Omgangsregeling ingewikkeld

Skypen

Misschien kan er op een vaste tijd een half uur tot een uur geskypt worden. Moeder gaat de kamer uit en kinderen kunnen gewoon doorlezen, tv kijken en weet ik wat en omdebeurt even vader spreken.

Later

Als het contact nu meer fragmentarisch is kan het natuurlijk beter worden als het stof gezakt is en vader ook weer wat meer duidelijkheid heeft te geven.

Is er geen kerstdiner bij familie van vader? Hier zijn we de kerstdiners alweer aan het plannen.

Opties

Kerst is al geregeld (zie beginverhaal).
Volgens mij is nog niet duidelijk van wie de auto nu eigenlijk is, er is nog geen boedelverdeling.
Ik ben het erg met Saar eens: 'Zolang het niet mogelijk is om voor hem een eigen woning te hebben (en dat leg je bij hem maar ik neem aan dat hij ook nog geld in jouw woning heeft/betaalt) lijkt me de enige optie dat hij bij in jullie huis komt. En dat wil je niet. Leg dit niet bij de kinderen neer, dat vind ik echt erg.'
De kinderen kunnen en mogen niet beoordelen of jouw weerstand tegen 'vader in huis' wel of niet terecht is. Daarom moet je de ingewikkeldheid niet bij de kinderen neerleggen, maar zelf oplossen.
Vooralsnog en voorlopig is de meest eenvoudige oplossing, dat vader een keer in de twee weken een weekend in huis komt en dat jij dan 2 keer per week 1 nacht ergens anders verblijft. De pijn en de ingewikkeldheid ligt dan bij jou, maar als ouder zou ik dat op me nemen.
De argumenten tegen vind ik echt niet serieus, eerder rancuneus. Geen bijdrage aan een oplossing. Het is geen gezin met ons vijven, het zijn vier kinderen en twee gescheiden ouders die er samen uit moeten zien te komen.

Tsjor

Ik kan me heel goed voorstellen dat je dat niet wil. Misschien ex een keer op bezoek maar niet dat je zelf het huis uit gaat om elders te slapen. Dat zou waarschijnlijk enorm veel stress opleveren bij moederziel.En dat is voor de kinderen ook niet goed want die hebben niks aan een overspannen moeder.
Ik zou toch kijken of het mogelijk is dat ex een auto kan aanschaffen. Dan kan hij elke week 1 of 2 langskomen, met de kinderen afspreken, eventueel een keer koffie drinken/mee eten, naar sportwedstrijden kijken...
En dan de kinderen (jongsten) 1 weekend in de 2 weken daarheen. De oudste kinderen naar keuze.
Maar eigen vervoer voor man lijkt me handig.

Kyana

'maar niet dat je zelf het huis uit gaat om elders te slapen. Dat zou waarschijnlijk enorm veel stress opleveren bij moederziel.' Ook vader is het huis uit gegaan. Ik kan nooit zo goed begrijpen waarom iedereen snapt dat zoiets voor een moeder heel erg moeilijk is (ze zou er overspannen van worden), terwijl iedereen denkt dat dat voor vaders niet moeilijk is (om zonder vaste woon- en verblijfplaats te leven). Wat betreft 2e auto: er zijn erge geldproblemen.

Tsjor

Financieel gezien

2 overnachtingen in een hotel is nog goedkoper dan een 2e auto.
Ik vind het nog steeds een oplossing waarin de pijn relatief het minste is voor iedereen.

Tsjor

Tsjor

" Ik kan nooit zo goed begrijpen waarom iedereen snapt dat zoiets voor een moeder heel erg moeilijk is (ze zou er overspannen van worden), terwijl iedereen denkt dat dat voor vaders niet moeilijk is (om zonder vaste woon- en verblijfplaats te leven)."

Het is allemaal het gevolg van de keuze van vader voor Truus. Voor die keuze zal hij de verantwoordelijkheid moeten dragen.

Moederziel is voor het blok gezet. Ja, dan snap ik dat dat voor haar onverteerbaar is als ze die man weer moet toelaten in het huis, na alles wat er gebeurd is.

