Nieuw samengesteld gezin

Dit wil je niet horen ;-)

Ik zou het niet doen. Ik deel de ervaring van een mislukte samenwoonpoging, en ik wil mijn kinderen daar niet nogmaals aan blootstellen. Ik begrijp dat jij nu pas sinds 2011 een nieuwe relatie hebt. Volgend jaar al samenwonen lijkt mij veel te snel. Ik doe het helemaal niet meer tot ze het huis uit gaan (en dat kan nog wel 12 jaar duren, minstens).

nou het kán wel........

Ik heb gescheiden ouders die ooit een nieuwe relatie zijn aangegaan.
Met mijn vaders nieuwe relatie ging het allemaal zo lang we jong waren zéér moeizaam.
Met mijn moeders relatie daarintegen niet!
Ik denk (nu) dat de oorzaak lag in de snelheid waarmee het in ons leven kwam.
Bij mijn vader nogal snel (euh....2 jaar? Toen gingen ze trouwen)
En bij mijn moeder langzaam aan. We kregen zelfs inspraak, als wij het niet 'wilden' (daarbij moesten we wel met argumenten komen) gebeurde het niet. Eerst kwam hij alleen om wel eens op bezoek te komen, meestal 's avonds, daarna kwam hij wel eens eten. En nog weer later bleef hij slapen. Dat laatste vonden we helemaal niks, een vreemde man in ons huis in pyama! Ieh yek!
En dan de feestdagen samen vieren, wennen aan op familiebezoek etc.etc,
Ik snap eerlijk gezegd nog niet dat ze het geduld hebben kunnen opbrengen. Ze hadden al zeker 7 jaar een relatie voor hij de helft van de week bij ons was. En pas dáárna zijn ze gaan samenwonen en trouwen. Waar wij toen erg blij mee waren :)
Ze wilden die beiden. Dat scheelt natuurlijk.
En later heeft mijn moeder wel eens gezegd dat het er ook mee te maken had dat ze samen geen kinderen meer wilden.
Dat kan dingen versnellen natuurlijk.
Met de vrouw van mijn vader is het pas weer oke geworden toen we allang volwassen waren.
De man van mijn moeder werd gewoon onze reserve-vader. Echt een vader dus. Zoals mijn eigen vader.
Als er écht wat is bel ik net zo goed hem als mijn eigen vader. Maar net wie het eerste de telefoon opneemt, hahaha!
Wat moeder/stiefmoeder betreft, nee mijn stiefmoeder daar zou ik niet eens aan denken in een noodgeval.
Ook al zijn we nu op prima voet samen. Dat zit er niet in, denk ik.
Ook al zou ze het best doen/willen, dat oergevoel van een vader/moeder daar past ze niet in.
groeten albana

hoe oud

Zijn je dochters?

Je bent dus al een keer met ze verhuist voor een relatie. Na 2,5 jaar weer verhuist omdat het niet goed ging. En nu een nieuwe relatie waarvoor je weer wilt verhuizen. En je dochters hebben daarvoor neem ik aan ook al een scheiding (plus verhuizing?) meegemaakt?
Lijkt me wel een beetje veel allemaal.
En de vader van je dochters, waar staat hij in dit verhaal?

Hmmm...

Als ik het goed begrijp wil je komende zomer al gaan samenwonen en deze korte periode van een aantal maanden gebruiken om je gezinnen te laten 'samensmelten'.

Ik snap het niet geloof ik. Je bent al eerder als een jojo heen en weer verhuisd, en nu wil je weer? Na een relatie van misschien twee jaar?

En weer naar de stad van je nieuwe partner?

Ik denk dat twee dingen heel belangrijk zijn. Hoe oud zijn je dochters en hoe zit het met de vader van je dochters?

Als de vader in beeld is, of je hebt een co-ouderschap kun je natuurlijk ook overwegen om je dochters gewoon bij hun vader te laten wonen, en zelf fijn bij je nieuwe partner in te trekken, en het co-ouderschap anders in te delen. Op die manier hoef je je dochters niet (weer) uit hun omgeving te halen, kunnen ze gewoon op hun eigen school en bij hun eigen vriendenkringen blijven.

Als de vader niet in beeld is, of zijn dochters niet voor het grootste deel in huis kan nemen, is het nog maar de vraag of je zomaar 80 km verderop kunt gaan wonen hoor. Als hij daartegen bezwaar maakt, heb je denk ik een probleem.

Los daarvan, wil je dit nu echt nu al weer gaan proberen? Precies hetzelfde als eerst?

Poeh

Ik begrijp dat het een gejojo is. Ik zit er zelf ook middenin. Nou is de afstand tussen mij en het huis van mijn vriend aanzienelijk kleiner, maar we doen het nu al bijna 1,5 jaar.

