U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
moeilijke relatie met mama en oma
Hoi iedereen
Ik zit in volgende situatie en vind weinig mensen die ook in deze situatie zitten.
Ik ben plusmama van een dochtertje van 8 jaar. Zij verblijft de helft van de tijd bij ons en de helft van de tijd bij mama. Hoewel dit laatste al niet klopt, ze slaap altijd bij haar oma. Het contact met mama loopt heel stroef want wij mogen niets weten over wat er bij hen gebeurd. Wij mogen niet weten wat ze samen daar gedaan hebben, wie ze bezoeken of gewoon wat ze gegeten hebben. Mijn dochtertje moet over alles zwijgen en bijgevolg ook liegen, dit is altijd al zo geweest. Hoe ouder zij wordt hoe meer ze “leert” liegen en hoe meer ze dus ook zichzelf in de nesten werkt. Wij mogen niet weten dat ze steeds bij oma slaapt maar uit frustratie vertelde ze dit toch eens aan mij. Ik mocht dan niet zeggen aan oma en mama dat ik dit wist. Haar moeder brengt haar merendeels wel naar ons en wij moeten ze daar ook afzetten maar ze wordt dan binnen het halfuur terug gebracht (de om en wij wonen in dezelfde stad). Ook zeggen zij dat ze haar niet langer dan drie dagen kunnen missen en zitten wij vast in een regeling waar ze telkens wisselt na 2 dagen, 2 dagen en 3dagen. Dit is om krankzinnig van te worden. Nu denkt ze ook dat ze niemand niet langer kan missen dan drie dagen en wil ze helemaal geen week om week, dus laten wij dit zo omdat wij ook niet de “slechteriken” willen zijn die haar verbieden van haar oma te zien. Want als ze iemand mist, dan is het oma en niet mama (logisch). Ze zegt tegen mij vaak dat ik haar echte mama ben en veel liever ben.
Soms schrijft ze op briefjes dingen die ze ons hoort zeggen, om deze stiekem dan aan haar mama en oma te geven. Informatie enz… Zelf hebben wij niks te verbergen en mogen ze alles weten maar toch voel je je een beetje bespioneert. Hoe ouder ze wordt hoe meer ze natuurlijk in dit gedoe meedoet…
Wij hebben schrik dat ons dochter opgroeit zonder echt vertrouwen in mensen en met een heel arsenaal aan technieken om te liegen en te verbergen. Wij zeggen regelmatig dat er in ons huis geen geheimen zijn maar ja, onze invloed gaat maar zover… Ze doet vaak stiekem dingen en liegt steeds meer over kleine dingen. Ik vind dit echt moeilijk, we zijn zeker geen koppel die snel gaat roepen of kwaad worden …
Wij hebben voorzichtig geprobeerd om aan de mama te zeggen dat misschien alles wat flexibeler kan maar dit gaat niet, als wij ze een minuut langer hebben, zei ook. Wij vragen echter nooit om ze daar langer te laten, onze tijd met haar houden wij vrij. Zij vragen dit veel maar willen dan telkens zelf een dag extra erbij, de uren worden zelfs geteld! Schoolrapporten worden niet gedeeld met ons, knutselwerkjes opgeëist. En Moederdag wordt toevallig in onze vakantieweek gevierd en niet in mei zoals de rest van de wereld. Met de redenering dat ze daar als moeder recht op heeft, wij kunnen dan niet op reis. Bij deze discussies betrekt ze er ons dochter erbij en laat die dan aan ons zeggen “maar mijn mama heeft mij nodig op Moederdag …” dus ja. Een kind van 8 kan je natuurlijk alles wijsmaken.
En zo kan ik een heel boek schrijven.
Wij willen haar ook niet nog meer onder druk zetten, noch een oorlog beginnen in de rechtbank. Voor de rest hebben wij een hele leuke band met ons drieën en wij willen dit ook niet kwijt.
Wat is nu precies je vraag?
