Na zoveelste ruzie nu toch scheiden

budget

#Tsjor Het eigen budget bestaat uit spaargeld, en geld wat nog niet verbruikt was van de 2e hypotheek bedoeld voor aanpassingen huis, en voor consumptieve doeleinden.
Beide hebben we nu 20000,00 ter beschikking

Ik moet dan nog wel de advocaat betalen, en ik hoop dat dit onder de 10000 euro blijft.

Je schrijft dat je een budget hebt. Heb je er rekening mee gehouden, dat baten en schulden nog verdeeld moeten worden?

Hebben een huis met een geschatte waarde van € 500000 met een totale lening van 190000 dus overwaarde van 300000 euro gedeeld door 2 is dit dus € 150000 ieder

Dus waarom ga je van die detective-methodes toepassen?

Reden is dat ze mij overal van beschuldigd, en ik op deze manier mijn familie zonder daar mezelf opnieuw over op te winden heel effectief het tegenovergestelde kan laten horen of zien.

Zo zei ze bijv. dat tijdens onze laatste vakantie de kinderen niet mee mochten met de helikoptervlucht die ik had geregeld, heb daar destijds een selfie van gemaakt in de helikopter met de kinderen erop, beter weerleggen kan niet, woorden zijn dan overbodig!

@Monie

Als ze die bestemming wel bepaald hebben, dan is het geld haar verantwoordelijkheid geworden. Alle winst is dan voor haar maar al het verlies ook

Waar staat dit ergens beschreven??
Scheelt weer advocaat kosten als ik dit ergens vandaan kan halen dat ze dan ook het verlies voor haar rekening moet nemen.
Iedere keer dat ik met de advocaat bel kost dit 5 minuten à 17,00

@Tsjor: Wat betreft 1 januari 2015: heb je zelf al een eigen ziektekostenverzekering?

Ben alleen niet zo slim geweest, doordat ik flink heb beknibbeld op de zorgverzekering, en daar straks ook weer uiteindelijk aan het kortste eind trek doordat ik bijv. niet voor restitutie heb gekozen, en nergens aanvullend mezelf heb laten verzekeren.
Weet niet of dit nog aan te passen is voor mezelf en straks ook in het convenant??

niets staat vast

zelfs niet een convenant. In een convenant staat ook niets over een zorgverzekering. Als dat er wel staat is het geen goed convenant, te veel details.

Wij zijn inmiddels aan versie 4 van ons convenant toe, en ik denk, dat als ik het lees, dan zeg ik dan klopt het, maar in de praktijk wijken we er behoorlijk vanaf in overleg.

Het is meer een basis uitgangspunt hoe we het zouden willen. Maar ja, dat lukt niet altijd. Het leven gaat verder, de kinderen worden ouder, krijgen andere behoeften daar zul je je op aanmoeten passen.

En jij bent verantwoordelijk over jou financieen. Dus die zorgverzekering heeft je as-ex niets te zeggen.

zorgverzekering

Opzeggen kan tot 1 januari, een nieuwe nemen of aanpassen kan tot 1 februari.

Thuiszitter

In je eerste posting schreef je: 'Weet niet wat te doen aangezien we net de rekeningen kunnen betalen en een scheiding het alleen maar erger maakt, maar zo gaat het ook niet verder.' Wat je nu schrijft klinkt al heel wat beter.
Hypotheekgeld mag je echter niet gebruiken voor consumptieve doeleinden, ook niet voor een advocaat,dan krijg je ruzie met de fiscus.

Wat betreft de overwaarde van je huis: als een van jullie het huis wil overnemen zal de ander uitgekocht moeten worden. Dat betekent dat de een een hypotheek van 190.000 plus 150.000 moet kunnen nemen. De ander krijgt dan 150.000. Als dat niet kan zal het huis verkocht moeten worden. Pas als je weet wat de verkoopprijs is weet je wat de overwaarde is. De helft daarvan is dan voor ieder van jullie. Dat geld moet overigens binnen 3 jaar weer in een ander huis worden gestoken, anders komt de fiscus weer.

