Nieuw leven opbouwen na uit elkaar gaan

En over die zorgkorting verder

Spreek goed af wat er gebeurt met de KA als de omgangsregeling wijzigt. Zie mijn draadje. Dat was een hele goede tip daar, maar voor mij mosterd na.

Flavia Zorgkorting is hetzelfde als gemiddelde kosten naar rato

Je berekent de gemiddelde kosten per kind.
Je verdeelt dit bedrag in dagelijkse kosten en niet-dagelijkse kosten. Daar zijn normen voor.
De dagelijkse kosten verdeel je naar rato hoeveel dagen kind per week bij een ouder is. Als die verdeling niet 50/50 is, is er sprake van een zorgkorting. Oftewel ouder B betaalt mee aan de dagelijkse kosten als kind meer bij ouder A is.
De niet-dagelijkse kosten verdeel je onder de ouders, waarbij je rekening houdt met de bestedingsruimte (oftewel ook naar rato, maar dan op basis van inkomen). Dit bedrag is voor kleding, zakgeld, reiskosten, studiekosten, sportclub, etc.

Wij deden 17% van het netto gezinsinkomen inclusief vakantiegeld en 13e maanden wa t 1 kind. Verdeeld naar rato van ons inkomen. Dat bedrag betaald mijn ex aan mij punt.
Niks normen of andere dingen. Verdeling is 60/40 qua tijd.

Die trema norm is leuk maar niet verplicht om te gebruiken.

Hier ook een

Beste mara

Ik heb je verhaal gelezen en hier een soort gelijke situatie. Alleen is mijn ex 10jaar jonger. Ook hij twijfelde uit het niets aan onze relatie. Zei dat er niemand anders was. Liet mij in bochten wringen die ik niet wist daf ze bestonden. Nam zelfs therapie waar ik achteraf van denk wat een show. En halverwege kwam de aap uit de mouw. Meneer had een nieuw vriendinnetje 200km verder. Na 2 mnd twijfelen voor wie hij moest gaan. Was de verliefheid groter dan het houden van. En was hij ineens ongelukkig bij mij. Nu woon ik dus met 2 kids van 4 en 6 alleen en komt alle zorg op mij terecht. Hij fladderd letterlijk door het leven heen. En bijt mij toe dat ik stil moet zijn en het vooral moet accepteren want meneer is een nieuw leven aan het opbouwen.
Zijn kinderen ziet hij nu om het weekend. Maar hij vind dat hij een geweldige ouder is. Achter mijn rug om werd de nieuwr vriendin na amper 5 mnd date geintroduceerd. En lees wij gingen uitelkaar en dat werd ook de datum van hun relatie. De ex schoonfamilie hoor ik letterlijk weinig van als het al niks is. En dat na een relatie van 13 jaar.
En nu word ik bestempeld als een narcist en hij doet alles goed want hij heeft een normale situatie gecreeerd. Ik las met verbazing wat je schreef en ik zit nu amper 8mnd in dit schuitje maar hoor helaas steeds meer van dit soort verhalen. Ik wens je heel veel sterkte toe want ik weet helaas uit voorhand hoe vreselijk deze situatie is.

Veel liefs

Ayms

Jeetje, wat een ellendig verhaal wat jou overkomen is. Maar inderdaad, heel vergelijkbaar met het mijne..
Jij ook sterkte met jouw situatie.

Mara

Update

Na een aantal dagen vol frustraties maar even een update.

Vanaf vandaag komt ex officieel naast ons wonen. Huis van buurvrouw staat inmiddels te koop. Vandaag was ik even weg en toen ik terug kwam stond zijn auto op mijn plek, voor "mijn" huis...

Ex heeft aangegeven zolang de zaak nog niet rond is, nog geen kinderalimentatie te willen betalen. Maar ik "mag" wel alvast alle vaste lasten zoals hypotheek, verzekeringen, energie en dergelijke gaan betalen. Waarvan, dat vertelt hij er even niet bij en zal ook niet zijn probleem zijn..
Verder dwingt hij de kinderen tot contact met buurvrouw "want het is nu eenmaal zo...".
Jongste heeft wel aangegeven dat niet te willen, maar ja, daar wordt weer niet naar geluisterd.
Hij plant weer zonder overleg dingen in "mijn" weekend en ga zo maar weer verder..
Ook daarvan iets zeggen door de kinderen heeft geen enkele zin..

