Na zoveelste ruzie nu toch scheiden

tjor

je hebt niet perse een notaris nodig voor je boedelscheiding, en als er geen koophuis is helemaal niet.

Ik heb geen notaris gezien, alleen bij de verkoop van het gezamelijke huis. Maar die hadden we ook gehad als we gezamelijk het huis hadden verkocht.

AnneJ

' Zodra je aanstaande exvrouw eigen woonruimte heeft gevonden kan het huis verkocht worden.' en 'Maar maak geen geld meer over. (...) Maak de hypotheek over. Verder niet.'
Hypotheek is ook geld. En zolang hij de hypotheek betaalt kan het wel eens heel lang duren, voordat ex eigen woonruimte heeft gevonden. Er is dan namelijk geen directe noodzaak meer. Wees eerlijk: als je rustig op zoek gaat naar een geschikte woning in de huursector, dan kom je op een jarenlange wachtlijst te staan en zal geen enkele woning geschikt zijn. Ondertussen zit de ander vast aan een hypotheek voor een huis waarin hij niet eens zelf kan wonen.

Tsjor

Er is hier een koophuis en met dat koophuis zal er iets moeten gebeuren: oftewel het komt op haar naam, of op zijn naam of het wordt verkocht. Daar komt de notaris bij en die vraagt een percentage van de waarde van het huis. Dat is relatief gezien heel veel geld.
Overigens vertelde onze notaris, dat ze verbaasd was dat we zo met elkaar overweg konden (en er was echt wel heel wat gebeurd). Ze had meegemaakt dat mensen bij de notaris nog stonden te vechten: de een had de beschuittrommel en de ander de deksel.

Tsjor

WAO is geen bijstand

maar een uitkering op basis van vroegere werkzaamheden. Als jij je bij je vader inschrijft heeft dat geen invloed op zijn uitkering, wel op de huurtoeslag. Maar de helft van zijn huur valt dan onder jouw woonkosten.
Het is slim om echte woonkosten te hebben en niet zo laag mogelijk omdat die woonlasten onderdeel zijn van de alimentatieberekening. De echte kosten en niet meer een fictief bedrag.

Vader

Als je vader zaken krijgt als zorgtoeslag, huurtoeslag etc., dan wordt jouw inkomen bij het zijne opgeteld en vervallen die toeslagen.

Tsjor

zeker handig

Het is zeker handig om echte maand/woonlasten te hebben. Anders zit je straks alles in het convenant vast te leggen qua alimentatie en kun je weer opnieuw beginnen met berekenen van alle lasten als je een huis hebt.

betaal nog geen alimentatie

En tip: betaal nog geen alimentatie en zorg dat jouw geld alleen bij jou komt en ook alleen nog zichtbaar bij jou. Alimentatie betalen kan 12 jaar duren en LET OP: dat is pas na het moment dat de rechter het alimentatiebedrag heeft uitgesproken. Alles wat je daarvoor zo aardig betaalde is dan extra. Als je scheiding 2,5 jaar duurde zoals bij mijn man, en je moet daarna de maximale periode alimentatie gaan betalen, kom je gewoon uit op 14,5 betalen in plaats van 12.

Het klinkt inderdaad alsof ze wil vechten. Het is het hele bekende plaatje: iedereen inlichten, financiële gegevens opvragen, bij jullie thuis weer gaan zitten ruziemaken, een eigen advocaat willen, etc.

Dat hypotheek betalen-verhaal vind ik lastig voor je. Zowel wat AnneJ zegt als wat Tsjor zegt zit wat in:
- betaal alleen de hypotheek (rechtstreeks aan de bank) want je wil zeker weten dat je daar geen achterstanden in krijgt en dat het niet gedwongen (en dus voor veel minder) moet worden verkocht. Betaal verder niets (zei AnneJ).
- betaal maar de helft van de hypotheek want dat is eerlijk en ten slotte met je nog steeds even verantwoordelijk (voor de gehele hypotheek), en betaal haar ook nog een deel (zei Tsjor).