Wat betreft de erfenis: het belangrijkste is dat je de papieren van de erfenis te zien krijgt, of dat je advocaat die te zien krijgt: daarin moet staan of het geld uitsluitend voor haar bestemd was. Wat betreft de waarde ervan, ik weet niet of het ergens beschreven staat, want het is zo logisch als wat. Kijk naar je huis: je gaat nu ook niet uit van de waarde die het huis had toen je het kocht, maar van de huidige waarde. Het huis is meer waard geworden, dus als ze die redenering snapt, dan zou ze ook moeten snappen dat ooit gekochte aandelen naar de huidige waarde meetellen (of helemaal niet meetellen, als het geld uitsluitend voor haar was) en die waarde is dan gedaald. Geluk met het een (het huis) en pech met het ander (de aandelen). Maar de redenering is in feite precies hetzelfde: de waarde van iets op het moment van de scheiding is leidend.

'Reden is dat ze mij overal van beschuldigd, en ik op deze manier mijn familie zonder daar mezelf opnieuw over op te winden heel effectief het tegenovergestelde kan laten horen of zien.' Je familie speelt je danig parten, dat je zelfs over een helikoptervlucht nog 'bewijzen' moet gaan verzamelen. Je familie is je rechter niet en de rechter interesseert het geen biet, het hele verhaal over de helicoptervlucht. Ik hoop niet dat je dit soort akkefietjes via de advocaat speelt, want dat is bijzonder duur. Kun je niet je schouders ophalen over alles wat ze zegt tegen je familie? Onder het motto: 'ik weet hoe het echt zit, maar ik heb geen zin om mijn energie te stoppen in het verleden.'

Over de zorgverzekering is al voldoende gezegd: dit komt niet in een convenant, je moet het gewoon zelf regelen en als ik jou was zou ik het verstandig regelen. Je hebt nog een paar dagen de tijd. Het enige wat van belang is, dat is dat de kinderen bij een van jullie beiden op de polis komen te staan. De oudste is 17, dus dat zal voor een korte tijd zijn, daarna moet hij ook zelf zijn eigen polis afsluiten en betalen. Net als jij. Je kunt wel kijken hoe het zit met zorgtoeslag, maar dit is zo'n specifieke kwestie (scheiding, lager inkomen en inwonen bij vader), daar zou je zelf het beste even over kunnen bellen met de belastingdienst.

Tsjor

tjor

hypotheek gelden (=lening met lage rente en onderpand) mag je besteden waaraan je wil. Je mag alleen de betaalde rente dan niet aftrekken bij je belastingaangifte.

Ook bij het herinvesteren van overwaarde zit je mis. Dit moet je weer investeren in je nieuwe huis als je gaat kopen, anders mag je de rente over een gelijk deel van je hypotheek niet aftrekken. Staat dit geld op je rekening zal de belastingdienstdit in box 3 zien en er vermogensrendementsheffingover berekenen, ook als je het wel binnen drie jaar in een huis investeerd.
Na 3 jaar hoef je het niet meer in je huis te investeren om over de volledige hypotheek rente te mogen aftrekken.

Dat bedoelde ik met 'anders komt de fiscus weer'.
Ik wist overigens niet dat je na drie jaar de hypotheekrente weer volledig mocht aftrekken, dus dat er dan geen rekening gehouden werd met de eerder verkregen overwaarde van je huis.

Tsjor

tsjor

Even simpel uitgelegd. Je hebt nu een hypotheek van 100.000. Je verkoopt je huis voor 130.000. Van die 30.000 overwaarde koop je een auto en weet ik veel wat nog meer. Na een jaar koop je een huis van 200.000. Je wil een hypotheek van 200.000 want al je geld is op.

Dan zegt de fiscus. De rente over een hypotheek van 170000 is aftrekbaar maar die 30.000 niet. Je had namelijk de overwaarde moeten gebruiken om het huis te kopen.

Vlinder

Helder uitgelegd, dank.

En hoe speelt die 3 jaar hierbij nog een rol?

