Omgang wijzigen ivm sport?

Een keer

iets laten opknappen door opa en oma, daar is niets mis mee, maar wij zouden daar niet stelselmatig van afhankelijk willen zijn. De opa's en oma's zijn zeer betrokken, maar dat is voor de leuk, niet omdat het per se moet/ niet anders kan. Dat lijkt me erg vervelend.

Willen en het lot

Ik wilde ook niet afhankelijk zijn van opa en oma of anderen maar het lot heeft bepaald dat wij als gezin wel af en toe hulp nodig hebben.
Als onverwacht de taxi (waarmee jongste naar school gaat) niet komt opdagen en man is met onze auto gaan werken dan moet er iemand opgetrommeld worden met een auto om kind op school te krijgen.
Dar wil ik niet/die keuze maak ik niet zelf, dat overkomt ons.

Je zou

een tweede auto kunnen nemen , zodat je altijd je kind op school kan krijgen, dat zou mijn oplossing zijn. Te duur? Dan kun je een jaar uur in de week meer werken, of besparen op andere uitgaven.

Lanza kom eens uit je bubbel

Als het zo makkelijk was, dan had ik mijn vorige posts niet hoeven typen.
Wij proberen momenteel ons leven weer op de rit te krijgen.
Het ene kind de mogelijkheid bieden om een onbezorgde jeugd te hebben en het andere kind de aanpassingen te bieden die het nodig heeft. Dat zijn 2 werelden die nogal botsen.
Een tweede auto kopen, alleen als achtervang voor een soms niet komende taxi is wel een hele dure investering, want verder redden we het altijd met 1 auto.

Lanza

Niet iedereen kan zo maar meer werken en houd je er rekening mee dat het andere kind dan alleen thuis is? Die moet ook op tijd op school zijn.

Je hebt echt geen idee en inlevingsvermogen.
Misschien moet je maar gewoon een paar weken ruilen. Zei mijn moeder ook altijd, maar niemand wilde.

In Nederland

bestaat zoiets als kinderopvang, daar kun je gewoon gebruik van maken, net als alle andere werkende ouders doen.

Persoonlijk zou ik het niet prettig vinden om afhankelijk te zijn van een ander om mijn kind op school te krijgen. Zeker als alternatief vervoer vaak verstek laat gaan. Ik zou het dan zelf oplossen, in samenspraak met mijn partner.

Maar je kan ook in de slachtofferrol blijven zitten inderdaad, dat is helemaal aan jou.

lanza lees je wel?

Een puber naar de kinderopvang? hihihi.
We zijn bezig om ons leven op de rit te krijgen, daar hebben we hulp bij vanuit de revalidatie. Vooralsnog is investeren in een tweede auto nog een te duur iets.

Jij zou het zelf oplossen schrijf je, ik kan helaas uit ervaring vertellen dat het leven ineens niet zo simpel meer is als je ineens de omslag moet maken van 2 gezonde kinderen naar 1 gezond kind en 1 zorgintensief kind. Dat is geen slachtofferrol waar ik in zit maar een manier om te overleven met mijn gezin.

Maar we dwalen nu wel heel erg af van de vraag van to.

Maar voor een puber

hoef je toch helemaal geen opvang meer te regelen? Waar hebben we het dan over? Je kan gewoon gaan werken en een tweede auto kopen, of je man moet zijn werk aanpassen zodat hij zijn kind eventueel naar school kan brengen bij calamiteiten.

Jij leest echt selectief

Een puber ja maar dan wel een zorgintensieve. Die met een taxi naar school gaat maar die we zelf moeten begeleiden naar revalidatie, fysiotherapie enz.
We worden vanuit de revalidatie begeleid in het oppakken van ons leven.
Gelukkig zit er vooruitgang in en kan de puber inmiddels wel even alleen thuis zijn maar nog niet op het niveau van de leeftijdgenoten dus kom uit je bubbel en kijk eens verder dan je eigen luchtkasteel op je roze wolk.