Ik hoop dat iemand je nog meer goede adviezen kan geven en wens je in de tussentijd veel sterkte! Ga maar niet geloven dat je alles fout hebt gedaan (al hoef je een eigen aandeel ook weer niet te ontkennen), voel je maar niet te slecht over jezelf. Wees maar aardig voor jezelf, probeer eens wat (oude) vrienden te zoeken zodat je ook even wat van je af kunt praten en/of wat afleiding hebt. Sterkte!

scheiden

In veel plaatsen kun je tegenwoordig niet in aanmerking komen voor sociale woningbouw als je nog niet gescheiden bent en ingeschreven op een ander adres.
En ook niet voor een uitkering, aanstaande exvrouw, als je nog een inwonende partner, volgens de basisadministratie, met inkomen hebt.
Ja, het zijn puzzels.
Is er geen mogelijkheid om goedkoop anti-kraak te wonen? Bel een paar makelaars of googel antikraak. Het enige nadeel is dat je soms binnen een paar weken moet verhuizen, maar omdat je alleen bent is dat niet zo heel erg lastig.

vrienden

@Egel,
vrienden, ik heb er niet veel, vroeger had ik zo mijn eigen hobby`s en sporten, en daar had je geen andere mensen bij nodig, zodoende had ik maar 1 echte vriend, en die is helaas veel te plotseling in februari overleden, dus op bezoek bij vrienden, tja wie zijn nog mijn vrienden ????
Het lijkt wel of het net zich sluit en mijn vrouw alle mensen tegen mij opzet, dus die vrienden zijn ver te zoeken op dit moment, zit ernstig te overwegen om ècht te vertrekken, in een zoals jullie voorstelden een antikraak woning, heb al geïnformeerd naar mogelijkheden.
En dan wat??
Moederziel alleen en nergens terecht kunnen, niet aan de bak komen met 2 versleten aan artrose lijdende knieën, want er zijn wel banen, maar met mijn knieën heb ik zo mijn beperkingen.
Dan zit je doelloos voor je heen te staren in een lege kamer.
Gisteren ben ik mijn huis uitgestuurd door mijn vrouw, en de Wet zegt dan dat ik moet vertrekken, maar ik kan nu al bijna mijn eigen kinderen niet meer zien, en dat doet het meeste pijn.

En hoe zit het dan met mijn gevoel en rechten, het recht om je eigen kinderen te zien, ze te knuffelen, te omarmen, ze lieve woorden toe te zeggen, ze vertellen hoe goed ze het doen op school en bij het voetbal, daar, daar ga ik aan KAPOT als ik dat alles niet meer mag omdat je als vent altijd aan het kortste eind trekt.

Thuiszitter

Wat een onzin. Hoe zo, je trekt aan het kortste eind? Je bent zelf vertrokken. Dat je eigen keuze geweest. En je had een goede reden maar nu zit je met een probleem. Volgens mij zijn je kinderen niet meer zo jong en kunnen ze zelf beslissingen nemen. Hebben ze een mobiele telefoon? Heb je zelf contact met ze gelegd?

Als je kinderen je nu niet willen zien dan heeft er voordat je vertrok vast al wat meer gespeeld. Ik kan mij namelijk niet voorstellen dat als mijn man nu boos vertrekt mijn oudste zoon van 12 jaar hem gelijk niet meer zou willen zien.

Dus begin met contact te leggen met je kinderen. Gebruiken ze Facebook? Je kan een Facebook account aanmaken en ze privéberichten sturen. Welk communicatiemiddel gebruiken je kinderen? zoek dat uit en benader ze. Spreek met ze af.

En dan het huis. Tja, dat is nu even zo. je vrouw woont daar nu en wil je liever niet zien. je kan op dit moment echt niet terugkomen en net doen alsof je er nog steeds woont.

Maar begin nu met actie te ondernemen. Heb je inmiddels een eigen bankrekeningnummer waarop je je uitkering laat overmaken? Hebben jullie afspraken gemaakt over het betalen van de hypotheek? Moet jij alimentatie gaan betalen of moet je vrouw jou alimentatie gaan betalen.