Natuurlijk cijfer je jezelf weg in het belang van de kinderen. Maar er zijn grenzen en dit is voor Moederziel, die hier niet voor heeft gekozen, de grens. Een ander is er misschien milder in, maar ik begrijp Moederziel heel goed.

Verantwoordelijk

'Voor die keuze zal hij de verantwoordelijkheid moeten dragen.' Of 'gestraft moeten worden'. Ik bedoel: hij is zijn huis, auto en alles al kwijt, hij zou dan de kinderen op 4 dagen per maand niet zien etc.
Moet hij dan maar weer gedwongen worden om terug te komen bij Moederziel? Of alles maar accepteren wat zij wil?

Tsjor

verantwoordelijkheid of straf

Ik zie het absoluut niet als straf. Maar mijn filosofie is: als je ergens voor kiest, moet je ook eventuele verantwoordelijkheden daarvoor dragen en niet een ander dwingen over zijn/haar grenzen te gaan. En dat is nu wel wat van Moederziel verlangd wordt.

Ja, het zou ideaal zijn als Moederziel wel af en toe het huis zou verlaten voor ex-Moederziel. Maar het is voor haar een grens te ver. En ik vind niet dat zij die grens moet overschrijden vanwege andermans keuze. Hem tot zekere hoogte tegemoet komen, prima, netjes. Zoals heen en weer rijden. Maar dit is haar grens plus het is nooit haar keuze geweest.

Heeft niks met straf of dwingen te maken.

Er is al eerder gezegd

afspraken die je nu maakt zijn niet in beton gegoten. Je probeert nu, op papier, een regeling af te spreken die werkt. Maar dat kan je van tevoren niet waterdicht aftimmeren. Ik zou inzetten op iets op papier dat KAN werken. En dan op redelijk afzienbare termijn, zeg twee maanden al, evalueren en eventueel bijstellen. Laat het groeien. Hij heeft nu nog geen vaste woonplaats, straks misschien wel, dan verandert er weer van alles. Gewoon, korte termijn afspraken maken en van daaruit weer verder.

Nee joh

Zoiets zou Moederziel niet voor hém moeten doen!
Het idee, zoiets doen voor die k#&°°¢$¥k die haar verlaten heeft.
Nee hoor.
Alleen maar voor de kinderen. Omdat, nogmaals, Moederziel eigenlijk alle verdere opties afsluit, alles is onmogelijk.
Net als het rijden. Natuurlijk niet voor hem, waarom zou ze?
Ze zijn uit elkaar. Hij mag mooi voor zichzelf zorgen.

Maar de kinderen, die heb je samen. En wat de kinderen betreft zou het mooi zijn als er een gezamenlijke scheiding is met gezamenlijke oplossingen. Anders ziet het er somber uit voor ze.

Moederziel

Zou het niet helpen als je de kinderen actief zou aanmoedigen om kennis te maken met Truus, en er een positieve draai aan te geven dat ze haar eens ontmoeten? Dat maakt het voor je kinderen makkelijker om eindelijk die stap te maken en daarna ook veel makkelijker en minder beladen om bijvoorbeeld samen iets met kerst te doen. Worden niet steeds allemaal dingen geblokkeerd (in het contact met de vader) vanwege Truus. En kunnen ze dóór, waar dat nu geremd ijkt te worden.

Kennismaken

Ik denk ook dat het goed is als Moederziel zich positiever uitlaat over Truus. Dat is voor de kinderen belangrijk.

Juist jouw 'neutrale' opstelling kan er voor zorgen dat de kinderen zich tegen hun vader keren. Natuurlijk begrijp ik dat het voor jou moeilijk is. Probeer je eens te verplaatsen in de kinderen. Ze hebben 2 mensen waar ze onvoorwaardelijk van houden. Deze mensen hebben elkaar pijn gedaan. Ze wonen bij hun moeder, dus kiezen ze voor hun moeder. Pas als hun moeder heel duidelijk aangeeft, niet alleen met woorden, maar ook met haar lichaamstaal, dat zij snapt dat de kinderen van hun vader houden en hem willen zien, kunnen ze zonder loyaliteitsconflict kijken naar de situatie. Truus hoort nu bij hun vader. Moedig een ontmoeting dus aan, ook al doet het nog zoveel pijn.

