[Nieuw hier] Got a little lost

Ouderschap na het huwelijk.

Er is amper sprake van ouderschap tijdens het huwelijk. Er zijn 4 kinderen in 3 jaar tijd. De afgelopen 3 jaar...
Als er geen andere liefdes in het spel zijn vind ik een scheiding, zo snel, ook niet de beste oplossing voor de verschillen tussen jullie. Het is zwaar, tropenjaren enz. enz. Maar jeetje, het was blijkbaar gezellig genoeg tussen jullie om ze op rij te verwekken.

Speelt er niet meer dan dat jij niet een modelvader bent?

Tuurlijk

Maar je bent vast met me eens dat een intact gezin nog beter is, mits in goede harmonie. Ik lees alleen dat zij heeft besloten en dat hij dat wel snapt. Niet dat er hard aan gewerkt is. En ik vind het gewoon heel snel, uit elkaar als je jongste een jaar is. Wat is er dan zo snel misgegaan dat niet meer repareerbaar is? Ik wilde laten zien dat zelfs uit een hele diepe crisis nog een goede relatie kan verrijzen.

Maar iedereen is anders

Miriam, dus als dat bij jou zo is dat er geen weg terug is als je een besluit neemt, dan hoeft dat bij iemand anders niet zo te zijn. Het kan best zo zijn, maar vanaf hier kunnen we niet inschatten of dat bij de vrouw van Alex ook zo is. Dat moet hij nagaan in hun specifieke situatie.

Korte update 1

Korte tussentijdse reactie:

Voor mijn vrouw is het huwelijk niet reparabel: ze is er gewoon echt klaar mee. Er spelen verder inderdaad wat kleine dingetjes die ik voor nu liever niet deel, maar niks onoverkomelijks/andere relaties/verslavingen/etc.
Ze heeft het gevoel in haar eentje te draaien en de afgelopen 3 jaar niet gewerkt. Geen werk dus en tegelijk de zwaarste baan die er bestaat naar mijn mening. Ik zie echt wel hoe zwaar ze het heeft en hoe onwijs goed ze dat oppakt. In het laatste zit denk ik ook grotendeels de kink: wat voeg ik toe/wat laat ze me toevoegen...
In de tussentijd heb ik buiten mijn werk ook veel gedaan; ik was er altijd voor iedereen, maar helaas toch echt wel wat incapabel. Luiers verschonen, badderen, uit bed halen, enzovoorts: ik heb het allemaal vaak gedaan en nooit iets geweigerd te doen. Ook was ik 's avonds altijd thuis zodat zij even het huis uit kon voor sport/vriendinnen.
Ik drink niet, zit niet bij een voetbalclubje en met mensen afspreken is niet mijn grootste hobby.
De rolverdeling was dat zij grotendeels voor de kids zorgde en ik inkomen genereerde.
Leuk huis, hoge reiskosten, aflossing studieschulden (één van de onvolkomenheden) en zes monden om te voeden komt niet goedkoop en is krap op één salaris. Ik werk wat uit de buurt omdat ik daar o.a. een riante toelage krijg waar ik bij andere scholen naar kan fluiten. Mijn vrouw wilde altijd een groot gezin en ik houd van werken waardoor ze af en toe het idee had dat ik 5 dagen per week rustig aan kon doen (is absoluut niet zo, die toelage komt ergens vandaan...) en zij het 'vuile' werk op moest knappen.

Update 2

We hebben een eerste poging ondernomen om een ouderschapsplan op te stellen.
En dat ging minder goed voor mij tot dusver:

Ze wil standaard 1 weekend per 2 weken waarop ik aangaf dat ik de kinderen minimaal één keer in de week wil zien. Gezien ze alle vier jong zijn wordt doordeweeks lastig ivm reisafstand/naar bed gaan. M. (voorletter om te voorkomen dat ik telkens ze/zij typ) heeft grote moeite om zich wekelijks hierin vast te zetten.
Ouderschapsverlof kan ik niet direct mee beginnen: zo werkt dat niet in onderwijsland. M snapt dat lastig ondanks ze zelf ook docent geweest is.
En daar heb ik mezelf vastgezet: baan verder weg (75 km enkele reis), salaris incl toelage nodig, mijn nieuwe woning zal dichter bij mijn werk moeten zijn ivm reiskosten waardoor ik verder van de kinderen ben.

Ik weet het even niet meer.

Dat vind ik dan geen erg verantwoordelijk gedrag, je huwelijk dan maar opgeven.
Hebben jullie de financiën wel al op een rijtje gezet? Riant wordt het dan zeker niet, op één (leraren)salaris kun je geen twee huizen betalen en 4 kinderen onderhouden, dus ze zal zelf ook moeten gaan werken. Dan lijkt me dat je dat ook eerst binnen het huwelijk kunt proberen. Scheiden kan altijd nog.

