U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Mijn man wil scheiden
Twee weken geleden gaf mijn man aan dat hij niet meer voelt wat hij voor mij hoort te voelen en wil scheiden. Het kwam voor mij als een donderslag bij heldere hemel. Ik had wel door dat hij niet lekker in zijn vel zat en steeds meer langs ons heen leefde, daar heb ik hem ook een aantal keer over op aangesproken, maar ik dacht ook dat deze hele Coronaperiode hem niet in de koude kleren was gaan zitten en hij even de ruimte nodig had om zich te herpakken/ op te laden. Blijkbaar zag hij die ruimte als bevestiging dat ik ook niets meer voor hem voelde en heeft hij in zijn hoofd volledig zijn eigen conclusies eraan verbonden. De afgelopen twee weken heb ik eindeloos met hem gepraat, maar hij blijft erbij dat hij wil scheiden. Hij wil opnieuw beginnen, alleen en met onze kinderen. Verder is hij leeg en op zegt hij. Ik vermoed dat hij depressief is, hij heeft al een intake gepland staan bij een psycholoog, maar volgens hem maakt dit verder niet uit voor zijn beslissing. Hij voelt niks meer voor me en dat komt toch niet terug.
En dus leg ik mij daar met heel veel pijn in mijn hart bij neer. Ik ben er kapot van, maar ook ontzettend boos. We zijn al 18 jaar bij elkaar en hebben zoveel bereikt samen, we zijn zo met elkaar verweven... Ook hebben we twee geweldige kinderen van 5 en 8 van wie hun hele leven binnenkort op zijn kop komt te staan. Dat mijn wereld op zijn kop staat is tot daaraantoe, maar dat het hen ook treft raakt mij enorm en maakt me zó boos.
Maar goed, daar schiet ik allemaal niets mee op. We gaan scheiden en dat wil ik zo goed mogelijk regelen. Mijn man wil graag een mediator inschakelen. We hebben een koophuis, dat we zullen verkopen. Ik zal moeten gaan huren en hij kan evt. iets kleiners terugkopen of particulier gaan huren.
Zijn er hier mensen die een soortgelijke situatie hebben meegemaakt? Zijn er dingen waar ik goed op moet letten of aan moet denken?
Initiatief bij de vrouw
Vrouwen zetten veel vaker de scheiding in omdat de man wel zegt te willen scheiden, of zich zo gedraagt, maar er geen consequenties aan verbind.
Ik zou dan ook niet teveel afwachten als de zaak echt duidelijk is. Van twee walletjes willen eten is ook een zaak en als je lang genoeg wacht dan heb je kans dat de liefde buiten de deur weer over is en man weer terug wil.
Tja, wie weet...
Wat een fijne reacties hier, die doen me wel goed. Ook ik blijf met de gedachte spelen dat hij een ander heeft, maar volgens hem is dit echt niet zo. Zelfs mijn vriendinnen kunnen het zich niet voorstellen omdat hij ‘zo’ niet is, maar ik weet inmiddels ook wel dat je je enorm kunt vergissen in iemand. De tijd zal het uitwijzen.
Hij sport altijd veel, maar dat is met iemand die ik zelf ook ken en daar is dus echt niets van gelogen. Met wandelen nam hij altijd de hond mee en appte hij weleens een foto door van wat hij tegenkwam op zijn weg, dus ook dat is eigenlijk heel plausibel. Maar omdat ik het gewoon niet begrijp ben ik net zoals jullie wel op mijn hoede nu.
Ik heb aangegeven dat als hij het echt zo graag wil, een afspraak bij de mediator moet maken. Hij had wat data doorgegeven die we daar terecht zouden kunnen. Ik heb toen gezegd dat ik wilde wachten tot hij iets verder met de therapie was, maar daar kreeg hij helemaal een vluchtgevoel van zei hij. Hij wilde weten waar we aan toe waren, wat het plan wordt. Omdat ik daardoor zoiets heb van, als je echt zo ontzettend graag van me af wil, dan maar meteen zo snel mogelijk en doe dan dus maar de eerste mogelijkheid bij de mediator. En nu heeft hij nog geen afspraak gemaakt. Heel apart.
Relatietherapie wil hij trouwens niet. Hij voelt zich al een verschrikkelijke idioot omdat hij weer naar een therapeut moet, nadat dit in het verleden ook al eens zo is geweest.
Ik moet zeggen dat ik me nu redelijk onverschillig naar hem opstel. Ik ben ook wel een beetje murw geslagen inmiddels.