Echt ik weet hoe jij je voelt. Ik ben ook verlaten voor een ander. Daarbij heeft mijn ex mij ook in hele duidelijke bewoording aangegeven dat hij vind dat zijn 'nieuwe' een veel betere moeder is dat ik ben. Dat ik mij er maar bij neer moet leggen dat ons kind een moeder erbij heeft. Het liefste zou hij zelfs zien dat ik de dingen over ons kind met zijn vriendin bespreek. Zijn vriendin heeft mij ook meermaals op een hele vervelende manier benaderd.

Ondanks dat ben ik naar ons kind heel positief over haar en over vader. Mijn kind heeft niets aan een neutrale houding, wel aan een houding waaruit zij merkt dat het goed is. Dat zij haar hart mag openstellen voor het persoon die zij van haar vader als 2de moeder moet zien. Wat zo is ook nog eens. Vader wil graag Truus erbij hebben, waardoor hij druk legt op de kinderen. Jij maakt die druk eigenlijk alleen nog maar groter.

Probeer enthousiast te zijn over hun vader. Probeer een open en positieve houding uit te stralen over Truus. Het is een persoon waar hun vader al 2 jaar een relatie mee heeft. De kans dat Truus een persoon is waar de kinderen van kunnen houden is dus best groot. Daarnaast is de kans ook best groot dat Truus van de kinderen kan gaan houden. Zij houdt immers van hun vader.

Bijna grappig

Bijna grappig, ware het niet zo triest, hoe de opstelling van de bedrogen moet aanpassen aan de grillen en wensen van de vreemdganger.
Eerst moet ze zich niets van Truus aantrekken, daarna heeft ze niets over vaders gangen en opvoeding te zeggen en nu moet ze zich volledig aanpassen aan de wensen van vader, Truus omarmen nu die een blijvertje lijkt want anders maakt de bedrogen alles erger en de druk te groot.
Ja het is er eentje, die TS...

Niet Truus omarmen en liefdevol opnemen. Maar naar de kinderen uitstralen dat het goed is als ze Truus leren kennen. En niet omdat Moederziel dat graag wil of omdat Truus een waardevolle toevoeging aan hun leven is, maaromdat het de enige manier lijkt waarop ze fatsoenlijk contact met hun vader kunnen hebben.
En Ja, het is verdrietig dat dat nodig ijkt te zijn, maar in het belang van de kinderen zou ik dat in deze situatie doen.

Ja, het is vervelend

maar de kinderen hebben hier niet voor gekozen. De kinderen hebben hun ouders niet gekozen, niet hun vader, niet hun moeder. Daarmee hebben de ouders, beide ouders, een verantwoordelijkheid op zich genomen.

Dat vader de beslissing heeft genomen om moeder te verlaten voor Truus is iets tussen de ouders. Het is al erg genoeg voor de kinderen dat ze niet meer dagelijks hun beide ouders zien. Als deze ouders hun boosheid naar elkaar dan ook nog blijven uitstralen naar de kinderen is dat voor de kinderen nog veel erger. Wat er dan eigenlijk gebeurt is dat je een deel van je kind afwijst. Ik kan mij niet voorstellen dat je dat wilt, ik wil dat in ieder geval niet.

@Plens, wat jij beschrijft is ook de reden waarom een scheiding zoveel emoties met zich mee brengt. Dat besef je pas als je er middenin zit. Naast alle praktische zaken is er ook een enorme lading ander gedoe. Je zult je kind los moeten laten op de momenten dat hij/zij bij de ander ouder is. Daarbij moet je eigenlijk ook nog heel positief zijn over de ander ouder en de situatie daar. Wat allemaal tegen je gevoel indruist. Verder moet je ook met elkaar communiceren, duidelijker en vaak zelfs meer dat er nodig is als je nog 1 gezin vormt. Op het moment dat er andere partners in beeld komen, zie je dat je kind daardoor wordt beïnvloed. Ook dat geeft weer nieuwe uitdagingen. Is het makkelijk? Nee, zeker niet. Is het eerlijk? Nee, ook dat niet. Helaas is het daarbij ook nog eens niet rechtvaardig. Zelfs door rechters worden oordelen gegeven die niet eerlijk en/of rechtvaardig zijn. Helaas zijn het allemaal dingen waar je mee moet leren leven. Sterk zijn ouders die ondanks de tegenslagen en onrechtvaardigheid van het ouderschap toch proberen zelf het beste te blijven doen voor hun kinderen.