Daarnaast, jij gaat niet akkoord met een ‘klassieke’ regeling, dus ze zal haar 4 kinderen, die ze zo graag wilde, veel minder gaan zien. Realiseert ze zich dat?

Hebben jullie een mediator? Kan die nog een (bemiddelende) rol spelen? Haar overtuigen van het feit dat ze te snel gaat, stappen overslaat? Een goede mediator kan dat. Of familie/vrienden?

Dat ze zo vastbesloten is doet mij vermoeden dat ze al een vervanger voor jou klaar heeft staan, maar ik hoop dat ik dat verkeerd zie want dan heb he een heel andere situatie.

Niet realistisch dus

Ze wil van alles, maar zit niet dat het niet kan. Waarom de haast? Zie mijn laatste zin. Als ze niet iemand anders heeft en jullie elkaar de tent niet uitvechten is het verstandig de tijd te nemen om dongen goed te regelen. En ze moet zich realiseren dat haar kinderen ook een vader hebben, en dat die kinderen er recht op hebben een band en leven met hun vader te hebben. Ze zijn niet haar bezit. Een rechter gaat ook echt niet zomaar mee met zo’n regeling, zeker niet als de vader er niet mee instemt.

1 dag per week

Hier woont vader in de randstad, werkt in het midden van het land of in het noorden maar heeft het al 13 jaar zo geregeld dat hij op 1 doordeweekse dag eerder weg gaat en de dag erna later begint zodat hij dochter kan ophalen (eerst van kdv, toen van BSO, en nu bij mij) en weer naar school brengen 's morgens.

Zelfde voor de weekenden die zijn van vrijdagavond tot maandagochtend. Nu traint dochter inmiddels op vrijdagavond en dan breng ik haar daar heen na de training zodat hij die avond met zijn nieuwe gezin kan eten maar als hij laat is laat hij het weten en haalt haar uit de training.

Tip: las evaluatie en herzieningsmomenten in in je ouderschapsplan. Kinderen worden ouder en krijgen andere behoeften en ook jullie levens gaan verder en ook dat kan wijzigingen noodzakelijk maken.

Verdeling van taken.

"Ze heeft het gevoel in haar eentje te draaien en de afgelopen 3 jaar niet gewerkt. Geen werk dus en tegelijk de zwaarste baan die er bestaat naar mijn mening. Ik zie echt wel hoe zwaar ze het heeft en hoe onwijs goed ze dat oppakt. In het laatste zit denk ik ook grotendeels de kink: wat voeg ik toe/wat laat ze me toevoegen..."

Wilde je vrouw deze verdeling zelf ook? Niet werken en alleen moederen? Wat jij toevoegde was heel duidelijk, werken om 6 monden te voeden.
Welke vrouw van 32 jaar, met 4 jonge kinderen, getrouwd met hardwerkende man wil er nu scheiden? Is ze al bezig om werk te vinden en opvang te regelen voor jullie kinderen of ga jij 2 huishoudens onderhouden de komende 20 jaar? Je vrouw is de "prinses op de erwt", in mijn ogen.
Sorry, hoe meer jij schrijft, des te meer mijn verbazing over jullie situatie. Jullie huwelijk is niet meer te repareren volgens haar, er zit voor jou niets anders op dan nog redelijk uit dit huwelijk te stappen in de hoop je kinderen te blijven zien. Een nieuwe woning voor jou. Blijft zij in de huidige woning? Kan ze dat betalen en waarvan?

Birdnesting

Met vier zulke jonge kinderen gaan slepen vind ik echt sneu voor alle partijen. Kun je voor de eerste paar jaar niet inzetten op birdnesting? Dit betekent dat de kinderen in het ouderlijk huis blijven. De ouders wonen hier om de beurt. Beide ouders hebben naast de ouderlijke woning nog een ander woonadres.

Samen

Dus ze werkt niet en jij werkt wel om
het grote gezin te onderhouden. Zij wilde een groot gezin maar heeft blijkbaar niet doorgehad wat het inhoud om als thuisbkijfmoeder een gezin draaiende te houden zeker als je ieder jaar een kind op de wereld zet. De kids gaan nog niet maar school dus ja dan ben je de hele dag thuis met je kinderen. Wat had ze gedacht dat jij 5 dagen per week werkte je ook nog eens vroeg thuis kan zijn om de kinderen te verzorgen? Of ze in de ochtend klaar kan maken voor de dag? Ik neem aan dat in het weekend de taken meer verdeeld worden? Ik zou eens voorstellen aan haar om allebei water bij de wijn te doen zelf ook weer te gaan werken zodat jij minder kan gaan werken. Zo is gedeeld ouderschap ook meer mogelijk en loop jij niet leeg op de alimentatie.