Suze

Als je binnen drie jaar een huis koopt dan moet je de eigen woning reserve (overwaarde dus) in mindering brengen. Na drie jaar niet meer. Dus koop je vier jaar na verkoop een nieuwe woning dan mag je een hypotheek aftrekken van 200.000 ipv 170.000. Deze regeling is veranderd want vroeger ging het om een termijn van vijf jaar.

Er bestaat ook nog een drie jaars regeling voor de aftrekbaarheid van rente als je met twee woningen zit, maar dat is een totaal andere regeling.

eindelijk de kinderen een keer

Tja wat aanvankelijk een leuk weekend zou gaan worden is ook opnieuw tot een dieptepunt gedaald.
Dit weekend zouden de kinderen bij mij blijven, maar wat je als ouder denk ik ook niet moet willen is om je kinderen tegen hun wil ( lees zin ) bij je moet houden omdat ze zich niet thuis voelen en zich vervelen doordat uiteindelijk toch hun vrienden in een ander dorp gevestigd zijn, ze hier op dit ( tijdelijk ) adres ook geen PlayStation voorhanden is ( liet mijn ex niet toe ) en de kids mede door het kl.te weer niet uitnodigt om buitenactiviteiten te ondernemen.

Heb ze dus maar terug naar hun moeder gebracht, want tja ze hebben wel gelijk dat ik ze op dit moment niet kan bieden wat ze als jonge spelende kinderen gewend zijn.

snel opgeven?

Thuiszitter, inderdaad is tegen hun zin bij je houden zeker op deze leeftijd volgens mij ook niet slim.
Maar ik heb toch de indruk dat je zo snel dingen opgeeft.

Als ze geen Playstation hebben, kan je toch of naar de bioscoop (of is dat te duur?), of samen gaan kaarten (of andere spelletjes doen), of bedenken wat jullie voor lekkers gaan eten en samen boodschappen doen of iets samen voorbereiden/maken of ... Of eigenlijk: vraag hen wat het voor hen leuk maakt om wel bij jou te zijn (zonder dat het meteen betekent: overladen worden met cadeaus of veel geld uitgeven)... Zij willen jou toch ook regelmatig zien, laat ze meedenken hoe dat kan.

En waarom mogen ze de Playstation niet mee naar jou? Hadden ze dat zelf wel gewild? Misschien moet je dat ook met de kinderen (gezien hun leeftijd) bespreken dat zij moeten aangeven dat ze die mee willen nemen. Het is toch (neem ik aan?) HUN Playstation?

En misschien is het toch een idee om als het zo ontzettend moeilijk is om het leuk te hebben met de kinderen bij jou, om dan je ex voor te stellen, dat jij dan af en toe in JULLIE (niet haar) huis zit met de kinderen (en alle spullen/vrienden) en dat zij dan af en toe het huis verlaat. Het kan toch niet dat jij op die manier de kinderen nauwelijks kunt zien/bij je kunt hebben.

Maar misschien geef ik - onervaren met echtscheidingen - wel verkeerde tips hoor.

jawel joh

Niks kloteweer, het enige dat er gebeurt is dat je nat en koud wordt en dat is weer te verhelpen. Je kunt een lange wandeling maken, sleeen op een stuk karton/plastic en thuisgekomen pannenkoeken bakken, een gezelschapsspel spelen, een filmpje downloaden/kijken. Het is voor je kinderen ook nog wennen en voor jou ook.
Mijn jongste past zich snel aan, maar voor mijn oudste is dit huis ook geen thuis. Dat hoeft ook niet, ze verblijft hier maar af en toe, die tijd komen we wel door.
Niet laten weerhouden door sneeuw/regen, ze smelten er niet van. Gewoon weer je schouders er onder en er iets van maken; dat moeten we allemaal als ouders in jouw/mijn situatie. En ja, het is lastig als je jongere kinderen hebt die met speelgoed spelen dat je niet hebt, het is ook lastig met oudere kinderen die hun vrienden missen of juist alleen maar lamlendig bankhangen. Maar zie dat als een hobbel die erbij hoort en de invulling komt vanzelf.