En dan de hypotheek. Tja, je vrouw gaat echt geen andere woning zoeken zolang jij de hypotheek blijft betalen. Waarom zou ze ook? Je kan ervoor kiezen om de helft te betalen (of naar rato) en deelt dat je vrouw mee. Ze moet dan zelf de andere helft gaan betalen. Maar dat is een onderlinge afspraak. Voor de bank maakt het namelijk niets uit wie er betaalt. Als er maar betaalt wordt. Jullie zijn allebei hoofdelijk aansprakelijk voor de gehele schuld en niet voor de helft van de hypotheek. Nu is het wel zo dat de bank ervan uitgaat dat het onderpand bewoond is en in eerste instantie zullen ze brieven gaan schrijven over achterstanden naar het onderpandadres. Ook zullen ze daar naar toe gaan bellen, mailen en eventueel een deurwaarder langsturen. Je vrouw zal daarom het meeste last hebben van een achterstand.

En kom uit die slachtofferrol. Jij hebt nu een keuze gemaakt en je zal nu moeten doorpakken. Teruggaan is niet meer mogelijk. Je moet nu doorzetten en er iets van gaan maken. Overal problemen in zien en verder niets ondernemen gaat je echt niet helpen. Maar je kan het vast wel.

Hey, ik ben alle mensen in mijn leven, op mijn kinderen en ouders na kwijtgeraakt en ik adem nog. En nee, mijn kinderen wonen niet bij mij dus ook daar ben ik een stuk in verloren, maar niet totaal.
Daarbij ook sinds kort geen baan, dus dat deel van mijn contacten ook kwijtgeraakt, plus een inkomen.
En ja, dat doet zeer, en ja je mag janken, huilen, boos zijn, teleurgesteld zijn, in paniek zijn, wanhopig zijn, allemaal, want het hoort erbij.
Dat mag je ook gewoon vertellen, ik vind dat geen slachtofferrol, ik begrijp dat hele woord niet zo goed.
Maar, en ik denk dat dat wordt bedoeld, je mag ook weten dat je overleven zal, dat er weer een soort stabiliteit in je leven komt, dat niet per se het contact met je kinderen slecht hoeft te zijn, dat er meer mogelijk is dan je denkt. Doorpakken is helaas nodig en dat is vermoeiend, verdrietig en je wordt er moeier dan moe van. Maar je hebt helaas geen andere keus dan rechtdoor gaan en af en toe even uitrusten. Als die papierwinkel achter de rug is heb je het ergste gehad. Dan je hopelijk definitieve verhuizing en daarna wat meer rust in de tent. Laat je niet verleiden tot ruzie, het kost (je) meer dan het oplevert.
Je hebt in je leven blijkbaar minder geinvesteerd in vriendschappen, maar dat maakt niet uit, ik heb dat wel gedaan en ben ze ook kwijt. Regelrecht omgedraaid en van me weggelopen toen ik er alleen voor kwam te staan. Onbegrijpelijk en dat komt dan vast op je graf het hardst staan te grienen. Enfin, dat was even een zijstapje van mijn eigen frustratie.
Een antikraakpand is handig maar dan zit je nog niet met de werkelijke kosten. Ga jezelf nou inschrijven voor een gewone flat, want met antikraak heb je grote kans dat je over een bepaalde, niet al te lange tijd weer moet verhuizen en weer, en weer en weer en weer. Zo blijf je altijd met die vaste lasten in onzekerheid en volgens mij is het voor knieen met artrose ook niet al te prettig. Tenzij je dat doet tot je die andere woning hebt uiteraard, dan ben je in elk geval bij je vader weg en heb je meer privacy. Al zal de privacy je op een gegeven moment je neus uit gaan komen, toch is het beter een zelfstandig leven op te bouwen en de afgelopen jaren in rust te gaan verwerken, met of zonder hulp.