Forumdeelnemers uithoren

Aagje "Miriam, dus als dat bij jou zo is dat er geen weg terug is als je een besluit neemt, dan hoeft dat bij iemand anders niet zo te zijn. Het kan best zo zijn, maar vanaf hier kunnen we niet inschatten "
Dat kunnen we met de informatie die we hebben gekregen wel inschatten. Het is namelijk gewoon gezegd: zij wil een eind aan het huwelijk.
Ik deed een poging om inzicht te geven in het waarom daarvan, maar kennelijk is zelfs dat voor jullie niet genoeg om je te weerhouden van speculaties of het stellen van indringende vragen.
Het klopt hoor: niet iedereen is zoals ik.
Maar dat geldt ook voor jou. Niet iedereen is zoals jij.
Bovendien wil niet iedereen zijn complete ziel en zaligheid op een forum kwijt.
Doe het met de informatie die je krijgt en neem die voor waar aan.

realist blijven

Alex "Ze wil standaard 1 weekend per 2 weken waarop ik aangaf dat ik de kinderen minimaal één keer in de week wil zien."
Feitelijk vraag je haar daarmee om jou het feest (het weekend) te geven, terwijl zij zelf de werkdagen doet. Een complete voortzetting van het principe waar ze juist zo'n moeite mee had.

Nee, jij alle weekenden en zij alle werkdagen is geen realistische of eerlijke verdeling.

Wat je baan betreft: zoek een andere. Dat kan wel meteen beginnen. Zoek een andere in de buurt en een appartement ook in de buurt zodat je kunt profiteren van de werkuren in het onderwijs waar je sommige dagen later begint en sommige dagen eerder weg kunt, terwijl er bovendien veel vakantiedagen zijn.
Daarmee kun je een ouderschapsplan maken waarmee je niet uitsluitend op de weekenden bent aangewezen.

Anticipeer erop dat zij ook weer kan gaan werken.

Ter informatie

Dames, misschien hebben jullie het gemist, maar dat 3e kindje werd een tweeling. Daarmee werd alles anders dan iedereen verwacht had.
Je kunt dat wel een ongelukje noemen.

Duhuh Miriam

Dat de bijna-ex de scheiding had ingezet had ik ook gelezen. En volgens mij ieder ander hier ook wel.

Het ging om iets anders, namelijk de vraag of de bijna-ex van Alex onwrikbaar de scheiding wilde of dat er misschien nog gesprek mogelijk zou zijn om van de ingeslagen weg af te komen. Om te kijken of er bij nader inzien gekeken kon worden of het huwelijk reparabel zou kunnen zijn.
Jij gooide er meteen in dat dit vast niet zo zou zijn omdat jij dat ook niet zou doen. Anderen nuanceerden dat. Niet omdat ze zeker wisten dat het wel zo zou zijn, of dat ze dachten dat bijna-ex is zoals zij zelf (en jij weet niet hoe ik ben en over mezelf had ik niets gezegd). Maar omdat het bij zulke ingrijpende situaties de moeite waard lijkt om te kijken of er ergens nog ruimte is voor gesprek en er heel misschien wel een doorstart mogelijk zou kunnen zijn. En omdat niet iedereen vanuit onwrikbare situaties denkt zoals jij.

Maar goed, jij had zo maar gelijk. Blij mee?

Lijmpoging

Mijn vrouw gaat weer werken (0,5fte) en toch onderschat ze alles bij elkaar opgeteld denk ik.
Tot dusver kan ze niet in het huidige huis blijven wonen uit financiële reden.

Ik zal een laatste poging ondernemen om ervoor te zorgen dat de kinderen niet de dupe worden.
Mijn voorstel zal zijn dat ik een studio om de hoek van mijn werk huur waar ik doordeweeks zal verblijven. In het weekend ben ik dan thuis waarbij ik dan twijfel tussen:
- één weekend per twee weken + één dag mee eten oid
- één weekend per twee weken
- elk weekend

Laat ik het een simulatie noemen onder voorwaarde dat we nu niet gelijk gaan scheiden.
M. heeft dan het voordeel in het huidige huis te kunnen blijven incl complete inboedel, ik krijg wat rust, etc.
Misschien is het het proberen waard en dan geraken we niet beiden vrijwel blut.
Van de reiskosten die ik bespaar bekostig ik de studio.

Ik ben echt niet heilig, maar wil wel nog wat proberen om te redden wat er te redden valt.

Hebben jullie nog suggesties?

P.s.: echt onwijs bedankt voor het meedenken en alle suggesties tot dusver: het zorgt ervoor dat ik niet alleen maar jankend op de bank zit als de kinderen slapen en M. buiten de deur is.