Of wil je gewoon je hart luchten? Dat kan natuurlijk altijd. Maar ik denk dat je tips, suggesties of gewoon reacties wilt. Dat kan natuurlijk ook. Mijn reactie: ik zie een kind dat gemangeld wordt tussen haar moeder en oma aan de ene kant, en haar vader en stiefmoeder aan de andere kant. En dat de stiefmoeder heel wat vindt (niet positief) van de moeder. Lijkt me geen gezonde situatie. En omdat je de moeder niet kunt veranderen, zul je aan jullie kant wat moeten doen.
Om te beginnen: waarom zou je willen/moeten weten wat er gebeurt bij de moeder? Het enige waar jij (overigens, waar is de vader in dit verhaal?)over gaat is wat er bij jullie gebeurt. Zorg dat dat gezellig is, zonder druk op het meisje. Die ervaart ze blijkbaar al genoeg aan de andere kant.
Verder, waarom word je 'krankzinnig' van de wisselingen? Voor veel ouders en (vooral jonge) kinderen is een hele week ook (te) lang. Dus als je al iets aan de regeling zou willen veranderen kun je misschien 3 om 4 dagen voorstellen. En wat heeft aanpassen van de regeling nou te maken met het oma niet meer mogen zien? Daar ben je me even kwijt.
Dat ze informatie op briefjes schrijft, ach, dat zou ik laten gaan. Negeren en hopen dat het over gaat. Liegen en stiekem doen hoort ook een beetje bij deze leeftijd. Kinderen krijgen steeds meer een eigen leven, en gaan zich losmaken van hun ouders. En zeker als die ouders verschillende grenzen hebben is het lastig voor ze om daarin te balanceren. Rustig aan blijven geven dat liegen niet mag, maar vooral niet nodig is, omdat je niet boos wordt over wat er eventueel is gebeurd. Lijkt me de enige optie. Maar je kunt zeker niet zomaar naar de moeder en oma wijzen over dat liegen.
En tot slot lees ik over dat de moeder haar dochter vaker/langer wil zien en dat ze geen informatie deelt over school. Wat staat daarover in het ouderschapsplan? Blijven herhalen dat jullie je aan dat plan houden, en dat je ervan uitgaat dat zij dat ook doet. Geldt ook voor moederdag. Is als het goed is ook vastgelegd, hou je daar dan aan. Tenzij er in overleg van wordt afgeweken. En wat betreft school: als beide ouders gezag hebben is er geen reden waarom school de info alleen aan de moeder geeft. Dat kan net zo goed aan de vader, die dan wel de (alle!) info zou moeten delen. En anders vraag je toch aan school of ze jullie een kopie van het rapport en zo willen sturen? Gebeurt heus vaker.
Kortom, ik zie geen enkele reden voor een gang naar de rechtbank (??? dat je er alleen al over begint!!!). Koester inderdaad de band die je met zijn drieën hebt, maar dan moet je volgens mij wel een andere weg inslaan.
Oh, nog even
Het is fijn dat je zo gesteld bent op je stiefdochter, maar mijn stekels zouden als echte moeder ook recht overeind gaan staan als je je stiefdochter betitelt als 'mijn dochter'. Ze is jouw dochter niet. Ze is de dochter van je partner. En je schrijft 'wij hebben voorzichtig geprobeerd...'. Hebben jullie dat echt samen gedaan, dat overleg?? Blijf erbuiten! Overleg vindt plaats tussen je partner en zijn ex. Jij hoort daar niet aan tafel te zitten. Ik heb zomaar het idee dat als jij je plaats als nieuwe partner en stiefmoeder weet en de moeder respecteert, de moeder vanzelf een stuk flexibeler wordt.
ter verduidelijking
Bedankt voor je reactie.
Ik wou gewoon eens wat eerlijke meningen horen. Familie en vrienden kiezen vaak jouw kant en dan wordt he ook niks wijzer 
Ik ben nooit aanwezig op overleg of schoolbezoeken enzovoort. Ik laat dit zeker aan mijn partner over, met "we" bedoel ik gewoon dat we als koppel aan hetzelfde zeil trekken.