Zijn wil is wet. Zijn wil blijft wet. En ik blijf weer mega gefrustreerd met de ellende zitten..

Mara

Mara

Ik ga even streng zijn.

Je beschrijft gebeurtenissen. Je beschrijft jouw mening over en gevoel bij die gebeurtenissen.

Wat ik niet zie: dat je alles goed aan het regelen bent.

Ik vind dat ongelooflijk. Als jij niet heel snel alles zo goed mogelijk regelt, voor jezelf en voor je kinderen, kun je dit eindeloos blijven doen: gebeurtenissen beschrijven, jouw mening er over beschrijven, jouw gevoel er bij beschrijven.

Het brengt jou nergens.

Zijn wil blijft wet slaat nergens op. Jij moet regelen wat jij kunt regelen. En ik zie het je niet schrijven. Hopelijk ben je het wel aan het doen. En schrijf je het hier niet op. Maar ik ben zo bang voor dat het niet zo is.

Dan is het niet 'zijn wil blijft wet', maar dan heb jij je 'aan de goden overgeleverd'.

Misschien hard en streng, om het zo op te merken, maar Mara, hoe lang doe jij jezelf dit nog aan?

Loopgravenoorlog

Het lijkt alsof jullie nu echt in de fase van een loopgravenoorlog zijn beland. Er zijn nu twee advocaten, er zijn geen goede afspraken, de een gaat verder en de ander nog niet, er komen kleine dingen die heel erg irritant zijn, jij kunt de situatie financieel niet aan, dus blijf je afhankelijk van hem en klagen dat 'zijn wil wet is'.

Ik zie geen perspectief op een snelle verbetering. Twee advocaten brengen geen snelle oplossing, het ouderschapsplan is er nog niet, terwijl hij verder gaat met zijn leven sta jij nog helemaal vast, en de kinderalimentatie zal je hooguit een heel korte tijd wat ademruimte geven, maar meer niet.
Deze loopgravenoorlog kan nog heel lang duren en de ellende zal alleen maar toenemen. Ik ben er echt somber over.

De grote vraag is: wat wil jij nu? Je zult toch in beweging moeten komen, je zult toch iets moeten. Waar ga je je op richten, wat heeft nu prioriteit, wat kun je zelf aan, waar is jouw wil wet? Gegeven alle dingen die je zou willen, maar die niet kunnen. Gegeven ook, dat jij niet kunt bepalen hoe een ander handelt en dat je bij een scheiding de helft van de zeggenschap over je kinderen in feite 'kwijt' bent, omdat die voor de vader is.
De grenzen van jouw wil zijn beperkt tot je eigen handelen en je eigen keuzes, daar is jouw wil wet.
Maar wat wil je daarmee? Wat pak je aan?

Hoe druk ga je je maken over zijn auto op jouw plek? Pak je dat aan? Welke middelen heb je dan? Terugpesten, een kruis op de parkeerplaats kalken, auto bij buurvrouw zetten, of laten gaan? Daarin is jouw wil wet.

Hoe druk ga je je maken over de kinderen en buurvrouw? Ga jij het conflict aan met je ex? Ruzie maken met buurvrouw? Buurvrouw zwart maken? kinderen beschermen? kinderen voor zichzelf op laten komen? Kinderen begeleiden in het nemen van moeilijke stappen? Ook hierin is jouw wil wet.

Financiële afspraken, daar zijn regels en wetten voor. en die regels en wetten hebben bepaalde gevolgen, daar heb je weinig over te zeggen.

Kosten van de woning, ook daar zijn regels en wetten voor, met name voor de lasten van de hypotheek: jullie zijn beiden aansprakelijk voor het volledige bedrag. Als jij het niet kunt betalen en hij het niet wil betalen, dan ontstaat er een betalingsachterstand, waarbij de bank in kan grijpen. De opties die je hebt hierin zijn al genoemd: verkopen of overnemen. Je hebt al aangegeven dat beide opties problemen hebben: verkopen geeft restschuld en overnemen kan alleen als hij genoeg bijdraagt aan (kinder)alimentatie, wat hij nu nog niet doet en wat hij in elk geval maar een zeer korte tijd hoeft te doen. Toch zal er iets moeten gebeuren. Welk kwalijk gevolg kies je? Ook hierin is jouw wil wet, maar je zult wel iets moeten willen. Beslissingen uitstellen heeft ook consequenties:zoals je nu gemerkt hebt.