Het ging erom

dat je andere kind niet alleen thuis kan zijn, als je de ander (zorgintensieve) ophaalt. Nu hoor ik dat dit 'kind' gewoon al een puber is.

Denk je niet te veel in probleem ipv oplossingen? Kom op hoor, niet jezelf zo beperken. En je kunt je man ook vragen mee te denken. Het zijn ook zijn kinderen hè?

Je hebt werkelijk geen idee

Alle (waarschijnlijk goedbedoelde) adviezen getuigen zo van een niet weten hoe het echt is.
Natuurlijk denkt en doet man mee, de fitte puber doet veel zelf en zorgt indien nodig ook voor de brus.
Maar dat kan niet voorkomen dat er soms niemand langs de lijn staat aan te moedigen.

Lanza

Lanza ik hoop werkelijk voor je kinderen dat ze niets hebben of willen dat niet in je plaatje past...

Leerlingvervoer voor pubers is niet iets wat je zomaar even regelt en krijgt. Deze groep kwetsbare kinderen zijn niet in staat zelfstandig te reizen naar hun school en/of moeten vaak naar specifieke scholen of instellingen die anders niet te bereiken zijn. Deze groep kinderen wil je wellicht ook niet of niet te lang alleen thuis... Is meer werken dan mogelijk? Heb je, los van de sport, dan door dat meer werken wel de tijd om het kind weg te brengen of te halen van school, mee naar de sport te gaan etc? Soms moet je kiezen uit twee kwaden en dan is leerlingvervoer een alternatief voor de tweede auto. Leerlingvervoer is een oplossing, maar geen enkele oplossing is perfect.

O brrr

‘Oprechte aandacht, een mooie balans tusen rust, stabiliteit en uitdaging, een op een aandacht en ruimte voor ieders behoeften. Plus dat we nooit het milieu zodanig zouden willen belasten.’

O wat verschrikkelijk dit. Zo creëer je verwende prinsjes en prinsesjes die op geen enkele manier met tegenslag kunnen omgaan. Niet gewend om aandacht te delen, of zelfs helemaal geen aandacht te krijgen. Zo bewust allemaal. Als puber zou ik hard wegrennen.

In mijn gezin is er zeker niet altijd oprechte aandacht, omdat ik geen zin heb, andere dingen wil doen, moe ben of aan het werk. Er is ook weleens geen ruimte voor ieders behoeften.
Wij zijn niet van de teamsporten en de tijd die het kost in het weekend toen ze nog jong waren met brengen en halen en bardiensten enzo, dus onze kinderen zijn niet op teamsport gegaan. Dus we zochten naar sporten en muzieklessen in de buurt die ons ouders niet zoveel tijd kostten.

Mijn kinderen zijn het belangrijkste in mijn leven, maar mijn leven draait niet om de kinderen. Dat vind ik een hele gezonde basis om op te groeien voor kinderen.

Mijn leven draait ook niet om de kinderen

daarom is het zo mooi dat het er twee zijn. Op deze manier is het nog zeer goed mogelijk om alles te combineren. In je eentje redt je het immers ook wel eventjes met twee kinderen. Met drie kinderen wordt dat alweer een ander verhaal. Zo heb ik een vriendin die er nu 3 heeft, haar man redt het echt niet alleen met 3 kinderen, waardoor zij dus zeer beperkte bewegingsvrijheid heeft. Dat lijkt me echt vreselijk.

Ik werk, sport, spreek geregeld met mijn vrienden af, ga weekendjes weg alleen met vrienden, of mijn man en besteed daarnaast genoeg tijd aan mijn man en gezin. Voor ons is het zo in balans. Waarom mag ik dat niet prettig vinden. Een derde kind is niet per se beter/ leuker/ fijner voor iedereen hè?

