het wat andere manier voor kinderen. Op een wat indirectere manier, op wat meer afstand.
Zoals bijv *misschien* de ex van Moederziel door het huis voor de kinderen te laten en iei juist afstand te scheppen opdat Moederziel niet ook nog eens de kinderen verloor.(als bondgenoot)
Misschien zie ik dat te optimistisch, ik ken de goede man niet. Misschien is alles slechts egoïsme.
Maar ik snap de snelle conclusies van reageerders hier soms niet.
Uiteraard vind ik ook dat mannen moeten veranderen en minder traditionelere rollen innemen maar in de praktijk gaan die ontwikkelingen niet altijd even snel.
Ook denk ik dat de macht van (traditioneel) moeders soms wat onderschat wordt.
Macht van moeders?
Sjee zo had ik er nog helemaal niet naar gekeken, vanuit man/vrouw perspectief. Dat heeft eigenlijk in huize Moederziel nooit zo gespeeld en voor mij speelt dat ook geen rol. Maar ik zie bij ex-moederziel wel de neiging om uit het gezin te stappen, dus wie weet, voelt hij dat wel zo. Ik weet het niet.
Verder inderdaad veel stof tot nadenken. Dat is goed.
Kinderen dwingen zal niet gaan gebeuren. Voor jongste zullen zaken inderdaad zo zijn zoals ze zijn, jongste zal daar het makkelijkst in invoegen. Die heeft minder besef van wat er is gebeurd, maar beseft ook niet dat vader en truus nu zijn wat vader en moederziel eerst waren. Een ‘vriendin’ kan voor jongste (< 10) immers ook de buurvrouw zijn, of mijn bff. Een na jongste is al paar maanden niet bij vader geweest omdat kind niet wilde. Oudste 2 (15+) trekken hun eigen plan. Oudste bijna volwassen, een na oudste na diepe crisis eerder dit jaar heel bewust van de eigen wensen en grenzen. Die 3 laten zich echt niet dwingen en ik ga dat ook niet doen. Dat is tussen vader en hen.
@RoosjeRaas: wat ik ga doen? Helemaal niks. Wat van man is, is niet van mij.
minder
Moederziel: 'Maar ik wil niet structureel een paar nachten per week het huis uit, dat is inderdaad over mijn grens,' En daar heeft ook niemand om gevraagd.
Tsjor
Niets
Niets betekent geen getekend convenant? Of dat wel? Ouderschapsplan heeft geen juridische status. Scheiden kan met een minimaal document er bij wat dat betreft. Bedoel je dat met niets? Mag ik daar naar vragen? Wat nu de status is?
Nee zo ook weer niet(s)
Status is: verzoek echtscheiding ingediend bij rb, convenant klaar. Ouderschapsplan mist nog omgangsregeling. Vandaar mijn vraag hier.
"Fijn"
Dat dat voor elkaar is, Moederziel. Het gaat je hopelijk heling brengen uiteindelijk. Rustig aan en lief zijn voor jezelf. En je kinderen.
Nog steeds ingewikkeld (14 maanden later...)
Tsjonge, ik zocht naar informatie en stuit zomaar op mijn eigen draadje. Veel zinvolle adviezen in de situatie van 14 maanden geleden, dus ik waag het er nog een keer op. Hopelijk kunnen mee-lezers mij wijzer maken.
Situatie is iets gewijzigd tov openingspost, maar helaas niet ten goede in omgang vader-kinderen. Er is omgang, maar die is beperkt tot bezoek vader bij sportwedstrijden en in de vakanties af en toe een (half) dagje weg. Geen 'zorg-contact', geen gezamenlijke vakanties, weinig app- en belcontact, omgangsregeling van net een jaar oud is nog niet in gebruik geweest. Er is dus geen zorgrelatie tussen vader en kinderen. En dat laatste zit me in toenemende mate dwars, vooral ook omdat de berekening van de kinderalimentatie is gebaseerd op de omgangsregeling en een zorgkorting voor vader inhoudt van 35%. De kinderen wonen fulltime bij mij.
