U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Mama gekwetst door stiefmama
Ik ben ondertussen al 9 jaar gescheiden. Mijn jongste spruit zat nog in de buik toen ik alleen gelaten werd. Ik heb het allemaal flink verwerkt! Ik kwam twee jaar later een toffe man tegen die een heel toffe pluspapa is voor mijn kinderen. Mijn ex-man heeft een aantal relaties gehad en vond 6 jaar geleden ook eindelijk een dame die wel in-was om de kinderen mee groot te brengen. En dat doet ze fantastisch! Ze zorgt geweldig voor de kinderen! Ze zorgt ervoor dat ze thuis is in de papa-week, ze studeert met de kinderen, ze kookt fantastisch, ze rijdt ze rond naar alle sportgelegenheden, ... Een dikke pluim voor haar.
Alleen ...
Ze doet al 6 jaar een beetje TE HARD haar best. Zo kocht ze mijn dochter een paard. Allemaal tof voor de dochter uiteraard, maar zonder overleg met mij. In onze week wordt dan wel verwacht dat we twee keer naar dat paard gaan voor verzorging. Liefst zouden ze nog willen dat ik ook 2 rijlessen betaal, maar ik ben financieel niet zo sterk als zij. Indien we maar 1 keer naar dat paard zijn geweest krijgt mijn dochter onder haar voeten en wordt er gedreigd het paard te verkopen.
Overleg met papa gebeurt niet. Er wordt overlegd met haar. Mijn zoon vindt het niet leuk meer. Hij is ondertussen 15 jaar en maakte me gisteren de opmerking : ik vind het niet leuk dat papa niet zijn eigen leven leidt, maar dat van .... ! Nochtans zien ze haar graag want ze doet alles voor hèn! Werkelijk alles !
In het verleden heb ik al vaak discussies met haar gehad omdat zij taken maakte voor mijn zoon zodat zijn score op school wat hoger zou zijn. Wat leert mijn kind daaruit??
In dit hele verhaal komt papa niet eens ter sprake. Hij doet eigelijk meestal vriendelijk tegen mij. Maar contact is er niet. Als ik met hem wil praten over de kinderen luistert zij op speaker mee en antwoordt ze mee.
Mijn twee dochters zien haar supergraag. Het is zelfs zo erg dat als ik mijn kinderen tegenkom in de papa-week (gisteren nog) ze zich als totaal andere kinderen gedragen tegenover mij. Ze behoren dan ineens tot een hogere klasse die niet mag praten met een half mondje vol.
Loslaten is de boodschap ... Ik weet het. Maar er zijn zoveel confrontaties. We wonen maar twee straten uit elkaar. Ze hebben ondertussen sinds vorig jaar onze buren ingepalmd. We deden tot vorig jaar leuke burenfeestjes. We zaten wel elke week ergens leuk te bbq'en en iets te drinken. Ik werk voltijds en sta nooit aan de schoolpoort. Ik heb nochtans mooie uren, ben om 16u thuis. Maar stiefmama staat in de papa-week altijd aan de schoolpoort en heeft zich zo geïnfiltreerd in mijn straat en mijn buren. Dus ... in plaats van dat wij gezellig zitten te bbq'en met de buren zijn zij dat nu ...
In het verleden heb ik hier al met mijn ex over gepraat, maar hij antwoordde me doodleuk dat hoe meer ik ermee inzit , hoe meer zijn vriendin het leuk vindt. Blijkbaar is het een sport van haar om mij een slecht gevoel te geven. Zo heeft ZIJ voor mijn twee oudste kinderen een Facebook profiel aangemaakt (zonder mij ook maar iets te vragen) en post zij daar regelmatig dingen op waarin ze mijn kinderen tagt. Op die manier werd ik voortdurend geconfronteerd met selfies van haar met mijn kinderen. Ik heb dan maar mijn kinderen als kennis geplaatst om daar niet langer mee geconfronteerd te worden. (De zinnetjes die ze erbij plaatst deden mijn maag keren).
Dus sluit ik me maar wat op, geen burenfeestjes meer voor mij. Als hun auto op de oprit staat bij de buren krimpt mijn hart wel een beetje bijeen. Maar ... ZEN zeker. Al is dat altijd gemakkelijker gezegd dan gedaan.
Probeer er boven te staan...
Je kinderen hebben maar één moeder. Hoe hard zij ook haar best doet; dat gaat nooit veranderen. Dat weet jij, en dat weten je kinderen. En dat moet voldoende zijn. Laat haar maar heel hard schreeuwen; des te eerder worden mensen haar zat.
De dame in kwestie heeft geen kinderen van zichzelf gok ik zo? De onzekerheid druipt er inderdaad vanaf, en dat is een gevoel wat ik wel herken in dit soort situaties. Ga het maar even doen. Je staat nooit op nummer 1. Die andere vrouw heeft je vriend/man al het mooiste gegeven wat er bestaat. Je mag niet teveel zeggen, want het zijn jouw kinderen niet. Intussen mag je, zoals Laura al zei, wel een deel van je tijd aan ze opofferen. Etc. Lang niet altijd gemakkelijk. Wellicht goed om hier wat meer bij stil te staan, en alleen maar medelijden met het mens te hebben. Zo kun je toch niet gelukkig zijn? En aan de andere kant, het had ook heel anders gekund. Wat als ze totaal geen interesse in je kinderen had getoond? Of hen zich heel onwelkom had laten voelen?