En dan is er nog je eigen leven. Je hebt ander werk gevonden, je kunt meer uren werken, je hebt je vriendinnen, je beweging, de kinderen. Het kan zijn dat dit voorlopig genoeg is, het kan zijn dat je andere dingen wil in je leven. Ook hier is je wil wet.

Beperk je weer tot de cirkel waarop je invloed hebt, waar jouw wil wet is. En buit dat zoveel mogelijk uit.

Tsjor

De weekenden zijn verdeeld maar de hypotheek is gezamenlijk

Hij heeft zijn weekend, jij hebt jouw weekend.
Als hij in zijn weekend iets met de kinderen wil doen -> prima
Als hij in jouw weekend iets met de kinderen wil doen -> alleen als jij toestemming geeft

Soms is het nodig om duidelijk te zijn.

Wat hypotheek betreft, dat is ook heel duidelijk, jullie zijn samen aansprakelijk voor het totale bedrag en als jij niet betaalt komt de bank het bij hem halen.

Ga nu als de wiedeweerga de financien regelen met je advocaat.

Helaas

De bank gaat dat niet doen, die gaat niet achter de niet-betalende ex aan.

Bij Vereniging eigen huis vind je het advies om er vooral samen uit te komen. En als dat niet lukt:

'Ex-partner betaalt niet mee
Als de hypotheek op naam van beiden staat, ben je samen verantwoordelijk voor de betaling van hypotheeklasten. Je kunt samen afspreken hoe je de lasten onderling verdeelt. Bij deze verdeling speelt mee wie van jullie beiden de woning bewoont en welk inkomen jij en jouw ex-partner hebben. Maar wat kun je doen als je ex-partner niet meer wil of kan betalen? Probeer in goed overleg een oplossing te vinden, eventueel met behulp van een mediator. Lukt dat niet, dan kun je het volgende doen:

- Schrijf je ex-partner een aangetekende brief. Hierin stel je hem of haar in gebreke en stel je een termijn waarbinnen je ex-partner alsnog aan je moet betalen. Gangbaar is een termijn van twee weken.
- Reageert je ex-partner niet of afwijzend? Schakel dan juridische hulp in.'

Tsjor

Weekenden

De kinderen zijn 14 en 17. Op een gegeven moment mogen ze toch echt wel zelf beslissen wat ze waar in het weekend doen en hoe ze contact houden met hun beide ouders. Hoe vervelend dat soms ook is.
Als je echt iets samen met de kinderen wil doen, dan maak je daar een afspraak over: volgend weekend gaan we naar zee/ schaatsen/de zolder opruimen etc. etc. Het is dan aan de kinderen om zich daaraan te houden. Dus als vader dan iets wil moeten zij leren zeggen: nee, dat kan niet, want dan hebben we al met moeder afgesproken.
Als er niets bijzonders is en vader wil iets doen, dan is het aan de kinderen om daarover te beslissen, lijkt mij.

Maar ook hier geldt: jouw wil is wet. als jij de kinderen strak aan het weekendschema wil houden zullen de kinderen dat moeten leren. als jij niet wil dat de kinderen dat leren zul je zelf het gevecht met vader aan moeten gaan op dat moment. Of je kunt er lakoniek mee omgaan. Wat jij wil.

Tsjor

RoosjeRaas
Ik beschrijf hierboven inderdaad alleen zijn daden. Dat betekent echter niet dat ik heb stil gezeten. Ik heb opnieuw een gesprek gehad met mijn financieel adviseur, ik ben bij een makelaar langs geweest, ik zoek heel Funda af naar geschikte huizen, heb een bezichtiging aangevraagd (helaas was dat huis net verkocht).
Ik regel me suf aan contracten op mijn naam zetten, ik doe echt van alles en nog en wat om het af te wikkelen.
Ik bespreek met vriendinnen de voor-en nadelen van het verhuizen naar een andere stad keer op keer, ik zorg nog steeds volledig (met heel veel liefde hoor) alleen voor de kinderen, het huis en alles er om heen. Ik zou nog liever vandaag dan morgen mijn boeltje pakken en een frisse start ergens anders maken. Daar ben ik echt heel druk mee bezig.

