Mijn moeder en mijn ex, zucht...

Heb zelf een rotmoeder......

.....en dan ook een echte rotmoeder. Heb inmiddels al jaren geen contact meer. Zij ging wel wat verder dan de jouwe, maar het 'te kakken zetten', dat herken ik zeker.

Wat je ermee moet doen hangt eigenlijk helemaal af naar wat je moeder verder nog doet. Heeft ze alleen een goede band met je ex en bespreekt ze (te) veel met hem of is het iets structureeld, met andere woorden: zet ze je eigenlijk altijd en overal voor schut door net iets te veel te zeggen tot onwaarheden aan toe? En hoeveel is jullie band jouw moeder waard? Kan het haar in zijn algemeenheid iets schelen hoe jij je voelt of heb je een hele harde moeder die jou via jullie band consequent kwetst. En dus alleen maar geniet als je daar wat van zegt: ze weet dan immers wat ze moet doen om je nog verder te kwetsen? En hoe reageert je moeder op grenzen? Houdt ze zich eraan of stapt ze er lachend overheen?

Kortom, kun je wat meer vertellen, dan is het makkelijker om te reageren over wat je naar je moeder toe kunt doen. Voor jouzelf kun je natuurlijk wel beslissen, los van wat voor moeder je hebt.

Je wilt dat je moeder hiermee stopt, maar tegen welke prijs. Ben je bereid hier een fikse ruzie voor te hebben. Of in het uiterste geval contacten te verbreken? Maw hoe erg vind jij dit. Is het een irritatie, een grote ergernis of is het echt hinderlijk en belemmerend?

Wat ook meespeelt is de band die je met je moeder hebt. Hang jij heel erg aan je moeder of andersom? Is er verder een vriendinnenband of een concurerende band?

Ik had een soort concurerende band. Er was zelfs strijd om wie de belangrijkste persoon was voor mijn kinderen, mama of oma. Pffff. Mijn moeder ging daar echt heel ver in. Maakte mij altijd zwart tegenover mijn kind. Heeft zelfs mijn kind 'ontvoerd' en zonder overleg meegenomen op vakantie. Mocht ik mijn kind uitleggen dat het zo niet werkt en was ik de boeman. Bleh. Toen ik beter grenzen aan begon te geven begonnen de treiterijen: brand tegen de voordeur, boom in de voortuin omgezaagd, amk op mijn dak. Ik heb toen besloten dat het genoeg was. En het contact verbroken. Misschien, als ze eens een tijdje opgenomen is geweest, dat ik dan bereid ben haar te spreken. Tot die tijd is ze minder dan de grond waarover ik loop.

Jee tulp

Tulp, jouw moeder zou mijn schoonmoeder kunnen zijn. Ik wist niet dat er meerdere van dat soort types rondliepen. Mijn man heeft ook het contact verbroken.
Ik denk dat je duidelijke grenzen moet stellen en je moeder duidelijk moet maken, dat je erg gesteld bent op je privacy, vooral richting je ex. Respecteert ze dat niet, dan moet je rekening houden dat alles wat bij je moeder ter ore komt, ook bij je ex terecht komt. Dus oppassen met wat je zegt en vooral met wat je doet. In het uiterste geval kun je de frequentie dat je haar ziet of spreekt op een laag pitje zetten. Als ze begint te "piepen" kun je haar nogmaals vertellen, dat je het niet op prijs stelt, dat jij en je vriend onderwerp van gesprek zijn als ze bij je ex is en dat dat moet veranderen.

Inderdaad

als je moeder niet te vertrouwen is, moet je zorgen dat ze niets weet... dus contact minimaliseren.
Maar wat een pijn zal dat doen.
Dit is een vorm van verraad! afschuwelijk.

Belangrijk om te weten hoe ze er zelf in staat....

Tuurlijk is contact minimaliseren/afbreken een optie als moeder niet wil ophouden met roddelen. Maar vraag is hoe de schrifjster er zelf in staat. Kan zij zelf haar moeder missen....Ze moet eerst weten welke consequenties ze zelf aan kan om te stellen als ma niet luistert voordat ze een grens trekt. Want anders blijf je allerlaatste kansen geven.....tis net als bij een kind: niet dreigen met dingen die je niet doet. En geen grenzen aangeven als je toch weet dat je niks zult doen als die overschreden wordt, want dan wordt het alleen maar erger.

An, 'leuk' om herkenning te horen.....hoor ik niet vaak!