somber

Thuiszitter, ik begrijp dat je somber bent en je je echt rot voelt. In je eerste postings had ik ontzettend met je te doen en in principe nu nog natuurlijk. En het verloopt ook klassiek tot nu toe: dure advocaat, moeder geeft expres iets leuks niet mee (denk ik), vader stuurt de kinderen maar wat eerder weg.
Maar eerlijk gezegd word ik zelf ook helemaal somber en negatief als ik je postings lees. Je komt over als zo'n verschrikkelijk negatief slachtoffer!
En natuurlijk ben je ook wel deels een slachtoffer en kun je aan een aantal vervelende dingen niet zoveel doen. En dan mag je je ook af en toe wel even goed een zielig slachtoffer voelen.
Maar...heb je dan helemaal geen positiviteit meer over? Geen vechtlust? Geen zin om iets te maken van datgene waar iets van te maken valt? En nog een beetje hoop bij datgene waar wellicht nog kansen liggen, datgene dat nog niet is uitgekristalliseerd?
Het lijkt wel of alles uit gaat komen waarvan je verwacht dat dat uit gaat komen. Het lijkt ook wel of veel van de tips je helemaal niets doen.
Eerlijk gezegd vind ik het onbegrijpelijk dat je je kinderen hebt teruggebracht. Maak er nou wat van man!
En voor de moeilijke momenten (die er ongetwijfeld veel zijn) wens ik je natuurlijk veel sterkte. Het is nog niet te laat, op naar een nieuwe balans in 2015, waarop de scheiding wordt afgewikkeld en je contact met je kinderen op een andere manier op kunt gaan bouwen! Doe je best en doe er ook wat voor!

Dus...

in navolging van Egel (met wie ik het helemaal eens ben): doe er wat aan!

Als je ze dit hele weekend zou hebben: bedenk wat plannen, bel ze en vraag of ze straks/morgen toch nog willen komen, zodat jullie wat gezelligs kunnen gaan doen! Dat je ze veel te weinig hebt gezien de laatste tijd en dat je ze dit weekend dus nog wel wilt zien. En neem contact met henzelf op, niet met je ex!

En mochten ze nu niet meer naar jou toewillen: denk dan volgende keer vooruit wat je allemaal wel/niet met ze kunt doen, vraag tips hier EN breng ze vooral niet terug voordat je eerst hier op OO tips hebt gevraagd wat je kunt doen om dat juist te voorkomen! Dus niet na afloop melden dat ze terug zijn, maar voordat je ze terugbrengt, vragen of iemand tips heeft.

Misschien vinden ze een spel leuk, een puzzel (zo'n gekke), gewoon iets samen doen.

Kom op joh, het is echt beter als je probeert wat positiever en energieker te doen, zeker naar je kinwderen toe. Want anders worden die alleen maar depressief van jouw passiviteit/slachtoffergevoel (of uitstraling) en dan snap ik wel dat ze niet zo veel zin hebben bij jou te zijn. Echt, pak jezelf bij elkaar, in elk geval als je contact met je kinderen hebt, en bij voorkeur veel vaker. Zet hem op!

Contact

Juist omdat ik bang ben voor toekomstig contact wil ik het ze zo aangenaam mogelijk maken, dit is voor hen ook wennen, maar om nou meteen kinderen hier te houden wanneer ze zich vervelen, niks te doen hebben, geen vermaak etc. etc. zien ze straks er tegenop om hier te komen, want ze hebben vanaf de leeftijd van 12 jaar wel een eigen mening te zeggen die je dan als ouder hebt te respecteren.
Dus als ze straks zeggen dat ze niet meer nar mij willen komen omdat ik ze hier wil hebben terwijl zij dat niet wilden dan heb ik het zeker verknald

Ik wil ze vooral langzaam laten wennen, dit was de 1e keer voor hen na mijn weggaan thuis 9 weken geleden.
Morgen ga ik iets leuks met ze doen, is nog verrassing en daar verheugen ze zich op, dus heb afgesproken dat ik ze morgen weer ophaal.

