U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
nieuwe partner bij uitreiking bul van kind.
Binnenkort studeert mijn kind af. Twee jaar geleden ben ik na een relatie van 30 jaar gescheiden. Ex had heel snel een nieuwe liefde. Ik voel er niets voor dat zij straks bij het afstuderen van mijn kind is. Ze heeft weliswaar een relatie met vader, maar heeft niets bijgedragen aan het opgroeien van ons kind met bijkomende zorgen e.d. En ja, ik vind de confrontatie ook pijnlijk. Ex heeft me jaren op afstand gehouden en die wond is nog niet geheeld.
Mag ik kind vragen om de nwe partner van vader niet uit te nodigen? Of is er een tactischer manier hiervoor?
Mijn diploma-uitreiking
Ik vroeg mijn vader om alleen te gaan met mij. Mijn moeder was twee jaar daarvoor overleden en mijn vriend, noch mijn zussen zouden erbij kunnen zijn. Wel mijn vader met zijn vriendin. Maar ik vroeg hem om alleen te komen en samen met mij met de trein te reizen, zoals ik zelf steeds had gedaan. Dat leek me leuker. Bovendien wilde ik niet dat mensen zouden denken dat zij mijn moeder was. Dat leek me pijnlijk. Ik had haar wel geaccepteerd in het leven van mijn vader, maar nog niet helemaal in mijn eigen leven.
Ik weet nog hoeveel gedoe het gaf. Zo veel dat ik nu niet eens meer weet hoe het nou uiteindelijk is gegaan. Ik weet wel nog dat ik (met een bos bloemen) tegen haar heb gezegd dat ze maar moest vergeten wat ik had gevraagd en dat ze natuurlijk welkom was. Dat was na de verjaardag van mijn neefje (in het weekend voor de diploma uitreiking) waar ze aangeschoten tegen mijn tante zat janken dat ze er niet bij mocht zijn.
Zo, het maakt wat los bij me...
Wat ik wil zeggen, wat anderen ook al zeggen: het gaat hier niet om jou. Geef je zoon de regie en laat hem weten dat hij het helemaal zelf mag weten. Het is zo vreselijk pijnlijk om als kind de wijste te moeten zijn. Zelfs al heb je net je bul gehaald.
Oh ja
Hier kwam mijn ex samen met zijn vriendin, en kreeg mijn dochter te horen dat haar vader zo’n knappe jonge vriendin had. Ik had nog wel een leuk jurkje aan gedaan.
vooraf kennismaken?
Jullie reacties hebben mijn snappertje aardig aan het werk gezet en ik heb mijn kind dan ook niet gevraagd of de vriendin van haar vader ook komt. Dat denk ik wel, kind zelf praat nooit over haar maar via de andere kinderen hoor ik dat ze samen aan sportwedstrijden meedoen enzo - slik. Ik begrijp heel goed dat zij niet het probleem is, ik projecteer mijn pijn op haar en dat is niet goed natuurlijk. Nu zit ik te denken over manieren om de spanning uit de lucht te kunnen nemen en heb ik het idee om wellicht vooraf kennis met haar te maken, zonder ex erbij. Gewoon een keer een kopje koffie. Zou dat een goed plan kunnen zijn?
Goed plan. Ik deed dat. Vond het vreselijk maar belangrijk. Er volgden amper nog ontmoetingen maar ik heb het altijd een prettig idee gevonden dat ik het initiatief nam te zien wie tijd doorbracht met mijn kinderen. En ook wel om haar te laten zien wie hun moeder is 
.
Ik heb het ook gedaan. Heeft veel helderheid gegeven over wat we wederzijds van elkaar mochten verwachten.
We vonden het beiden lastig maar zijn nog steeds blij dat we het gedaan hebben.
weet niet
Ik zelf voel die behoefte niet. Maar noch mijn ex noch ik wonen samen met nieuwe partner. De kinderen hebben betrekkelijk weinig te maken met de nieuwe partner. Het zou voor wel anders liggen als ex wel zou samenwonen en zeker als de kinderen jonger zouden zijn.
Elledoris vertroetel jezelf
In dit geval zou ik lekker voor mezelf zorgen. Even naar de kapper, lekker in bad, nagels lakken, zorgen dat ik er leuk uitzie. En dan zou ik lekker vieren dat mijn kind het zo goed heeft gedaan.
Die avond zou ik stralen.
Nog een plan
Hoe ga jij als moeder met je dochter naderhand vieren dat je dochter het zo goed gedaan heeft? Samen eten? Met vader erbij, zonder vriendin? Of een weekendje eruit met dochter? Ergens high tea of zoiets? Grote taart laten komen en samen opeten? Naar een concert, tentoonstelling, stad? Je mag voor jezelf ook wel even de slingers ophangen. Jij hebt het ook goed gedaan.
Tsjor
onze afspraak
Bij de eerste dergelijke gelegenheid dat zich voordeed hebben mijn vriendin en ikzelf afgesproken dat we alle school- en aanverwante activiteiten voorbehouden voor de 'echte' ouders, net om problemen met de exen te vermijden.