Nu het volgende. Na korte werkloosheid (vrijwillig, met vok) is ex-mzm aan het werk gegaan als zelfstandige in zijn oude ambacht met bijbehorend salarisniveau (ca. 2,5 tot 3x modaal). Ex-mzm kent zichzelf salaris toe uit zijn eigen zaak en houdt dat laag om fiscale reden. Vader heeft nog geen eigen woning, wel inmiddels een lease-auto uit eigen zaak (hoge cat.) en is erg scheutig met luxe kado's aan de kinderen. Dat laatste is uiteraard heel leuk voor ze.
Intussen betaalt hij nog steeds de alimentatie alsof de kinderen 3 dagen/week bij hem zijn. Dat voelt voor mij niet goed. Ik heb het besproken maar hij geeft aan dat hij niets meer heeft dan dit. Maar ik zie en weet dat hij zakelijk keuzes maakt die wel zijn leven opleuken, maar het tegelijk niet meer mogelijk maken om het afgesproken alimentatiebedrag te betalen.
Ik zit in dubio. Op scherp zetten zal opnieuw de rust verstoren en het evenwicht dat met zoveel pijn en moeite tot stand kwam. Tegelijk kan ik slecht tegen het niet-naleven van de afspraken, wat financieel in mijn nadeel is.
Wat is wijsheid? OSP aanpassen? Hem manen te betalen met alle gevolgen van dien? Alimentatie opnieuw berekenen (met risico dat het gaat op basis van kunstmatig laag salaris uit eigen bv)?
Wie heeft zoiets ook bij de hand gehad?
Leeftijd kinderen
Hoe oud zijn je kinderen inmiddels? Als jij om een nieuwe alimentatiebereking vraagt kan de relatie tussen vader en kinderen niet slechter worden omdat hij ze toch al nauwelijks ziet.
Wat ik weet over het inkomen van je ex
De belastingdienst kijkt bij zo’n constructie naar de hoogte van het salaris van de DGA, want dat is je ex volgens mij. Dat moet een bepaald percentage zijn van de inkomsten die de BV genereert. Dus een kunstmatig (erg) laag salaris is op een bepaald moment niet meer geaccepteerd. Maar ja, geen idee op hoeveel jaar de belastingdienst dat oordeel dan baseert. Bij een startende onderneming is er natuurlijk nog niet heel veel te zeggen over hoe de inkomsten fluctueren.
Als je op de een of andere manier aan ‘harde bewijzen’ kunt komen van de inkomsten van je ex zou ik het gewoon proberen om de alimentatie omhoog te krijgen. Wellicht dat er een (boeken)onderzoek gevorderd kan worden? Zijn accountant moet alle cijfers zo kunnen overleggen.
Ik snap dat dit enorm schuurt, maar ik zou er niet op rekenen dat je er beter van wordt. Maar dat hoeft je er niet van te weerhouden te laten merken dat je het er niet mee eens bent dat hij zijn verantwoordelijkheden als vader niet neemt.
45.000
Het gebruikelijk loon is 75% van de normale beloning voor de functie, maar minimaal 45.000. Als je lager wilt gaan moet je dat aantonen. Als je ex in loondienst een ton zou kunnen verdienen, mag hij dus 75.000 als loon uitkeren.
Ik zou alleen die zorgkorting aankaarten. Dat inkomen is lastig hard te maken, als je er al achter kunt komen wat hij verdient.
been there maar dan andersom
Ik ben destijds telkens beschuldigd van een torenhoog inkomen, terwijl de jaarlijkse winst van mijn bedrijf onder modaal lag. En later zelfs onder bijstand niveau (door alle problemen die ontstonden). En nog dacht mijn ex dat ik ' tonnen' zou verdienen. Echt uit de lucht gegrepen. Een eigen bedrijf in BV constructie is geen melkkoe. Een DGA is verplicht om reserves aan te houden, om zo mindere tijden in zijn branche op te vangen. Ook investeringen zijn noodzakelijk, dus ook daar zullen reserves voor aangehouden moeten worden. In diverse rechtzaken is daar jurisprudentie over en ik denk dat je vooral je advocaat betaald en daarna alsnog de haren uit je hoofd trekt.
