moederdag

"mama"

Je bent de stiefoma toch? Dus dat woordje mama klopte inderdaad niet?

Geen idee hoe oud je oudste stiefkleinkind is maar ik vind het echt zo'n kind- recht-door-zee opmerking. Blijkbaar ben je lief genoeg voor een cadeautje, maak van de opmerking niet meer dan het is.

precies

Je bent geen mama, geen stiefmoeder maar een stiefoma, waarom vind je het raar als ze zeggen dat moederdag niet op jou slaat? Wees blij dat je wat krijgt!

dat zou ook een opmerking van mijn dochter kunnen zijn terwijl die zelfs haar stiefmoeder mama+naam noemt. Maar haar moeder is ze niet en de moeder van haar stiefmoeder is dan wel 'oma' maar wel een bijzondere, net als de vriendin van mijn vader.

In de logica van een kind klopt dit helemaal zelfs voor die van de moeder van het kind. Ik zou namelijk hetzelfde zeggen. Ik heb maar 1 moeder, en een vreselijk lieve stiefmoeder maar die noem ik bij haar voornaam en geen moeder. Dat mijn dochter dat wel doet heeft alles te maken met de leeftijd van introductie van de stiefmoeder.

Voorgedrukt

Het is jammer dat zo'n kaart of etiket voorgedrukt is, wat dan de kinderen gevoelsmatig noodzaakt om erbij te zeggen dat "de liefste mama" niet op jou slaat.
Het klopt natuurlijk wel. Je bent niet hun mama en ze zouden zich bezwaard voelen tegenover hun echte moeder om te doen alsof dat wel zo is. Vandaar die vermelding.

Het was tactvoller als die sticker er niet op had gezeten, dan had het hele probleem zich niet voorgedaan. Maar je koopt iets, men vraagt "is het voor moederdag?" en pats, die sticker zit er op. Tja, zet dat dan maar eens diplomatiek recht als kind . Rechtzetten lukt wel, maar diplomatiek niet.

Kortom, trek het je niet aan. Wees blij met je cadeautje en laat de rest van je afglijden.

wat wil je voor advies?

het is al gebeurd, je hebt gereageerd, wat wil je horen?

Hier

Dochter wilde naast de knutsel van school graag iets voor mij kopen, en manlief vond het door haar bedachte cadeau ook geschikt voor z'n moeder. Dus twee exemplaren gekocht, en dochter wilde het het tweede pakje graag aan oma geven. Maar dan wel voorzien van een briefje dat de er '"mama" op het cadeaupapier stond, en dat zij dat natuurlijk niet was, maar dat ze wel lief was.

Als ze jou een kaart geven voor Moederdag is die kaart echt voor jou bedoeld. Maarja, er zijn maar weinig kaarten waar "voor stiefoma" op staat, en ik denk dat het kleinkind dat even wilde benoemen. Dat de tekst niet helemaal correct is, maar verder wel voor jou is, net als mijn dochter met haar cadeautje.

Moederdag

Bedankt voor alle reacties.

Het zit m in meerdere dingen denk ik. We zijn al tien jaar samen als samengesteld gezin en onlangs een paar maanden geleden hebben de kinderen onderling gesproken waarbij de stiefdochter aangaf te denken dat hun moeder en mijn partner weer bij elkaar kunnen komen. Dat vertelde een stiefzoon die erbij was. De kinderen zijn 30 en 40 plusser trouwens.

In dat verlengde stoort die opmerking mij, omvat de opmerking niet vanuit kleinkind kan komen. Hij is elf jaar. En natuurlijk weet ik dat ik geen echte moeder ben. Maar t kan niet zo zijn dat het stamgezin maar van alles kan roepen en zeggen en dat een nieuwe partner alles moet inslikken of goed moet vinden. Ipv een opmerking te bedenken voor de kleinkinderen kun je ook zeggen. Ik neem geen sticker , zoals iemand hierboven suggereert...dan ben je bezig rekening te houren en accepteer je de nieuwe stief partner volledig. Met due opmerking blijf je in mijn beleving mijn positie continu benoemen.

moederdag

blij om t kadootje ? dit is t eerste kadootje voor moederdag van stiefdochter na elf jaar. vanuit dat opzicht zou ik er blij mee moeten of kunnen zijn.
maar t is wel dubbelzinnig natuurlijk: ze schrijft op binnen in de kaart voor moederdag. Ik ben zelf ook moeder...als ik in haar plaats was geweest, dan zou ik die opmerking niet hebben gemaakt, maar benadrukken dat t geldt op de ander haar moederschap zo van de liefste mama van jouw eigen kind...

advies ging om t volgende: bespreek je zoiets met je partner na afloop of niet?