als de papierwinkel achter de rug is heb je het ergste gehad met nog de verhuizing in petto.....
Ehm ik bedoel hier niet dat het dan klaar is, maar de scheiding in principe wel.
Dan komt het emotionele stuk weer terug.
Tenzij je je laat verleiden tot een vechtscheiding, dan kun je alles rekken zolang jullie willen.
Ik hoop echt dat het dat niet wordt. Soms houdt dat in dat je moet slikken, zwijgen, de andere kant opkijken, je schouders ophalen, van binnen beter weten, op je tandvlees lopen, je vuisten in je broekzak ballen, zeggen dat de ander gelijk heeft, tegen beter weten in hopen dat, je verlies nemen al raak je nog zo veel kwijt.... enz. Als dat een vechtscheiding kan voorkomen voor jou en je kinderen: doen.
Het enige waar je wel voor moet blijven vechten zijn je kinderen, dat je het contact met hen kan houden.

Hoezo onzin

@vlinder

Vind jij het eerlijk dat ik mijn huis moet verlaten desnoods onder dwang als zij de politie belt, en dat notabene terwijl ze vroeg of ik langs wilde komen om papieren uit te printen omdat ze dat zelf niet kan en er een scene van maakt!

Ik probeer daar zo min mogelijk te komen, maar moet toch nog soms iets ophalen.

Gisterenmorgen ben ik daar bijv. geweest om iets terug te brengen, maar dit wordt dan tegen familieleden verteld als dat ik zgn. stiekem langs kom en dat terwijl mijn jongste zoon van 12 thuis was en tegen hem zei dat hij moest doorgeven aan mijn vrouw dat ik wat terug gebracht had.
Waar ik me mateloos aan irriteer is dat ze onwaarheden vertelt tegen de hele familie maar daar wel op wordt aangesproken.
Zoals dat ze zelf dreigde de politie te bellen, maar dat wordt dan weer verdraaid vertelt zodat iedereen denkt dat ik de politie heb gebeld.

Mijn kinderen willen me wel zien, maar dat wordt dan toch lastig als ze niet naar mij komen ( miss mag het niet ) en ik ze niet mag opzoeken!!

Ik wil nog steeds alles netjes regelen, maar dat wordt toch wel verdomd lastig als ze zich zo opstelt.

@jojo, ik weet inmiddels ook dat de mensen die zgn. zich vrienden noemen pas vrienden zijn op het moment dat je er een beroep op kunt doen als ze klaar staan voor je als je ze nodig hebt.

Als jij

Als jij probeert jezelf te blijven als je vrouw fratsen uithaalt op wat voor manier dan ook, reken maar dat je kinderen dat zien op deze leeftijd. Ik lees dat je jongste 12 is, dat is mooi, dat is al een stuk makkelijker met opzoeken/bezoeken/ze laten komen dan wanneer je kleuters hebt die afhankelijk zijn van een ouder die voor vervoer zorgt.
Ook is vanaf 12 jaar de rechter verplicht het kind zelf te horen indien dit gewenst is bij een omgangsregeling als die niet naar wens verloopt. Ik hoop dat dat niet zover hoeft te komen uiteraard, je moet je kind niet in een rechtszaal willen, maar puur ter informatie.
Zet een stap per dag, werk met lijstjes, streep het af, dat werkt stimulerender dan die lijst als een berg in je hoofd te hebben.

zou wel willen

@jojo zou best een lijst willen opstellen, maar weet niet waar te beginnen.
Ben bezig om mijn uitkering per 2015 naar mijn eigen rekening te laten uitkeren, mijn telefoon abbo naar mijn rekening, auto verzekering, wegenbelasting etc. etc.

Advocaat is bezig met uitrekenen draagkracht en hoogte alimentatie, en dan weet ik volgende week meer.

Heb idd via FB contact met de kids, vanavond kan ik de jongste weer zien wanneer deze naar de training gaat, maar zo je kinderen ontmoeten is niet leuk.
Nou moet ik het stiekem doen zonder dat mijn (ex) vrouw hier van op de hoogte is, immers gaan mijn kinderen dit echt niet met hun moeder delen om zo het risico te lopen dat ze daar een stokje voor steekt.

bedankt!

wil jullie allen alvast hartelijk bedanken voor het begrip waarin ik op dit moment verkeer. bij het schrijven van dit valt het me zwaar dit te delen.