Prettig

Lanza, van mij mag jij het best prettig vinden om 2 kinderen te hebben. Wat mij steekt is de manier waarop jij schrijft over het hebben van 3 of meer kinderen. Op mij kom je nogal veroordelend over op mensen die meer kinderen hebben. Dat raakt me en daar reageer ik op. Ik heb er namelijk 3 en daar ben ik heel gelukkig mee. Ik heb het gevoel dat ik het beste voor ze doe en jij lijkt dat gevoel onderuit te halen. Maar jij blij met 2, ik met 3 en ieder ander met zijn eigen gezin.

Natuurlijk

mag je vinden dat twee kinderen prettiger is. Het gaat erom dat je doet alsof het uitgesloten is dat een derde kind voldoende aandacht krijgt. Net als in jouw voorbeeld van het stel waarvan de man niet alleen kan zijn met drie kinderen, maar de vrouw wel, betekent het feit dat jij een derde kind niet voldoende aandacht kan geven niet dat het anderen niet lukt. Dat jij een derde mee zou slepen naar de sport van de oudere kinderen, betekent niet dat anderen dat ook zouden doen. Ik heb zelf maar twee kinderen, maar ik snap dat je mensen kwetst door zo rechtlijnig te zijn.

Het was overigens niet kopzorg die schreef dat het andere kind dan alleen was, dus misschien moet je haar je excuses aabnbieden voor wat je schreef over slachtofferrol en jezelf laten beperken.

In de prullenbak

Jeetje we hebben 4 kinderen. Even met mijn man overleggen welke 2 we wegdoen zodat de overblijvers niets te kort komen ;-)

Voordelen

Vier kinderen heeft ook zo zijn voordelen. Zo konden man en ik deze zaterdag naar alle wedstrijden samen kijken. Drie van de vier hadden een wedstrijd. Op verschillende tijdstippen. Wij konden makkelijk samen gaan omdat onze kinderen zo thuis kunnen blijven. Er is namelijk altijd nog wel iemand thuis. Reuze gezellig.

Heb je twee kinderen dan moet het kind of mee en ik las dat dat reuze zielig is volgens Lanza. Of alleen thuis blijven en dat is vast nog veel zieliger.

Verder kan mijn man prima alleen zorgen voor de kinderen. Ik ook trouwens. Doe ik ook regelmatig aangezien mijn man bijna maandelijks wel een week in het buitenland zit.

Ik weet niet goed wat Lanza bedoelt met oprechte aandacht. Ik weet ook prima wat er leeft bij mijn kinderen, wie hun vrienden zijn, hoe ze het doen op school,. Wij missen nooit school of sport bijeenkomsten. Ik ken ook alle teamgenoten bij naam. Vier kinderen dus vier teams. Ik ken de trainers. De leraren op school. Ik weet wat voor filmpjes op you tube ze leuk vinden.

En ik werk ook nog eens 32 uur per week. Ook dat nog.

Hartstikke knap

Dat jullie je in drieën/ vier stukken kunnen splitsen, maar ik wil dat niet. Jullie verhalen zijzijn bedoeld om positief te zijn, maar mij klinken ze afschuwelijk in de oren.

Vooraleer een kind alleen thuis kan zijn ben je zo 10 jaar verder, dat is nogal wat. Dus nee,ik ga niet voor een derde, het is goed zo.

Lanza

Jij hebt een vastomlijnd ideaalplaatje en dat beeld is voor jou de enige maat der dingen. Een ieder die daar niet aan voldoet kan op jouw afkeuring rekenen. Er spreekt een morele arrogantie uit jouw berichten die ik zelden op dit forum aantref.
Ik hoop voor jou dat jouw kinderen geen eigenstandig denkende wezens worden die wel eens een discussie willen. Anders zou het wel eens heel ongezellig kunnen worden in huize Lanza (je moet er al helemaal niet aan denken dat een van je kinderen een gezin met drie of vier kinderen wil hebben)
Ik vind het ook echt bijzonder dat je nooit reageert op inhoudelijke argumenten van anderen. Tenzij jouw enig doel hier is om door wat scherpe stellingen de discussie op OO op gang te houden. Dan heb ik niks gezegd.