Toch wacht ik nog met samenwonen, juist vanwege mijn kind. Ze heeft de afgelopen 2 jaar al zoveel meegemaakt. Ze is gek op mijn vriend en ze mist hem als hij er niet is. Dat is voor mij een goed teken.

Zelfs nu ik de woning moet gaan verlaten waar ik samen met mijn ex in heb gewoond, is mijn eerste keuze een huurwoning voor mij en mijn dochter. Het lijkt mij dat het voor de kinderen erg belangrijk is om te weten dat er naar hen geluisterd wordt.

Wat vinden je dochter ervan?
Mijn dochter vind het echt heerlijk als de kinderen van mijn vriend er zijn. Vaak verblijven we die weekenden in het huis van mijn vriend, daar hij voor ieder kind een eigen slaapkamer heeft.

Bij mijn ex is het anders. Hij woont al samen. Mijn dochter geeft aan het wel gezellig te vinden met de kinderen van zijn vriendin. Ze geeft ook aan dat papa anders is als zij niet alleen is met hem. Dat zij het mist om zo af en toe lekker alleen wat met papa te doen. Verder zegt ze ook dat ze het zo fijn vind dat wij dat wel doen, zelfs al is mijn vriend er. Dan gaan wij bijvoorbeeld samen koken voor ons 3-en.
Ik heb trouwens daarover tegen mijn dochter gezegd, dat ze zelf met haar vader erover moet praten. Dat ze misschien kan voorstellen dat zij samen met hem kookt. Dat deden ze namelijk ook graag samen toen we nog als één gezin leefde.

Mijn advies is dus ook, doe het rustig aan. Geniet van de momenten met elkaar. Zeker omdat je jouw dochters al eerder hebt laten verhuizen. De kinderen van mijn vriend hebben dat ook meegemaakt met hun moeder. Zij zijn naar een andere stad verhuisd. De kinderen vinden het allemaal niet leuk. Ze hadden allemaal liever in dezelfde stad blijven wonen. Voor kinderen is een verhuizing naar een andere stad namelijk net zoveel impact als een scheiding. Je haalt ze weg uit een vertrouwde omgeving en van vriendinnen.

Kies voor je kinderen, zet hun belang echt voorop. Als deze man de ware voor je is, dan is hij dat ook nog over 10 jaar.

Spijt van mijn laatste zin

'Los daarvan, wil je dit nu echt nu al weer gaan proberen? Precies hetzelfde als eerst?'
Beetje zuur, vind ik achteraf. Dus zie hem denkbeeldig maar als geschrapt.

Kortom: mijn eerste gedachte zou zijn, is de vader in beeld en kan er met hem geschoven worden. Tweede gedachte: hoe oud zijn je dochters. Wat vinden zij ervan.
Derde gedachte: ik zou het vooralsnog toch niet doen, ondanks het heen-en-weer gesleep. Ik begrijp dat dat vermoeiend en onrustig is, en misschien zou je daar beter in kunnen plannen (bijv. niet altijd met de kinderen gaan, maar juist als zij er niet zijn of zo).

Ik denk dat rust en stabiliteit voor kinderen die al een scheiding en eigenlijk nog een soort scheiding achter de rug hebben het allerbelangrijkste is.

MIsschien niet wat je wil horen... sorry.

Mmmm

Tweederde van alle stiefgezinnen mislukt. Dit heb je nog niet zo lang geleden zelf aan den lijve ervaren. Het hoeft deze keer niet mis te gaan maar je hebt de statistieken alvast niet mee. Zeker omdat je oudste dochter niet wil verhuizen, zou ik zeggen bezint eer ge begint.

Als je relatie onverhoopt opnieuw op de klippen loopt, moet je nog een keer verhuizen. Zoveel verhuizingen in korte tijd zijn niet bevorderlijk. Verhuizing staat samen met een scheiding in de top van traumatische gebeurtenissen. Kun je het niet nog wat langer de tijd geven?

Verhuizen naar eigen woning

Ik begrijp dat je ex en je nieuwe liefde in dezelfde stad wonen. Misschien kun je eerst een huis zoeken in de buurt van je nieuwe geliefde, zodat de kinderen dichter bij hun vader wonen en jij dichter bij je vriend, zonder dat er meteen 2 gezinnen hoeven te fuseren. Mocht dit allemaal goed uitpakken dan kun je over een jaar of wat alsnog gaan samenwonen, zonder dat je kinderen hun vertrouwde leventje hoeven op te geven. Geeft een grotere kans van slagen voor je nieuwe relatie en het samengestelde gezin.