Omgangsregeling ingewikkeld

vers?

Ik vind de situatie verre van vers.
Voor een langdurige liefdesrelatie is 2 jaar uithuilen misschien niks. Voor kinderen is 2 jaar verschrikkelijk lang. En deze situatie zeer beschadigend voor de band met vader.
Ik vind sommige reacties echt stuitend. Ja, vader heeft een verantwoordelijkheid. Moeders ook. Als je kinderen hebt moet je je (op een bepaald moment) over situaties heenzetten. Ook over scheiding, ook over vreemdgaan. In ieder geval op een manier dat kinderen weer alle kansen krijgen.
(Dit is niet zozeer persoonlijk naar Moederziel, meer ook tav sommige reacties) Je kunt niet blijven hangen in een gevoel van onrecht zonder de kinderen flink tekort te doen.

Aanpassen lijkt me in deze situatie voor Moederziel de enige optie. Ik denk dat ex zich net zo goed aanpast trouwens. Hij is bijv ook uit huis gegaan.

En Moederziel

Laat je toch niet bedotten door die zogenaamde 'mondigheid' van je kinderen. Het zijn wel kinderen he.
Voor hen een rottijd. Heerlijk om dan fel stelling in te kunnen nemen. Zeker als dat vanuit een positief gevoel komt, liefde voor hun gebroken moeder.
Dat doet niets af aan het beschadigend aspect ervan voor hen.

Oplossen

hoeft TS niets. Wat er in mijn ogen wel moet gebeuren is dat ze tegenover de kinderen positief moet zijn over vader. Begin met iets simpels. Voor mij was dat een opmerking dat dochter misschien weer eens wat met haar vader kon gaan koken, want haar vader kan lekker koken.

Het heeft mij ook geholpen om de situatie tussen ons te relativeren. Mijn dochter heeft niet gekozen voor haar vader, dat is mijn keuze geweest. Ik kom er nu achter dat het van mij geen handige keuze is geweest. Moet ik dat neerleggen bij mijn kind? Voor mij is dat een volmondige Nee. Voor haar is haar vader een heel belangrijk persoon in haar leven en al is het nog zo moeilijk gegaan tussen haar vader en mij, nooit ben ik er tussen gaan staan. En moeilijk is het geweest en soms nog. Nog steeds heb ik soms het gevoel dat ik mijn leven deels laat bepalen door mijn ex. Door zijn grillen, eisen en dreigementen. Gelukkig ben ik nu zo ver dat het mij allemaal koud laat. Hij doet maar. Als ik een verzoek krijg dan kijk ik naar mijn kind. Wat zou zij willen? Natuurlijk wil zij naar een bijzonder feest. Van haar vader mocht ze niet. Als er zich een situatie bij hem voordoet voor een speciale gebeurtenis zal ik wederom mijn dochter gewoon laten gaan.

Positief zijn over Truus is in mijn ogen in dit stadium: misschien is het wel een hele lieve vrouw. Daar kom je pas achter als je haar hebt ontmoet. Misschien is hun vader wel een hele leuke man zodra Truus erbij is. Kijk eens werkelijk naar het belang van je kinderen. Waarom zijn ze zo negatief naar hun vader, naar Truus? Wat is jouw rol daarin?

Daarmee wil ik je niet de zwarte piet toeschuiven. Het is namelijk heel logisch, jij bent gekrenkt en dat doet pijn. Die pijn kan jaren duren, misschien kom je er nooit meer vanaf. Maar wees je bewust dat het jouw pijn is. Je kinderen hebben een andere pijn. Jij als ouder kan ervoor zorgen dat de pijn van je kinderen wordt verzacht door je kinderen te laten weten dat jij het goed vindt als ze naar hun vader gaan.

Ik snap de kinderen volkomen

dat ze niet zitten te wachten op truus. Kom op zeg, wie van jullie had wel trek in kennismaken gehad? Dat ze in vaders leven een rol speelt is een feit, maar dat wil nog niet zeggen dat de kinderen er behoefte aan hebben om haar er gratis bij cadeau te krijgen als ze hun vader willen zien. Ik vind dat ze het volste recht hebben dat te weigeren. Zeker de oudste twee. De jongsten zijn wellicht nog te afhankelijk, maar ik zou mijn kinderen echt niet verplichten tot contact met hun vader als ze daar zelf zoveel problemen mee hebben.

