U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
middelbare school doet aanname
Mijn dochter had op de middelbare een gesprek met school waarbij de moeder was uitgenodigd. Deze pappa wist van niets. Dochter heeft het moeilijk na de scheiding. Ouders hebben gedeeltelijk ouderschap. Gesprek was op verzoek dochter met alleen mammma. Mamma ging graag op de uitnodiging in want wellicht is dochter lief niet helemaal happy met pa. Deze pa vind dat pa en ma dit samen op hadden moeten lossen ook al hoort de ene ouder dit eerder dan de andere ouder. Eerst ouders samen een team lijkt me en dan gezamenlijk naar kind. Je niet tegen elkaar uit laten spelen. Vond het niet slim van school. Roeren in een echtscheiding. Meningen? Tips? BVD
Kind
Kind staat centraal hoor. Het is niet ouders tegen het kind. Als je dochter een gesprek wil met alleen moeder erbij heb je dat maar te respecteren. Ze is geen 6 meer.
Sneu wel
Valt niet mee als gescheiden ouders. Echter school gaat er vanuit dat als ze een ouder bericht hebben of contact mee hebben dat die dat vanzelfsprekend deelt met de andere partner. Eigen verantwoordelijkheid dus hoe jullie dat samen regelen. Je kunt er ook een toestand van maken dat je rechten hebt en dan zien die af te dwingen bij de school.
Kijk liever hoe je je dochter kunt steunen als ze bij jou is en wat je wel voor haar kunt betekenen.
Wat is de aanname dan
die school doet? Hoe oud is je dochter?
Nog even los van de formele (on)mogelijkheden lijkt me dat de eerste vraag moet zijn: wat is goed voor het kind? Dat kunnen wij niet beoordelen.
En kan me ook wel weer indenken dat een gesprek niet erg vruchtbaar zal zijn als er iemand aanschuift tegen de zin van je dochter. Aan de andere kant kan dat ook niet betekenen dat de ene ouder altijd buiten spel staat.
Aagje
Voorzichtig
Hey Hansdenhaag,
Wees ervan bewust dat het voor je dochter al een enorme drempel is om dit met school te bespreken. En natuurlijk gaat moeder mee als ze dit vraagt, dat is al een hele stap voor zo'n meiske. Jij bepaalt welke lading je eraan geeft en de lading die jij eraan geeft, bepaald of het om je dochter gaat of om jouw ego. Niet verwijtend bedoelt, wel iets om even bij stil te staan.
Wat vind je erger, dat ze er moeite mee heeft of dat jij je gepasseerd voelt. Laat dat even heel goed bezinken en wees eerlijk naar jezelf.
Pas op met je denkwijze dat mama hier graag op ingaat vanuit de houding dat zij wil dat het niet goed gaat bij jou. Iedere moeder en vader wil dat hun kind gelukkig is. Met deze invulling doe je je dochter en de situatie echt tekort en op lange termijn ook jezelf.
Advies, praat met je dochter vanuit verbinding. Vertel dat je weet dat ze op school is wezen praten en vertel haar hoe trots je bent dat ze dat heeft gedaan omdat je weet dat dat niet makkelijk is. En zeg haar hoe goed het van haar is, dat ze daar hulp bij gevraagd heeft. (Dat jij daar even niet bij was, dat is dan zo. Het gaat om wat zij op dat moment nodig had en niet wat jij denkt nodig te hebben, dat is een mindset.) Je kunt haar zeggen dat als er dingen zijn waar ze jou voor nodig heeft, ook altijd een beroep op je mag doen.
Dat is vaderschap, dat is rekening houden met je dochter, haar behoeftes en haar wensen, die van jou zijn ondergeschikt maar wel waard om even goed voor jezelf onder de loep te nemen en aandacht te geven. Wat gebeurt er nu echt bij jezelf.
Het zijn destructieve gedachten om te denken dat het om elkaar uitspelen gaat bij school of roeren in een echtscheiding.