Sticker er af gepulkt

Zaterdag ging ik de jaarlijkse bulk kadootjes halen begin mei. 4 verjaardagen en voor 2 moeders moederdag in 5 dagen tijd. Voor schoonmoeder ging ik naar winkel P. om haar favoriete tube doucheschuim te halen. In die winkel wordt zelfs een tube tandpasta een schitterend kadootje als je het laat inpakken. Vraagt de verkoopster:"Is het voor moederdag?"
Op mijn ja pakte ze iets uit een mandje onder de toonbank en plakte het op het kadootje. Was een hartvormig kaartje met voor mama erop en 25 (of zoiets) kusmondjes.
Thuis overleg gepleegd wie dit hoe aan ging bieden. De kinderen van 14 en 11 wilden dit zo niet geven, ik ook niet, ze is MIJN moeder niet! Manlief wilde ook niet met die kusmondjes, zo lief vindt hij haar niet.
Na enig peuteren was de sticker met kaartje er vanaf te krijgen maar het papier was wel beschadigd. Nog wat vouwen en scheuren gemaakt in de toef papierbovenaan het pakje met net idee dat het "uit de fietstas was gevallen" als ze er iets van zou zeggen.
Eigenlijk was het de moeite van de verkoopster nket waard, rats rats het papier ging eraf zonder te kijken naar het mooie pak.
Ik haal liever de sticker eraf dan dat de sticker iets verteld dat wij niet menen.

Moederdag

Indd regenboog.

De opmerking heeft t gebaar teniet gedaan bij mij. Los daarvan vind ik dat ze een kind een dubbele moraal meegeeft en onderscheid laat maken....Ze weten allemaal dat ik niet de biologische oma ben....t geeft mij geen reden tot toenadering meer.

overdreven

Ik zou zelf echt alleen maar een kado aan mijn echte moeder geven.
Ik vind het al bijzonder dat je iets voor moederdag krijgt.
Je "stiefdochter" is al boven de 30 of 40, jij kent je partner 10 jaar, dus je hebt haar nooit als kind gekend en nooit voor haar als kind gezorgd. Je hebt helemaal geen moederrol voor je "stiefdochter" (raar woord in dit geval).

En ik begrijp het heel goed van dat kleinkind.
Ik zocht gisteren met mijn achtjarige kind een mooie plant uit voor mijn moeder. Kind wilde er graag een kaartje bij, met hartjes en "voor mijn lieve moeder". Maar, meteen al ter plekke bij de bloemenman, wilde hij een pen om achterop te zetten "en oma". Want zo klopte het, zo kon hij het kado geven.
En echt, dat had ik kind niet ingefluisterd.

Moederdag is voor kinderen en moeders.

stiefmoeder

Ik vind die term niet van toepassing als je de kinderen van je partner pas leert kennen als ze al volwassen zijn en het huis uit. Dan ben je gewoon de partner van hun vader.
Ze nemen toch iets voor je mee op moederdag. Aan jou de keuze hoe je dat ervaart. Je kunt er ook voor kiezen om het positief te zien. Dat is wel fijner voor iedereen.

Moederdag

"Moederdag is voor kinderen en moeders". Eens. En wat mij betreft, zijn moederdagcadeaus zelfgemaakte knutsels en tekeningen. Dat betekent dat het wel zo'n beetje ophoudt aan eind van de basisschool. Zo ging het hier en ook bij ons vroeger thuis.

Zoals Jippox

Helemaal eens met Jippox. Zie het positief, daar wordt iedereen blijer van.

Moederdag

Ik heb een aantal nuttige dingen gelezen. Daarnaast krijg ik het gevoel sommige geschreven gedachten, dat ik maar blij moet zijn dat ik, de nieuwe partner een rolbof cadeau krijgt. Alsof het oude kerngezin nummer van1 , bovenaan staat en dat de nieuwe partner zich alles maar moet laten gevallen.
Ik heb zelf ook een kind uit een vorige relatie, maar de vader enzijn familie komt er echt niet tussen.

T gaat om de acceptatie, en de wijze waarop. Woorden en daden kloppen niet , daar gaat t om. Je kunt niet zeggen ik accepteer maar vervolgens na elf jaar samen onderling gaan bespreken dat pa en ma bij elkaar gaan komen.
Daarmee zeg je in feite jullie relatie mag stuk gaan, want ik zie mijn vader en moeder bij elkaar komen.

En de opmerking dat geldt niet voor jou kan ik niet positief accepteren

houd het bij jezelf

En vertel je partner over je ongemakkelijke gevoelens. Meer niet.

' niet positief' - nee, dat is het in zekere zin niet.
Moederdag kan in allerlei familiesituaties voor onverwachte emoties zorgen. Het is niet anders.

opa en oma weer bij elkaar?