Ik ben van Beglië en een zorgplan is er niet, wil je een wijziging in de regeling is het naar de advocaat en naar de rechtbank. En inderdaad dit willen weniet! Het probleem is ook dat als iemand zich niet aan de regeling houdt, je weinig opties hebt. De mama erover aanspreken zoals mijn vriend doet, maar ja die doet gewoon haar zin en betrekt haar dochter hierin dus laten we het dan ook gewoon maar"zo".
Wij zouden graag weten wanneer ze op weekend zijn geweest, een drukke dag hebben gehad, ze zich heeft pijn gedaan of het gewoon leuk was die dag. Je gaat je kind toch ook niet 's avonds nog eens meenemen naar neefjes en nichtjes als de een hele dag naar een pretpark zijn geweest zijn en doodmoe zijn, of je bij het uitkleden merkt dat er grote schram is met blauwe plek en je weet of het een onschuldige val was of iets wat extra aandacht nodig heeft? Ik denk dat dit normaal is... of niet?
De school wil niet meedoen aan regelingen en schuift de verantwoordelijkheid van zich af, ze geven alles mee en de ouders moeten het maar delen...
Wij zeggen nooit iets negatiefs over haar mama en oma, daar letten we heel erg op. We vragen er ook niet naar omdat we weten dat het haar enkel moeilijker maakt. Vandaar dat ik hier mijn verhaal eens doe
En ik weet maar al te goed dat ik haar mama niet ben natuurlijk, ze noemt me echter wel zo en vraagt steeds of ik haar dochter ben. Dit voelde voor mij eerst ook zeer raar maar ondertussen heb ik het aanvaard en is het een gewoonte geworden.
Ik vind het vooral moeilijk dat er geen normale communicatie kan zijn, begrijp niet goed waarom alles een geheim moet zijn en we maken ons zorgen dat ze steeds meer gaat liegen, ook over hoe ze zicht "echt" voelt. Ze heeft 7 maanden moeten zwijgen tegen iedereen dat ze grote zus werd (over een maandje krijgt haar moeder een broertje). van haar mama mocht niemand dit weten, ze stak het goed weg. We zijn het "per ongeluk" te weten gekomen en ze sloeg zo in paniek dat we het wisten... echt zielig hoor. Ik hun het hen echt van harte, zij gelukkig, ons meisje ook gelukkig toch? Maar van een kind van 8 vragen om zo iets te verzwijgen …
Serieuze vraag
Ik word ook een dagje ouder dus mij ontgaat wel eens wat... Maar een plusmama, is dat hetzelfde als een stiefmoeder?
Althea
Ik heb geen tijd om overal op in te gaan. Wat betreft de overdracht en zaken delen dan is het ideaalplaatje dat beide partijen een up-date geven, werkt dit niet of komt het maar van een kant, dan is dat jammer maar helaas. Wat zij in hun tijd met het meisje doen dat is aan hen, dat je, of eigenlijk de vader, het anders zou doen, ook jammer maar helaas. Ik begrijp je frustratie, ik heb zelf bijvoorbeeld moeite gehad met het feit dat er bij de andere ouder altijd afhaal of uit gegeten werd, nu kan het me eerlijk gezegd niet veel meer schelen en zorg voor veel verse groente en fruit als ze weer bij mij zijn. En ik zou me als ik jou was echt geen mama laten noemen, ze heeft al een mama, en jij bent wie je bent en hebt je eigen band met haar. Ik begrijp uit jouw verhaal dat het kind op drie plaatsen "thuis" is, dat is best wel zwaar lijkt me voor een kind maar ik zou niet weten wat je daar aan kan doen behalve zorgen dat ze een fijne tijd heeft bij jullie en hopen dat ze zich zelf kan zijn.
Koffie kop
Het zijn jouw stekels.
Ik ben er juist erg blij mee als de stiefmoeder van mijn dochter het over mijn dochter heeft tov buitenstaanders. Dat betekent niet dat ze haar plaats niet weet maar juist dat ze veel van mijn dochter houdt en haar hetzelfde behandeld als haar eigen bloedjes en het beste met dochter voor heeft.