Tsjor
Ik kan de situatie financieel voorlopig echt wel aan. Ook ik heb spaargeld wat alleen op mijn rekening staat en indien nodig kan ik bij diverse mensen aankloppen voor steun.
Het feit dat hij niet wil betalen, betekent dat het alleen van mij uit moet komen, maar niet meteen dat we geen brood meer op de plank hebben hoor. Maar ik blijf het onredelijk vinden.
Dat hij op "mijn plek" stond frustreerde gewoon. Dat mag toch wel?
Verder maak ik me daar niet druk over, ga daar geen ruzie over maken of terugpesten, ik moest het gewoon even kwijt. Ik ga me daar niet toe verlagen. Het is zijn gebrek aan respect naar mij toe.
Ja, over de situatie met buurvrouw en de kinderen maak ik me zorgen. Ex dramt daarin door. Tegen de zin in van de kinderen. Die er niet tegenop kunnen, niet doorheen kunnen breken en al helemaal niet gehoord worden. Het conflict aangaan met ex ga ik echt niet doen. Dat levert alleen maar meer frustratie op. Ruzie maken met de buurvrouw? Dat al helemaal niet. Ik heb haar niets te zeggen (volgens een aantal mensen om mij heen ben/blijf ik veel te lief, maar ik ga me niet verlagen tot haar niveau, ik negeer haar liever.)
Volgens mij heb ik nergens gezegd dat verkopen restschuld zal opleveren hoor, integendeel. De prijs is zo hoog gestegen dat ik ex niet uit kan kopen.
Overnemen lukt momenteel met zijn voorstel niet, mijn tegenvoorstel om het voorlopig onverdeeld te laten ligt bij ex en die moet daar nog op reageren. (in ieder geval tot jongste zijn middelbare school heeft afgemaakt).

Fransien
Precies. We hebben allebei ons eigen weekend. Alleen hij presteert het om toch weer zonder overleg iets te plannen in mijn weekend. Daar mag ik best tegen in opstand komen vind ik. Het voelt voor mij gewoon aan als respectloos gedrag.
De hypotheek betaal ik vanaf 01 februari. Mijn advocaat heeft ook een voorlopig kinderalimentatie bedrag vastgesteld, wat nog kan worden bijgesteld zodra de zorgkorting en omgangsregeling definitief zijn.

Tsjor
Het gaat mij niet om het niet betalen van de hypotheek. Die betaal ik vanaf 01 februari gewoon en blijf dat doen zolang ik in het huis woon. Dat lijkt me logisch.
Het gaat mij er om dat ex gewoon geen kinderalimentatie wil betalen zolang er geen handtekeningen zijn gezet.
De weekenden blijven een heet hangijzer. Ik wil ze niet in een strak schema houden, maar ik wil gewoon dat er overlegd wordt. Ik vind dat niet teveel gevraagd. Maar gewoon een kwestie van fatsoen. Mijn kinderen overleggen toch ook als ze iets willen afspreken met vrienden? Niet omdat ze toestemming "moeten" vragen, maar gewoon, om rekening met elkaar te houden en elkaars plannen niet in de war te schoppen.
Het is zoals Fransien ook zegt, je hebt je eigen weekend. Daarbuiten overleg je.
Maar daar mag iedereen een eigen mening over hebben, mijn mening hierin is duidelijk anders dan de jouwe. Ik vind dat je rekening met elkaar dient te houden. Mijn kinderen volgen dat "goede voorbeeld". Hun vader niet, die dramt in alles zijn zin door, wat de jongens echt wel door hebben en steeds meer tegen gaat staan.

Mara

Mara

Ook ik ga nu een beetje streng tegen je zijn. Ik hoop je vooral een duwtje in de rug te kunnen geven.

Vanaf vandaag komt ex officieel naast ons wonen. Huis van buurvrouw staat inmiddels te koop. Vandaag was ik even weg en toen ik terug kwam stond zijn auto op mijn plek, voor "mijn" huis...
> Meenemen in volgende onderhandeling: je woont niet meer op dit huisnummer, dus elders parkeren.

