U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
omgang kinderen
Op zich goed contact met mijn ex maar ik irriteer mijn mateloos over het gemak hoe hij met de omgangsregeling omgaat.
Mijn ex en ik zijn sinds februari dit jaar uit elkaar en hij woont nu bij zijn vader. De regeling is sinds het begin elke vrijdag 11 tot zaterdag 19 uur. Er is geen co-ouderschap. Op dinsdagavond komt ex meestal eten, zodat kinderen en ex elkaar kunnen zien. Van februari t/m april heeft ex regelmatig afgezien van het weekend. Hij vroeg of ze bij konden blijven omdat hij er doorheen zat en zijn rust nodig had. (werkt 32 uur) Dat wel toe gelaten omdat hij ook medicatie verhoging had. Ik had daar wisselende gevoelens over en nog steeds want vaak deed hij wel andere dingen zoals naar vrienden gaan.
Nu aankomend weer, de vraag was of hij ze vrijdag 13 tot zaterdag 12 uur mocht ipv de gebruikelijke tijden.Omdat hij er dus weer door heen zit.
Terug ge-appt dat ik een afspraak heb op vrijdag om 11 uur en dat ik het raar vind dat als hij er doorheen zit minder zorg aan zijn kinderen kan besteden maar wel weer naar vrienden kan gaan!
Reactie ex: bedankt voor je begrip
Heb gezegd logisch dat ik boos ben en laat maar de kids hebben er niets aan, ze zien je 2e kerstdag wel en ze blijven bij mij in de vakantie zodat je geen last van ze heb.
franca
en waarom
zeg je dan niet dat later komen niet kan, maar eerder terugkomen wel?
gewoon in het belang van je kinderen die hun vader dan toch gewoon zien?
het is logisch dat hij geprikkeld reageert als jij je op deze manier nog met zijn leven bemoeit. Vrienden zien is nu eenmaal een ontspannender bezigheid dan met je kinderen zijn.
Flexibel
Persoonlijk zou ik er wat flexibeler mee omgaan. Natuurlijk is het lastig voor jou, maar hoe is het voor de kinderen?
Kortom bespreek het open en eerlijk met je ex-partner zonder oordeel (dat is heel moeilijk). Zoals Tante Sidonia al zegt, wellicht kan eerder terugkomen wel? Dat hij bijvoorbeeld de vrijdag overdag met zijn kinderen wat leuks gaat doen en ze dan weer bij brengt?
Grappig ik moet voor mijn gevoel maar flexibel zijn en inleven. Als hij een afspraak heeft kunnen ze nooit mee en moeten ze maar hier blijven. En al ben ik het er dan niet mee eens ze mogen natuurlijk wel gewoon thuis blijven. Daar in tegen als ik een afspraak heb moet ik zelf maar een oplossing zoeken. En zolang kids er zijn kan ik ook niet wat ontspannend doen. EN ja ik ben moeder en ja ik heb voor kids gekozen en zorg graag voor ze. Maar ex heeft ook voor ze gekozen maar heeft ook voor de scheiding gekozen, ik vind eigenlijk dat het zijn eigen probleem is dat hij er door heen zit. Maar omdat ik weet hoe hij is als hij er door heen zit hou ik mijn kids thuis
dagen?
Misschien vindt hij deze dagen lastig, vraag het hem? Dan kan je er zaterdag/zondag van maken of zondag/maandag.
Zeg dat hij zich aan de afspraak moet houden maar dat jij evt flexible kan zijn (als dat kan) in de dagen.
Hij is een flapdrol maar de kinderen moeten niet het idee krijgen dat ze als last worden gezien. Dus dan draai je er maar weer voor op. Je laat ze toch ook niet voor een dichte deur staan.
Helaas
Werkt het soms zo. Ik heb ook zo'n flapdrol van een ex die op een of andere manier geen rekening wil houden met ons kind. Dan heeft hij een vriendin die dezelfde aandoening heeft. Heel erg vervelend voor mij, voor de vader van de stiefbrusjes van mijn kind, maar.... Het is nog steeds het vervelendste voor de kinderen.
Als ik dan probeer te kijken vanuit de positie van mijn kind, dan denk ik dat ik er goed aan doe om juist die flexibele ouder te zijn. Ze heeft het al moeilijk genoeg bij een vader die streng is, niet wil meedenken en alles zo fijn mogelijk voor zijn vriendin wil maken. Het is maar tijdelijk. Zodra ze volwassen is verandert er weer van alles. Dan gaat ze zelf afspraken maken. Op dat moment stel ik mij weer in op de mogelijkheid dat ik altijd degene zal zijn waarbij een afspraak nog kan worden verzet, omdat haar vader moeilijk doet. Als ze dan rond de 30 is hoop ik dat ze het zich bewust is. Hoe het dan gaat lopen zie ik dan wel weer.
Ik begrijp daarom je gevoel dat jij altijd degene bent die het moet oplossen, maar was dat tijdens jullie huwelijk ook niet al zo? Een mens verandert wel iets door een scheiding, maar dat zit in de kleine dingen.
Verder zou ik zorgen dat je ook ontspannende dingen kunt doen als de kinderen bij jou zijn. Wellicht is er een goed oppas in je omgeving, of kun je op zoek naar dingen waarvan jij en de kinderen gezamenlijk kunnen ontspannen.
Ik lees in jouw post heel veel veroordeling, dat begrijp ik. Het is wel iets dat je moet los gaan laten. Het zou natuurlijk best kunnen dat het voor hem echt heel erg zwaar is en dat het beter is voor jullie kinderen om bij jou te zijn. Aan de andere kant wat doet het er eigenlijk toe. Het is duidelijk dat het voor de kinderen niet leuk is om bij een ouder te zijn die het of niet aan kan, of geen zin in heeft. Zou je dan liever zien dat hij de kinderen bij een voor jou onbekend persoon laat en zelf wat anders gaat doen?
Je hebt gelijk maar je kan er niets mee
De laatste zin van Paddington is zo waar. (De rest ook mee eens)
Hier ook zo'n "flapdrol". Afspraak is eens per 14 dagen en de helft van de vakanties. Andere zaken gaan regelmatig voor waardoor er afgezegd, geruild of geschoven moet worden. Ik was dit zo beu dat ik hem min of meer gedwongen heb zijn deel op zich te nemen. Vervolgens bracht hij de kinderen, desnoods per dag anders, bij derden onder. Dat schoot helemaal niet op dus nu los ik het zelf maar weer op. Ik blijf ut mijn evenwicht raken als hij weer eens iets anders wil maar daar heeft hij ook geen last van.
Het is echt een lieve, goede vader maar het blijft mij verbazen dat hij kiest voor een gewoon feestje in de familie van zijn vriendin in plaats van het zien van zijn kinderen na 2 weken.