Iedereen (nou ja, bijna dan toch) hier gaat er maar klakkeloos vanuit dat de kinderen zo ontzettend graag hun vader zien dat ze truus er op de koop bij willen nemen. Maar ik betwijfel dat ten zeerste. Dus als moederziel zegt dat haar 'pushen' hierin de relatie met haar kinderen onder druk zet, kan ik dat heel goed geloven.

Dus, om het dan even concreet te maken

als vader contact met ze wil, en zij willen dat ook, dan zal dat moeten zijn op 'neutraal terrein'. Niet bij haar thuis in ieder geval. Zoals moederziel schrijft, eerst moet de band met vader weer een beetje opgebouwd worden. Daar wil je als kind geen vreemde bij.

Lastig terugschroeven natuurlijk

Maar eigenlijk hadden de kinderen in deze geen keuze mogen hebben, vind ik.
Ik ben een verre van autoritaire moeder en bij mij kan heel veel, maar contact met een ouder is gewoon vanzelfsprekend.
Uiteraard zitten daar weer grenzen aan maar ik begrijp dat het altijd een betrokken en liefdevolle vader is geweest dus we hebben het niet over extremen in deze.

De situatie is zo complex en gevoelig dat je onmogelijk alles uit elkaar kunt rafelen nu. Misschien wel nooit. Maar nu kan niemand goed zien wie wat precies doet/ deed, wat oorzaak/ gevolg is enz.
Dus ik zou stoppen met oordelen. Oordelen is volkomen onmogelijk in deze brei.

Het enige dat je kunt doen is proberen je vertrouwen te geven. In hem als vader. Niet meer als partner, wel weer als vader.
En nee, niet voor hem, maar ja, wel voor de kinderen, zou ik als moeder daar graag zetjes in geven. Dat wat mogelijk is. Alles wat helpt.
Dus ja, misschien is juist in deze idiote situatie een idiote zet zoals bijv zelf kennis maken met Truus wel een gouden ei. Hoe lastig ook. (En je weet het niet, maar zelfs voor jezelf kan het goed werken)

Pennestreek

Meen je dat nou, van dat neutraal terrein??
En waar zou dat moeten zijn dan?
Of wachten tot de financiële problemen zijn opgelost, dan woning enz??

neutraal terrein

Dat kan bij het sportveld zijn, na afloop van een training nog even nakletsen. Dat kan school zijn, vader kan zijn jongste ophalen van school en rustig de hond uitlaten met z'n tweeen.
Dat kan het zwembad zijn, lekker met z'n kinderen gaan zwemmen.

Het kan vanalles zijn, behalve bij Truus of bij Moederziel thuis.

oneens met Pennestreek

En sommige anderen.
Neutraal terrein? De kinderen hebben er geen trek in?

Kijk, het is wel iets anders dat een paar van de kinderen al zo oud zijn. Vind ik wel een ander verhaal.
Maar hoe jonger hoe meer het geldt (vind ik dan...): het is zoals het is en vader heeft een partner en hij wil graag dat ze haar ontmoeten, DUS dan gaan ze haar ontmoeten.
Niet met allerlei voorwaarden van de moeder. Al begrijp ik wel hoe pijnlijk dit alles is.

Vader moet hij het gewoon zelf weten.
En dan kun je van alles vinden (te vroeg, te laat, oké maar zeker niet in haar huis, op neutraal terrein, alleen kort, pas nadat er regelmaat is in contact, etc etc), maar in feite is het gewoon helemaal niet aan jou.
Ja, je mag best je mening aan hem laten weten of een verzoek doen. Maar ik zou zeggen aan kinderen van pakweg 16-min, dat jij vindt dat hun vader is zoals hij is (zoals vroeger, zoals nu, lieve familieman en wegduikende werkman, en met deze vriendin), en dat het niet meer dan logisch is dat ze nu ook zijn vriendin ontmoeten.

Uiteraard hebben de kinderen er geen trek in. Natuurlijk voegt ze nu niets toe aan hun leven.
Ze zien haar als oorzaak van de scheiding (wat deels ook wel klopt) en ze zien de puinhoop, het verdriet van hun moeder, de verliefde vader die op schaarse momenten met hen, nog steeds met haar zit te appen.
Toch vind ik dat de (jongere) kinderen geen keus moeten krijgen. En dat jij, moederziel, inderdaad veel minder neutraal mag zijn, maar meer stimuleren of zelfs licht dwingend.