Ook voor mijn vader is het wennen, ook hij moet ineens alle vrijheid ( mijn moeder is 2 jaar geleden overleden )die hij had voor een deel inleveren en zijn ( soms ) rare gewoontes veranderen, ook voor hem is het anders.

Jullie doen het voorkomen dat ik snel opgeef, maar het is allemaal niet zo gemakkelijk en vanzelfsprekend als sommigen hier misschien wel denken, anders was het als ik een eigen onderkomen zou hebben en in hun eigen woonplaats zat, maar ben daar mee bezig, en kost gewoon tijd, en zeker hierin moet je geen overhaaste beslissingen in nemen
heb een zoon met een vorm van autisme, en dit is nou eenmaal een moeilijker bereikbaar kind, waar een ogenschijnlijk goed gesprek al erg moeizaam verloopt, daarnaast heeft hij door de scheiding al problemen op school en dient hij nu in de vakantie erg veel te leren om een zgn. inhaalslag te slaan.

Vind daarom de conclusie dat ik te snel opgeef wat te voorbarig.

Wil vooral iedereen laten wennen dat er straks een omgangsregeling is en ze dan eens in de zoveel tijd bij mij zijn, en aangezien we samen geen goed gesprek met de kinderen kunnen hebben omdat mijn ex dit niet wil, is het voor de kinderen nog moeilijker te begrijpen en kost dit mijn inziens meer tijd voor de kinderen om hiermee om te gaan, maar ik weet het ook niet, ben ook geen echtscheidingsspecialist en/of psycholoog.

Klinkt al beter, dat je morgen wat met ze gaat doen en ze sowieso langszaam wil laten wennen. En inderdaad (nog) in gewikkelder met een zoon met autisme.

Maar vraag hen ook wat zij leuk zouden vinden. Je hoeft ook niet alles voor ze te bedenken.

Heb je trouwens whatsappcontact met (ieder van) je kinderen?

Dat is ook een mooie manier om tussendoor toch wat contact te houden. Hoeft allemaal niet elke keer in de vorm van lange, uitgebreide, serieuze gesprekken, niet waar?

Gemiste kans, echt waar

Kinderen hebben niks te doen en ex geeft Playstation niet mee?

Nou hup met z'n allen naar de dichtsbijzijnde Mediamarkt, Saturn of ? en een Xbox met een paar spellen halen. Of een 2e PS, net wat ze willen.

Kost wel wat, maat ach het is Kerst geweest toch?!
En bovendien: 2 uurtjes minder ruzie maken via de advocaat en je bent uit de kosten.

Ik krijg toch echt het idee dat je meer bezig bent met vechten met je ex dan met hoe je het voor je jongens zo fijn mogelijk kunt maken. Jammer....

Kijk dat bedoe ik nou

@ginny,

heb je het hele topic van begin af aan gelezen, of kom je net om de hoek kijken lees je een paar verhaaltjes om dan als Expert je conclusie te trekken??

Als het inderdaad de PlayStation of x-box en spellen zo zijn dan is dat het eerste wat ik ga halen, maar zo simpel ligt het niet, het is de andere locatie/omgeving, het gemis van hun moeder, het gemis van hun vrienden, het niet hebben van eigen ruime slaapkamer met computer, ik kan niet 123 en een game room maken, 2 game computers hier neerzetten in dit tijdelijk onderkomen, ook kan ik er niets aan veranderen dat ik niet in de stad woon waar ik eerst verbleef en waar ook hun vrienden zijn.

Maar jij Ginny weet vast en zeker het antwoord op mijn vragen dus laat maar horen wat de antwoorden en de oplossingen zijn die er voor zorgen dat alle tekortkomingen als sneeuw voor de zon verdwijnen.

Het is voor mij roeien met de riemen die ik heb.

Ik heb je topic helemaal gelezen.

Ik vind dat je zou moeten proberen te beginnen bij de dingen die wel kunnen. Als je je blind staart op alles wat niet meer is en niet meer kan, gaat dat je niet ver brengen.