Mijn ex heeft zelfs mijn boekhouder bedreigd, want die zou met mij onder een hoedje spelen.
Lieve moederziel, verspil er geen energie aan. Trekken aan een dood paard. Wandel je eigen weg, ook al ziet hij niet naar de kinderen om. Doe je eigen ding en als vader tussendoor fietst dan laat hem dat doen. En doe vooral wat jij wil. Echt waar, daar ga je veel meer mee bereiken. Wees blij, ik kreeg helemaal niks van mijn ex. Ja een schuld. Want met mijn riante inkomen kon ik de lasten niet meer betalen, en hij betaalde ze ook niet. Tel je zegeningen. Draai je rug naar hem toe, en leef je eigen nieuwe leven.
Gevraagd
Ik heb vanavond een digitaal balletje opgegooid over de zorgkorting. Ex-mzm geeft aan dat hij dat geld niet heeft en noemt een rijtje bezwaren. Die komen er op neer dat hij niet meer salaris uitkeert ivm loonbelasting (die erover betaald moet), lening die de bv nog elders heeft etc. De grote uitgaven leent hij van de bv, zegt hij.
Maar ik vind principieel dat hij die hele alimentatie gewoon moet betalen. Of minimaal het gesprek daarover met mij moet aangaan, of overleg. Nu ben ik weer eens de aanklager. De zakelijke keuzes die hij maakt zijn bot gezegd niet mijn probleem. Maar nu dus wel. Nou ja, van de kinderen uiteindelijk.
Maat het blijft mij steken dat hij een dure auto op de zaak rijdt (lease) en tegelijk aangeeft dat hij niks meer heeft. Dat kan niet kloppen. In plaats van auto zou hij een huis in de buurg kunnen huren, of zichzelf meer loon uitbetalen.
Ben ik te achterdochtig?
Doenja
Oh, gekruist zie ik.
Je hebt natuurlijk een punt.... zijn situatie is wel anders (ik ken de boeken en jaarrekeningen van zijn zaak, deed eerder ook deel van de administratie).
Het is de tweespalt: enerzijds vind ik het niet juist naar de kinderen en wantrouw ik hem, anderzijds wil ik er geen energie in stoppen en geloof ik wel dat het voor hem geen vetpot is. Het was denk ik vooral die kapitale lease-auto die er sinds 3 weken is die mij triggerde....
Ik gun hem 10 auto’s, maar wel als alle afspraken netjes worden nagekomen.
Rug naar hem toe
Mooi gezegd. Om je gerust te stellen: dat lukt heel aardig inmiddels ;-)
En het is zo vreemd om te merken dat ik nu zo anders naar hem en alle voorbije jaren kijk. Deels ook met mildheid en warme gevoelens, natuurlijk, maar er lijkt ook een mist te zijn opgetrokken. Nu de mantel der liefde eraf is, zien mensen en zaken er heel anders uit.
Ik zou het niet doen
Ik zou niet dat kleine beetje contact dat je kinderen met hem hebben gaan verstoren door conflicten aan te gaan hierover.
Lijkt me voor je zelf ook niet helpend, zo kom je nog niet los.
Fijn voor je kinderen, de dure kado's. Op die manier probeert hij zelf ook nog wat regie over de contacten/zorg te hebben misschien.