Als jullie nu samen waren gebleven

en hij was toch ook 'afwezig geraakt', dan was er ook geen enkele keuze geweest voor de kinderen. Hadden ze het ook gewoon met hem moeten doen. Dat lijkt me nu niet anders.

Moederziel

Wat ga jij nu doen? Is het niet logisch en ook bevordelijk voor de relatie tussen vader en kinderen dat HIJ invulling geeft? En dan niet accepteren dat hij het terugschuift naar jou. Laat hem aangeven wat hij wil en kan vormgeven. Laat de jurist hier ook op aandringen. Waarom ligt de regie voor ZIJN verantwoordelijkheid bij JOU?

Bosbes

Ja, dat. Zo eens. Het moeilijkst en je plicht.

Saar en Bosbes

Ik vind niet, en schrijf dat ook nergens, dat ik vind dat de kinderen dan maar helemaal geen contact moeten hebben met vader. Maar ik kan me wel heel goed voorstellen dat de kinderen (nu nog) geen zin hebben om dat contact met vader te hebben in het huis van truus, en neem ik aan ook met truus erbij. Kan me tenminste niet voorstellen dat zij zo vriendelijk gaat zijn om twee dagen elders te logeren... Dat zou nog een mooie oplossing zijn, maar dat gaat hem vast niet worden. En dus 'neutraal terrein', inderdaad zoals ze opnoemt, in de (leef)wereld van de kinderen. Eten bij moederziel thuis kan ook nog, als zij bereid is even het huis uit te gaan.

Hij heeft gekozen om weg te gaan, hij mag het ook oplossen. En daarbij mag hij ook best de kinderen tegemoet komen. Zeker omdat de oudste al bijna volwassen is. Iets met keuzes en consequenties.
Bovendien, de oudste twee hebben bijna hun hele leven die wel betrokken en lieve vader gekend, dat vergeten ze heus niet zo snel. Dat contact herstelt neem ik aan wel weer, als de stofwolken iets gezakt zijn, vader investeert in de relatie en ze niet dwingt tot dingen die ze niet willen/ze geen mensen opdringt waar ze geen contact mee willen.
En de twee jongsten, ja, dat ligt anders. Die hebben iets minder zelf te willen, en bovendien hebben die nog niet zo'n band op kunnen bouwen als de oudste twee, domweg omdat ze jonger zijn. Daar zal misschien een andere route voor moeten komen.

Maar ik blijf erbij dat ik vind dat je de kinderen niet kunt verplichten in het huis van truus te gaan zitten, met truus erbij, om de relatie met hun vader weer een beetje vlot te trekken. Hoe zie je dat voor je dan, ze verplichten??

Roosje, natuurlijk is het zijn verantwoordelijkheid

Maar moederziel komt hier om suggesties te krijgen. En wordt (niet voor het eerst trouwens) als een soort van draak afgeschilderd die tussen de kinderen en hun vader blijft staan. Zo zie ik het dus absoluut niet.

Taak

Het lijkt me niet de taak van moederziel om zich in allerlei bochten te wringen. De vader heeft daarin zelf een belangrijke taak. Hij zal zelf met de kinderen moeten overleggen over kennismaken met zijn vriendin (met name de oudste kinderen) en hij zal zelf manieren moeten bedenken om het contact met zijn kinderen te onderhouden. Moederziel kan dat natuurlijk deels faciliteren maar uiteindelijk is dat zijn verantwoordelijkheid.

Verplichten

Het gaat niet om verplichten. Kinderen (de jongsten) zijn bij hun vader volgens afspraak en leven dan "met hem mee". Dat is een gegeven. Altijd, jonge kinderen bij hun ouders. Het heet geen verplichten omdat het geen vraag is. Ze hebben geen keus. Bij Moederziel ook niet. Als tante twee dagen komt logeren, is dat een feit in hun leven. Truus in het leven van hun vader is een feit in hun leven. Het is wat het is. Geef het vorm! Laat HEM het vormgeven. En als er geen sprake is van mishandeling of verwaarlozing bepaalt verder niemand dan die ouder de regels en omstandigheden. En ja, dat kan flink pijn doen bij de andere ouder. Dat is dan JOUW pijn.