Haar rust?

Goed idee Alex. Is het misschien mogelijk om af en toe haar een dag of wat rust te geven? Dat jij de kinderen doet (desnoods met hulp van opa en oma) en dat zij dan even weg kan om bij te slapen etc.?

@M Lavell

Sta ik zeer zeker voor open, ik zal de suggestie neerleggen.

Wat ik me afvraag ...

Zou er misschien sprake kunnen zijn van een verwaarloosde postnatale depressie? Of het verlichten van depressieve gevoelens door middel van zwangerschappen?

@rode krullenbol

postnatale depressie: heb ik eerder geopperd. M. is zeer duidelijk veranderd sinds de kids er zijn dat voor mij gedeeltelijk verklaarbaar is.
Viel niet in goede aarde om het maar subtiel te zeggen.

Wat ik me afvraag

RK, was die vraag ook in je opgekomen als het om 2 kinderen in 2 jaar zou gaan? Of 3 in 3 jaar?
Waar ligt de grens om van deze situatie het gevoel te hebben dat het mogelijk om een ongezonde zucht naar zwangerschap of een hebberige zucht naar een groot gezin zou gaan?

aanvulling

Bij een komende scheiding ga ik M. zelf niet zo hard missen om eerlijk te zijn. Het gaat mij om de kids.

Sterker ...

Die vraag was eveneens in me opgekomen bij (slechts) één kind. Het maakt - als het goed is - standaard onderdeel uit van de medische zorg voor vrouwen.

Onderwijs

Als jij in het onderwijs werkt, liggen de banen dichterbij huis dan niet voor het oprapen?
Ik begin je vrouw wel te begrijpen, vier kleine kinderen in je eentje opvoeden is zwaar. Maar realiseert ze zich wel dat ze na de scheiding er echt helemaal alleen voorstaat? Nu kom jij ‘s avonds nog met een goedgevulde portemonnee thuis, dat valt dan weg. Jij bent er dan ‘s avonds niet als zij wil sporten of naar vriendinnen wil. Moet ze oppas inhuren.

En waar gaat zij een nieuw huis van betalen?
Iemand schreef het al: prinsessengedrag. Trouwen en kinderen krijgen is niet altijd maar goede tijden. Ook in slechte tijden zou je moeten proberen het met elkaar uit te houden. Of wil ze in de bijstand? Of verwacht ze dat jij alles blijft betalen? Partneralimentatie is maar een paar jaar.

Ze gaat parttime werken, zeg je. Heeft ze al een baan? Een alleenstaande moeder van vier kinderen onder de vier zou bij mij als werkgever niet hoog op mijn verlanglijstje staan. Als ik andere kandidaten heb zou ik die eerder aannemen.

Ik zou er toch op aandringen een heel goed en open gesprek te hebben waarin jij aangeeft dat je begrijpt dat je haar een beetje in de steek hebt gelaten met de verzorging, dat je op zoek gaat naar een baan dichterbij huis, dan maar zonder bonus. Die bonus die je misschien je huwelijk kost. Liever iets minder geld en meer tijd met het gezin. En dat jullie dan de zorgtaken beter gaan verdelen en dat moet ze dan ook wel toelaten.

Misschien kun je alle tips en bespiegelingen waar je wat aan hebt verzamelen en ze gebruiken bij het gesprek.

Hoe is het met jou?

Uit je eerste bericht viel me deze zin op "" het feit dat ik 4 kinderen heel erg leuk, maar ook zeker heel zwaar en lastig vind. Zik heeft dat veel minder behalve dat ze het zeer lastig vindt dat ik af en toe keihard verzuip"
Daarin schilder je haar als stabiele vrouw terwijl jij het bent die af en toe door de vloer zakt van het grote gezin.
Ook in #42 geef je aan dat je rust wil "M. heeft dan het voordeel in het huidige huis te kunnen blijven incl complete inboedel, ik krijg wat rust, etc."

Wist je dat postnatale depressie ook bij mannen voorkomt?
https://www.rtlnieuws.nl/lifestyle/relatie/artikel/4696321/postnatale-depressie-bij-mannen-het-bestaat-hormonen

Alex "Bij een komende scheiding ga ik M. zelf niet zo hard missen om eerlijk te zijn."
Als dat de realiteit is dan zou je je moeten concentreren op een leefbare omgang met elkaar na het huwelijk.

Misschien is het een idee om een coach of relatiecoach te zoeken. Niet per se om de boel weer te lijmen, maar om manieren te vinden om beter rekening te houden met elkaar. Dat rekening houden met komt nu eenmaal niet meer zo natuurlijk als je elkaar niet zo hard meer mist. Maar het is wel nodig om tot goed ouderschap na het huwelijk te komen.