Beste remedie is afleiding, maar dat is moeilijk!

Het IS ook zwaar, zelfs zonder een vechtscheiding is het zwaar.
Je doet het goed, de punten die je opnoemt zijn waar je in het begin allemaal aan moet denken, inclusief ziektekostenverzekering, toekomstig internet/tv enz.

Ik maakte mijn hoofd leger met lijstjes, zodat er in mijn hoofd ook eens ruimte voor emotie was.
Dus wat je net opnoemt: opschrijven en een rode streep erdoor. Dát is vast achter de rug. Verder alles wat je te binnen schiet of wat je van de advocaat bij elkaar moet zoeken, gewoon op het lijstje schrijven en elke dag zorgen dat je er iets van hebt gedaan.

een stokje ervoor gestoken

En ja hoor ze heeft het weer voor elkaar, dacht ik eindelijk mijn grote kleine vriend te ontmoeten bij de training, aangezien ik het thuisfront wil mijden, kreeg ik ineens een berichtje dat hij op school zijn knieën had gestoten, en dat terwijl hij na schooltijd apte dat hij ging trainen en toen mankeerde hij niks.

thuiszitter

Ik schat dat je nog minstens 10 jaar je op kunt vreten over dit soort acties waar je vermoedt, niet zeker weet, maar kan best, dat je aanstaande exvrouw dwarsligt. Dat is niet handig en gaat je niet helpen.
Het is wat het is. Kun je er iets aan doen, dan doe je dat. Hier kun je op dit moment niets aan doen en dan laat je het zitten. Hoe oneerlijk het ook allemaal is, het is niet goed voor je bloeddruk en voor de relatie met je aanstaande exvrouw en op deze manier ben je zelf bezig er een onnodig gedoe van te maken. Laat het gaan. Jammer maar helaas. Er komt hopelijk wel een andere gelegenheid.
Regel vooral je zaken goed en blijf contact zoeken met je kinderen zonder je de hele tijd op te winden over zogenaamd wangedrag van je aanstaande exvrouw. laat het gaan.
We geloven direct dat ze fout bezig is, maar je hebt er niets aan.

bloeddruk

Mijn bloeddruk is prima, en dat is te danken dat ik het van me af kan schrijven.
Praten over dit soort dingen is lastig, aangezien ik tegen niemand iets vertrouwelijks kan zeggen, maar ik moet het wel kwijt.

Ik probeer alles zakelijk gezien ook te regelen, maar heb dan weer met mijn vader de dealen, aangezien mijn ex-vrouw alles doorbrieft aan hem.

Heb hem al verteld dat hij zich afzijdig moet houden, en dat dit iets is tussen mijn ex en mij.

Reactie

En, hoe reageerde je vader daarop?
Thuiszitter, het is op alle mogelijke manieren duidelijk dat jij op dit moment niet goed in je vel zit. Daarom zie je alles op zijn donkerste. En dan heb je ook nog eens een moeilijke klus te klaren. Houd het even bij je eigen eerste analyse: je lijdt onder de stress en daardoor kun je dingen niet helemaal goed inschatten en strijk je mogelijk ook nog eens mensen tegen de haren, mensen die je eigenlijk wel goedgezind zouden willen zijn. Vrienden etc. kun je straks weer opnieuw opbouwen, dat komt allemaal wel weer.

Dat ene punt zit je heel erg dwars en ik snap het. Heeft je vrouw de politie gebeld Is de politie ook gekomen? hebben zij jou de woning uit moeten zetten? Of bleef het allemaal bij dreigementen? Je advocaat heeft wel gelijk: wanneer jullie elkaar eenmaal duidelijk hebben gemaakt dat er een scheiding komt, de een is vertrokken en de ander gebleven. Ergens las ik dat, zolang er geen uitspraken zijn gedaan over de woning, de partner in principe vrije toegang heeft tot de woning. Alleen: als daar heibel van komt, dan wordt de politie erbij gehaald en dan staat degene die is vertrokken op achterstand.