Pennestreek

Nee, niet bij Truus in huis, dat heb ik nergens gezegd.
Ik heb juist gezegd dat het allemaal wat onmogelijk gepresenteerd wordt. Enige optie voorlopig die wat structureel lijkt is toch bij Moederziel in huis.
Want anders steven je af op zo goed als geen contact. Dat geeft alleen maar verliezers.

Ik snap je insteek 'hij is weg gegaan, dus moet het oplossen' in deze context, met kinderen, totaal niet. Lijkt me ook weinig constructief.
Natuurlijk vind ik ook dat hij moeite moet doen voor zijn kinderen. Als ik hem spreek zal ik het hem zeggen;) Nee, grapje, hij post hier juist niet. Dus daar kun je niets mee.

Pennestreek

Bij mij geen draken. Ik zou het ook niet die kant op trekken als ik jou was. Ik vind de reacties constructief. Moederziel heeft stof tot nadenken. Dat wil ze graag. Ik vind het fijn haar hier weer te lezen. Rustig aan maar. Hier dan. In de werkelijkheid: doorpakken Moederziel, en neem daarbij alleen op je schouders wat van jou is. Dát stimuleert je ex het meest om verantwoordelijkheid te nemen!

Kyana

Vader probeert dat toch zelf te doen?
Hij heeft toch een afspraak voor kerst staan. Hij had toch een voorstel om in het huis te komen.
Ik zeg niet dat hij eea adequaat regelt, daar kan ik niet over oordelen.
Maar ik denk dat de situatie zo complex is en nog zo verweven dat ex niet in zijn eentje beslissingen kan nemen. (Bijv huisvesting)

Verplichten, geen keus

Dat begrijp ik niet zo goed. Misschien goed bedoeld, kinderen willen niet kiezen tussen hun ouders. Maar dit soort dwangtekst slaat wat mij betreft ook de plank mis.
Je kijkt wat er mogelijk is en wat er van exman afkomt en dat faciliteer je zo goed mogelijk zonder over je grenzen te gaan zodat vader en kinderen elk zo goed mogelijk contact hebben.
Maar echt, ik zou mijzelf geen puber zien dwingen naar vader te gaan. Echt niet. Op die leeftijd is het een kwestie van uiteraard vanzelfsprekendheid, het is je vader, hij mist jou ook, wat er ook gebeurt is je wil je vader niet kwijt uit je leven, maar wel met de inbreng van de kinderen zelf.
Die dwang moet je ook niet in het convenant stoppen dat geeft alleen maar drama als het er wel op aan blijkt te komen. Kind wil niet maar moet toch. Ga weg zeg. Zo ga je toch niet met opgroeiende kinderen/mensen om? Zou je zelf ook niet willen. Gedwongen naar je ouders toe.

Moeilijk

In mijn omgeving een moeder die haar 10er kind smorgens op de bus zet 20km verderop, naar vader en s avonds weer ophaalt en met regelmaat met kind gaat logeren in het dorp waar vader woont (75km verder), zodat kind naar vader toe kan. Moeder en kind logeren dan bij tante, een ex schoonzus, want bij vader is geen plek voor kind, Ondsbks dat ex is vreemd gegaan, een nieuw gezin is begonnen én hij verweg is gaan wonen, doet moeder dit voor haar kind.

Een ander moeder in mijn omgeving brengt haar kinderen naar ex schoonmoeder waar zij overnachten en hun vader zien. Omdat vader dakloos is. Vader heeft de kinderen niet eens erkend, maar zij wil wel dat de kinderen hun vader leren kennen, ondanks het feit dat hij haar mishandeld heeft.

Het is voor beide moeders moeilijk en kost veel moeite, maar voor de kinderen is het contact met hun vader goed.

De kinderen hebben hun thuis bij moeder en hebben contact met vader, deze vaders kunnen en willen, hoe onbegrijpelijk ook, niet meer contact met hun kinderen hebben. Als deze moeders niets zouden doen, was er geen contact.

Dus moederziel, hoe moeilijk ook, stap over je eigen pijn en kijk naar wat wel kan. En ja dat kost jou veel tijd en moeite