Dat is niet wat ik bedoel

Kort gezegd komt het op mij over dat ze er eerst niets aan mag en kan doen om het vervolgens op te moeten lossen.
Eerst moest TS (van deel van het forum) vader zijn band met de kinderen zélf laten herstellen en nu moet TS daar voor zorgen. Dat vind ik apart.

Kinderen zijn niet gek, die weten wel waar het aan schort op de leeftijd van oudste 2 a 3 en ook wat ze zelf willen.
Ik vind niet dat je als ouder altijd de sterkste en wijste moet zijn. Kinderen hebben het haarscherp door wanneer je van binnen iets anders voelt. Ouders zijn ook maar mensen en op die leeftijd mogen kinderen daar best eens iets van zien.

Mijn kinderen hebben gemerkt dat ik het echt naar vond dat het zo liep. Ze hebben de manko's van vader zelf ervaren maar konden zelf een shifting maken dat hij ondanks alles hun vader bleef. Dat komt vanzelf wel weer.

Eens met Plens

Moederziel hoeft zich echt niet in allerlei bochten te wringen om de kinderen te helpen in hun contact met ex, of in hun omgang met truus. Vind ik. En zeker nu nog niet. Het is allemaal nog redelijk vers, de scheiding is nog niet eens rond. De kinderen loslaten, positief doen over haar ex, en positief over truus, ik vind dat er dan wel heel veel van haar wordt gevraagd. Op termijn slijten emoties toch wel (een beetje), dan wordt dat vanzelf makkelijker. Maar alles moet zich nog settelen, er is nog niet eens een basis voor een omgangsregeling, echt, ik zou het ook niet kunnen. We kunnen hier wel allemaal verwachten dat ze roomser dan de paus is, en jullie hebben intussen vast ook allemaal wel een modus daarin gevonden, maar dat liep vast ook niet allemaal vanaf dag 1 optimaal.

En ik snap natuurlijk dat het heel vervelend is dat er geen goede en/of handige omgangsregeling is, maar dat is gewoon heel lastig onder deze omstandigheden. Het lijkt mij dat ze gewoon pragmatisch moeten zijn, en voorlopig accepteren dat de omgang tussen vader en kinderen minimaal zal zijn. Dat valt denk ik alleen maar op te lossen door een vaste woonplaats voor vader. En dat zal niet op korte termijn te realiseren zijn. Dus dan moet je roeien met de riemen die je hebt. En als het voor moederziel (nu nog) teveel gevraagd is om iedere 2 weken een weekend weg te zijn en haar ex in haar huis te laten, dan snap ik dat helemaal. Misschien, ooit. Maar nu nog niet, hoe praktisch het misschien ook zou zijn.

Echt niet

Ik zou zeker niet dagen mijn huis uit gaan en zeker niet honderden kilometers heen en weer gaan rijden. Hoewel ik vind dat je omgang moet stimuleren, en je ex niet in de weg moet zitten en zelfs normaal moet omgaan met Truus, hoef je niet alles voor je ex te regelen. Hij kiest ervoor om zover weg te gaan wonen, dan mag hij ook fijn zijn eigen probleem oplossen. Eventueel zou hij een keer per week mogen komen eten met de kinderen, en dat ik dan een paar uurtjes weg zou gaan.

positief over truus

dat kan ook heel basaal zijn: "jullie kennen haar nog niet, misschien valt het allemaal wel mee." Of 'ga toch maar dan kun je haar leren kennen' of in geval van huiswerk mee naar pa 'misschien is ze wel heel goed in wiskunde' Zegt allemaal niets over het gedrag van je ex en haar, maar geeft de kinderen wel een neutrale ruimte om haar te leren kennen. Want oordelen zonder haar te kennen dat is ook niet goed.

En wat bij mij erg geholpen heeft: toch die afspraak voor een 2 gesprek met haar maken. Hoef je haar nog steeds niet tot je vriendenkring te rekenen, maar is er wel plaats voor informatie uitwisseling.