Ondertussen al enkele jaren verder en al tal van dat soort dingen geweest (5 kinderen), en dat gaat goed zo.
William
wat als 1 van de kinderen graag de nieuwe partner er bij wil hebben en deze zelf uitnodigd? Of eventuele stiefzussen/broers, halfzussen/broers?
Flavia
Eerlijk gezegd heeft zich dat nog niet voorgedaan, maar ik denk dat dat komt omdat alle kinderen zich bewust zijn van onze afspraak; ze zijn het op deze wijze gewoon.
Mocht het tóch voorkomen, zouden we dat bespreken, en zien we wel.
William
Dat is een mooie oplossing. Heb je die afspraak alleen met je vriendin gemaakt of ook met je ex? Hoe staat die daarin? Ik vermoed dat mijn ex hierin geen rekening met mij wil houden. En lastig om dit aan hem te vragen omdat we nooit meer contact hebben.
Maar william
Je kinderen vragen er dus niet om omdat jullie het oz afgesproken hebben, maar misschien willen ze het eigenlijk wel anders...?
Tijgeroog
Dat is met alles zo in de opvoeding voor elke ouder.
Misschien kamperen ouders liever en willen de kinderen vliegen, en ben je te flexibel of te star voor wat je kinderen leuk vinden.
Dat beslis je als ouders en soms moet een kind ergens in mee en soms kun je meebuigen.
update
Nou de dag komt dichterbij en de nwe truus is ook uitgenodigd. Ik heb een paar keer op het punt gestaan om het te vragen aan kind, maar steeds niet gedaan om kind hier niet mee op te zadelen. Blijkt kind toch wel aan te voelen dat ik er moeite mee heb, want die heeft het met de vader besproken die dat weer aan mij heeft laten weten. Kan me de haren wel uit het hoofd trekken dat ik niet toch zelf het initiatief heb genomen. En dan de werkelijkheid. Ex heeft mij altijd afgekeurd, en als moeder moest ik me vooral gedragen, mocht ik niet eens lekker gek doen met de kinderen. Ik heb me altijd moeten inhouden. Wat dat betreft goed dat de relatie over is, maar jeemig, ik merk dat ik echt veel, maar dan ook veel onzekerder ben dan dat ik ooit had gedacht. “Ben ik als moeder wel leuk genoeg” spookt de hele tijd door mijn hoofd. “Ik mag niet laten merken dat ik het af en toe moeilijk heb, ik moet doen alsof het heel erg goed met me gaat, en mijn leven een groot feest is.” Ik weet me gewoon niet zo goed een houding te geven, want de rol die ik had, het organisren van het gezinsleven, is weg. En de kinderen vinden de nieuwe truus een leuk mens. En dan sta ik daar straks, alleen. Een moeder waar de vader zich altijd voor heeft geschaamd. Omdat ik wilde dansen op een feestje bijvoorbeeld. Hoe ga ik me daar doorheen slaan straks.
Lekker gek doen
Ga lekker dansen. Leg het stemmetje in je hoofd dat van vader komt nu eindelijk het zwijgen op. Kies kleren uit die je mooi vindt. Doe je haar zoals jij dat wil. Geniet van je zoon.
'En dan sta ik daar straks, alleen.' Dit is je zwarte plaatje. Op het feest van je zoon is dat zo. Vader en nieuwe vriendin zullen shinen en jij staat op een afstandje. Je zoons zullen het waarderen als je hen niet in een dilemma brengt en zij gezellig met vader en nieuwe vriendin kunnen omgaan. Die waardering zal niet publiekelijk gemaakt kunnen worden, maar die zal er wel degelijk zijn. Op een dag zal dat wel blijken.
Ondertussen komt de dag nabij, dat je echt niet meer de spil van en gezin bent. Jouw zwarte gat. Als je je realiseert dat dat zo is, dat je zelf daar doorheen zult moeten komen en ook zult komen, dat je dat zwarte plaatje niet oplost door krampachtig ergens aan vast te houden, maar door te zien dat je een nieuwe levensfase ingaat die niet de gemakkelijkste is, dan ben je al een heel stap verder. simpelweg omdat je dan niet meer bang bent voor je eigen leven en je eigen toekomst. Het wordt spannend, zeker. Wat ga je doen, welke kwaliteiten ga je aanspreken en ontdekken. Welke experimenten ga je uithalen? Wie ga je worden? Alles is open. Je hebt straks niemand meer om verantwoording aan af te leggen. de toekomst is van jou. angstaanjagend en uitdagend.
Het feest van je zoon is het einde van je leven als gezinsregelaar en het begin van je eigen toekomst.
Tsjor
Tsjor
Vriendin mee?
Soms is het mogelijke uitnodigen beperkt maar vaak mag je ook iemand meenemen. Kun je een vriendin meenemen? Die vinden het soms ook wel leuk om bij zoiets te zijn van jou kinderen die ze ook kennen. Ik zie hier soms echt kleine gezelschappen want de verkeringen gaan ook mee en eventuele goede vrienden of vriendinnen van de kinderen. Ik ben al wat langer alleen en dan wordt je daar ook makkelijker in. Gewoon voor jezelf. Het is jou leven. Dat hoef je niet te vergelijken met dat van vader al snap ik het heus wel dat je dat soms doet.