Hopen die kinderen van 40 dat hun ouders weer bij elkaar komen of kwam het van de kleinkinderen dat ze hoopten dat de oorspronkelijke oma en opa weer bij elkaar komen? Ik denk dat die kinderen van 40 wel andere zaken aan hun hoofd hebben en voor de kleinkinderen was het misschien een interessant gedachte-experiment.
Ben je zelf een stuk jonger dan je partner? Zit daar misschien wat generatieverwarring of zo iets?
Wel aardig dat ze je wat gaven trouwens.

Wanneer houdt t op

Bromvlieg; we zijn na elf jaar zo ver dat we nu boos op elkaar worden. Jij zoekt overal wat achter tegen mij, hij ; ik kan ook niets meer goeds zeg.

Wat ook meespeelt is dat een 33 jarige kind thuis woont sinds begin van relatie,zoon vader bespeelt, vader manipuleert, mij uitdaagt, zichtbaar en onzichtbaar.
En mijn partner wil t niet inzien.
Dat is dus triest maar voor mij des te meer.

Andere frustraties.

Er is wrijving in je relatie, jij voelt je niet geaccepteert. Ook niet begrepen door je partner. Een 33 jarige zoon in huis lijkt mij ook geen feestje. Of er moet een speciale reden voor zijn, financiële problemen of gezondheid? Hij gedraagt zich als een puber met dat uitdagende gedrag.

Jullie hebben relatieproblemen en het gedoe met moederdagcadeautje is de druppel? Wil je wel samen oud worden, dan moet er blijkbaar wat veranderen, tijd voor een goed gesprek, zonder ruzie.

Andere Frustraties

Wil 40; klopt.
Zoon mankeert niets. Onderneemt geen serieuze actie om uit huis te gaan. Hij studeert dit jaar af.

Ik vind dat hij zijn vader claimt, ons tegen elkaar uitspeelt maar dat heeft vader nog niet door of wil t niet inzien.dus indd relatieprobleem. Hij parkeert gesprekken, stelt uit, als hij t niet zo ervaart dan is er ook geen probleem..mannen.pff

Mannen pffff....

Onbekend: Met algemeenheden los je een relatieprobleem niet op. Volgens bepaalde mannen geven vrouwen onbegrijpelijke hints en vertellen ze nooit waar het op staat. Vrouwen, pffff....
Je kunt beter in gesprek gaan.

Verschil

Mannen komen van Mars en vrouwen van Venus.....dat weet ik...ik ben duidelijk waarin het knelt....Hij ziet t niet in of wil t niet inzien...lijkt wel

Onvolwassen

Ik vind de reactie van de stiefdochter onvolwassen. Je man heeft gewoon geen zin in ruzie om zoiets onbenulligs als de actie van een volwassen vrouw. Laat het aan je voorbij gaan, de stiefdochter woont niet bij je thuis en maakt dus ook geen deel aan je dagelijkse leven .

De 33-jarige zoon is een ander verhaal. Mogelijk dat je man het ook moeilijk vindt dat hij weer thuis woont omdat dit tot een gespannen sfeer leidt. Daar zit hij ook niet op te wachten. Zijn verwachting voor de toekomst is logischerwijze een liefdevolle relatie met zijn partner. Met jou dus. Menig ouder is niet voorbereid op een terugkerende zoon. Gelukkig geef je aan dat de zoon bijna klaar is met zijn studie. Grote kans dat hij binnen een paar jaar weer uit huis gaat als zijn toekomstige baan of ver weg is, of dat financieel mogelijk maakt.
Grote kans dat dat ook de gedachtegang is van je man.
Geef het ruimte zodat je partner niet moet kiezen voor zijn zoon of jou

Jammer dat het gemopper een mooie band doet overschaduwen.
Je boudt van elkaar, hou dat voor ogen.

Onbekend.

Wat Emma ook zegt, met "pffff mannen" en "mannen komen van Mars" en "hij wil het niet zien" kom je er niet.
Praten dus en beide duidelijk zijn naar elkaar. Wij hebben ook meer dan 20 postings nodig gehad om je frustratie beter te begrijpen. :-)
Tip van mijn echtgenoot: "Mannen begrijpen alles, als de vrouwen duidelijk zijn".

Onvolwassen

Flanagan: zoon heeft altijd thuis gewoond.en heeft niet echt moeite gedaan op zichzelf te gaan wonen. Heeft ook geen vaste baan maar tijdelijke baantjes.

Mijn partner kaart zaken echt aan als t moet. Op dit moment teveel op zijn bordje vandaar met de hakken in het zand.

Stiefdochter denkt dat pa en ma bij elkaar kunnen na twaslf jaar scheiding. Respectloos om dat met broertje te bespreken. Ook respectloos van zoon om niet direct zijn vader te informeren maar dat te droppen tijdens een akkefietje.

Niets zeggen over gedrag van zoon is in mijn beleving kiezen voor zoon en niet voor mij

Wil40; praten gaan we zeker , maar eerst ga ik met een psycholoog aan tafel