Ex heeft aangegeven zolang de zaak nog niet rond is, nog geen kinderalimentatie te willen betalen. Maar ik "mag" wel alvast alle vaste lasten zoals hypotheek, verzekeringen, energie en dergelijke gaan betalen. Waarvan, dat vertelt hij er even niet bij en zal ook niet zijn probleem zijn..
> Inzet van de afspraken is verdeling per 1 feb. Lusten en lasten. Dus als hij pas in maart of april gaat betalen, dan met terugwerkende kracht. En anders deel je ook de woninglasten zolang. Samen uit, samen thuis.

Verder dwingt hij de kinderen tot contact met buurvrouw "want het is nu eenmaal zo...".
Jongste heeft wel aangegeven dat niet te willen, maar ja, daar wordt weer niet naar geluisterd.
> Jammer dan. Snelste weg naar minder contact met hun vader. Niet jouw probleem, ze kunnen altijd naar jou als ze geen zin in buurtruus hebben en dat kun je ze ook laten weten.

Hij plant weer zonder overleg dingen in "mijn" weekend en ga zo maar weer verder..
Ook daarvan iets zeggen door de kinderen heeft geen enkele zin..
> Idem: in jouw weekeinde hebben jullie andere plannen en is dus niet zeker of de kinderen met hem mee kunnen.

Zijn wil is wet. Zijn wil blijft wet. En ik blijf weer mega gefrustreerd met de ellende zitten..
> Zijn wil is wet? Ben je betoeterd. Hij regelt zijn dingen, maar niet meer de jouwe. En die ruimte ga jij ook niet meer geven. Duidelijk zijn, grenzen stellen en verder negeren. Ja, dat is moeilijk. Maar niet onmogelijk.

Lieve Mara, laat je niet zo dwars zitten door deze minkukel. Hij is het niet meer waard. Helaas, maar waar.
Trek je eigen plan. Doe wat hij niet verwacht: STA OP voor jezelf. Alsjeblieft. Je hebt spierballen meisje, gebruik ze.

Nog grotere nachtmerrie...

Tja, en dan wordt het toch nog allemaal een beetje erger...
Vanaf 01 februari betaal ik alles voor rondom het huis, zoals (eigenlijk) verwacht zonder dat ex kinderalimentatie is gaan betalen (dat vindt hij bij navraag redelijk en terecht, om niets te betalen..).

Maar nu keek ik vanmorgen op mijn bankrekening en wat zag ik daar...
Hij heeft gewoon onze hele spaarrekening leeggehaald. Gewoon, weggesluisd naar een andere bankrekening (waarschijnlijk die van buurvrouw)
En precies in het weekend, zodat ik er niets aan kan doen, de banken zijn gesloten.
Hoe haalt hij het in zijn hoofd. De helft van dat geld is toch echt van mij!!

Ik heb wel op 31 januari een kopie gemaakt van alle rekeningen met de bedragen erop, maar hier kan ik natuurlijk niet tegenop. Had ik dan echt zelf al "mijn" deel er af moeten halen?
Wat een enorme kl***streek is dit nu weer. Hij beseft duidelijk niet dat ik dat geld had bedoeld om straks de kamers van de kinderen opnieuw in te richten in ons nieuwe huis..
Hoe krijg ik dat geld nu weet terug?
Morgen eerst maar weer eens mijn advocaat aan het werk zetten.

Mara

En of rekening

Stond het geld op een en / of rekening waarbij jij ook een van de rekeninghouders bent? Is de rekening alleen van hem en jullie waren niet getrouwd dan wordt het moeilijk vrees ik.
Oneigenlijk weggesluisd geld wordt bij n echtscheiding altijd verrekend. Maar in jouw geval (samenwonen) weet ik het niet. Morgen inderdaad de advocaat bellen. Kun je geen voorlopige voorziening aanvragen? Hij is net zo goed verantwoordelijk voor het betalen vd hypotheek als jij. Je neem de handschoen op dat jij die alleen moet betalen maar dat is niet zo. In een voorlopige voorziening wordt op korte termijn uitspraak gedaan over het betalen van de nog gezamelijke kosten zoals hypotheek, maar ook een tijdelijke allimentatie. Ik denk heel simpel; als hij het verhuisbudget wegsluist, dan moet je dus in het huis blijven wonen totdat het opgelost is wie hoeveel van het spaargeld krijgt.
Ik zou echt zsm aansturen op een voorlopige voorziening, als dat kan. Maar dat weet je advocaat vast te zeggen.

gewaarschuwd mens

Begin januari ben je door diverse mensen uitgebreid gewaarschuwd.