Moederziel
Ja, dat er geld en middelen zijn triggert je nu. De situatie dat hij eigenlijk te weinig betaalt omdat de zorg op een andere manier geregeld is dan op papier staat, is al veel langer aan de gang. Tot nu toe heb jij dat zo laten bestaan. Ik ken dat gevoel bij grotere uitgaven dat vanuit je tenen komt. Hier betaalt hun vader al jaren niets! Ik ga een stuk wandelen, spui imijn frustratie bij iemand die het kan hebben en dan leven we weer gelukkig en rustig verder. Geen haar op mijn good dat ik dit benoem, laat staan (juridisch) aanhangig maak. Daarvoor zijn de balans die ik heb met de kinderen en de harmonie me te veel waard. Tenzij je echt niet rondkomt nu? Hij gaat trouwens het oude pad weer in lijkt het, met geld hebben dat hij niet heeft. Moet denken aan jullie huis. Laat het gaan en houd alles voor jezelf klein, simpel, overzichtelijk en kloppend. Laat hem gaan. Anders bouw je de draadjes weer op. Er is geen tussenweg als de wederzijdse wil en het inzicht er niet zijn.
ik word moe
Van mensen hier op ouders online die maar lopen te klagen over geld van hun ex.
Ik heb meerdere keren met mijn advocaat een discussie gehad over kinder- en partneralimentatie. Omdat ik verplicht was om het te vragen heb ik een symbolisch bedrag ad € 50,- per kind gevraagd (2 kids). Partner alimentatie heb ik resoluut afgewezen. Een van mij verdiende geld gebouwde en ingerichte woning in zijn thuisland heb ik hem geschonken. Over de enorme lap grond dat hij van zijn vader had geërfd heb ik met geen woord gerept. Ex heeft zelf geen advocaat hoeven te betalen, er viel nergens over te strijden, de mijne heeft alles geregeld. Zijn nieuwe huurwoning heb ik geverfd, gepoetst en compleet ingericht (terwijl hij in zijn thuisland opgenomen was in een psychiatrische instelling).De eerste vakantie met de kids naar zijn familie in zijn thuisland heb ik gefinancierd. Ex (met een beter inkomen uit WAO dan ik uit loon) heeft in al die jaren zo af en toe iets gekocht voor de kids, zoals een winter jas en laarzen. Maar alles minimaal. Hij houdt te veel van geld.
En dat na een relatie van 23 jaar van geestelijke en lichamelijke mishandeling. Liever mijn vrijheid dan na de scheiding afhankelijk blijven van iemand waarvan ik blij was dat ik was verlost. En dat ik mijn energie kon steken om zelf te genezen van mijn depressie en trauma (de woorden van mijn psycholoog). Ca. 1,5 jaar na de scheiding heb ik totaal geen contact meer met hem gehad. De kids wel.
Ik word daar niet zo moe van, want ik kan het namelijk volledig begrijpen.
Mijn ex-man betaalt een symbolisch bedrag van 40 euro per minderjarig kind, althans: dat is zo afgesproken maar in de praktijk betaalt hij dat bedrag 3 keer per jaar ofzo. Hij heeft geen contact met de kinderen. Ik doe dus "alles" en hij niets. Hij werkt trouwens ook nauwelijks omdat hij "aan zelfontplooing" doet.
Ik kan daar soms nog best eens kwaad om worden en soms klaag ik er ook lekker even over tegen een vriendin. En dan ben ik het weer kwijt.
Moederziel: ik zou het laten zitten. Niet omdat het niet oneerlijk is, maar omdat het weer veel energie gaat vreten. Laat gaan.
persephone
Precies zoals je het schrijft, SOMS klaag je daar over tegen een VRIENDIN, en dan ga je weer verder. Goede mentaliteit.
Daar heb je een vriendin voor. En jouw vriendin niet -tig vriendinnen die allemaal, net in andere verpakking, over hetzelfde klagen.
Maar hier op OO blijven heel veel mensen hangen in hun eigen klaaggezang en keer op keer is het altijd die ex die het heeft gedaan en praktisch nooit iemand die een keertje wil erkennen wat zijn/haar rol in het geheel is (geweest). Eenzijdige verhalen uit het perspectief van "het slachtoffer". Zitten doorgaans niet te wachten op een schop onder hun gat, maar op zoek naar lotgenoten om zich gesteund te voelen in hun beklag.