Uiteraard
Ik wil het niet altijd als eerste zeggen, maar in 99 van de 100 gevallen betekent ‘het gevoel is weg. Ik houd niet meer van je zoals dat zou moeten’ van een man dat er een ander is. Of serieuze interesse voor een ander.
Lentebloem
Je zou wel tegen hem kunnen zeggen dat als je er later achter komt dat hij toch al die tijd een ander had (en daar kom je dan heus achter), je alle respect voor hem verliest. Dat alle kans op een beschaafd nahuwelijk dan bij voorbaat verkeken is. Dus dat als hij je iets te vertellen heeft, hij dat maar beter kan doen. Als hij dan nog blijft ontkennen moet je het voor nu maar loslaten.
Bij mij zouden de alarmbellen gaan rinkelen als hij ineens foto's stuurde van wat hij onderweg tegenkwam. Ik zou dan denken dat hij een soort alibi aan het creëren was. Dat die foto's al eerder waren gemaakt of dat Truus net buiten beeld stond te wachten tot hij klaar was met jou een rad voor ogen te draaien. Maar ik ben niet meer helemaal objectief na mijn eigen scheiding.
Maar eh... als hij die vluchtreactie voelt bij alles wat je zegt, waarom is hij dan niet al lang opgehoepeld? Je hoeft niet gescheiden te zijn om apart te gaan wonen. Hij wil zo nodig scheiden, laat hem dan maar dingen gaan regelen. Mijn ex was ook helemaal beduusd dat ik voorlopige voorzieningen aanvroeg en dat hij het huis uit moest. Ik vraag me dan echt af wat er in zo'n hoofd omgaat. Je gooit een bom onder je huwelijk maar je stapt 's avonds nog wel bij me in hetzelfde bed, hoe lang denk je dat vol te houden dan? Had ie helemaal niet over nagedacht. Nou ja, dan doe ik het wel voor je...
Nog even niet naar de mediator
Hij zweert dat er echt geen ander is. Ik leg me daar inderdaad maar bij neer. Dat van die foto’s kan je op de computer checken, wanneer ze gemaakt zijn 
We doen dat eigenlijk best vaak, een foto naar elkaar sturen van iets wat we meemaken of tegenkomen op een dag, maar ik snap goed dat je zo denkt als het je overkomen is. Het is ook heus wel door mijn hoofd geschoten, maar ik ga er nu maar vanuit dat hij de waarheid spreekt.
Hij is rustiger nu, laat de mediator even voor wat het is en wil eerst de therapie afwachten. Hij wil mij geen valse hoop geven, maar die heb ik ook echt niet.
Het weekend was hij ook weg, eerst bij een vriend en daarna bij zijn ouders. Mijn woede kon zo zakken en hij kon even tot rust komen. Dat heeft ons allebei wel goed gedaan. Ik heb zelf gezegd dat hij nu niet weg hoeft. Er is geen ruzie, ik leg me erbij neer en dat heeft hem ook weer een stukje rust gegeven. Waardoor hij in is gaan zien dat het inderdaad beter is om nu nog even geen definitieve beslissing te maken, maar eerst zijn therapie af te wachten.
Hij vindt het moeilijk, is bang dat het uiteindelijk toch op een scheiding uitdraait, maar wil mij en de kinderen geen verdriet doen. Hij voelt zich ook wel een lafaard omdat hij nu niet doorzet. Zo zie ik het zelf niet, hij heeft nu in ieder geval openheid van zaken gegeven en we weten van elkaar hoe we erin staan.
Klinkt goed
Fijn dat er even wat rust komt en jullie allebei de tijd krijgen om je een beeld te vormen van alle mogelijke toekomstscenario's.
Stel dat het toch een scheiding wordt, wat heb je zelf dan nog nodig voor de periode daarna? Is er iets wat je nu al kunt voorbereiden, zonder definitieve stappen te hoeven zetten? Bijvoorbeeld alvast inschrijven vor een huurwoning? Of zelf een weekend weg gaan en hem alleen laten met de kinderen (zal straks ook vaker voorkomen)? of... nou ja, dat soort stapjes.
Tsjor
Update
We hebben de afgelopen dagen veel gepraat. Hij denkt echt dat het gevoel niet meer terugkomt en gunt me zoveel meer. Dat is wat anderen ook wel steeds zeggen, denk aan jezelf, je was er altijd voor hem, wat wil jij nu eigenlijk?
