U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Mijn eigen kind "mag" niet bij de verjaardag van mijn vriend...
Hoi allemaal,
ik It met een vraag dat me al ruim een week bezig houd, en waar ik zelf niet helemaal uitkomt. Het heeft te maken met het verjaardag van mijn vriend, hij wordt binnenkort 50, zijn plan was om met zijn familie (ouders/kinderen) en mij het te vieren in een restaurant. Toen ik vertelde dat mijn zoon zich erop verheugde, was ik meer dan verbaasd om van mijn vriend te horen dat hij het eigenlijk "niet zo'n goed plan" vond dat mijn zoon mee zou komen (het etentje is op een dag in de week dat mijn zoon altijd bij me is). Toen ik, flabbergasted, doorvroeg waarom mijn zoon dan niet welkom was, was zijn antwoord: "Ik wil niet mijn kinderen de indruk geven dat Papa een nieuw gezinnetje heeft".
Ik merk dat ik zíjn antwoord eigenlijk onverteerbaar vindt. Ik heb hem al verteld dat ik er ontzettend veel moeite mee heb en dat het voor mij onacceptabel is om een oppas te regelen om zijn 50ste verjaardag zonder mijn kind te vieren. Hij geeft op deze manier aan de aanwezigheid van mijn zoon een gewicht dat ik het niet vind hebben, er is absoluut geen sprake van nieuw gezinnetje.. Bovendien was het voor mij vanzelfsprekend, toen ik jarig was in december, dat zijn kinderen bij mij ook thuis kwamen om mijn verjaardag te vieren. Nooit heb ik me afgevraagd wat mijn zoon ervan zou vinden, het was gewoon vanzelfsprekend dat de kinderen van mijn vriend bij hun vader hoorden en welkom waren. Ik ben ook meerdere keren bij hem geweest met mijn zoon toen zijn kinderen er ook waren en ze kunnen goed met elkaar opschieten en spelen zonder probleem met elkaar.
Ik heb de vraag laten rusten en hem verteld dat hij er verder over na moest denken maar ik wil graag jullie mening daarover. Ik kom er zelf niet uit.
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Leermoment?
Nee, het moet een leermoment zijn voor vriendlief, niet voor Sini-zoon...
De relatie
Het lijkt me niet dat je nu conclusies zou moeten verbinden aan de aard of de duur van de relatie. In een relatie komt van alles langs en als je alle minder geslaagde inschattingen zo keihard afrekent denk ik dat er weinig relaties zullen slagen. Voor mij is een kenmerk van een goede relatie dat je de plank heus mag misslaan maar dat er dan wel bij te stellen valt en naar oplossingen gezocht worden die voor iedereen acceptabel zijn. En dat je elkaar en jezelf vergeeft en steeds weer opnieuw kan beginnen en in vertrouwen elkaar de ruimte geeft om ook fouten te maken.
Daar hoef je niet meteen van in de stress te schieten. Ik denk dat het echt wel wat extra moeite kost om in een situatie van gescheiden ouders die een relatie hebben om daar iets moois van te maken.
Precies annej
Ik ben het met je eens. Dat sommige forummers's mij vertellen dat hij leuk is voor een paar keer naar de bioscoop klopt absoluut niet met de werkelijkheid. We hebben juist een zeer serieuze relatie met toekomstplannen (door beide regelmatig uitgesproken, geen dagdroomerij van mij) Maar juist daarom is dit probleem iets dat ik serieus wil aanpakken en niet gelijk vanuit mijn boosheid: hoezo mag zoon niet mee?!
Overigens is er een opening: vriend gaat waarschijnlijk zijn plannen aanpassen, en op de dag zelf zijn verjaardag bij hem thuis vieren met zijn kinderen, ik en mijn zoon en misschien een bevriende echtpaar. Opa en oma's zullen later aan de beurt zijn, uitje in restaurant met Sinivriend en zijn kinderen, verder niemand. Hij is vooral bang dat door de aanwezigheid van mijn zoon samen met zijn kinderen + opa's en oma's gelijk een gezinssituatie ontstaat. Ik begrijp zijn redenering, ook al zou ik het anders doen. Als dit de oplossing is waar we naar toe gaan dan kan ik er prima meeleven
Sini
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Mooi..
..dat jullie er op deze manier uit lijken te komen. Veel plezier vast! En proficiat met je Abraham...;))