Nu dit gebeurd is, wat moet je nog meer regelen?
>> Lees dit draadje door, laat alle emoties en klaagzangen eruit en schrijf puntsgewijs op welke risico's beschreven worden en welke maatregelen je kunt treffen/hebt getroffen. Ga er echt zakelijk mee aan het werk.

Dit is echt je kop in het zand steken geweest; als je ziet hoeveel woorden je hebt kunnen wijden aan de problemen was het overschrijven van de helft van dat geld naar jouw rekening een betere tijdsbesteding geweest. Of - indien de rekening op zijn naam stond - bijvoorbeeld een mailtje met schermprintje van de rekening aan hem, zijn advocaat en jouw advocaat dat je niet onaangenaam verrast wil worden.

gr Angela

En /of rekening

Het was een gezamenlijke spaarrekening op onze beide namen.
Ik ben het vechten zo zat. We zitten nog midden in de onderhandelingen en hij doet dan zoiets.
En nog steeds ben ik dus te naïef.
Hij vindt, omdat het nu 01 februari is geweest en er nog geen handtekeningen zijn gezet, dat hij het heft in eigen hand mag nemen. En heeft dus gewoon een heleboel geld van mij gestolen. En zie het nu maar eens terug te krijgen.
Ik hoop dat mijn advocaat morgen met een voorstel komt.
Op de vraag of hij zich al uitgeschreven heeft, wil hij geen antwoord geven.

Mara

je bent toch niet getrouwd

meen ik? Waarom heb je niet meteen de helft naar jezelf overgeschreven?

En dit vraag ik niet om lullig te doen maar volgens mij heb je bepaalde redeneringen in je hoofd waardoor je telkens de pineut bent:

1. het is niet nodig want ik ben wetttelijk beschermd tegen dit soort dingen?
2. het is niet nodig want dat zou hij nooit doen
3. het is niet nodig want dat doen we later wel als we goede afspraken gaan maken
4. je hebt er nooit aan gedacht / de waarschuwingen niet gelezen
5. het is wel nodig maar als ik het geld overschrijf dan wordt hij boos op mij
6. het is wel nodig maar als ik dat doe dan lijk ik zo wantrouwend

Wat maakt dat je niet zakelijk genoeg kunt zijn?
Dit zijn namelijk geen vraagstukken waar je echt een 'mening' of een 'gevoel' over hoeft te hebben. Je moet precies weten waar je wel en niet 'recht' op hebt en/of welke zakelijke afspraken er zijn en dan kun je besluiten om te acteren, al dan niet op basis van een bepaalde emotie. MAar niet andersom. . .

Jij noemt het moe zijn van vechten. Ik denk dat je minder vermoeid zult zijn als je dat woord vechten niet gebruikt. Jij bent aan het vechten met jezelf, hij zorgt gewoon voor zichzelf.

gr Angela

Balen

Weer extra gedoe. Maar als hij geen reactie geeft op die vraag over uitschrijven, dan start je dus zelf morgen een onderzoek bij de gemeente.
Goed dat je kopietjes hebt van de bankafschriften, wellicht krijg je er jouw deel mee terug, maar ik ben bang dat je weinig kans maakt. In ieder geval is het regelen en gedoe weer op jouw bord terecht gekomen, in plaats van bij hem.
Zet je emoties opzij en volg het advies van Angela. Vlooi dit draadje uit en bekijk welke acties je zelf in gang moet/wil/kan zetten. Je loopt nu steeds achter de (zijn) feiten aan, draai dat om, neem zelf het voortouw.
Kom op Mara, zorg voor jezelf.

Geld op eigen rekening?

Angela,
Ik heb dat geld inderdaad niet eerder naar mijn eigen rekening gehaald. Om jouw reden 2,3,5 en 6 allemaal wel een beetje.
Wettelijk beschermd? nee dat volgens mij niet.
Niet aan gedacht, de waarschuwingen niet gelezen? Ja, zeker wel, maar dan komen punt 2,3,5 en 6 weer naar boven.
Ik heb wel schermprintjes van alle rekeningen op 31 januari. Maar daar heb ik nu weinig aan.
Ik ben inderdaad niet zakelijk genoeg. Te veel emoties, misschien te naïef.