De relatie met mn moeder

Hi Dames, fijn dat jullie reageerden. Ik lees van Tulp dat er dus meerdere moeders bestaan die alle grenzen te over gaan. Afschuwelijk gewoon!!
De relatie mn moeder is altijd zo geweest dat ik niet echt voldoe aan haar wensen maw ik ben nooit de dochter voor haar en in het alg geweest die zij wenste. Ik word als sinds mijn kinderjaren vergeleken met dochters van haar vriendinnen die het allemaal zo keurig op de rit hebben en in alles mooier beter etc zijn. Braak. Altijd heeft ze mij doen voelen dat ik minder was. Zij is gescheiden van mijn vader, een jaar of dertig geleden, en zij spreekt nog vaak haar haat over hem uit. Ze vind het heel erg dat ik af en toe contact met hem heb en ze heeft me vaak verweten dat ik op hem lijk, met al die haat die ze voor hem voelt, gaf mij dat altijd een klotegevoel als ze zei,m je bent weer net je vader.
Ik heb in de afgelopen jaren afstand genomen en haar gezien als een leuke oma voor mn kinderen, op die manier kon ik met haar verder. Nu de kinderen groot zijn spraart ze ook hen niet door steeds maar weer zo te roddelen. Ik ben in die jaren dus best losgekomen van haar en wist mn grens en verloor mezelf niet meer. Totdat ik 2 jaar geleden ging scheiden, ik viel toch wat terug in afhankelijkheid en wilde het oor van mn moeder en verwachtte helaas haar steun. Dit bleef uit in de tijd dat ik in een emotionele echtscheiding verkeerde waarin ik overspannen raakte. Mijn hele fam was tegen de scheiding en zij speelde hierin een beinvloedende factor. Ze trok onmiddellijk naar mn ex toe, als de kinderen daar zijn gaat ze naar hem, verzorgt het huis, kookt en praat graag over mij dus. Ik woon niet ver van mn ex, hier kwam ze de 2 jaar 1x langs met een kadootje voor mn huis en werd er vooral besproken hoe moeilijk zij het met de scheiding heeft. Ik moet dan weer sterk zijn, haar tranen deppen. Mn hele leven ging het zo, als ik ergens verdriet over had en ik uitte dat, was het eerste antwoord van haar : en hoe denk je dat het voor mij is..en vervolgens ging het dan over haar Nooit eens over mijn gevoelens.
Tijdens de scheiding raakte in instabiel en kon hier weer niet mee omgaan dus ben haar ook maar wat gaan mijden. Ze heeft me niet 1x gebeld en ik dacht maar ens af te wachten en belde dus zelf ook niet....tja ik heb het gedaan he, want haar dochter belt haar nimmer..
Het voelt nooit veilig bij haar, en ik ben het zat dat ze over mij kletst. Temeer omdat ze nooit aan mij vraagt of haar beleving over mij klopt, ze kent het verhaal van de scheiding bijv alleen van mijn ex, mijn verhaal heeft ze niet willen horen. Haar voor oordeel ligt hiermee klaar en laat het horen aan wie het horen wil. Dat voelt verrot, een oordeel vormen op slechts 1 kant van het verhaal en mijn kant er niet in meegenomen. Ik kan haar niet veranderen, alleen mezelf en moet weer afstand nemen, ik vind dat niet leuk en zie het graag anders.Ik blijf proberen er wat van te maken maar ik raak hierin uitgeput en telkesn weer teleurgesteld. Waarom ik het lastig vind om de relatie te verbreken is toch wel vanwege de kinderen die hebben verder ook al geen fam. en ik wil ze niet de dupe laten worden van mijn beslissing. Ik voeg me dus zo nu en dan om meer leed voor hen te besparen.
Overigens, ik vind het helemaal ok dat mn moeder contact houdt met mn ex , dat is niet mijn probleem. Mijn probleem daarin is alleen dat het geklets over mij niet stopt en ik toppic van gesprek ben als zij met zn allen zijn, en ik ben daar ( gelukkig) niet meer bij. Dat voelt naar. Ik roddels, spreek ook niet over hen tegen wie dan ook. We zijn 2 jaar gescheiden, hebben een goede band als het om de kinderen gaat. Ik heb hem gisteren wel gemaild om te vertellen dat ik zou wensen dat het stopt.
Ik heb hier nog niets op tergu gehoord. In het weekend zie ik mn moeder en wil dit ook met haar bespreken, enige zelfreflectie is haar niet bekend dus moet opletten anders zit ze gelijk tegen het plafond.
Lastig en hou mij liever met het heden en leukere dingen bezig ;)
Liefs
Kattebel