We vullen ondertussen gewoon een paar punten aan voor je lijstje:

- makelaar inschakelen, de woning zal hoe dan ook getaxeerd moeten worden.
- dan zou ik dit artikel van de verenging eigen woning eens doornemen: daarin staat dat de fiscus de hypotheek eventueel 2 jaar lang nog aftrekbaar maakt, ook al woon je er niet zelf. http://www.vragenoverechtscheiding.nl/trouwen-en-scheiden/voorzieningen
- neem eens kontakt op met de bank en met de belastingdienst, begin met informatie te vragen: wat zijn de gevolgen als....
- Maak voor jezelf een ontwerp: wat zou je willen, hoe zou het er na de scheiding uit moeten zien;
- zoek op internet eens een voorbeeld van een ouderschapsplan, want dat moet je ook gaan maken. Hier vind je een zeer uitgebreid voorbeeld, ik zou daarin zoveel mogelijk schrappen wat gaat over 'in overleg' en details zoals: de kinderen hebben dan wel/niet gegeten. Alles waar ruzie over kan komen zou ik schrappen en alleen de belangrijkste zaken overnemen.
- overleg met je advocaat of het verstandig is voorlopige voorzieningen aan te vragen
- inschrijven bij de woningbouwvereniging
- 1 januari een eigen woonplek, mag ook een caravan, vakantiehuisje, anti-kraakwoning etc. zijn.

Daarna krijg je onderhandelingen, waarbij je er vanuit mag gaan dat de andere partij onwillig is en met modder zal gooien. Laat dat rustig over je heen komen, uiteindelijk bepaalt niet de modder , maar het recht hoe alles eruit zal gaan zien.

AnneJ heeft gelijk: je moet je nu niet druk maken om bepaalde ontwikkelingen, waarachter je een actie van je vrouw vermoedt. Misschien heb je gelijk, misschien ook niet. In elk geval is er een levensgrote kans dat de rechter co-ouderschap zal toekennen, waarbij de kinderen een deel van de week bij jou zullen zijn. Daarom is een woning echt belangrijk. Kunnen de kinderen wel bij je vader in huis komen of ligt dat moeilijk? Als dat moeilijk ligt zou ik een email sturen naar je vrouw, waarin je aangeeft dat je de kinderen op regelmatige dagen wil zien, bij voorkeur in hun eigen woning. Welke dagen werkt je vrouw? Als dat niet mogelijk is, dat je ze dan graag elke zaterdag wil zien, je haalt ze op om.... en brengt ze terug om.... ondertussen zorg je dat ze naar voetballen etc. etc. gaan. Buiten is het op dit moment koud, maar er zijn plekken zoals een dierentuin waar je bijvoorbeeld met een jaarkaart binnen kunt zitten. Voordat je de email verstuurt, overleg dat even met je advocaat.

Niemand is op zijn best tijdens een scheiding, dus je moet elkaar niet gaan beoordelen op het gedrag in die periode. Het is een tijdelijk verschijnsel en je moet er vooral voor zorgen dat het niet langer duurt dan die tijdelijkheid.

Tsjor

Nog wat zonnige punten

Gezien de leeftijd van je kinderen zal het nooit lang zijn dat je alimentatie moet betalen. Bereid je er wel op voor dat de oudste zoon (die heel lelijk tegen je doet) over een jaar 18 is en dat je dan rechtstreeks aan hem kunt/moet bijdragen voor zijn studie. Wellicht dat je dan ook weer kontakt met hem kunt krijgen. Kinderalimentatie is voor jou veel gunstiger dan partneralimentatie, want dat betaal je 12 jaar.