Noem jij dat zorgen voor zichzelf? Ik noem dat je ex de grond intrappen, financieel en emotioneel. Ik moet toch ook een nieuw leven opbouwen? Met de kinderen, die ook nog steeds zijn kinderen zijn? Waarom doet hij dit dan? met alle andere dingen die dit weekend gebeurd zijn?

Pennestreek,
ik was voor me zelf aan het zorgen. Dit zet me alleen weer 300 stappen terug in het verwerkingsproces.
Het liefste zou ik zeggen, veel plezier met dat geld en tot nooit meer ziens. Maar ik heb toch echt wel een beetje geld nodig om een nieuwe start te maken. Het is ook gewoon mijn deel van het geld waar hij mee vandoor is gegaan.
Ook het niet (willen) betalen van de kinderalimentatie doet mij gewoon pijn.

Mara

Voorstel

Als eerste kun je natuurlijk ook je aanstaande exman mailen en vragen om de helft terug te storten. Dat geld heb jij nodig en is van jou. Gewoon terugstorten van de helft en dan is het weer in orde.

Nog een

Angela67: Het is net nodig, want hij zal toch wel goed voor mij zorgen, volgens de normen die ik bij 'goed' vind horen.
Soms zijn mensen boos op mij geweest, omdat ze vonden dat ik te hard was. Maar eerlijk: als ik met nog hardere woorden deze situatie had kunnen voorkomen, dan had ik dat graag gedaan.

Wat betreft de spaarrekening:
- je kunt ook afschriften downloaden en printen, zodat je bewijs hebt van de hoeveelheid geld die er op de rekening stond.
- dat geld moet overgemaakt zijn naar een bijbehorende lopende rekening, die op beider naam zou moeten staan. Van daaruit moet het geld overgemaakt zijn naar een andere rekening. Dat rekeningnummer kun je in elk geval terugvinden op de afschriften (die je kunt downloaden) van je lopende rekening.
Met deze papieren in handen kun je zien waar het geld gebleven is.
Je hebt recht op de helft van het spaargeld. Dat is gewoon een recht, dat bij de verdeling van de goederen moet worden vastgelegd.

Het argument 'ja, maar ik wilde het geld gebruiken om de kamers van de kinderen opnieuw in te richten' laat eigenlijk goed zien waardoor jouw situatie zo verschrikkelijk moeizaam is geworden. Het is een namelijk zinloos, emotioneel argument. De kinderen hebben namelijk al een kamer Als iemand de kamers opnieuw moet inrichten is hij het wel, dus dan zou het helemaal terecht zijn dat hij het geld daarvoor gebruikt. Recht op geld wordt niet bepaald door de zinvolheid van de besteding ervan.
Het probleem is dat hij de spaarrekening heeft leeggehaald. Dat kan niet. Daarvoor moet je de papieren verzamelen en dat meenemen als de inboedel en vermogens worden verdeeld. Maar in jouw redenering gunt hij jou en de kinderen nu niet dat de kamers opnieuw worden ingericht. In jouw redenering gunt hij jou en de kinderen nu niet dat hun kamer opnieuw wordt ingericht. Het heeft daar niets mee te maken, maar het maakt het voor jou heel erg zwaar en emotioneel waardoor je helemaal verlamd raakt, omdat hij nu ineens niet meer degene is die goed voor jou en de kinderen zorgt.

Het is 1 februari geweest. Nog een vraag: hoe weet je dat hij bij buurvrouw woont, uitgeschreven zou zijn en alles rond het huis niet meer betaalt? Is dat mondeling of staat dat ergens in een berichtje of zoiets? In elk geval zou ik aannemen dat het zo is en niet wachten op zijn bevestiging. Ik zou nu ook geen procedure bij de gemeente starten (kost ook weer tijd). Het was belangrijk, omdat je dan zaken als kindgebonden budget, zorgtoeslag kon aanvragen. Dat zou ik nu onmiddellijk doen. Bij de belastingdienst. Het gaat er niet om waar hij woont, het gaat erom dat jij recht hebt op bepaalde toeslagen.

Goed nieuws: bij verkoop van de woning is er geen restschuld!!!!! Doen. Zet de woning nu te koop, als je dat nog niet gedaan hebt. Dan kun je daarna de helft van de overwaarde aan je ex uitkeren en de andere helft is voor jou.