Van je ex-man vind ik het echt waardeloos, dat hij de communicatie aan haar overlaat. Je bent toch beiden volwassen en deelt samen die kinderen? Wat doet die nieuwe partner daar dan tussen? Bij ons is dit onlangs ook gebeurd; 1 keer, nooit weer...
Mijn vriend - gescheiden in 2015 mét twee jonge kinderen - voerde laatst via what'sApp een gesprek met zijn ex-vrouw, wat op een gegeven moment uit de hand liep. Mevrouw kon het blijkbaar niet meer aan en liet haar nieuwe vriendje - krap twee maanden op de hoogte van zijn bestaan/nog nooit ontmoet - het gesprek overnemen zonder dat kenbaar te maken aan mijn vriend. Hij rook zelf onraad, toen de toon en schrijfstijl ineens veranderden. Geen excuses. Sterker nog: totale ontkenning! Meneer verstopt zich tegenwoordig in de keuken of slaapkamer, wanneer mijn vriend zijn kinderen haalt en brengt. Het mag duidelijk zijn, dat stiefvader door vader nooit meer serieus genomen wordt. Zonde! Voor de kinderen nog het meest.
Film
Er is al een film over een soortgelijke situatie: All about Eve. een zwart-witfilm uit 1950. Ik heb die film onthuden, omdat ik indertijd te maken heb gehad met een collega die zich gedroeg zoals stiefmama, maar dan op het werk. Poeslief, alles super, maar ondertussen zeer venijnig en ondermijnend. Ik ben eraan onderdoor gegaan. Pas toen ik een documentaire zag over 'psychopaten op de werkvloer' begreep ik wat er aan de hand was: er zijn mensen die zich een doel stellen en daarvoor alles uit de kast halen, iedereen inpakken als ze die kunnen gebruiken en kapot maken als het sterke mensen zijn die hen in de weg staan.
Ik heb geen medelijden met haar dus. Ik denk niet dat het onzekerheid is. Ik schrik heel erg van dit zinnetje: 'In het verleden heb ik hier al met mijn ex over gepraat, maar hij antwoordde me doodleuk dat hoe meer ik ermee inzit , hoe meer zijn vriendin het leuk vindt.' Dan heb je het over kwaadaardigheid. Je ex zal dit wellicht zeggen, omdat hij de hele dag met stiefmama opgesloten zit, ook als het een mama-week is. Ik kan me zo voorstellen dat ze hem de oren van de kop kletst over hoe belangrijk het is dat alles in haar hand blijft. En wellicht ook hoe slecht jij het doet (geen huiswerk maken, en maar één keer naar de paarden?!)
Een voordeel: ze vallen altijd door de mand, net zo goed als jij bent gaan inzien dat het niet leuk en aardig is wat ze doet.
Maar tot die tijd heb je ermee van doen. Het is heel belangrijk dat je onkwetsbaar wordt voor haar. Dus dat je in elk geval naar buiten toe uitstraalt dat je er niet mee zit. Verder zou ik blijven proberen om te communiceren met je ex en als dat niet lukt om dat vooral zo min mogelijk te communiceren.
Bepaalde dingen zou ik uitzoeken: mag zij bijvoorbeeld zomaar foto's van je kinderen op facebook plaatsen? Hebben de kinderen geen beschermd recht op privacy? Wat ze zelf plaatsen moeten zij weten, maar ik zou het niet prettig vinden dat iemand anders foto's van mijn kinderen online zet. Ik doe het zelf niet, maar ik ben ook geen social-media-fan.
Een venijnigere manier van reageren is om haar gedrag juist te accentueren. Dus een vraag aan je ex beginnen met: beste... ik weet dat je hierover niet zelf mag of kunt beslissen, maar ik wil je toch vragen om.... wat denkt je aanstaande ervan? Je mag me ook vertellen wat je er zelf van denkt. Of in gezelschap juist nadrukkelijk gaan luisteren en toejuichen als ze een verhaal luidruchtig vertelt. Wacht even, dit verhaal gaat over mijn kinderen. Even luisteren. Wat doe je dat toch geweldig. Heel goed, enorm knap, ik kan het niet zo goed als jij, je bent geweldig. Etc.
Uit het zinnetje van je ex blijkt dat ze je verdriet aan wil doen. Als je daarboven kunt komen te staan, dan heeft ze geen greep meer op je.
De film All about Eve laat zien hoe de beslissing om trouw te zijn aan elkaar uiteindelijk de macht van de intrigante breekt. Dus blijf trouw aan wat voor jou belangrijk is: de kinderen en de goede relatie met je ex. En dan maar wachten tot haar façade wegvalt. Je zoon heeft het al door, je dochter geniet waarschijnlijk nog van alle goede gaven. Maar op een dag zal je dochter zich ook achter de oren krabben. Kinderen voelen haarfijn aan dat gekochte liefde geen echte liefde is. Alleen de kadootjes zijn wel leuk ondertussen. End at mag ook.
Tsjor