Nogmaals jij bepaalt de betekenis die je geeft.
Wat ik zie is een meisje dat worstelt met de scheiding en dat op school wil delen zodat ze weten dat ze soms minder lekker in haar vel zit en ze haar kunnen steunen als ze dat nodig heeft. Meer niet.
IK hoop dat je hier echt wat mee kunt, voor jouw dochter die zich graag altijd veilig wil voelen, wat ze ook doet en zich gesteund voelt door beide ouders en de dingen op haar manier mag doen en hierbij geen rekening hoeft te gaan houden dat een ouder wellicht gekwetst kan worden.
Iets is pas een probleem als je het ervan maakt.
Zet die knop om!
kijk even
Kijk in ieder geval al deze filmpjes eerst. Ook die met dat liedje. Zelf (kind van gescheiden ouders) kreeg ik nu NOG STEEDS dikke tranen in mijn ogen.
http://nos.nl/nieuwsuur/artikel/2153850-echtscheiding-door-de-ogen-van-kinderen.html
Ik zou ook geschrokken zijn dat je dochter liever alleen met moeder op school ging praten. Misschien gaat het tussen je dochter en jou iets minder goed. Maar het kan ook zijn dat het 'too much' is (qua emoties) als jullie er allebei zouden zijn. Of dat ze weet dat jij niet zo goed tegen kritiek kan bijvoorbeeld (ik zeg zomaar iets, geen idee natuurlijk). Dus dat ze dan nu even liever 1 ouder erbij heeft en dat ze nét even wat meer vertrouwdheid heeft met haar moeder.
Ik ben niet gescheiden maar als ik gescheiden was en tóch had ik een redelijke verstandhouding met mijn ex gehad, dan nog denk ik dat ik met mijn dochter mee zou gaan als zij dat vroeg. Natuurlijk zou ik ook willen achterhalen waarom, maar dat spreekt vanzelf. (dat weet je dan meestal ook).
Maar echt, lees dat artikel en kijk alle filmpjes even.
bedankt en mijn aanvullingen
Phryne Fisher
Het is niet ouders tegen het kind. Al zijn er bij een scheiding emoties zodat je niet enkel een goede ouder ben.
Het kind heeft wel twee ouders. De ouders zouden goed moeten samenwerken. Door alle emoties kab het zijn dat de ene ouder zich gaat keren tegen de andere ouder en de andere ouder zich buitengesloten voelt.
AnneJ De school heeft uitdrukkelijk de ene ouder geïnformeerd met bijna de opdracht, laat de andere ouder erbuiten. In mijn ogen had de school kunnen zeggen hoe het ervoor stond. Bericht aan beide ouders of aan één ouder en erbij vermelden dat kind graag één ouder erbij wil om het makkelijk te maken en dat het gesprek iets lastiger is met een of de tweede ouder erbij. Dat school de opdracht geeft dat de ene ouder het geheim moet houden voor de andere ouder lijkt me niet slim. Mijn dochter uiteraard wel gesteund en verteld dat het moedig was om de problemen neer te leggen.
Aagje Helderder
De school doet "uitdrukkelijk de ene ouder geïnformeerd met bijna de opdracht, laat de andere ouder erbuiten."
Dochter is 15
Aaschuiven tegen haar zijn idd niet handig, Het buitenspel ervaarde ik als heel heftig zeker omdat we gedeeld ouderschap hebben. Daat hoort buitenspel in eerste instantie niet bij.
Believe
Ja mijn ego kreeg een deuk.
En mijn ex zag dat niet of was door de emoties die bij ene scheiidng horen ff vergeten dat het geen vechtscheiding was maar gedeeld ouderschap.