Ik wil een man die niet alleen als vriend van mij houdt, maar ook als geliefde. Hij kan mij dit niet meer geven, dus dan houdt het eigenlijk gewoon op.
Tsjor, ik sta al 14 jaar ingeschreven bij een woningcorporatie. Ik heb al aangegeven dat onze inschrijving gesplitst moet worden, maar ga ze morgen even bellen want dat is nog steeds niet gebeurd. Dan kan ik meteen even informeren naar de mogelijkheden wat betreft urgentie of bemiddeling. Zodat het wellicht nog iets sneller gaat en ik een huisje niet aan mijn neus voorbij zal zien gaan ondanks mijn lange inschrijftijd. Financieel zal het anders worden, maar ik heb zelf ook een gemiddeld inkomen en mijn nu-nog man staat ervoor in dat we dit allemaal goed zullen regelen.
We hebben nu toch een afspraak bij de mediator gemaakt, daar kunnen we volgende week maandag terecht. Er gaat nu een soort knop om. We hebben het onze beste vrienden verteld, die waren er ook kapot van, maar ook meteen heel duidelijk. Tussen onze vriendschap verandert niets, het zal wel anders worden natuurlijk, maar zolang mijn man en ik samen door 1 deur kunnen blijven gaan moet dat wel goedkomen. En alleen al voor de kinderen zullen we daar wel alles aan doen.
Komend weekend ga ik even weg, dan heeft hij ze alleen. Alles in me zegt dat ik niet zonder mijn kinderen kan, maar mijn vriendin zei heel mooi dat ik mezelf nu ook weleens op de 1e plek mag zetten en er juist even van moet gaan genieten. Ik zal mijn best doen, maar vraag me af of dat ooit zal wennen. We gaan het de ene week 5 om 2 doen en de andere week 3 om 4. Dat zullen de moeilijkste weken voor mij worden ben ik bang. Mijn man en ik willen proberen in dezelfde buurt te blijven wonen, zodat de kinderen ook gewoon even langs kunnen fietsen bij de ouder waar ze op dat moment niet slapen. Dat lijkt me wel een mooi streven.
Ik ga met de kinderen op vakantie, man blijft thuis en komt misschien een dag langs. Dat moeten we nog even uitdenken.
We gaan ervoor zorgen dat we dit rustig en met respect regelen. Voor onze kinderen moeten we dit gewoon goed doen, die zijn al genoeg de dupe.
Het moeilijkste komt nog, we zullen het ze moeten gaan vertellen. Vooral de jongste hangt enorm aan mij, die gaat het nooit accepteren 4 dagen zonder mij door te brengen, denkt mijn man. Daarin zullen we een weg moeten vinden. Hebben jullie tips? Ik lees me suf, maar de oudste zal er nooit intrappen dat ze dan alles 2x dubbel krijgt qua feestjes en dergelijke. Dat is ook iets wat we samen willen blijven doen, in ieder geval het komende jaar.
Tips
Ik heb maar één tip naar de kinderen toe, de boodschap: er zijn twee mensen die heel veel van jullie houden. Alleen: die twee mensen gaan nu in twee huizen wonen.
Ik hoop oprecht dat de sfeer zo goed blijft. Het kan echt wel, ook al zullen er wel nog een keer wat obstakels komen.
Tsjor
@lentebloem
Hoe oud zijn je kids
Omgangsregeling
Als je denkt dat je kind je niet lang kan missen zou ik daar zeker rekening mee houden in de omgangsregeling. Man kan ook met kind wat leuks gaan doen of eten en daarna weer naar jou brengen. En dan na verloop van tijd wat meer opbouwen als dat wenselijk is. En maak geen regeling tot ze 18 zijn, maar met ijkmomenten in een kinderleven waarop je de regeling kunt aanpassen.
Raar advies Tsjor
Tsjor: Of zelf een weekend weg gaan en hem alleen laten met de kinderen (zal straks ook vaker voorkomen)? of... nou ja, dat soort stapjes.
Je doet net of die man nog nooit voor zijn kinderen heeft gezorgd en dat hij nu mag gaan oefenen.
Mamaveertigplus
Lees even de openingspost van TS.
Adelaide
De stap om er echt alleen voor te staan is echt anders. Zelfs als je hele dagen voor ze zorgt. Maar het was maar een suggestie.
Tsjor
Confronterend
Ok 5 en 8 dus.
Relatief dichtbij wonen voor de kids lijkt me echt wel goed. Zou zelf niet te dichtbij adviseren. Dat lijkt leuk en handig voor de kids en dat is het ook natuurlijk vanaf het moment dat je man een nieuwe partner krijgt is dat vaak toch wel pijnlijk.