Nog wat meer zonneschijn: oriënteer je eens op werk, waarbij je je knieën kunt ontzien. Alleen al daarover fantaseren, uitzoeken wat mogelijk zou zijn, wat je zou willen, wat zou kunnen, rekening houdend met tegenvallers, wie weet wat je nog ontdekt. Internet en de bibliotheek (ook zo'n plek waar je goed kunt vertoeven, ook met kinderen) zijn goede startplekken. Durf weer vooruit te kijken, want er is nog een hele toekomst na deze storm.

Tsjor

Kijk anders

wat de mogelijkheden zijn dat jij een week in jullie bent met de kinderen terwijl je (ex) vrouw ergens anders woont en andersom. Misschien kun je dat als tijdelijke omgang bij de rechter regelen. Voor jullie kinderen erg fijn en het is een mooie oplossing zolang er geen andere, zelfstandige woonruimte is voor jou of haar.

Lijstjes maken helpt echt. Je kunt dan je gedachten op een rijtje zetten en de zaak af en toe loslaten, doordat het op een lijstje staat.

Ga naar maatschappelijk werk. Daar kun je het van je af praten en ze hebben vaak hele goede praktische tips voor je. Dan hoef je ook niet bang te zijn dat het doorgebriefd wordt.

Heel veel sterkte!

contact

Wat kan je als persoon weer blij worden als je ( via een omweg ) verneemt dat je kinderen je missen en je dan toch opzoeken, vandaag is mijn zoon van 14 even langs geweest omdat hij me miste, en zelfs mijn oudste zoon die erg boos op me was/is heeft zelf contact gezocht en gevraagd wat met hem te ondernemen.
Dit geeft me weer hoop en enig houvast, ondanks dat avonden als dit ( sinterklaas ) je helemaal alleen zit, en tja ik weet dat het geen oplossing biedt, maar dan is de fles wijn mijn enige vriend.

Wat betreft werk, ik weet wel wat ik wil en kan, maar op dit moment is de kans op een aanstelling nihil.

In het gesprek naar mijn vader zich afzijdig te houden gaf hij als antwoord dat hij haar niet wilde laten vallen, waarop ik zei dat als hij zich er teveel mee ging bemoeien, ik opnieuw elders onderdak ging zoeken, het enige wat ik op dit moment voor mezelf belangrijk vind is de nodige rust, en dat vind ik niet als ik verblijf bij iemand die zich in deze kwestie mengt, en daar meteen al een oordeel over heeft zonder 2 kanten van het verhaal te horen.

Mijn vrouw had uiteindelijk de politie niet gebeld, ik heb daarna zelf geroepen ze te bellen, maar belde ip daar van mijn advocaat, deze zei dat ik maar beter kon gaan.
Ik wilde al gaan, maar de manier waarmee ze de toon zette dat ik Haar Huis uit moest, viel bij mij verkeerd.

Ik heb al een ouderschapsplan gekregen, en heb het er met mijn ex over gehad, en die vond dat een goed idee, maar had het in diezelfde zin over omgang eens in de 2 weken en dan het weekend, en dat is geen co- ouderschap.

Gelukkig volgende week gesprek met haar en haar advocaat en mij en mijn advocaat, en wellicht dat we dan een constructief gesprek kunnen voeren

in huis wonen afwisselen

Thuiszitter, reageer eens op het voorstel van Paddington "Kijk anders wat de mogelijkheden zijn dat jij een week in jullie huis bent met de kinderen terwijl je (ex) vrouw ergens anders woont en andersom."(had ik volgens mij ook al eerder voorgesteld)

Wil je dat niet?

Durf je het je vrouw niet voor te stellen?

Wil je wel co-ouderschap met nagenoeg 50-50 verdeling? (of kan dat ook 70-30? Ik heb daar geen verstand van)

Als je nl. co-ouderschap wilt, dan zou ik toch niet zo lang deze situatie laten bestaan dat jij niet voor de kinderen zorgt en ze zo weinig ziet.

En bovendien: dat jij nu wilt scheiden is je vrouw natuurlijk wel rauw op haar dak gevallen, maar toch hoef jij niet alleen het probleem op te lossen (van wie waar moet wonen als jullie niet samen willen wonen), toch?