Geen idee of alle ouders beseffen dat het kind gelukkig zou moeten zijn. Alleen alle emoties bij de ouders al. Vermoed dat het scheiden veel energie kost en de positieve energie niet naar de kids kids gaat. Welke ouder is heel aardig of lief tegen de andere ouder omdat een gelukkige ouder ook een lieve ouder voor de kids is. Ouders aam scheiden. Meestal wil 1 van de 2 scheiden dus is er 1 ongelukkige ouder die energie genoeg moet hebben om het kid gelukkig te maken.
Ik heb de knop omgezet!
Egel
Het artikel bekeken
En mijn dochter had ff een meer vertrouwd gevoel dam bij mamma. Heel misschien had school ook kunnen sturen, wil je het net eens met je ma bespreken. Voordat je het weet heb je ene gesprek op school met vijf personen van school. Zo een uitnodiging ook wel eens gehad. Een beetje overdreven met zoveel experts. Voor de school blijkbaar erg interessant. Toen ook met minder personen gesproken.
Wellicht heeft de school negatieve ervaringen met gescheiden ouders. Het zal niet meevallen om dat als hele positieve structurele gesprekken te laten verlopen. En school vind juist dat dat ze dat op de juiste wijze aanpakken.
Thanks allen.
Moreel van het verhaal:
Kids op 1e plaats.
Gaan voor hun geluk ipv je gelijk.
Dat is het
'Voor de school blijkbaar erg interessant.'Dat is het. en dat een echtscheiding voor kinderen problematisch is, waarbij iemand toch voor het kind moet zorgen (de school dus) is ook een wet van Meden en Perzen. Zelfs als het grote probleem op school zelf ligt, zoals bij mijn zoon, die gepest werd op school. Maar de problemen kwamen door de scheiding.
Je doet daar weinig tegen. het is een gemakzuchtige manier van denken en de meeste deskundigen op school hebben niet de inventiviteit om goed met zo'n situatie om te gaan. Het kind heeft het recht om alleen moeder erbij te vragen, maar als er zaken besproken worden die ju betreffen mag je dat weten. Dus als je geen goed beeld krijgt over wat er aan de hand is zou je zelf een gesprek met school kunnen aanvragen, waarbij de insteek is: wat moet ik als vader weten? School kan dat niet weigeren.
Ik hoop dat de relaties in een rustiger vaarwater komen.
Tsjor
Fout van school
School had eerst in gesprek moeten gaan met beide ouders en dan vervolgens met kind en de ouder die kind erbij wil hebben.
Kijk eens op de site 'Onderwijsgeschillen' daar staat duidelijk aangegeven dat school een neutrale partij moeten zijn. Vragen of het niet doorgegeven kan worden aan de andere ouder is nu niet echt neutraal te noemen.
Natuurlijk moet je kijken naar de wens van het kind. Als het op dit moment voor het kind belangrijk is om een gesprek op school met moeder te doen, dan zul je dat als vader moeten accepteren. Dat doet pijn, dat begrijp ik. Probeer je eens te verplaatsen in dochter. Ze wil iets moeilijks bespreken op school. Haar ouders maken ruzie. Wil jij dan als kind zijnde je ruziemakende ouders bij het gesprek hebben, met het risico dat zij daar ruzie gaan maken over jou?
Mijn dochter heeft dat veelal anders opgelost. Die besprak alleen sommige zaken zonder dat een van ons erbij was. Ze was bang dat als zij zou zeggen dat een van ons er maar bij zou mogen zijn, dat de ruzie weer erger zou maken.
Mijn advies aan jou is dus school erover aanspreken. Zij gaan buiten hun boekje in deze. Het minste wat ze hadden moeten doen is jullie beide informeren. Het beste wat ze hadden kunnen doen is de situatie gezamenlijk met jullie bespreken. Een tussenweg had kunnen zijn met beide apart bespreken. Als school aangeeft dat zij dit de volgende keer toch weer hetzelfde zullen aanpakken, dan zou ik verder kijken op die en wat jij eraan kunt doen.
Ik wens je heel veel sterkte, zorg voor een goede band met je dochter en geef haar met woord en daad mee dat jij onvoorwaardelijk van haar houdt.