Hier is met zijn allen naar de Mediamarkt een topuitje. En als er dan ook nog iets gekocht kan worden kan de dag niet meer stuk. Dat had jij ook kunnen doen. Dat schiet meer op dan klagen over je ex omdat ze de Playstation niet mee wil geven, of het feit dat je huis te klein is, of dat je in een dorp woont. Dat doe je allemaal zelf.

Je kunt ook naar het zwembad met ze. Gaan indoorskiën. Lasergamen. Harry Potter deel 1 t/m 7b gaan kijken. Koken. Klussen voor opa of misschien zelfs met opa. Samen huiswerk maken desnoods.
Ik roep maar wat hoor. Wat deed je samen met ze toen je nog bij je vrouw in huis woonde?

En tenslotte nog een nabrander: je bent bij je vrouw weg na de zoveelste ruzie. Je kunt er dan wel vanuit gaan dat de kans groot is dat je nahuwelijk ook niet harmonieus gaat worden. Had je echt verwacht dat je ex de Playstation zou meegeven?

Inschatting

Zo Ginny, dan schat jij het vermogen van mensen om (na enige tijd) als redelijke wezens te handelen toch laag in: 'En tenslotte nog een nabrander: je bent bij je vrouw weg na de zoveelste ruzie. Je kunt er dan wel vanuit gaan dat de kans groot is dat je nahuwelijk ook niet harmonieus gaat worden. Had je echt verwacht dat je ex de Playstation zou meegeven?'. Na de scheiding hoeft het niet beter te worden dan voor de scheiding, en als het niet-meegeven van een playstation tekenend is voor de wijze waarop de vrouw zich gedraagt, dan is dat tekenend.
Overigens: kinderen die de hele dag gewend zijn om spelletjes te doen op de playstation en dat dan ineens niet meer kunnen, die hebben twee problemen: vader die bij opa woont; en geen playstation.
IK zou de kinderen niet zomaar terugsturen als ze zich vervelen, maar ik snap dat je bang bent om een goede relatie te verstoren. Nu moet je het ook niet rooskleuriger maken dan het zal zijn: kinderen zeuren, vervelen zich, hangen voor een beeldscherm etc. Daar zal de scheiding weinig aan veranderen.
Maar soms zijn het ook hele leuke wezentjes en kun je een hele leuke dag met ze hebben. Ik hoop dat het morgen een leuke dag wordt.

Tsjor

een leuke maar ook dure dag

We zijn lekker naar aqua mundo geweest en daarna naar de mediamarkt, voor mij een tv en voor de kids een PlayStation 3 en dat vonden ze wel gaaf.

Heb zo mijn dagen dat ik het wel red, maar er zijn ook veel dagen dat ik me het liefst aan de hoogste boom ophang.
Zie het dan echt niet zitten, en ja ik weet het je moet doorzetten, maar het gemis van mijn kinderen stelt me dan vaak zwaar op de proef.

Gelukkig heb ik nu wat afleiding, maar zelfs dan heb ik het soms erg moeilijk en stel mezelf de vraag: wat heb ik fout gedaan?
Ben ik echt zo'n slecht mens?
was ik echt zo'n slechte vader?

Nee joh

Je bent geen slechte man, geen slechte vader. Je moet nu eenmaal roeien met de riemen die je hebt. Ik heb die gedachtes ook gehad. Ben ik een slechte vrouw geweest, slechte partner, slechte moeder?
Hey natuurlijk heb ik mijn fouten, iets perfects bestaat nu eenmaal niet. Het huwelijk is niet geslaagd; dat maakt mij geen slecht persoon en geen slechte moeder. Ik ken mijn zwakke en sterke punten en heb hier weer van geleerd en daar kan ik mijn voordeel mee doen.
Er zal nog meer in "ons" leven mislukken. Maar dat is niet wie je bent. Je bestaat niet uit je fouten, maar uit zoveel meer.
En van alles kun je leren en het is zelden te laat om dingen anders aan te gaan pakken.
Je houdt van je kinderen, dat lijkt me duidelijk uit je woorden.
Woorden als hoogste boom en dat soort dingen moet je echt uit je vocabulaire gaan schrappen. Niets of niemand is het waard dat je daaraan zou moeten denken.
Dat je je kinderen mist snap ik heel goed. Ik mis ze ook.
Maar je leven zal weer een andere invulling krijgen. De gevolgen van keuzes zul je moeten dragen. Komt goed, maar geef het tijd en houd contact met ze.