Ik ben daar destijds op voorbereid door een vriendin en ben nu na al die jaren echt wel blij dat ik niet twee straten bij mn ex plus nieuwe relatie woon. Te confronterend.
Juist wel
Ik woon twee straten verwijderd van de vader van mijn oudste. Dat is juist ideaal bij co-ouderschap. We hebben altijd per halve week gewisseld, maar juist door de korte afstand is het handig om tussendoor even langs te gaan. Ik heb ook een keer gekeken bij een huis bij hem in de straat. Vooraf wel even afgestemd of hij het een bezwaar vond als ik in dezelfde straat zou komen wonen. Uiteindelijk ben ik wel blij met de 500 meter afstand, want het lijkt me niet fijn als je hele leven zichtbaar wordt voor je ex.
Wijk ertussen
Ok nou als dat voor jou werkt prima. Ik moet er echt niet aan denken om mijn ex steeds in het winkelcentrum tegen te komen of hem samen met zn vriendin.
En zoals uit t verhaal van to blijkt is het voor haar toch wel erg moeilijk dat man niet meer wil. Wat als man nog met nieuwe class m twee kids krijgt en die zie je continu bij de Aldi?
Beter om er dan een wijk tussen te hebben.
maar Tsjor
dit zeg je alleen over een man. een vrouw raad je niet aan om te oefenen met alleen zijn met de kinderen. je ziet het seksisme van jouw opmerking dus nog steeds niet.
Tsjor
'De stap om er echt alleen voor te staan is echt anders. Zelfs als je hele dagen voor ze zorgt.'
Alleen voor vaders? Of mogen moeders ook wendagen?
Waar vaders staat wordt ook moeders bedoeld waar man staat wordt ook vrouw bedoeld.
Niet vreemd
Zoals ik al eerder eens schreef komt de zorg voor de kinderen vooral op mij neer, dus de reactie van Tsjor is in deze situatie helemaal niet vreemd. Hij is nog nooit een nacht met de kinderen alleen geweest, een dag was vaak al te lang. Dat gaat nu ze ouder worden gelukkig wel beter.
Tsjor, mooie zin. Die ga ik zeker gebruiken.
Zonnehoed, wat betreft het opbouwen van de omgangsregeling is dat zeker een goed idee. Dat vindt hij zelf gelukkig ook.
Ik kan me voorstellen dat te dicht bij elkaar wonen niet altijd prettig zal zijn, mocht hij een nieuwe relatie krijgen. Ik heb hier echter zelf ook alles, dus een wijk verder is wel een idee, maar of het handig is is een tweede. De tijd zal het uitwijzen.
Maandag hebben een intake bij de mediator. Ik zie er wel een beetje tegenop. Weet niet zo goed wat ik kan verwachten. Ik laat het maar over me heen komen.
Hij had vandaag een intake bij de psycholoog, maar die wist niet of zij de juiste persoon was om hem te kunnen helpen. Schijnbaar is het nogal complex. Volgende week woensdag hoort hij meer.
De mensen aan wie ik het vertel zijn allemaal verbaasd en vinden het ook megasnel gaan.
Ik heb voor deze zomer een weekje weg geboekt, alleen met de kinderen. Dat hebben we wel verdiend vond ik. We zouden eigenlijk als gezin gaan vliegen, maar die reis is vanwege COVID-19 geannuleerd. Aan de ene kant jammer, het had misschien wel goed geweest, maar aan de andere kant had het ook een drama kunnen worden. Daar hoef ik in ieder geval niet meer over na te denken...
Herkenbaar
Heel herkenbaar gedrag en uitspraken. Klinkt als behoefte aan vlucht uit werkelijkheid. Scheiding lijkt oplossing naar geen gedoe en groener gras. Is het natuurlijk niet. Waar verlangt je man nu eigenlijk echt naar is de hamvraag?