Derde

Je hoeft geen derde. Heus niet. Heeft ook niemand gezegd. Je moet ophouden met de ongenuanceerde uitspraken er over anderen. En je afschuw, verbazing en verwijten voor je houden.

Probeer een beetje reflectief te zijn op jezelf. De feedback die je van anderen ontvangt tot je door te laten dringen. Wellicht dat je je dan beter realiseert dat je mensen kwets met jouw meningen. Inmiddels hebben meerdere mensen, in meerdere topics en over verschillende onderwerpen je dat als zachtjes, en wat minder zachtjes, geprobeerd uit te leggen.

Niemand wil jou overtuigen om een 3e te krijgen

We willen je alleen laten zien dat het hebben van 3 kinderen voor sommigen wel mogelijk is en dat het hebben van 2 kinderen geen garantie is dat jouw ideeën over oprechte aandacht en 1 op 1 tijd altijd zullen doorgaan.
Er kan ook onheil op je pad komen. Als wij dat als voorbeeld hier vertellen heb jij simplele oplossingen die kant nog wal raken maar dat zal je pas gaan zien als je zelf in die situatie verzeuld raakt.
Dat gun ik je echt niet maar besef alsjeblieft dat jouw roze wolk en plan voor je opvoeding van de kinderen zomaar ineens helemaal op zijn kop kan staan.

De manier

waarop anderen omgaan met hun gezin van drie of vier kinderen is niet hoe ik dat zou willen. Daarin verschillen we van visie, dat mag.

Heel veel kun je niet bepalen, maar heel veel ook wel. Bijvoorbeeld dat wij nu geen kind meer willen, dat hebben we wel degelijk zelf in de hand. En heel veel andere dingen ook.

Uiteraard ben ik me ervan bewust dat het ook anders kan lopen, maar dan hebben we er tenminste alles aan gedaan om een goede situatie te creëren. Doelbewust iets opzoeken wat je niet wil, vind ik niet handig en zou ik dus niet snel doen.

open deur

niemand gaat doelbewust iets opzoeken wat 'ie niet wil. Nogal wiedes!
Maar het punt is: niet iedereen wil (of kan) hetzelfde.

Ik kan je evengoed vertellen hoe fijn het hier is met 4 kinderen. Er zijn altijd wel fases dat er eentje wat minder goed door de deur kan met een ander, maar dan heb je nóg 2 mensen om je heen om iets mee te doen. Mijn kinderen zijn bovendien heel hecht met elkaar en ondernemen vaak dingen met z'n vieren. Er is altijd een hoop drukte en gezelligheid in huis. Heerlijk!
Dat een ander 1 of 2 of 3 kinderen genoeg vind, snap ik ook prima. Het is maar wat er bij je past, wat er kan enz. Ik had er nog wel meer gewild, maar voor mijzelf had ik het idee dat ik bij 5 niet meer per kind zou kunnen bieden wat het nodig heeft. En bij 4 gaat dat uitstekend.

Dus. jouw 2 is voor mij 4. En voor een ander is dat wellicht 6. Jij bent niet de maat der dingen hè. En gelukkig maar!

Lanza

Met vier hoef je juist niet altijd op te splitsen. Dat was juist mijn punt. En mijn jongste is juist nooit alleen thuis want er is altijd wel een oudere broer of zus thuis. Jullie spitsen juist op.

Maar jij denkt daar anders over. Prima. Masr hou op over afschuw, verschrikkelijk, geen aandacht.

Doe normaal zeg. Je komt nu juist zelf over als een moederkloek die haar kind geen minuut uit het oog verliest en alles samen wil doen. Dat is vast ook niet zo maar wat doe jij veroordelend zeg.

Ik heb er vier. Wij vinden dat leuk. Onze kinderen zijn gelukkig. Wij ontzeggen ze niks. Ze krijgen meer dan genoeg aandacht. Dat jij denkt dat jij dat niet aan kan is prima maar dat betekent niet te dat andere ouders dat ook niet kunnen.