Precies / er zijn voor je kinderen

Probeer niet te veel te blijven hangen in negatieve gedachten, dat helpt je vaak niet.

ALS je al terug wilt denken aan wat mis is gegaan, dan zou ik proberen (als ik jou was) om dan te denken: wat zou ik een volgende keer in een vergelijkbare situatie anders doen?
Op die manier haal je in elk geval iets positiefs uit het - negatieve - verleden.

Goed dat de Playstation 3 hebt gekocht. Is het voor je kinderen ook leuker/makkelijker langer bij jou te zijn.

Dus probeer te regelen dat
1) ze zoveel mogelijk bij jou zijn (het is niet zo dat je vrouw dat bepaalt! - zij geeft aan wat zij wil, jij geeft aan wat jij wilt en je kinderen geven aan wat zij willen (tenminste zo stel ik het me voor, ben niet gescheiden, anderen hier op OO weten wellicht hoe je dit regelt/afspreekt als er oudere kinderen bij betrokken zijn)
2) dat je ze buiten de momenten dat ze "officieel" bij jou zijn nog extra ziet, bij het sporten of 's avonds wat eten of iets anders doen/drinken
3) je tussendoor regelmatig via whatsapp of telefonisch contact houdt. Even checkt hoe het met ze gaat of dat er iets is waar je ze mee kunt helpen.
4) bied aan dat ze je altijd kunnen bellen/whatsappen als er iets is dat ze met je willen bespreken of waar je ze bij kunt helpen.

Dat laatste is volgens mij altijd bij alle kinderen (en zeker bij oudere kinderen) belangrijk, maar zou ik nu in deze situatie ook regelmatig naar ze uitspreken.

En als ze dan naar je toekomen, dan natuurlijk ook op dat moment (tenzij het echt niet kan) beschikbaar zijn voor ze.

Dan doe je n.m.m. alles wat je voor ze kunt doen. Zodat ze voelen dat jij er altijd voor ze bent, ook al zijn jullie nu gescheiden.

Het diepste punt

heb je nu wel gehad. Alles staat in de grondverf. ER moet nog wel heel wat gebeuren, maar je bent in elk geval begonnen aan een toekomst, waarin de stress hopelijk veel minder zal zijn. Met de kinderen heb je een start gemaakt. Het zal wellicht niet meer zo leuk en duur zijn als nu, maar je hebt wel een basis gelegd voor wat ontspanning.
Nu je geen ruzies meer hebt met je vrouw moet je ook geen ruzie gaan maken met jezelf en jezelf van alles gaan verwijten. Er kan nu wat rust komen. Tijd om eens om te kijken naar jezelf. Wellicht kun je aan twee dingen aandacht besteden:
- je psychische welbevinden, hoe kom je van de stress en de nare gedachtes af;
- je lichamelijke welbevinden.
De grote vraag nu voor jezelf: ben je tevreden met jezelf en wat zou je willen verbeteren. Gelukkig heb je dat ook zelf in de hand.
Aan het einde van dit jaar zal alles er anders uit zien en ik hoop dat het dan ook beter is, zowel voor jou als voor de kinderen.

Tsjor

huilend kind

Wat moet je er, als je jongste kind van 12 jaar vol van verdriet zit omdat het zijn moeder mist wanneer hij weer eens het weekend bij mij is?
Niks doe ik goed, wat ik ook vraag of voorstel nergens heeft hij zin in, verveelt zich ( ondanks PlayStation ).

Ben nu toch ten einde raad.

Voor wat mezelf betreft ben ik begonnen met hulp voor de psychische kant, maar dit is soms erg heftig waar ik nauwelijks mee om kan gaan.