Tip blog van Marike Valk: https://www.relatietherapie-nijmegen.nl/blog/mijn-gevoel-is-weg/
Hoe gaat ie
Lentebloem, ik ben een stille meelezer, en voel met je mee. Ik vond het verhaal van Hier heel verfrissend. Ben zelf destijds ook gaan beenhangen, en heb ik nu spijt van. Het nogmaals vragen en aangeven wat de consequenties zijn vind ik ook een goeie. Natuurlijk bleek er bij mij ook een ander, en kwam daar al snel met een beetje speurwerk achter. Sowieso is dan het telefoongedrag (tot meenemen de wc in) leidend hierin. Mijn ex heeft nu spijt, en soms heb ik best medelijden met hem. Maar het is te laat, helaas. Hij was zo verblind, en voor mij een vreemde. Nu denk ik, had ik hem daar maar meteen met zijn koffers gebracht. Dan had hij na 3 maanden met hangende pootjes teruggekomen en had ik hem uiteindelijk best kunnen vergeven. Een samengesteld gezin is killing voor prille liefde. Ga idd eerst maar eens apart wonen zonder meteen alle officiële zaken te regelen.
Wens jou sterkte!
Aanvulling
Eigenlijk vind ik het best slap om “zomaar” op te stappen uit een huwelijk dat best ok loopt (geweld, alcohol, psychische problemen daargelaten). Een verliefdheid bekennen maakt het soms makkelijker te begrijpen, je verliest soms letterlijk je verstand in zo’n situatie. Maar aan de andere kant, als je verliefd bent kun je niet helder meer denken, en dan zo’n grote beslissing nemen? Blijft allemaal ingewikkeld. In mijn eigen situatie destijds ook. Ik snap best dat je moet gaan voor je geluk, maar jeetje hè, een beetje je verstand erbij houden is ook wel fijn.
Emoties lieve Pluis
Je man kon niet helder denken door zijn verliefdheid, jij niet door de angst hem te verliezen. (beenhangen)
Beide zaken niet verstandig, maar het gebeurt.
(het is mij nooit overkomen tnt, verliefd worden op een ander, maar het kan natuurlijk iedereen altijd overkomen. Ik hoop dat ik mijn hoofd dan koel kan houden maar dat kan ik nooit garanderen.
Het helpt als je relatie goed is maar een garantie is dat nooit.
Tijdens mindere periodes (ik denk dat alle relaties die hebben) was ik vast wel vatbaarder maar gelukkig kwam ik niemand tegen.
Ik ben wel weer opnieuw verliefd geworden op mijn man;)
Dat mag zo nu en dan ook wel weer gebeuren, anders ben je ook wel heel kwetsbaar voor indringers.
Met ups en downs
Dankje Pluis, wat een lief en oprecht bericht.
Hier gaat het met ups en downs. Het ene moment voel ik me sterk en denk ik, uiteindelijk komt het hoe dan ook wel weer goed. Ik vind mijn weg wel. En op andere dagen vliegt het me aan en denk ik alleen maar ‘Ik wil dit helemaal niet’. Vandaag is zo’n dag... Ik sta 6e voor een huis hier in de buurt, zelf met 14 jaar inschrijftijd wordt het dus nog lastig om snel iets anders geschikts te vinden. Ik zit niet op de schopstoel natuurlijk, maar het zou mij denk ik wel wat rust geven.
De mediator was niks, we vonden haar allebei niet sympathiek en ze vroeg ook nog eens de hoofdprijs. Maandag hebben we een afspraak bij een andere mediator, daar heb ik vooralsnog een beter gevoel bij.
Volgens hem is er echt geen ander, de tijd zal het uitwijzen. Hij is inmiddels bij de psycholoog geweest en heeft daar een goed gevoel bij. Denkt dat zij hem wel goed kan helpen. Ik merk dat ik dan een beetje boos wordt, fijn voor hem, maar ik heb er niks meer aan. De kinderen hopelijk wel. Hij zit met zichzelf in de knoop en heeft het zwaar, maar als ik dan vraag of hij misschien toch nog ergens twijfelt zegt hij van niet. Dan denk ik weer maar jij doet het jezelf en ons toch aan, doe dan ook niet alsof je het zo moeilijk vindt. Ik vind dat hij niet kan waarderen wat hij heeft, altijd ontevreden is. Daar is hij het wel mee eens en dat bevestigt voor hem weer dat het beter is om te scheiden zodat ik daar geen last meer van heb. En zo praten we een beetje in cirkels, dus ben ik nu maar even uitgepraat.
Daan, ik merk dat hij anders over ons huwelijk denkt dan ik. Hij ziet dingen heel negatief, die ik zelf niet zo zie. Het is helemaal geen slecht huwelijk, ik kon inderdaad nog regelmatig vlinders voelen. Maarja, hij voelt helemaal niets meer, heeft nergens meer zin in en ziet alles nu heel negatief. Dan heeft hij het vooral over zijn eigen aandeel, maar dan denk ik doe er dan iets mee in plaats van meteen te willen scheiden.