@ Moederziel, die laatste alinea was niet voor jou persoonlijk bedoeld, maar staat nu toevallig in jouw draadje.
Dat komt goed uit, want ik voel me ook totaal niet aangesproken.
Hier geen klaagzang, maar de droge constatering dat een jaar geleden opgesteld ouderschapsplan inclusief verse alimentatieberekening (voor de kinderen en dus niet voor mij als ex-partner) nooit is nageleefd. Dat bezorgt mij financiële problemen, nieuwe groeiende schulden op de reeds bestaande schulden en - ja, inderdaad - irritatie. Ik ben er klaar mee om aan het kortste eind te trekken en wil dat wordt uitgevoerd wat gezamenlijk is afgesproken. Er staan niet voor niets twee handtekeningen onder.
En als de wensen blijkbaar eenzijdig zijn veranderd, zullen we de afspraken moeten aanpassen.
Schulden
Moederziel, als je door het niet-naleven van de afspraken door je ex-man nu in de problemen of nieuwe schulden komt, is mijn vorige advies onzinnig. Dan zou ik wel degelijk gaan kijken wat er mogelijk is. Inderdaad: er staan niet voor niets 2 handtekeningen onder de afspraken.
Problemen
Ja, er ontstaan problemen, omdat ik niet al mijn verplichtingen kan nakomen. Het is echt manoevreren. Dat probleem speelt echter bij ex ook, zegt hij. Maar ik vind dat een lastig verhaal omdat hij wel hoge kosten maakt. Weliswaar 'zakelijk', maar dus wel met het gevolg dat hij zichzelf blijkbaar niet voldoende salaris kan/wil uitbetalen en de kinderalimentatie niet volgens convenant betaalt.
Hij zegt: ik heb niet meer dan dit. Ik vind dat hierin niet opgaan, omdat hij keuzes maakt waardoor hij niet meer heeft dan dit. Mij gaat het erom dat als hij keuzes anders maakt, hij gewoon aan de afspraken kan voldoen.
Vraag is dus alleen of het slim is om die afspraken nu af te dwingen. Daarover zijn hierboven al handige adviezen gegeven.
Misschien is een tussen weg wel het handigst: aanpassing van het OSP zodat deze klopt met de echte situatie, maar afspreken dat de kinderalimentatie volledig wordt betaald zodra het kan. Of afspreken dat hij de kinderalimentatie volgens convenant betaalt, maar minder aan de nog gezamenlijke schulden.
Maar nu ik dit tik.... stuit het me nog steeds tegen de borst. Hij moet gewoon betalen wat er is afgesproken. Dat doe ik ook.
met hoge kosten bedoel ik
dat hij grote uitgaven doet in zijn eigen zaak, waar hij buiten werk profijt van heeft. Zoals een zeer luxe lease-auto. Dat geld is er dus wel in zijn eigen bedrijf, maar door er een auto van te betalen hoeft er geen loonbelasting over te worden afgedragen. Zodat hij wel in een nieuwe auto rijdt van zo'n 80.000 maar niet de volledige kinderalimentatie betaalt. Dat klopt voor mij echt totaal niet.
(en ja, ik blijf op die stomme auto hangen, maar ik kan het ook hebben over een luxe kado aan kind twv enkele honderden euro's, ook dat is al voorgevallen. heel erg leuk natuurlijk voor kind, maar ik heb er toch een heel vervelende bijsmaak bij)
@ Moederziel
Je eerste posting (19-11-17) komt op mij over dat je ex-man niet geheel betrouwbaar is.
Hoe kun je, ruim een jaar later, je uitgaven patroon nog gebaseerd hebben op geld dat je op papier zou moeten krijgen, maar in de praktijk niet. Hiermee stel je jezelf heel afhankelijk op.