Wat betreft weekenden en omgangsregelingen: weekend voor jou is voor jou etc. Klopt helemaal. Behalve dan dat het hier om 14 en 17-jarigen gaat. Dat zijn kinderen waarvoor je zelf ook niet meer thuis hoeft te zijn, mochten ze onverwacht niet bij hun vader terecht kunnen. Dat zijn kinderen die zich ook niet aan afspraken over op tijd thuis komen houden. en niet meer meegaan naar oma in het weekend. Ik zou er echt voor waken om de kinderen nog te behandelen als waren zij 4 en 7.

Eerlijk gezegd vind ik niet dat je 'te lief' bent, want je bent steeds boos over alles wat je ex doet, je neemt het hem allemaal kwalijk en je kunt niet daar doorheen kijken en zien, dat de relatie, helaas, voorbij is en dat wat hij doet inderdaad verder gaan met zijn leven is. Terwijl jij stilstaat. Als een ree die verschrikt stil blijft staan en verlamd naar de koplampen van de toesnellende auto staart. Ik heb nog zo geroepen: spring opzij, die auto gaat doorrijden en dendert over je heen. Blijf daar niet staan. Zet stappen.

Helaas, het is nu 1 februari. Er zijn nog geen stappen gezet. Er ligt een voorstel, een verzoek van jou: mogen wij alsjeblieft in de woning blijven tot de jongste klaar is met de middelbare school. Maar daarmee heb je je weer afhankelijk gemaakt, omdat je andere stappen niet wil nemen. Er is nog geen uitspraak over, dus er zijn nog geen regelingen en in feite kun je nog helemaal niets verder plannen voor jezelf.

Hert lijkt wel alsof je blijft wachten op de dag, waarop hij weer goed gaat zorgen voor jou en voor de kinderen.

Tsjor

Vragen

Inderdaad, goed advies AnneJ: vraag gewoon de helft terug te storten. En zeg dat hij ook net zo goed verantwoordelijk is voor minstens de helft vd hypotheek. Dat die kosten later alsnog op hem verhaald worden. Nog beter is om dit dmv n brief van jouw advocaat te laten vertellen. Ik krijg niet echt een beeld wat jouw advocaat eigenlijk voor je doet.
En Mara je kunt verdrietig worden dat hij de kinderallimentatie niet betaald maar is die al vastgelegd dan door een gerechtelijke uitspraak? En zo ja, schakel het LBIO in. Geen discussie. En morgen direct n adresonderzoek starten. Was je dat al niet eerder geadviseerd? Toen ging je er nog vanuit dat hij dat zou doen, dat uitschrijven. Ga nergens meer vanuit, dat zie je nu wel.

Herkenbaar verhaal hoor, want ook ik zat in n echtscheidings situatie waarbij mn ex heeeeel boos werd als ik iets zou doen wat nadelig was voor hem. En ondertussen zorgde hij wel dat het mij heel slecht ging financieel. Laat je ex maar boos zijn. Dreigementen stuur je door naar je advocaat en de politie.

Adresonderzoek en aanvraag toeslagen

Ik zou toch direct het adresonderzoek starten en een aanvraag indienen voor toeslagen. Met de aanvraag voor het adresonderzoek heb je ook een bewijs in handen dat je aanstaande ex niet meer bij je woont en dat jij daar last van hebt en er werk van maakt.
Kinderbijslag op jou naam laten zetten voor zover dat nog niet geregeld is.

Niet willen

'Ook het niet (willen) betalen van de kinderalimentatie doet mij gewoon pijn. ' Het is niet zo dat hij niet wil, maar hij wil de afspraken rond hebben. Zorg dan dat je zo snel mogelijk de afspraken rond hebt.
Vooral ook: zorg ervoor dat je dat rond hebt voordat je oudste 18 jaar is, want ik weet niet of de rechter nog kinderalimentatie gaat vaststellen voor kinderen die ouder zijn dan 18 jaar. Als het eenmaal vastligt kun je je er wel op beroepen na je 18de. Maar kinderen waarvan de ouders niet gescheiden zijn als zij 18 zijn kunnen zich niet beroepen op een bepaald bedrag dat hun ouders aan hen moeten overmaken. Als er eenmaal een bedrag aan alimentatie is vastgesteld kan dat wel.

Tsjor