Was ook mijn idee
Kun je niet iemand meenemen?
Kan je moeder of vader niet mee? Grootouders zijn vaak op een diploma uitreiking. En dan heb je steun.
Je verhaal raakt me. Ik ben ‘die nieuwe vrouw’ en ik krijg een beeld hoe de ex van mijn vriend zich moet voelen. Ik kan je alleen zeggen dat dit niet gaat over jou. Doe vooral wat je wil en hoe je het wil. Een man die alsmaar vind dat je je in moet houden, die wil je toch niet? Ik herken het hoor, mijn ex wilde ook alsmaar dat ik niet te hard zou lachen niet ‘gek’ of opvallend zou doen en vooral niet dansen. En dan was ik een voormalig ballerina. Wees blij dat je je niet meer hoeft te confirmeren. Je doet het nu op jouw manier!
Moeders en zonen
Eens met Tsjor. Ga lekker gek doen, zoals jij het wilt! En geloof me, zoon zal het dan misschien leuk vinden als nieuwe Truus er ook is, dat betekent niet dat ze qua belangrijkheid ook maar kan tippen aan jou! Volgens mij ben je een beetje vergeten hoe belangrijk jij bent voor je kind. De band tussen moeders en zonen is sterk. Jij staat op een voetstuk waar Truus niet eens bij in de buurt kan komen!
Dus; trek aan en doe je haar zoals jij dat mooi vindt. En neem je plaats in de spotlights in. Tenslotte heeft zoon die studie gehaald met jouw steun en daar mag je heel trots op zijn! Neem iemand mee als je je onzeker voelt alleen en geniet!
Ga je alleen?
Ga je echt alleen?
Op zo'n uitreiking zal niet veel te dansen zijn, is er aansluitend nog een feestje? Als er aansluitend nog niets geregeld is nodig dan snel je kind uit om samen uit eten te gaan of om een borrel te gaan drinken dan kan je ook samen vertrekken.
Ik vind het wel goed dat je je kind niet belast hebt met je wens Truus niet uit te nodigen maar baal voor je dat ze komt. Aan de andere kant is dit een start want er zullen meer gelegenheden waarvoor ze ook uitgenodigd zal worden en dan weet je in het vervolg een beetje wat je kan verwachten. Hier zijn inmiddels 3 van dit soort gelegenheden geweest waarbij Truus 2 keer is uitgenodigd, de eerste keer meldde ze zich via ex af, de tweede keer kwam ze zonder te melden toch niet, had ik voor niets in de zenuwen gezeten en de derde keer, de eindmusical, was ze niet welkom en heeft daar naar kind toe heel vervelend op gereageerd. Kortom er is nog geen situatie geweest waar ze erbij was.
Ik hoop van harte voor je dat het allemaal meevalt en dat je er ook van kan genieten.
Enig kind?
In ons geval mochten er maar vier personen bij de uitreiking. Mijn zoon koos voor zijn vader, zijn moeder (mij dus), diens nieuwe vriend en zijn broer. Zijn broer is dus bij zijn vader gaan zitten, dus die ervoer het niet als 'alleen staan'.
Ik heb er misschien overheen gelezen, je spreekt ergens wel over kinderen. Zijn er nog broers/zussen die ook uitgenodigd zijn?
broer mee
Er is nog een dochter, maar ik kan van haar natuurlijk niet verlangen dat ze de hele avond bij mij blijft. Maar gelukkig gaat mijn broer mee!
ex als bemiddelaar
Ik zit nog wel even met een dingetje. Kind bespreekt met vader dat kind het moeilijk vind om met mij te bespreken dat truus ook uitgenodigd wordt en vervolgens biedt vader - mijn ex die nooit met mij wilde praten - aan om mij daarover een mail te sturen. Eigenlijk maakt me dat zo boos. , In plaats van dat ie ons kind duidelijk maakt dat ik de moeder ben en echt niet bijt gaat, ie bemiddelen. Kind had het ook met de andere kinderen kunnen overleggen hoe ie dat aan kon pakken. Ben ik nou gek, of is het not done om zo tussen je kind en de andere ouder in te gaan staan. Dat de situatie lastig is, is echt niet alleen mijn schuld. Hij heeft ervoor gekozen mij uit de boot te duwen en ik kies ervoor geen contact meer met hem te willen hebben, tja.
Kom op zeg
Kennelijk durft jouw kind dat niet met je te bespreken. Ik heb ook wel eens zo’n akkefietje gehad. Meestal verwijs ik de kinderen naar hun vader, maar als het een terugkerend item is wil ik het ook wel eens zelf aankaarten. Dat is in 16 jaar drie keer gebeurd of zo, maar dan moet je je dat als ouder niet persoonlijk aantrekken. Andersom heb ik overigens ook ervaring. Mijn kind uitte zorgen bij haar vader toen het niet zo goed met mij ging en dat zijn weerslag had op de sfeer in huis. Dat komt wel aan ja, maar het is ook een signaal dat je moet oppakken.
Dus hup, belang van kind voorop en niet zo miepen.